คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คุณนางร้ายผู้ตกหลุมรัก
[เกิดข้อผิดพลาด! ขณะนี้เวลาผ่านมา 500 ปีแล้ว!]
ตอนที่ฟื้นขึ้นมา คุณนางร้ายก็เข้า Bad End ไปนานแล้ว
กลั่นแกล้งนางเอก พูดจาถากถางที่รักของเหล่าตัวละครชาย หยิ่งยโสไม่เห็นหัวใคร
บทสรุปสุดท้ายของเธอ---อดีตท่านหญิง เชย์ ธีโอฟิลอส จึงถูกขับไล่ ระหกระเหินไปทั่ว ไม่ก็กลายเป็นของเล่นให้กับพวกเศรษฐี ถูกจับไปทำยา ยังเป็นเครื่องผลิตลูกเพราะมีสายเลือดพิเศษอีก อืม เธอเลยท้อง คลอด ท้องใหม่ แล้วก็คลอดอีก ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
แต่เพราะตอนเกิดได้คำอวยพรจากเทพธิดา ต่อให้จะบาดเจ็บหนักหรือเจียนตายยังไงก็ฟื้นสภาพกลับมาได้ สวยพริ้งงดงามไม่ต่างจากปีศาจ สุดยอดไปเลยใช่ไหมล่ะคะ
นอกจากนั้นเวทมนตร์ในตัวยังมากจนทำให้ลูกแก้วที่ใช้วัดปริแตกอีก ธาตุที่เข้ากันได้ก็เหมาเกือบจะทุกธาตุ ทั้งธาตุพื้นฐานและธาตุพิเศษ
การเรียนก็ใช่ย่อย เธอมีความจำภาพถ่าย แถมหัวยังคิดอะไรได้ไวอีก ดยุคกับดัชเชสธีโอฟีลอสผู้เป็นพ่อแม่ก็ตามใจแทบจะทุกอย่าง
ถึงอย่างนั้นท่านหญิงเชย์---อา ชื่อเหมือนฉันไม่มีผิด ก็เป็นเด็กดี ทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่รักของคนในตระกูล ข้ารับใช้ และคนรอบข้าง
ช่วงนั้นจะเดินไปไหนก็ราวกับมีสปอร์ตไลท์ส่องมาที่เธอ อาณาจักรเพื่อนบ้านเองก็สนใจ งานเลี้ยงมีที่ไหนต้องเชิญท่านเชย์ไปด้วยตลอด
แต่เรื่องน่าเสียดายมีอยู่ว่าเธอดันไปตกหลุมรักเจ้าชาย---รัชทายาทแห่งโอเดล เข้าอย่างหัวปักหัวปำ
ช่วงคุยกันแรกๆ ก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ผ่านไปเรื่อยๆ นิสัยของท่านหญิงน่าเอ็นดูคนนี้ก็เริ่มเปลี่ยนไปราวหน้ามือกับหลังมือ จากเรียบร้อยสง่างามกลายเป็นแข็งกร้าวเอาแต่ใจ ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แต่งหน้าหนาและสวมชุดหรูหราฉูดฉาด
ปิ๊งป่อง!
