คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : หนุ่มหล่อคนนี้มาในฐานะอะไรกันนะ...?
หลายวันมานี้ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาของใครบางคนแต่ฉันก็ไม่อาจรู้ได้ว่าสายตายตาคู่นั้นเป็นของใครใช่ว่าฉันไม่พยายามมองหาแต่ทุกครั้งที่มองหามักจะเจอแต่ความว่างเปล่าและยิ่งเวลาที่ฉันเข้าไปเต๊าะผู้ชายนะฉันรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังจะโดนเล่นงานยังไงยังงั้นแหละ
“เป็นอะไรนั่งนิ่งเชียวไม่ไปเต๊าะหนุ่มแล้วหรอ?” ลิลลี่ถามน้องสาวที่เอาแต่นั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะ
“ก็อยากเข้าไปเต๊าะอยู่ค่ะ แต่ติดที่ว่ามันรู้สึกแปลกๆเหมือนว่ากำลังมีคนมองอยู่ตลอด” ฉันบอกลิลลี่
“ฉันว่าคนที่กำลังมองเธอจ้องจะเล่นเธออยู่แน่ๆ” เจมส์บอกไคลีย์
“ก็เล่นสักทีสิจ้องอยู่ได้” ฉันพูดก่อนจะนั่งเซ็งต่อไป
“แล้วนี่เธอไม่ได้ไปนั่งเล่นที่โต๊ะบ้านสลิธิรีนแล้วหรอ?” คริสติน่าถามเพราะไคลีย์ไม่ไปนั่งเล่นที่โต๊ะบ้านนั้นเลย
“ก็..ไปแต่ยังไม่ใช่เร็วๆนี้” ฉันบอกคริสติน่า ขอให้ฉันได้ทำใจก่อนแล้วฉันจะไปนั่งที่นั่นหมายถึงไปนั่งกับเซฟอ่ะนะ
“บ่ายนี้สนใจไปแว้นด้วยกันมั้ย?” ซีเรียสถามไคลีย์หลังเห็นสีหน้าเศร้าๆของเธอ
“ก็ดีเหมือนกันแต่นายเป็นคนคุมไม้กวาดนะถ้าฉันคุมมีหวังเราได้ขิตคู่แน่ๆ” ฉันบอกกับซีเรียส ไปแว้นไม้กวาดก็ดีเหมือนกันช่วงนี้หิมะไม่ค่อยตกอากาศกำลังเย็นสบาย
“ดีเลยฉันจะไปขัดไม้กวาดรอ เจอกันที่สนามนะไคลีย์” ซีเรียสพูดก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องโถง
“จะรีบไปไหนนี่ยังไม่เที่ยงเลย” ฉันพูด แต่เขาดูชอบคำว่าแว้นที่ฉันเคยพูดนะ
“นานๆเธอจะยอมไปแว้นไม้กวาดกับซีเรียสพอเธอยอมไปอาการก็จะเป็นอย่างนี่แหละ” รีมัสบอกไคลีย์ นอกจากมัลฟอยแล้วไคลีย์ก็ไม่ยอมขี่ไม้กวาดกับใครอีกเลย
“แล้วใครจะกล้าไปกับซีเรียสบ่อยๆกันก็เล่นพาฉันขี่ตีลังกาซะขนาดนั้น” ฉันพูด
“ก็จริง” รีมัสพูดก่อนจะขำออกมาเบาๆ
“เมื่อไรเราจะได้ไปฮอกส์มี้ดสักที” เจมส์พูดขึ้น
“ปีสามก็ได้ไปแล้ว” ลิลลี่พูด
“ฉันรอไปฮอกส์มี้ดกับเธอไม่ไหวแล้ว~” เจมส์พูดเสียงอ้อนใส่ลิลลี่พร้อมกับกอดแขนเธอไปด้วย
“เบาจ้าเบาน้องเขายังนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้นะ” ฉันพูดก่อนจะผลักหัวของเจมส์ออกจากแขนลิลลี่
“แกฉันเห็นรุ่นพี่มัลฟอยกับรุ่นพี่แบล็กไปเดทด้วยกันด้วยแหละ” เสียงของรุ่นพี่ในบ้านฉันพูดขึ้น
