คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ★;6# จุดเริ่มต้นอีกครั้ง
{ 6,จุดเริ่มต้น...อีกครั้ง}
“แม่บ้าน ฮยอกแจล่ะฮะ?”
“นอนอยู่ล่ะมั้งคะ เมื่อเช้าตอนคุณหนูไปเทียวช่วยพวกแม่บ้านยกใหญ่เลย”
“อ่า เหรอครับ”
ว่ายิ้มๆตามประสา ฮันกยองชอบคนขยันและฮยอกแจเองก็ไม่ชอบอยู่เฉยๆเสียด้วย มือหนาเคาะประตูบานเล็กหลายทีแต่ก็ไร้เสียงตอบกลับ จึงถือวิสาสะเปิดเข้าไป ร่างเล็กที่นอนใส่หูฟังฟังเพลงอย่างสบายใจ ตกใจสะดุ้งมองคนตัวโตกว่าทันที
“เอ๊ะคุณ?!”
“ผมเคาะแล้ว”
ฮันกยองว่า
“งั้นฉันคงผิดที่ลืมล็อคประตู ว่าแต่จะไปเลยเหรอ?”
ฮยอกแจว่าอย่างเพลียๆเพราะตัวเองเล่นวิ่งช่วยงานคนทั้งบ้าน ในขณะที่ก็ถูกสั่งห้ามไว้ว่าไม่ให้ช่วยร่ำไป ฮันกยองพยักหน้าหงึกหงักพร้อมชูกุญแจรถ ฮยอกแจคว้ากระเป๋าสะพายก่อนจะเดินลิ่วออกไปหน้าบ้าน
ไม่นานฮันกยองก็ขับรถมายังห้างใกล้ๆซึ่งไม่ไกลเท่าไหร่ ความจริงแล้วอยากจะทำความรู้จักฮยอกแจให้มากขึ้นจากที่เป็นเพราะต่อจากนี้เค้าต้องเล่นบทปะป๊าเต็มตัวเสียที ร่างเล็กมองหน้าฮันกยองที่ทำหน้าเป็นเชิงถามว่าทำไมไม่ลงเสียที
มือเล็กถือวิสาสะปลดเนคไทท์รุ่งริ่งนั่นออก ก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของฮันกยอง โดยพยายามไม่คิดอะไร ใบหน้าหวานตีสีหน้าเรียบเฉยเอาไว้ ริมฝีปากแดงเอ่ยออกมาเบาๆในใจบังคับไม่ให้เสียงสั่นมากไปกว่านี้
“แต่งแบบนั้นจะไปออกงานสังคมหรือไง”
ว่าก่อนจะเดินลงจากรถ แอบถอนหายใจเล็กน้อยกับการกระทำเมื่อครู่รู้สึกได้ว่าตัวเองลวนลามคนมีเมียแล้ว ก็หน้าแดงแปร๊ดในหัวกำลังเตลิด มือเล็กทึ้งหัวตัวเองเบาๆก่อนจะสบถออกมากับตัวเอง ฮันกยองมองแล้วก็ดูเป็นภาพที่...น่ารักดี
“คุณพาผมออกมาซื้อของจิปาถะแบบนี้น่ะเหรอ?”
ฮยอกแจเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจฮันกยองนัก
“อืม ฉันไม่รู้จะเริ่มกับนายตรงไหนดี”
ว่าพลางหยิบนู่หยิบนี่อย่างไม่สนใจอะไร ร่างเล็กกระตุกมือคนตัวโตกว่า ก่อนจะเปลี่ยนจากแผนกเสื้อผ้าไปเป็นแผนกโภชนาการอาหาร ฮยอกแจยืนเท้าเอวเล็กน้อย มือเล็กถือโอกาสอีกครั้งในการดึงเสื้อเชิ้ตของฮันกยองออกมาจากกางเกง
“เอาล่ะ ต่อไปนี้ผมจะสอนการเป็นพ่อที่ดีให้คุณเองที่รัก”
ว่าก่อนจะควงแขนฮันกยองแล้วลากรถเข็นมาไว้ มือเล็กหยิบนู่นหยิบนี่ราวกับว่าตัวเองคือคุณแม่ ฮันกยองเองก็กำลังรู้สึกได้ว่าเค้าคือสามีที่กำลังเดินตามภรรยาอยู่
“เอาล่ะ ซองยุนจะกินผักเพราะโจวคยูฮยอนกินใช่ไหมล่ะ?”
