คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #71 : ที่ระบายอารมณ์ก็ยังเป็นที่ระบายอารมณ์อยู่อย่างนั้นแหละเจมส์
ในที่สุดคนที่ชื่อว่าไคลีย์ก็หายเมาสักที ฉันหายเมาแล้วจ้าทุกค๊นนนตอนนี้สร่างเลยล่ะแถมยิ่งสร่างเข้าไปอีกเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเจอพ่อหนุ่มที่ตัวเองพึ่งจะขอตัดความสัมพันธ์กันไปมานั่งอยู่ตรงหน้า
“เป็นอะไรตื่นแล้วก็นิ่งไม่เห็นดีดเหมือนตอนหลับเลย” ฉันล่ะอยากจะเอาค้อนทุบหัวนายจริงๆซีเรียสคนกำลังจะเศร้าดันเข้ามากวนตีนซะงั้น
“เงียบถ้ายังอยากมีฟันไว้กินข้าวอยู่” ฉันพูดกับซีเรียสด้วยท่าทางนิ่งเงียบพร้อมมือที่กำลังกำต้นคอเขาอยู่
“ขะ- ขอโทษค้าบหญิงแม่” ซีเรียสไหว้สวยใส่ไคลีย์นี่ถ้าลงไปนั่งพับเพียบได้ลงไปแล้วนะ
“น้ำมั้ย?” เซเวอร์รัสถามไคลีย์พร้อมกับยื่นขวดน้ำไปให้
“ดูดีๆนะเผื่อมันเป็นโค้ก” ซีเรียสพูด
“ไม่ใช่นี่มันน้ำเปล่า” เซเวอร์รัสตอบ
“โค้กแล้วมันทำไม?” ฉันถามด้วยความสงสัยแค่โค้กทำไมต้องระวัง
“มันก็จะเป็น ดุดันไม่เกรงใคร! ใหม่ฟอร์ดเรนเจอร์แร็ปเตอร์!” ซีเรียสพูดตามสิ่งที่ไคลีย์เคยพูดพร้อมกับทำท่าที่เธอทำให้ดูไปด้วย
ฉันที่ได้ยินสิ่งที่ซีเรียสพูดถึงกับพ่นน้ำที่กำลังกินเข้าไปออกมาทันทีโชคดีที่หันไปทางซีเรียสไม่ใช่รุ่นพี่นาร์ซิสซ่าที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“เปียกหมดแล้ว!” ซีเรียสวีนใส่ไคลีย์
“โทษทีว่าแต่นายไปรู้จักคำนี้ได้ยังไง?” ฉันขอโทษเขาก่อนจะถาม
“ก็รู้มาจากเธอนั่นแหละพูดมาเกือบจะทั้งวันอยู่แล้ว” ซีเรียสพูดพร้อมกับเช็ดน้ำที่ไคลีย์พ่นใส่หน้าเขาไปด้วย
“ห๊ะ? ฉันเนี่ยนะได้ไงกัน?” ฉันถาม
“ใช่เธอนั่นแหละก็เพราะว่าเธอเมาโค้กยังไงล่ะ” เซเวอร์รัสตอบแทนซีเรียส
“เมาโค้ก? ให้ตายสิฉันเผลอทำอะไรแปลกๆออกไปมั้ยเนี่ย” ฉันพูดด้วยความกลุ้มใจ
“ทำไปแล้ว” ลิลลี่บอกน้องสาว
“ห๊ะ! ทำไปแล้ว!?” ฉันพูด
“ใช่เธอทำไปแล้วแถมยังทำร้ายฉันกับเจมส์อีกนะรู้มั้ย” ซีเรียสพูดกับไคลีย์
“ทำร้ายไอ้แว่นกับนายงั้นหรอ? ฉันทำอะไรพวกนายล่ะเนี่ย” ฉันพูดก่อนจะเริ่มคิดว่าตัวเองทำอะไรสองคนนี้ไปแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม!
“เธอเต้นท่าโตโน่อะไรนั่นใส่เจมส์จนเขาต้องร้องขอชีวิตแถมตอนฉันแบกเธอขึ้นหลังมาที่นี่เธอยังหยุมหัวฉันจนผมฉันหลุดออกไปเป็นกำ” ซีเรียสเล่าวีรกรรมของไคลีย์ให้เจ้าตัวฟังนี่แค่น้ำจิ้มของจริงมันอยู่ตอนเธอกินข้าว
“……” ฉันพูดไม่ออกเพราะไม่คิดว่าตัวจะทำอะไรแบบนั้นออกไปได้ให้ตายสิพระเจ้าฉันอายจนอยากจะเอาหัวมุดดินอยู๋แล้ว! เต้นท่าโตโน่พะนะไหนจะฟอร์ดอีกฮรือ~แม่จ๋าหนูอายเขา!