เจ้าชายเป็นคนเป่าหูค่ะ
เหตุผลเพราะมีคนที่รักอย่างนางเอกแล้ว อีกอย่างท่านหญิงก็เก่งเกินหน้าเกินตาไป เขาทั้งหมั่นไส้และอิจฉาที่ถูกราชา ราชินี เปรียบเทียบให้เอาเป็นแบบอย่างบ่อยๆ ขืนได้ราชินีแบบนี้ต้องถูกกลบราศีหมดแน่ บัลลังก์จะไปมีความหมายอะไรกันล่ะ---พอนางร้ายมาตกหลุมรักตัวเอง ก็เลยวางแผนขึ้น
ไม่นานท่านเชย์ก็กลายเป็นตัวตลกในวงสังคม
แต่คนในตระกูลก็ยังรักและคอยตามใจไม่เปลี่ยน ยังหนุนหลังแม้ว่าเธอจะทำตัวน่าอับอายขายขี้หน้าในสถาบันสอนเวทมนตร์ชื่อดัง ไม่ตั้งใจเรียน เอาแต่เถลไถลและตามแต่เจ้าชายเหมือนลูกเป็ด
อ๋อ ใช่ ฉันลืมบอก
นี่เป็นเกมติดเรทค่ะ
แถมเน้นแค่เรท ส่วนเนื้อหาก็ดาษดื่นทั่วไป
คุณนางเอก-ติ๊ด-กับเจ้าชายและเหล่าตัวละครจีบได้ตั้งแต่อยู่ในโรงเรียน มีทั้งฉากกลางแจ้ง ในป่า ในห้องน้ำ ห้องนอน ตอนโรงเรียนมอบเควสพิเศษในต่างเมืองก็ยังไม่เว้น
เรียกว่ากว่าจะจบได้ ก็ทำเอาสงสัยว่าใครเป็นพระเอกกันแน่
ก็แหม ขนาดเลือกตัวละครที่จะจีบได้แล้ว ก็ยังไม่วายมีฉากแอบไปจิ๊จ๊ะกับเหล่าชายมากหน้าหลายตาอีกนี่นา
เรื่องตลกมีอยู่ว่า หนึ่งในตัวละครที่เขียนโต้งๆ ไว้ว่าเป็นคนซื่อสัตย์ ลับหลังแอบไป-ติ๊ด-กับคนอื่น เหตุผลคือเพราะไม่อยากให้นางเอกแปดเปื้อนจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน
ภาพตัดไปที่นางเอกกำลังถูกลวนลามในห้องสมุด
จะว่าไปคุณรัชทายาทแห่งโอเดลอะไรนั่นก็แอบมีฉากโรแมนติกกับนางร้ายเหมือนกันนะคะ
คือ มันมีฉากหนึ่งที่อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่านางเอกมีคนอื่น(ผิดหรือเปล่านะ? ก็มีจริงๆ นี่นา) เจ้าชายไปกินเหล้าย้อมใจ(เอ่อ คุณนักเรียนดีเด่น?)
เจ้าชายเมาเป็นหมา คุณนางร้ายก็เลยมาแสดงความเป็นห่วง
เจ้าชายกดนางร้ายกับเตียงด้วยความมึนเมา ด่าคุณนางเอกเสียงเกรี้ยวกราด---ก่อนจะไบโพล่าเปลี่ยนอารมณ์ปุบปับ อยากปั๊มปั้มเพื่อง้อขอคืนดี เขาพึมพำชื่อคุณนางเอก ลูบใบหน้าอย่างอ่อนโยน…
และชะงักไป
เบิกตากว้าง เด้งออกจากเตียงราวกับเห็นผี
ฉันหัวเราะแห้ง
ฉากนั้นคุณนางร้ายแต่งหน้าฉูดฉาดจริงๆ ค่ะ
เอาเป็นว่าไม่ว่าจะเข้ารูทไหน เธอก็หนีฉากจบถูกเนรเทศ ท้องๆ คลอดๆ กลายเป็นของเล่นไม่พ้น
คำถาม : ทำไมไม่ฆ่าตัวตายไปซะล่ะ?
ฉันเองก็เคยสงสัยเหมือนกันค่ะ เพราะดูๆ แล้วชีวิตตอนตกต่ำของเธอมันไม่น่าอยู่เลยสักนิด
แล้วก็ได้คำตอบว่าจะกล้าตายได้ยังไงล่ะ ในเมื่อฉากจบที่เธอถูกเปิดโปงความผิด ครอบครัวถูกกล่าวหาว่ายักยอกเงินและเป็นกบฎ---ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้ารับใช้ ต่างก้มหัวต่อราชา รับเอาความผิดทุกอย่างเป็นของตนเอง บอกว่าเป็นคนชักจูงลูกสาวให้กลายเป็นแบบนี้
‘นางไม่เกี่ยวเลยสักนิด!’