“อื้ม” ตอบยิ้มๆกับท่าทางจริงจังนั่น
“เพราะงั้นอาหารที่มีสีสันจะดึงดูดเด็กๆ คุณควรรู้ไว้นะ”
ว่าก่อนจะหยิบนู่นหยิบนี่ใส่ตะกร้า ฮันกยองยังคงเข็นรถเข็นตามและมองดูอย่างเงียบๆไม่ได้จริงจังกับสิ่งที่ฮยอกแจพูด แต่เค้าสนใจกริยาท่าทางของฮยอกแจมากกว่า
“เอาล่ะ ฉันทำขนมไม่เก่งหรอกนะแต่ซองมินน่ะช่วยได้~”
“อยากกินพุดดิ้ง”
ฮันกยองว่าเบาๆ ฮยอกแจหันมายิ้มก่อนจะกระซิบข้างหูฮันกยอง ไม่ใกล้ไม่ไกลแต่ประโยคเหล่านั้นทำให้ฮันกยองรู้สึกใจเต้นแปลกๆ
“เดี๋ยวจะลองทำให้นะ ที่รัก...”
ก่อนคนตัวเล็กจะเดินนำลิ่วไปอย่างไม่สนใจ ฮยอกแจไร้ซึ่งท่าทีเขินขายแต่ฮันกยองก็ได้แต่ยิ้มแล้วเข็นรถเข็นตาม พวกเค้ากลับบ้านพร้อมของที่ฮยอกแจกะว่าจะให้ซองมินกลับมาช่วยเตรียมมื้อเย็น ร่างเล็กปาดเหงื่อก่อนจะมองดูนาฬิกาซึ่งชี้เวลาบ่ายสาม
“ฮันกยอง ไปรับซองยุนนะ กลับมาอยากให้ลงครัวด้วยกันหน่อย”
“ครับที่รัก”
ประโยคที่ฮันกยองตอบกลับมาแบบไม่ใส่ใจ ทำเอาไอพอดในมือฮยอกแจร่วงผล็อยลงทันที ร่างเล็กค้างนิดๆก่อนจะส่ายหัวเรียกสติตัวเอง แล้วก้มลงเก็บไอพอด
“ที่รักเหรอ?”
เสียงพึมพำอย่างเหม่อลอยทำให้ฮันกยองเปิดประตูเข้ามาดูคนตัวเล็ก แล้วทำหน้าเป็นเชิงสงสัย ฮยอกแจอมยิ้มบางๆก่อนจะหมุนตัวลงเตียง
“อืม ว่างแล้วสินะ ฉันกำลังเข้าประชุม ไม่ล่ะ!เดือนนี้ฉันกับบอสคงต้องตัวติดกันหน่อย ไว้ว่างแล้วจะเมลไป ตอนนี้ก็ไม่ว่างกำลังจะประชุม...นายเอาเวลาว่างไปหายใจทิ้งรอฉันแล้วกันนะ”
ปิ๊บ!
ซองมินที่ตอนแรกดูมีสีหน้าระรื่นดีที่ได้แขวะคยูฮยอนต่อหน้าลูกน้องหลายคน กำลังทำหน้าเย็นชาเสียจน คยูฮยอนเองก็ไม่อยากเอ่ยถามแต่ด้วยความที่สปิริตเสือกมีแรงโน้มน้าวมาก เลยทำให้พลั้งปากถามไปแบบไม่คิด
“ทะเลาะกับแฟนเหรอ?”