“นี่ก็ใกล้ถึงแล้วเตรียมตัวกันเถอะพี่สองคนจะไปบอกคนอื่น” นาร์ซิสซ่าบอกรุ่นน้องก่อนที่เธอและลูเซียสจะออกไปบอกกับคนอื่น ๆ ไม่ใช่อะไรหรอกเธอแทบจะหลุดขำออกมาแล้วตอนเห็นหน้าของไคลีย์ตกใจ
หลังจากนั้นไม่นานรถไฟก็ถึงชานชาลานักเรียนทุกคนต่างลงจากรถไฟด้วยความยิ้มแย้มต่างจากสีหน้าของไคลีย์ที่หน้าตาเหมือนคนอมขี้ไว้ในปาก
“ยิ้มหน่อยสิ” คริสติน่าพูดพลางกอดคอไคลีย์ไปด้วย
“ฉันยิ้มไม่ออกคริสไม่รู้ตอนฉันเมาโค้กฉันเผลอทำอะไรน่าเกลียดออกไปบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้” คริสติน่ามองหน้าไคลีย์ที่กำลังเบะปากเหมือนคนกำลังจะร้องไห้
“คนที่ยิ้มไม่ออกมันต้องเป็นฉันต่างหากยัยหนวดไม่ใช่เธอ” เจมส์พูด
“นั่นมันเรื่องของนายฉันไม่ได้ตั้งใจเหยียบตีนนายสักหน่อย” ฉันบอกเขาฉันขอโทษไปแล้วนะแต่ไอ้แว่นมันเล่นตัว
“นั่นไม่เรียกเหยียบยัยหนวดนั่นมันเรียกกระทืบต่างหาก!” เจมส์พูด
“ยังมันยังไม่ใช่กระทืบถ้ากระทืบมันต้องอย่างนี้!” ฉันพูดก่อนจะวิ่งไล่กระทืบตีนของไอ้แว่นอย่างสมใจของนางอยากให้กระทืบนักใช่มั้ยได้ค่ะแม่จัดให้!
เจมส์นั่งร้องโอดควรญอยู่ที่โต๊ะบ้านกริฟฟินดอร์หลังจากที่เขาโดนไคลีย์กระทืบเท้าเพราะดันไปพูดไม่เข้าหูของเธอ เขาได้แต่คิดว่าไม่ว่าไคลีย์จะเมาหรือไม่เมายังไงเขาก็เป็นที่ระบายอารมณ์ของเธออยู่ดี
“หยุดร้องเสียงน่าเกลียดนั่นสักทีเถอะ” ฉันหันไปบอกเจมส์ที่นั่งอยู่ข้างลิลลี่
“ที่ฉันร้องก็เพราะเธอนั่นแหละรู้ไว้ด้วย” เจมส์บอกไคลีย์
“อ๋อจร้า ใครบอกให้นายพูดไม่เข้าหูฉันกันล่ะ” ฉันพูดกับเขา
“หยุดก่อน ๆทั้งสองตอนนี้พวกเธอควรกินข้าวกันก่อนนะจะได้ไปพัก” ลิลลี่ห้ามเจมส์กับไคลีย์
“ป้อนหน่อยสิลิลลี่ฉันไม่มีแรง” เจมส์พูดก่อนจะทำท่าทีว่าตัวเองไม่มีแรง
“เจ็บที่ตีนจ้ะไม่ใช่มือแต่ถ้าอยากมีคนป้อนข้าวป้อนน้ำให้เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ฉันพูดก่อนจะยืนขึ้นเพื่อเดินไปนั่งคั่นกลางระหว่างเจมส์กับลิลลี่
“ไม่ต้องฉันกินเองได้แล้ว!” เจมส์พูดก่อนจะรีบเอาน่องไก่ยัดปากตัวเองไว้
“ทีนี้ล่ะเร็วเชียวนะไอ้แว่น” ฉันพูดก่อนจะนั่งลงที่เดิม
“ไม่ปวดหัวแล้วนะไคลีย์?” รีมัสถามไคลีย์ที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“ไม่ปวดแล้วขอบคุณที่เป็นห่วงนะ” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มหวานไปให้รีมัสพร้อมกับมองซีเรียสที่กำลังกินอาหารตรงหน้าไม่สนใจใครข้างรีมัส
เจมส์ได้แต่มองบนคนอะไรโคตรลำเอียงทีพูดกับเขานี่นึกว่ายักษ์หลุดมาจากไหนพอพูดกับรีมัสเสียงนี่หวานหยดย้อยเชียวรอก่อนรอวันที่เขาได้เป็นพี่เขยเธอก่อนเถอะยัยหนวดฉันจะเอาคืนอย่างสาสม!
“นายกัดฝันทำไมเจมส์?” ลิลลี่ถามเจมส์เพราะอยู่ๆเขาก็กัดฟันจนเธอคิดว่าฟันเขาจะหลุดออกมาอยู่แล้ว
“ฉันไม่ได้คิดที่จะแก้แค้นยัยหนวดเลยนะ!” เจมส์พูดอย่างลืมตัวกว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองเผลอพูดความในใจออกไปก็ตอนที่เขาเห็นสายตาจับผิดของไคลีย์แล้ว
“พี่ฉันแค่ถามว่านายกัดฟันทำไมไม่ได้ถามว่าคิดอะไรอยู่” ฉันบอกเขาก่อนจะเตรียมตัวหยุมหัวของไอ้แว่นที่คิดจะแก้แค้นตัวเอง
เจมส์มองไคลีย์หักนิ้วช้าๆพร้อมกับสันหลังของเขาที่เสียววาบเพราะเขารู้ซะตาตัวเองแล้วว่าต่อไปเขาจะโดนอะไรและสิ่งแรกที่เขาจะทำตอนนี้ก็คือลุกขึ้นและเตรียม…..วิ่งดิครับรออะไร!
“หยุดเลยนะไอ้แว่น! นี่นายคิดจะแก้แค้นฉันงั้นหรอไม่มีวันซะหรอกมาให้แม่หยุมหัวซะดีๆ!” ฉันพูดก่อนจะวิ่งไล่เจมส์อีกครั้งเรื่องวิ่งงานถนัดเลยไอ้น้อง
ไคลีย์และเจมส์วิ่งไล่กันอยู่ในห้องโถงพร้อมกับทุกคนที่ทำตัวปกติเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะทุกคนเห็นแบบนี้จนชินกันไปแล้ว
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
เจมส์ที่ได้ยินน้ำเสียงของไคลีย์ที่พูดกับรีมัส
ทุกคนในโต๊ะที่เห็นไคลีย์หักนิ้ว
ความคิดเห็น