คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : สักวันเราคงได้อยู่ด้วยกัน..
สักวันเราก็ทำมันอยู่ดีขอโทษนะที่ทำตามที่พี่ขอไม่ได้
หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมาด้านนอกก่อนจะเห็นว่าทอมนอนหลับอยู่บนเตียงคนอะไรแค่หลับตายังหล่อ
"จะยืนอ่านกินฉันอีกนานมั้ย" เขาพูดขึ้น
"เอ้าก็นึกว่าหลับแล้ว" ฉันพูดก่อนจะเดินไปนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
"ถ้าฉันหลับฉันคงไม่รู้หรอกว่ากำลังโดนเด็กอ่านกินอยู่" ทอมพูดก่อนจะลุกขึ้นนั่งและมองไปทางไคลีย์ที่กำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
"เดี๋ยวเด็กคนนี้ก็โตแล้วป้ะ" ฉันพูด เห็นเด็กอย่างนี่อายุจริงฉันน่าจะสามสิบแล้วนะ
"งั้นก็รีบโตสิฉันรออยู่" อยู่ๆเขาก็พูดขึ้นข้างหูของฉันโดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าเขาเดินมาตั้งแต่ตอนไหน
"โตเร็วได้แค่นี้ ไม่ต้องเอาหน้าเข้ามาใกล้เลยไปอาบน้ำก่อนถึงจะให้เข้าใกล้" ฉันพูดพร้อมกับเอามือดันหน้าเขาออกจากซอกคอ
"รังเกียจกันงั้นหรอ" เขาพูด
"ใช่จ้าเพราะงั้นไปอาบน้ำได้แล้ว" ฉันบอกเขาก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปอาบน้ำ
อยู่ทอมทีไรหัวใจจะระเบิดออกมาทุกทีคนอะไรหล่อได้หล่อดี เอาล่ะเลิกคิดถึงคุณเขาได้แล้วตอนนี้ฉันต้องออกไปหาอะไรกินไม่งั้นนอนไม่หลับแน่
ฉันแง้มประตูห้องออกไปช้าๆเพื่อดูว่ามีใครอยู่ด้านนอกรึเปล่าแล้วใครจะขึ้นมาที่นี่ได้ถ้าไม่ใช่เจ้าของคฤหาสน์ ฉันที่นึกได้ก็ผลักประตูออกก่อนจะค่อยๆเดินออกไปและปิดประตูลงช้าๆก่อนจะหมุนตัวเพื่อที่จะได้มองสำรวจทางเดินแทนที่ฉันจะได้เห็นทางเดินกลับเห็นแผงอกของใครคนนึงยืนอยู่ตรงหน้าฉันแทน
"รุ่นพี่..." ใช่ใครคนนั้นคือลูเซียส มัลฟอย
"ไงตัวเล็กหิวสิท่ามาสิพี่จะพาเราไปห้องครัว" ลูเซียสพูดกับคนตรงหน้าคนที่เขาอยากเข้ามาพูดด้วยที่สุด
"อะ-เอ่อไม่เป็นไรหรอกค่ะฉันไปกินที่งานก็ได้" ฉันบอกเขาก่อนที่จะพยายามแกะมือเขาออกเพื่อเว้นระยะห่าฝ
"ไปชุดนี้น่ะหรอ?ไม่มีทางหรอกชุดนี้มันไม่เรียบร้อยมาตามพี่มาพี่จะพาเราไปห้องครัว" เขาพูดก่อนจะจูงมือฉันและพาฉันเดินลงบันไดก็อีกฝั่ง
ฉันมองมือของเขาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องรู้สึกยังไงก่อน จะรู้สึกดีมันก็ใช่จะรู้สึกแปลกๆมันก็ใช่หรือว่าความรู้สึกที่ว่าเราสองคนจะไม่มีโอกาสได้จับมือกันแบบนี้อีกในหัวฉันตอนนี้สบสนไปหมดฉันไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง
"ไคลีย์?เป็นอะไรรึเปล่า?" ลูเซียสถามไคลีย์ที่เงียบมาตลอดทั้งทาง
"เปล่าค่ะ" ฉันฝืนยิ้มไปให้เขาก่อนที่เขาจะพาฉันเข้าไปในนั่งในห้องครัวของคฤหาสน์