ซองมินส่ายหน้าก่อนจะผลักประตูเข้าห้องประชุมอย่างตัดบท แม้คยูฮยอนจะรู้สึกแห้วและอยากทึ้งหัวตัวเองแรงๆแต่ก็ทำได้แค่เดินตามซองมินเข้าไปยังในห้องประชุมของบริษัทสปอนเซอร์เท่านั้น
“นี่คือประธานฯโจวคยูฮยอน จะมาทำงานแทนประธานฯฮันกยองซักพักครับ”
“ฝากตัวด้วยนะครับ”
คยูฮยอนกล่าวเบาๆ เมื่อซองมินแนะนำตัวเค้าอย่างเป็นทางการแล้ว บรรยากาศในห้องประชุมซึ่งคยูฮยอนยังไม่เคยได้รับทำให้เครียดนิดหนึ่ง ซองมินถือวิสาสะต่อยไหล่คยูฮยอนเบาๆก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงให้กำลังใจแบบหนึ่ง ไม่นานนักพนักงานในบริษัทของคยูฮยอนก็ออกมานำเสนองาน ในครั้งนี้ฮันกยองเซ็นต์อนุมัติแล้วแต่ต่อไปคยูฮยอนคงต้องตัดสินใจเอง
การประชุมเรื่องงานโฆษณาการท่องเที่ยวผ่านไปได้ด้วยดี ผู้ร่วมลงทุนหลายคนเห็นด้วยและพร้อมจะร่วมงานกับทางบริษัทเพราะดูท่าแล้วจะไปได้สวย แถมหลายคนเองก็เพิ่งจะเห็นซองมินเข้าร่วมการประชุมครั้งใหญ่ครั้งนี้เลยไม่แปลกที่จะไว้ใจ
“อ่อ ที่เหลือผมขอคุยด้วยก่อนนะครับ”
ซองมินกล่าวกับพนักงานที่เหลืออย่างใจเย็น ก่อนจะยืนขึ้น มือบางฉวยเอาโน้ตบุ๊คที่ไว้สำหรับโชว์ผลงานมาดู โปรเจคครั้งนี้ ทำให้ซองมินกำลังสงสัยอย่างมาก แต่ก็ได้แต่เก็บเอาไว้ก่อนจะเอ่ยถามทุกคนในห้องประชุมเย็นๆตามแบบฉบับ
“งานโฆษณาครั้งนี้ ใครจะมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับเราครับ คุณคิม? แล้วทำไมคุณถึงไม่ได้เอ่ยชื่อพรีเซ็นเตอร์ในที่ประชุมด้วย บกพร่องไประดับหนึ่งแล้วนะครับ นับว่าโชคดีที่ผู้ลงทุนตกลงกับทางเราแล้ว...”
“ขอโทษค่ะ ประธานฮันบอกว่าอยากให้คุณโจวตัดสินใจเองค่ะ”
“คุณบอกผมช้าไปนะครับ”
ซองมินติพนักงานเล็กน้อยด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะคลิกไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงหน้าสุดท้ายที่ดูเหมือนว่าพนักงานของบริษัทจะไม่อยากเอ่ยถึงเพราะนี่คือเพจน์เสนอรายชื่อพรีเซ็นเตอร์ ซองมินเบิกตากว้างก่อนจะขมวดคิ้ว
“แล้วคุณเก็บหน้านี้ไว้หรือครับ?”
ถามอย่างชั่งใจ
“ค่ะ ทางเรากะว่าจะนำเสนอให้คุณโจวเผื่อคิดไม่ออกน่ะค่ะ”
“ผมมั่นใจ ว่าผมคิดเองได้ครับ ขอบคุณคุณคิมและทุกคนมากครับ”
คยูฮยอนตัดบทอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะลากซองมินออกจากห้องประชุมทันที เค้าค่อนข้างไม่พอใจที่ซองมินตีหน้าจริงจังกับทุกสิ่งทุกอย่างแบบนั้น มันกำลังพลอยให้เค้าเครียดไปด้วยเสมอ แต่เหตุผลจริงๆอีกข้อก็คือ ทำไมเค้าต้องรู้สึกตามซองมิน ??