“จริงดิ ว่าแต่เขาไปเดทกันที่ไหนหรอ?” เพื่อนรุ่นพี่ถาม
“ฉันเห็นแค่พวกเขาเดินจับมือกันน่ะบางทีพวกเขาอาจจะไปเดทกันที่ร้านมาดามฟุตตี้ฟุตก็ได้” รุ่นพี่คนนั้นพูด
“เอ่อ…ทุกคนฉันว่าฉันขอตัวไปหาซีเรียสดีกว่า” ฉันบอกพวกเขาเพราะไม่อยากฟังเรื่องของคนคนนั้นเพราะฟังแล้วมันปวดใจแถมอยากออกไปจากที่นี่เพจะได้ไม่ต้องรู้สึกว่าตัวเองกำลังโดนมองอยู่
“พวกเราไปด้วยสิกำลังอยากแว้นไม้กวาดพอดี” ลิลลี่พูดก่อนจะดึงคนอื่นลุกขึ้น
“ชะ-ใช่กำลังอยากแว้นอยู่พอและก็อยากรู้ด้วยว่าเธอขี่ไม้กวาดเก่งแค่ไหนแล้ว” เจมส์พูด
“งั้นก็ไปกันเถอะ” ฉันบอกก่อนที่พวกเราจะเดินออกจากห้องโถงพอออกมาจากห้องโถงแล้วความรู้สึกที่เหมือนกำลังโดนมองก็หายไป
ตลอดทางที่เดินไปสนามซ้อมควิดดิชกลุ่มของไคลีย์ก็มักจะเห็นแต่รุ่นพี่ที่พึ่งกลับมาจากการไปเที่ยวที่ฮอกส์มี้ดจนเจมส์รู้สึกอิจฉาพวกเขาเพราะตัวเองไม่สามารถไปเที่ยวที่นั่นได้
“เอ่อ… น้องเอฟเวนส์ครับคือ..พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยครับ?” อยู่ๆก็มีรุ่นพี่จากบ้านเรเวนคลอเดินเข้ามาหากลุ่มของไคลีย์
“หมายถึงคนนี้หรือคนนี้กันคะ?” ฉันชี้ตัวเองก่อนจะชี้ไปที่ลิลลี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“หมายถึงนะ-น้องน่ะครับ” รุ่นพี่บ้านเรเวนคลอพูดพลางดันแว่นให้เข้าที่อย่างเขินๆ
“พูดตรงนี้ก็ได้นะ” คริสติน่าพูดก่อนจะเดินขึ้นมาด้านหน้าพร้อมเอามือกอดคอของไคลีย์
“คือ…พี่ซื้อของมาฝากน้องน่ะครับ” รุ่นพี่บ้านเรเวนคลอพูดพร้อมกับเอาของที่เขาแอบไว้ด้านหลังออกมาก่อนจะพูดต่อด้วยความกังวล “ตะ-แต่ถ้าน้องไม่อยากได้ก็ไม่เป็นไรนะครับ” เขาพูด
“ฉันยังไม่ได้บอกว่าไม่ได้อยากได้เลยนะคะ” ฉันพูดก่อนจะมองหน้าเขาที่กำลังแดงเป็นมะเขือเทศ
“งั้นช่วยรับไว้ด้วยนะครับ!” เขาพูดก่อนจะยื่นมันมาให้ฉันพอฉันรับมาแล้วเขาก็รีบเดินหนีทันที
“เห้พี่คะ! ฉันยังไม่รู้จักชื่อพี่เลยนะคะกลับมาก่อนค่ะ!” พี่จะเดินหนีกันแบบนี้ไม่ได้นะ!กลับมาก๊อนนน
“แปลกคน” คริสติน่าพูด
“ฉันว่าเขาดูน่ารักดีนะ” ลิลลี่พูด
“นี่เธอชอบคนติ๋มๆงั้นหรอ?” เจมส์ถาม
“เปล่าย่ะ!” ลิลลี่รีบแก้ตัว
“ไว้ค่อยหาเวลาไปขอบคุณพี่เขาก็แล้วกัน เรารีบไปหาซีเรียสกันเถอะ” ฉันพูดก่อนที่พวกเราจะรีบเดินไปหาซีเรียส
หลังจากที่หนุ่มบ้านเรเวนคลอเอาของที่ตัวเองตั้งใจซื้อมาฝากให้ไคลีย์ได้สำเร็จเขาก็รีบเดินกลับมาที่หอทันที