ก่อนจะหันมามองลูกสาวที่ถูกทหารกดหัวไว้แนบพื้นทั้งน้ำตา สายตาราวกับจะบอกว่าให้มีชีวิตต่อไป
อา อยากจะร้องไห้ชะมัดเลยค่ะ
แต่ถึงอยากตาย นางร้ายผู้เป็นที่รักของเหล่าเทพธิดาก็ทำไม่ได้หรอก
ฉากนั้นตราตรึงใจยิ่งกว่าเอาฉากเยนางเอกทั้งหมดมารวมกันอีกนะคะ หรือเพราะฉันสะเทือนใจง่ายกับเรื่องครอบครัวอบอุ่นก็ไม่รู้
เรื่องคร่าวๆ ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ
อ๊ะ รู้ขนาดนี้ฉันไม่ได้เล่นเกมเองหรอกนะคะ แค่ไอ้สันดา---น้องชายสุดที่รักชอบเอาเกม และของน่าขยะแขยงอื่นๆ มาไว้ที่ห้องพักฉัน เพราะไม่อยากเอาไปไว้บ้านเสี่ยงให้ท่านพ่อท่านแม่เห็น เดี๋ยวเสียชื่อนักเรียนดีเด่นและภาพลักษณ์เทวดาน้อยหมด
อืม ห้องฉันเคยถูกบุกด้วยล่ะค่ะ ท่านพ่อท่านแม่อุตส่าห์ลดตัวมาเกลือกกลั้วด้วยทั้งทีก็เลยอยากจะทักทายตามมารยาทหน่อย
แต่ยังไม่ทันพูดอะไรก็ถูกตบจนหน้าหัน เพราะไอ้น้องสันดานนั่นดันอยู่ที่ห้องฉันพอดี
ด้วยฉากหลังคือของเล่นผู้ใหญ่และเกมติดเรท เลยเข้าใจไปว่าฉันจะล่อลวงเทวดาน้อย---พูดมาได้ บัดซบเถอะ ให้ล่อลวงมันฉันยอมไปเอากับหมาดีกว่า
ก่อนจะจากไปยังเอาเงินปึกใหญ่ฟาดหน้า
ฉันงงนิดหน่อย แต่ไม่ได้โกรธอะไรหรอกนะคะ ไม่ได้โกรธเลยสักนิด
ที่พลัดตกบันไดจนหลังเดาะนั่นเป็นอุบัติเหตุต่างหาก แหม หอพักเก่าๆ โทรมๆ ก็งี้ แต่กลิ่นเงินหอมหวานจริงๆ ขอบคุณนะคะ ช่วยได้มากเลย ถึงจะเป็นแค่ขี้เล็บของชนชั้นสูงก็เถอะ
ระบบชนชั้นเฮงซวย
[โฮสต์ทำอะไรสักอย่างหน่อยสิครับ!!]
ฉันอ้าปากหาว เท้าคางกับขอบหน้าต่างหอคอยที่ราชา(ตั้งแต่เมื่อ500ปีก่อน) นำมาขังไว้
พอราชาไร้น้ำยา กับราชินีที่ไม่สามารถมีลูกได้ ได้ลูกชายสายเลือดพิเศษปุ๊บ ก็จัดการเฉดหัวและปกปิดข่าวโดยส่งฉันมาขังไว้บนหอคอยเก่าๆ สูงเสียดฟ้านี่ ไม่ให้ติดต่อกับใคร แถมลงเวทล็อกประตูไว้อีกชั้น
ถึงจะระดับไม่สูงมาก แต่นั่นก็เพียงพอจะขังอดีตจอมเวทที่ถูกทำจนไม่ต่างตุ๊กตาไร้วิญญาณแล้วล่ะ
เลือดเย็นจังเลยนะคะ แค่ไม่หิว ไม่ต้องการอาหาร ไม่ตาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เบื่อสักหน่อย
[โฮสต์!]
“หยุดแหกปากสักทีเถอะค่ะ”
[แต่! แต่!]
ระบบสติแตกไปแล้ว
[ระบบประสานงานไม่ได้! ภารกิจ 'เปลี่ยนชะตานางร้าย' ก็ไม่มีแล้ว! ขณะนี้ผ่านมาหลายร้อยปี นางเอกของเกมกับตัวละครชายตายไปหมดแล้ว! โฮสต์กับระบบกำลังจะถูกทิ้งนะครับ!]