“หลังจากนี้มีงานอะไรอีก?”
“ไม่มี เข้าบริษัทตอนเย็นเซ็นต์เอกสารห้าฉบับแล้วกลับบ้านได้เลย”
“พาฉันไปเซ็นต์งานที่บริษัท ฉันอยากพาเธอไปที่หนึ่ง”
คยูฮยอนกล่าวอย่างเอาแต่ใจก่อนจะลากซองมินขึ้นรถ ซองมินถอนหายใจพรู โดยไม่วายหันไปบ่นคนตัวสูงนั่นแหล่ะ ก่อนทั้งรถบรรยากาศจะกลับมากัดแกะแขวะกันเหมือนเดิม
“ซองยุน หยิบนั่นให้ม๊าสิ”
“คร้าบบบบบ~”
“ซองยุนอย่าซนเชียว!”
“คร้าบบบบบ~”
แล้วฮันกยองกับฮยอกแจก็รับรู้ได้ถึงความแสบของซองยุน เมื่อทั้งสองกำลังช่วยกันเตรียมมื้อเย็น เจ้าตัวแสบก็เอาแต่วิ่งไปมา จนแม่บ้านปวดหัว แต่ฮยอกแจก็ไม่วายอยากให้ลูกชายในนามมาทำมื้อเย็นครั้งนี้ด้วย
เวลาผ่านไปจนกระทั่งหกโมงเย็น ถึงเวลาอาหารจวบกับซองมินและคยูฮยอนที่บึ่งรถมา ใบหน้าของสองคนบ่งบอกได้อย่างดีว่ามีอะไรบางอย่างก่อนกลับถึงบ้าน แต่ถึงอย่างนั้นฮันกยองก็ไม่กล้าถามออกไป มีเพียงฮยอกแจที่เอ่ยลอยๆขึ้นมาเท่านั้น
“ใครทำสองคน อารมณ์เสียน้า~”
“เปล่าครับ/ยุ่งน่า”
ทั้งคยูฮยอนและซองมินเอ่ยออกมาพร้อมกัน แต่ทว่าก็ไม่วายหันไปจิกกัดกันด้วยสาย ก่อนซองมินจะเปรยเบาๆด้วยความหยิ่ง ซึ่งฮยอกแจรู้ดีว่าซองมินทำไปเพราะกำลังหมันไส้คยูฮยอนและรู้สึกหงุดหงิดเป็นเท่าตัว
“ไปอาบน้ำก่อน เดี๊ยวลงมาทานมื้อเย็น”
“ฉันก็จะไปอาบน้ำเหมือนกัน เหนียวสกปรก!”
“หนอย!”
“ทำไม เดี๊ยวปั๊ด!”
คยูฮยอนว่าพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนซองมินจะกัดปากตัวเองแน่นแล้วทึ้งหัวหมอนั่นแรงๆตามด้วยการวิ่งหนีขึ้นชั้นบนไป เป็นภาพที่ฮยอกแจแอบถ่ายไว้ได้พอดี ก่อนจะหันไปหัวเราะคิกกับฮันกยองเมื่อสามารถแบลคเมล์พี่ชายตัวแสบและน้องชายตัวแสบของทั้งคู่ได้
แต่จะว่าไปมุมกล้องนี่น่ากลัวนะ ราวกับว่ากำลังจะจูบกันเลย อย่างไงอย่างนั้นน่ะสิ !
qqqqtunn’
งั่ม ขาดคนเม้น ราวกับขาดกำลังใจอัพ - w -
แต่...ของฟรีไม่มีในโลกหรอกนะ ฮึกกกก TOT
ความคิดเห็น