“สเตฟานนายเป็นอะไร?” เพื่อนของสเตฟานถามเพราะเขาทำตัวแปลกๆเหมือนกำลังเขินอะไรสักอย่าง
“ฉันเอาของไปให้น้องเขาแล้ว” สเตฟานพูดอย่างเขินๆก่อนที่เขาจะถอนแว่นออกแล้ววางไว้ที่โต๊ะ
“นี่นายชอบน้องเขาจริงๆงั้นหรอ!?” เพื่อนเพียงคนเดียวของสเตฟานอย่างเคนพูดด้วยความตกใจ
“ก็ใช่.. กว่าจะเอาของที่ตั้งใจซื้อมาไปให้น้องเขาได้ฉันเขินแทบแย่” สเตฟานพูดพร้อมกับเอามือขึ้นมาปิดหน้าด้วยความเขิน
“ต้องพูดว่ากว่าจะกล้าเข้าไปพูดกับน้องเขาต่างหาก” เคนบอกเพื่อนของเขา คนอะไรเขินจนไม่กล้าเข้าไปพูดกับเขากว่าจะกล้าก็ใช้เวลาตั้งปีกว่า
“ใครจะกล้าก็ตอนนั้นน้องเขามีข่าวลือว่ากำลังคบกับมัลฟอยอยู่นิ” สเตฟานบอกเคน
“ตอนนี้เลยกล้าเข้าไปคุยด้วยงั้นหรอ?” เคนถาม
“ใช่ แต่ไม่รู้ว่าน้องเขาจะจำฉันได้รึเปล่าเพราะฉันเขินจนไม่ได้แนะนำตัวให้น้องได้รู้จักน่ะสิ” สเตฟานพูดด้วยความกังวัลใจเพราะตัวเองมัวแต่เขินจนไม่ได้แนะนำให้น้องได้รู้จัก
“นายก็ลองเข้าหาน้องเขาบ่อยๆสิ” เคนแนะนำเพื่อนเพราะอยากให้เพื่อนกล้าเข้าไปทักน้องเขาสักทีเพราะส่วนมากมีแต่แอบมอง บางทีถ้าน้องเขาหันมาสบตาด้วยก็หันหน้าหนีหรือไม่ก็ก้มหน้าพอถามว่าก้มหน้าทำไมก็บอกว่าอายที่น้องเขามองมา
“ฉันจะลองดู” สเตฟายพูดห่อนจะนั่งเขินต่อไป
[ ฝั่งไคลีย์ ]
“มาแล้วหรอ?” ซีเรียสถามก่อนจะมองคนอื่นๆที่เดินมาด้วย
“มาแล้วๆ โห~นี่ขัดจนเงาวับเลยนะเนี่ย” ฉันพูดก่อนจะเดินเข้าไปดูไม้กวาดของซีเรียส
“อยู่แล้ว ว่าแต่พวกนายก็จะแว้นไม้กวาดด้วยงั้นหรอ?” ซีเรียสพูดก่อนจะหันไปถามพวกของเจมส์
“เปล่าหรอกแค่ฉันอยากรู้ว่ายัยหนวดแว้นไม้กวาดเก่งแค่ไหนแล้ว” เจมส์บอกซีเรียส
“นายรู้จักคำว่าค่อยเป็นค่อยไปมั้ยไอ้แว่น” ฉันบอกเจมส์
“เราไปกันเถอะไคลีย์ ซ้อนท้ายพี่เลยน้อง!” ซีเรียสพูดก่อนขึ้นคร่อมไม้กวาด
“ได้จ้าพี่จ๋าน้องพร้อมไปแว้นแล้วจ้า~” ไคลีย์พูดก่อนจะซ้อนท้ายซีเรียสไปเหมือนกับเด็กแว้นแต่เจ้าตัวก็ไม่ลืมที่จะเอากล่องที่สเตฟานให้ฝากไว้กับพี่สาว
พวกของเจมส์ได้แต่ยืนถอนหายใจอยู่ข้างล่างเพราะตามอารมณ์ของไคลีย์ไม่ทันเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวก็บ้าครบจบทุกอารมณ์ที่ไคลีย์คนเดียว
“นี่ ทุกคนคิดว่ารุ่นพี่บ้านเรเวนคลอคนนั้นซื้ออะไรมาให้ไคลีย์?” ลิลลี่ถามก่อนจะมองกล่องสีม่วงพาสเทลตรงหน้าขนาดมันไม่ได้ใหญ่มากแต่ก็ไม่ได้เล็ก