ฟังดูไม่เลวจ้า มึงมาลงนรกกับกุเลยอิระบบ
คนจะตายก็ไม่ให้ตายดีๆ เสือกดึงมาอยู่ในโลกอะไรก็ไม่รู้ตรรกะพังชิบหาย ดีนะเป็นเกมที่เคยเห็นนังน้องนั่นมันเล่น แล้วก็มีความทรงจำของคุณตัวร้ายอยู่ ก็เลยพอปะติดปะต่อได้ ถ้าไม่โชคดีแบบนี้จะทำยังไง หา? ตั้งแต่กุเข้ามานี่นอกจากแหกปากแล้วเคยอธิบายอะไรบ้างไหมเอ่ย?
ว่าไปนั่น
เฮ้อ ชีวิตมันเหนื่อยจริงๆ นะคะ
“ยังไงก็ตาม ข้างล่างดูเหมือนจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยนะคะ”
ฉันชี้ๆ ไปยังผืนป่าข้างล่าง พื้นที่ว่างๆ คล้ายจะมีกิ้งก่าตัวใหญ่นอนอาบแดดอยู่เต็มไปหมด ยิ่งกว่านั้นบนท้องฟ้าเองก็เห็นสิ่งมีชีวิตแวบๆ...มังกร?
ในความทรงจำ พวกสัตว์ประหลาดไม่ค่อยมาป้วนเปี้ยนวุ่นวายแถวเมืองมนุษย์นัก เพราะอะไรก็ไม่รู้ นางร้ายไม่สงสัย ตัวเกมก็เกริ่นแค่คร่าวๆ ฉันก็เลยคิดว่า...น่าจะเพราะไม่อยากให้มาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มรึเปล่า?
ขืนทำๆ อยู่ แล้วตูม! มังกรอาละวาด ขอกำลังเสริม! คุณ[ตัวละครจีบได้]กับ[นางเอก]มาพบผู้อำนวยการด่วน!
ก็...นะคะ
[เดี๋ยวระบบขอหาข้อมูลก่อนนะครับ] มันทำเสียงจริงจัง [โอ๊ะ! เจอแล้ว! ถึงจะประสานงานไม่ได้แต่ยังหาข้อมูลได้อยู่สินะ ฮือ ไม่ใช่ตัวเกะกะของโฮสต์แล้ว...]
พล่ามอะไรเอ่ย?
“ขอข้อมูลหน่อยเถอะค่ะ”
[ขอโทษครับ!...เอ่อ เริ่มเรื่องของเกมมันมีฉากเกริ่นว่า...] ระบบทำเสียงหนักใจแปลกๆ [มีแค่คุณเท่านั้นที่จะช่วยพวกเขาจากหายนะของโลกได้! มาเป็นนางเอกของเรื่อง เลือกคู่ชีวิตเลิฟๆ แล้วใช้พลังแห่งรักปกป้องโลกกันเถอะ!]
เย??ช่วยโลก???
[หลังจากนางร้าย เอ่อ...โฮสต์พบจุดจบแล้ว นางเอกของเกมก็กลายเป็นราชินีใช้ชีวิตร่วมกับทุกคนอย่างมีความสุข---แล้วจู่ ๆ นางก็หายตัวไป พอดีกับเกิดภัยพิบัติขึ้น ฝั่งมนุษย์ก็เลยคิดว่าเป็นฝีมือจอมมาร แต่งตั้งกลุ่มผู้กล้าไปปราบและทวงราชินีคืน เกิดเป็นสงครามครั้งใหญ่กินเวลาหลายร้อยปี สุดท้ายความเสียหายมีมากทั้งสองฝ่ายจึงทำสัญญาสงบศึกกัน ตอนนี้เขตแดนที่กั้นทวีปมนุษย์กับทวีปปีศาจก็เลย...อย่างที่เห็นครับ]
“แล้วเจอราชินีคนนั้นไหมล่ะคะ”
[...ที่จริงเป็นฝีมืออัศวินที่แอบหลงรักนางน่ะครับ] ระบบทำเสียงเหมือนอยากจะร้องไห้ [อิจฉารัชทายาทแล้วก็ไม่อยากให้นางเป็นของใครก็เลยลอบเอา เอ่อ นั่นแหละครับ ใช้เวทมนตร์ปลอมแปลงได้เก่งมากเลยล่ะ]
มึง…
“ไม่มีใครสงสัยเลยเหรอคะ?”