"เดี๋ยวพี่ทำของโปรดให้นะคะรอก่อน" ลูเซียสพูดก่อนจะรินน้ำไว้ให้ไคลีย์
ฉันนั่งมองเขาทำเนื้อย่างของโปรดฉันตอนที่อยู่ฮอกวอตส์ด้วยความรู้สึกใจหายที่ฉันจะไม่ได้เห็นเขาในมุมนี้อีกเพราะฉันตัดสินใจได้แล้วว่าคงต้องยุติความสัมพันธ์ของเราลงเพื่อให้เกียรติคู่หมั้นของเขาพอมาคิดดูแล้วแอบใจหายเหมือนกันที่ต้องทำอย่างนี้แต่เพื่อไม่ให้เขาโดนคนอื่นมาว่า ว่าตัวเขานั้นนอกใจคู่หมั้นมาหาคนที่ไม่คู่ควรกับเขาอย่างฉัแล้ว ฉันยินดีถอยออกมา
"เนื้อย่างร้อนๆมาแล้วครับ" ลูเซียสพูดก่อนจะเอาเนื้อย่างมาเสิร์ฟให้ไคลีย์
"ขอบคุณค่ะ" ฉันพูดก่อนจะใช้มีดหันเนื้อย่างฝีมือเขาแล้วใช้ซ่อมจิ้มเนื้อเข้าปาก
"ชอบมั้ย?" เขาถาม
"คือ...." ฉันตอบเขาพลางพยายามไม่ทำให้ตัวเองเสียงสั่น
"มีอะไรจะพูดกับพี่งั้นหรอ?" ลูเซียสถามไคลีย์ก่อนจะเดินไปนั่งข้างเธอพลางจับมือของเธอแน่นเพราะเขารู้สึกว่าสิ่งที่เธอกำลังจะพูดกับเขามันเหมือนจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะได้พูดด้วยกัน
"มันถึงเวลาที่เราจะต้องยุติความสัมพันธ์ของเราสองคนแล้วล่ะค่ะ" ฉันกั้นใจพูดกับเขา
ลูเซียสรู้สึกเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่งหลังจากที่เขาได้ยินสิ่งที่ไคลีย์พูด
"ระ-เราพูดเล่นใช่มั้ย?" ลูเซียสถามพลางคิดในใจว่าขอให้เธอพูดเล่นเถอะช่วยพูดเล่นเหมือนครั้งก่อนที
"เปล่าค่ะ...สิ่งที่ฉันพูดมันคือเรื่องจริงเราควรหยุดอยู่แค่นี้ฉันไม่อยากให้ใครมองพี่เป็นคนหลายใจให้คนอื่นมองฉันหลายใจคนเดียวก็พอ" ฉันบอกเขา ใช่แก่ฉันพอ
"ก็ช่างหัวคนพวกนั้นสิ! พี่ไม่สนหรอกว่าใครจะมองพี่ว่ายังไงขอแค่พี่ได้อยู่กับเราก็พอ" ลูเซียสพูดก่อนจะกำมือไคลีย์แน่น
"พี่ฟังฉันนะถ้าเกิดมีคนมารู้เข้าว่าเราสองคนมีความสัมพันธ์แบบชู้สาวคนที่เสียหายไม่ได้มีแค่พี่คนเดียวแต่รุ่นพี่แบล็กเองก็จะเสียหายไปด้วยเพราะงั้นฉันถึงต้องทำอย่างนี้" ฉันบอกเขา
"เรารู้ใช่มั้ยว่าพี่รักเรามากแค่ไหน? เราเป็นคนแรกที่สามารถทำให้รักจนหมดใจเป็นคนแรกที่สามารถทำให้พี่ยิ้มได้โดยไม่ต้องแสร้งทำถ้าเราไม่อยู่แล้วพี่จะให้ความรักใครกัน" ลูเซียสพูดพลางน้ำตาไหลอาบแก้มเป็นครั้งแรกที่เขาร้องไห้ต่อหน้าไคลีย์
"รู้สิ..ฉันรู้ว่าพี่รักฉันมากแค่ไหนฉันเองก็รักพี่มากเหมือนกันส่วนที่พี่บอกว่าถ้าฉันไม่อยู่พี่จะให้ความรักใครพี่ก็แค่ให้ความรักรุ่นพี่แบล็กเหมือนที่พี่ให้ฉัน ฉันว่ารุ่นพี่แบล็กเองก็คงต้องการ" ฉันบอกเขา ใช่เธอคงต้องการเพราะตอนนี้รุ่นพี่แบล็กเองก็ยอมเลิกกับแฟนเพื่อมาหมั้นกับเขา
"ไคลีย์พี่ขอร้องล่ะอย่าไปเลยนะตอนนี้พี่มีแค่เธอนะได้โปรด...." ลูเซียสพูดอ้อนวอนพร้อมกับกอดไคลีย์แน่น
"ฉันเสียใจจริงๆ" ฉันกอดเขาตอบก่อนจะร้องไห้ออกมา