“อยากรู้ก็เปิดเลยสิ” เจมส์พูดก่อนจะพยายามแย่งกล่องมาจากลิลลี่
“ถ้านายเปิดกล่องนี่ไคลีย์ได้เปิดหน้านายแน่” คริสติน่าบอกเจมส์ก่อนที่เขาจะเลิกแย่งกล่องจากลิลลี่เพราะกลัวโดนไคลีย์เปิดหน้าเหมือนที่คริสติน่าพูด
“แล้วเธอไม่อยากรู้รึไง?” เจมส์ถาม
“อยากสิแต่ไคลีย์ไม่ชอบให้ยุ่งของส่วนตัวของเธอ” คริสติน่าพูด
“แล้วถ้าข้างในมันเป็นจดหมายแอบชอบล่ะ?” เจมส์บอก
“ไม่ใช่หรอกรุ่นพี่คนนั้นดูติ๋มจะตายไป” คริสติน่าพูด
“แล้วถ้ามันเป็นอย่างที่เจมส์พูดจริงล่ะ” ลิลลี่พูดขึ้นเพราะเธอเห็นสายตาของรุ่นพี่คนนั้นดูเขาชอบไคลีย์เอามากๆ
“ก็..ฉันว่าไม่ใช่หรอก” คริสติน่ายืนยันคำเดิม
“นี่สมมุตินะถ้าไคลีย์มีแฟนขึ้นมาจริงๆที่ไม่ใช่พวกเธอ พวกเธอจะทำยังไง?” ลิลลี่ถามเพราพวกเขาไม่ยอมบอกชอบไคลีย์สักทีมีแต่รุ่นพี่มัลฟอยแค่นั้นที่เคยบอกชอบไคลีย์ไม่แปลกที่ไคลีย์จะชอบอยู่กับเขา
“ทำไมถึงถามอย่างนี้ล่ะ?” รีมัสถามลิลลี่
“ฉันแค่อยากรู้น่ะเพราะพวกเธอไม่เคยบอกชอบไคลีย์ตรงๆเลยน่ะสิ” ลิลลี่พูด
“ฉันคิดว่าไคลีย์น่าจะรู้อยู่แล้วนะว่าพวกเราชอบเธอ” คริสติน่าบอกลิลลี่
“มั่นใจ? ฉันว่ายัยนั่นไม่รู้หรอกเชื่อสิตอนนี้คงคิดว่าพวกนายเป็นเพื่อนอยู่มั้ง” เจมส์พูด
“ไว้ฉันจะถามไคลีย์ให้ว่าคิดยังไงกับพวกเธอแต่ถ้าคำตอบคือคิดแค่เพื่อนพวกเธอควรเริ่มจีบหรือบอกชอบได้แล้วนะ” ลิลลี่บอกคริสติน่ากับรีมัส
“ไว้พวกฉันไปพูดกันก่อนว่าจะเอายังไง” คริสติน่าพูด
“รีบๆนะโดนแย่งไปก่อนไม่รู้ด้วยนะ” ลิลลี่พูดก่อนที่พวกเขาจะนั่งมองซีเรียสสอนไคลีย์ขี่ไม้กวาดตอนแรกก็เป็นซีเรียสที่พาไคลีย์ตีลังกาแต่พอพวกเขาหันมาอีกทีกลายเป็นไคลีย์ที่พาซีเรียสตีลังกาแทนซะงั้น
“พระเจ้าคุมครองลูกด้วยยย!” ซีเรียสตะโกนพร้อมกับกอดไคลีย์แน่นด้วยความกลัว
* ยังไม่ตรวจคำผิด *
หยุ๊ดดด หยุดอ่านก่อนนะจ๊ะคนดี มีสปอยนิดหน่อย
ทีแรกไรต์อยากให้สาวไคลีย์ชอบกับหนุ่มในฮาเร็มไปเลยแต่ มันก็จะง่ายไป บอกไว้ก่อนนะว่าไคลีย์ไม่รู้ว่าหนุ่มๆเองก็ชอบตัวเองเหมือนกันเพราะมีแต่เจ้าตัวที่ทั้งหยอดทั้งจีบแต่คิดว่าผู้ไม่เล่นด้วย เพราะงั้นน้องเลยหนีไปมี….แต่หนุ่มสเตฟานอาจจะไม่ได้อยู่ในฮาเร็มด้วยเช่นเดียวกันกับบ่าวโจเซฟ
(พระเจ้า)แต่ถ้าอยากให้อยู่บอกได้นะจ๊ะ
รักรี้ดที่เข้ามาอ่านทุกคนนะคะ꒰⑅ᵕ༚ᵕ꒱˖♡
Merry christmasค่าทุกคนนนสุขภาพแข็งแรงนะคะ
หนุ่มสเตฟานคือหล่อแท้ล่ะ คิดว่าหนุ่มหล่อคนนี้มาในฐานะอะไร? แม่ยกว่าไงคะ55555
ความคิดเห็น