[แค่นิดหน่อยน่ะครับ...แต่เขาก็เป็นอัศวินหลวงผู้ทรงเกียรติ เป็นหัวหน้าด้วย ในศึกก็สร้างวีรกรรมไว้มากมาย...ปัจจุบันเลยถูกสรรเสริญในตำนานผู้กล้า]
ตำนานความอยากทำลายโลกสิ
ฉันปวดหัว
จากนั้นก็สรุปได้ว่าไม่ควรไปถามหาเหตุผลจากอิเกมนี่เลยจริงๆ บางทีเดินๆ อยู่อาจจะถูกสักคนฟันหัวแบะเพราะจำหน้าคนผิดก็ได้ ถูกขังอยู่ในหอคอยนี่นับว่าเป็นโชคดีได้รึเปล่าเนี่ย
[หอคอยศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรเลยนะครับ---ถึงตอนนี้จะล่มสลายไปแล้วก็เถอะ]
เอานางร้ายไปขังในหอคอยศักดิ์สิทธิ์??
[เพื่อปกปิดความลับว่าท่านหญิงมีชีวิตอยู่ แล้วก็เพื่อป้องกันไม่ให้คนรู้เลยขังไว้ตลอดกาลน่ะครับ]
ฉันมองไปที่ประตูเก่าๆ ซึ่งสลักลวดลายเป็นวงแหวนทับซ้อนไปมา สิ่งเดียวที่ดูขลังคือลูกบิดประตูที่ทำจากทอง
เหมือนท่านหญิงจะเคยเหยียดหยาม ‘เจ้าคิดหรือว่าของง่อย ๆ พรรค์นี้จะกักขังข้าได้’ ---ก่อนจะถูกราชาบ้ากามด่าจนกลับไปนั่งซึมเหมือนเดิม
[เป็นเวทมนตร์โบราณเลยนะครับ!]
เอาจริงปะหนิ??
ฉันสูดหายใจ ชี้ไปที่หน้าต่างซึ่งเปิดโล่ง
“แล้วอันนี้ได้ลงยันต์--เวทมนตร์ไว้ไหมคะ?”
ระบบชะงัก ตอบเสียงอ้อมแอ้ม [...ไม่ครับ]
ในเกมท่านหญิงเคยโชว์พลัง สยายปีกทั้งสองข้างที่ได้จากคำอวยพร บินลงไปรับเจ้าชายที่ลื่นตกเหว
อืม เก่งมากๆ เลยล่ะค่ะ แถมยังเป็นความสามารถที่ติดตัวมาแต่เกิด เลยเป็นหนึ่งในสิ่งที่ท่านหญิงใช้ถนัดที่สุด
ก็นั่นแหละค่ะ
ความรักทำให้คนตาบอดได้จริงๆ สินะคะ
[ชะ--ใช่แล้ว! โฮสต์เพิ่งเข้าร่างมาคงยังปรับตัวไม่ได้ ถึงจะอยู่ในร่างนี้แต่ฝืนพลังมากไปจะไม่ดีเอานะครับ ยังไงนอนพักสักงีบแล้วพรุ่งนี้เราค่อยมาหาทางหนีดีกว่า]
ระบบแนะนำ น้ำเสียงดูภูมิใจแปลกๆ
[ถึงนี่จะเป็นการทำงานครั้งแรกของระบบ...แล้วก็ถูกทิ้ง แต่ไม่ต้องเป็นห่วง! ระบบจะแนะนำจนโฮสต์ฝ่าฝันความยากลำบากไปได้ง่าย ๆ เอง! มาพยายามไปด้วยกันเถอะครับ! เอ่อ เพื่อคำแนะนำที่มีประสิทธิภาพ โฮสต์ทำงานเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ? นักฆ่ามากประสบการณ์? นักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะ? นักเรียนผู้สดใส? หรือว่า...]