"จะให้พี่ทำยังไงเพื่อให้เธออยู่กับพี่" ลูเซียสพูด เขายังคงกอดไคลีย์แน่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุด
"พี่ไม่ต้องทำอะไรหรอกให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้แหละดีแล้วถ้าเราไม่ยุติความสัมพันธ์กันตอนนี้สักวันเราก็ทำมันอยู่ดีขอโทษนะที่ทำตามที่พี่ขอไม่ได้" ฉันบอกเขา
"แล้วเมื่อไรเราจะได้อยู่ด้วยกันล่ะ?" เขาถามก่อนจะปล่อยกอดแล้วมองหน้าฉันแทน
"สักวันเราคงได้อยู่ด้วยกันถึงแม้อาจไม่ใช่ในฐานะคนรักก็ตาม.." ฉันพูดพร้อมกับจับไปที่แก้มของเขา
"....." เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเพื่อแต่จับมือฉันไปหอมไปซบ
"นานเท่าไหร่พี่ก็จะรอขอแค่เราได้กับมาอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้อีก" ลูเซียสพูด เขาไม่อยากให้ไคลีย์อยู่ในความสัมพันธ์อื่นที่ไม่ใช่คนรัก
"ฉันไม่อยากให้พี่รอนะเดี๋ยวพี่จะไม่มีความสุขเอา" ฉันบอกเขาพร้อมกับยิ้มไปให้
"ไม่ พี่จะรอ" เขายังคงยืนยันคำเดิมด้วยความหนักแน่น
"งั้นพี่ก็ให้สัญญากับฉันสิว่าพี่จะดูแลรุ่นพี่แบล็กเหมือนที่พี่ดูแลฉัน" ฉันพูดกับเขา
"สัญญาครับ" ลูเซียสจำใจตอบออกไปเพราะไม่ว่าเขาจะขอร้องอ้อนวอนไคลีย์ยังไงเธอก็ไม่ยอมใจอ่อนสักที
"นี่อาจเป็นของขวัญที่ธรรมดาเพราะฉันไม่รู้จะเอาอะไรให้พี่ดีแต่มันก็สำคัญกับฉันมาก...สุขสันต์วันคริสต์มาสล่วงหน้านะ" พูดหลังจากที่ถอดเอาสร้อยขอมือสุดรักให้เขา
"พี่จะเก็บไว้เป็นอย่างดี" ลูเซียสพูดก่อนจะมองสร้อยข้อมือของไคลีย์ เขาจะเก็บมันเป็นอย่างดีถึงเขาจะของขวัญจากเธอแต่เขากับไม่ได้รู้สึกยินดีเลยสักนิดเพราะรู้ว่าคงเป็นคงสุดท้าย
"งั้นฉันไปนะคะ...." ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นยืน
ทั้งสองจ้องมองหน้าของกันและกันเป็นครั้งสุกท้ายก่อนที่น้ำตาของทั้งคู่ที่ไหลออกมาพร้อมกัน ลูเซียสดึงไคลีย์เข้ามากอดไว้แน่นเพราะเขารู้ดีว่านี่จะเป็นกอดสุดท้ายของเขามันช่างเป็นกอดที่อบอุ่นเอามากๆเพียงแต่ลูเซียสเองอาจไม่มีโอกาสได้กอดเธออีก ทั้งสองกอดกันอยู่สักพักก่อนที่ทั้งคู่จะปล่อยกอดพร้อมกับที่ไคลีย์เข้าจูบลาลูเซียส
"ดูแลตัวเองด้วยนะคะ" ไคลีย์กระซิบข้างหูของเขาหลังจากที่จูบลาเขาก่อนที่เธอจะเดินออกไป
หลังจากที่ไคลีย์เดินออกไปลูเซียสก็ฟุบลงบนโต๊ะก่อนที่เขาจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่กลัวว่าใครจะมาเห็นวันนี้เป็นวันที่เขาปวดใจที่สุดเขาได้แต่ภาวนาให้เขากับไคลีย์กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง……
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
มาแล้ววววว เดี๋ยวไรท์จะรีบแก้ตอนก่อนหน้านี้ให้เวลาไรท์อีกนิดนึงนะจ๊ะ...(อ้อนวอน)
สักวันพี่จะต้องกลับมาเป็นของหนู
ความคิดเห็น