ฉันถอนหายใจ
“เป็นแมงดาค่ะ”
ถนัดเกาะกินสมบัติกับใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ ที่สุด
แม้จะไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงตายแล้วโดนลากมายุ่งเกี่ยวกับระบบนี่ แต่ก็ขอบคุณค่ะ ลาก่อนพ่อแม่ซังกะบ๊วย และขออย่าได้เจอกันอีกเลยอิน้องเวร
[อาชีพใหม่เหรอครับ? ระบบไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย...แต่เบื้องบนเป็นคนเลือกมาแก้ไขชะตาทั้งที คงจะเป็นคนที่สุดยอดมากๆ เลยสินะ!] น้ำเสียงฟังดูคาดหวัง [ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ!]
อิเบื้องบน...มึงทำอะไรลงไป??
ส่งมาใช้ชีวิตในโลกหลังสงคราม ยังมีลูกๆ ที่ไม่รู้ว่าตอนนี้แต่งงานกับใครแล้วเกิดเป็นสายเลือดตัวเองอีก ยิ่งกว่านั้นประสบการณ์ทำงานครั้งแรกของระบบยังเป็นกับคนที่ไม่มีอะไรดี แถมถูกทิ้ง...เอิ่ม ชักจะสงสารมันแล้วเนี่ย
ฉันนวดขมับ นึกอยากจะไปพักสักงีบตามคำพูดของระบบมันขึ้นมา---แต่ลูกบิดประตูทองคำก็ช่างสว่างเจิดจ้าเหลือเกิน น่าจะอยู่มานานกว่า 500ปีแล้วสินะคะ ของโบราณขนาดนี้เอาไปขายจะได้ราคาเท่าไหร่เนี่ย อุตส่าห์มาจากหอคอยศักดิ์สิทธิ์ทั้งที…
“ช่วยตีราคาเจ้านี่หน่อยค่ะ”
[น่าจะได้หลายเหรียญทองอยู่---เดี๋ยวสิครับ! อย่าเอามือไปแตะเชียวนะ! เดี๋ยวโฮสต์จะระเบิด...!!]
ฉันตกใจเสียงระบบจนเผลอจับประตูเต็มสองมือ
….
ประตูร่ายเวทป้องกันถูกผลักไปติดผนังเก่า ๆ จนเกิดเสียงปังอย่างแรง
มันกลายเป็นซากไม้สภาพดูไม่ได้ ส่วนเวทย์โบราณที่ว่าก็ส่องแสงก่อนจะหรี่ลงเรื่อยๆ สุดท้ายก็ดับไปอย่างอนาถ
ระบบกรีดร้อง
[โฮสตตตตตตตตตตตตตตตตตตต์!!!]
ประตูมันเก่าไปเอง
…หรือว่านางร้ายจะเป็นสุดยอดบอสลับ???
-----------
นิยายด้นสดดับความฟุ้งซ่านช่วงนี้ค่ะ（ｉДｉ）
ไม่ได้วางโครงเรื่อง ไม่มีพล็อตที่แน่ชัด ยังไม่เห็นตอนจบ
แต่ส่วนมากน่าจะเป็นแนวชีวิตประจำวัน+อยู่แบบเรื่อยเปื่อยกับระบบ กินนอนเล่นอะไรแบบนั้น
สามารถคอมเม้นหรือกดปุ่มให้กำลังใจในการกาวต่อไปได้นะคะ แค่ประโยคสั้นๆก็ทำให้ฮึดขึ้นมาแล้วล่ะ!(T＿T)
--------------------
ตัวเอกไม่มีความทะเยอะทะยานหรือวางแผนอะไรใดๆทั้งสิ้น(ปวดหัว)
ความหวังสูงสุดคือมีชีวิตเรียบง่ายไปจนตาย หลักการใช้ชีวิตคือช่างมันและช่างแม่ง ไหลไปตามน้ำดูจะเป็นความสามารถพิเศษเพียงอย่างเดียว
ชอบสัตว์ขนฟูที่สุด
ความคิดเห็น