ลำดับตอนที่ #65
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : จะหมั้นทำไมไม่บอกกัน!!!
ในที่สุดก็ได้เวลากลับบ้านซะทีฉันกับลิลลี่ตั้งใจจะอยู่บ้านสักหนึ่งอาทิตย์แล้วค่อยไปค้างบ้านคริสติน่าอีกหนึ่งอาทิตย์เพราะพวกเราจะได้ไปโรงเรียนพร้อมกันเลย
"ไหวมั้ยให้ฉันยกให้มั้ย?" คริสติน่าถามไคลีย์ที่กำลังลากกระเป๋าอันแสนหนักของเธออยู่
"ฉันจะไม่เอาของมาเยอะอีกแล้ว ไม่เป็นไรฉันยกเอง" ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะหันไปบอกคริสติน่า
"แน่ใจนะ?" คริสติน่าถาม
"แน่ใจดูนี่นะ ฮึบ!" ฉันพูดก่อนจะยกกระเป๋าขึ้นบ่าตัวเองแล้วเดินลงไปที่ห้องนั่งเล่น
"ให้ตายสิฉันลืมไปได้ไงว่ายัยนี่แรงเยอะ" คริสติน่าพูดกับตัวเองก่อนจะขนของลงไปหาเพื่อนๆที่รออยู่ห้องนั่งเล่น
ทันทีที่ทุกคนเห็นไคลีย์แบกกระเป๋าขึ้นบ่ามาถึงกับอ้าปากค้างทุกคนเอาแต่ยืนนิ่งพร้อมกับมองไปที่ไคลีย์ที่กำลังแบกกระเป๋าลงมาจากด้านบนก่อนจะวางลงตรงหน้าทุกคนพร้อมกับเบ่งกล้ามโชว์
"ขะ- แข็งแกร่ง" เจมส์พูดก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเขาโดนยัยนี่ต่อยเขาจะยังมีชีวิตรอดอยู่รึเปล่า....
"มันหนักมาเลยนะน้องแบกได้ไง?" ลิลลี่ถามน้องสาว เพราะเธอพยายามจะยกลงมาให้แล้วแต่ยกไม่ไหวแต่ดูน้องเธอสิกับแบกมันด้วยบ่าข้างเดียว!
"ก็หนักนะแต่ทนได้" ฉันบอกลิลลี่ก่อนจะโชว์กล้ามอีกครั้ง เท่ห์มั้ยทุกคนนน
"พอเลยเลิกโชว์กล้ามได้แล้ว" คริสติน่าบอกไคลีย์ก่อนจะดึงแขนเสื้อเธอลงพร้อมกับเอาเสื้อกันหนาวให้
"คนกำลังโชว์เท่ห์อะไรหว้าาา" ฉันพูดก่อนจะใส่เสื้อกันหนาว
"ไปกันเถอะสายแล้ว" ลิลลี่พูดก่อนจะสะกิดซีเรียสกับรีมัสที่เอาแต่ยืนค้างอยู่พร้อมกับอุ้มแมวและหมาไปด้วย
"ทำอะไรน่ะ?" คริสติน่าถามไคลีย์ที่กำลังจะยกกระเป๋าขึ้นบ่า
"ก็ยกกระเป๋าไง" ฉันตอบคริสติน่า
"ไม่ต้องเอาไปเอาวางไว้บนนี้แหละเดี๋ยวมันก็ไปอยู่บนรถไฟเอง" คริสติน่าบอก
"เป็นไปได้ไงปีที่แล้วฉันยกไปเองนะ" ฉันพูด
"รุ่นพี่เป็นคนบอก" คริสติน่าบอก
"งั้นเราก็เอาไว้นี่แหละเนอะ" ลิลลี่พูด
"ไปกันเถอะ" รีมัสบอก
"ก็ได้ ทำไมรุ่นพี่ไม่เคยบอกฉันเลยนะ" ฉันพูดก่อนจะเดินสะบัดตูดออกไป
พวกเราเดินมาที่ชานชาลาก่อนที่จะขึ้นรถไฟและเดินหาตู้หลังจากหาที่นั่งได้ไม่นานก็เจอพวกเราเข้าไปนั่งหลังจากที่หาตู้ว่างเจอ
"จ้องริมหน้าต่างนะ!" ฉันพูดก่อนจะวิ่งเข้าไปนั่งริมหน้าต่างที่ประจำที่มักนั่งมองวิวด้านนอกเพราะจะได้เหมือนนางเอกเอ็มวี
"ไม่มีใครแย่งหรอกน่า" ลิลลี่พูดก่อนจะนั่งลงข้างน้องสาว
"บอกไว้ก่อนไง" ฉันพูด ไม่ต้องถามถึงเจ้าพีกัสกับพระเจ้าในร่างแมวหรอกนะเพราะทั้งคู่หายกลับบ้านไปก่อนแล้ว
หลังจากที่รถไฟแล่นออกจาชานชาลาได้ไม่นานฉันก็เริ่มคิดฮอดผู้บ่าวซ่ำน้อยขึ้นมา
"ไปไหนน่ะ?" ซีเรียสถาม
"ไปหาน้องนาย" ฉันพูดก่อนจะเดินออกมาตามหาหนุ่มซ่ำน้อยของตัวเอง
"ทิ้งพี่ไปหาน้องซะแล้ว" ลิลลี่พูดขึ้น
"อย่าตอกย้ำกันนะ" ซีเรียสพูดก่อนจะนั่งหน้าเซ็ง
ระหว่างที่ฉันเดินตามหาน้องเรกูลัสฉันก็ไม่ลืมแซวผู้ไปด้วยโปรยความสวยหน่อย
"ไงหนุ่มๆ" ฉันเปิดประตูเข้าไปทักเซฟกับน้องเรากู
ลัส หลังจากหาพวกเขาเจอ
"ขอบใจสุดหล่อ" ฉันพูดก่อนจะเข้าไปนั่งยิ้มด้านใน
"ทำไมพี่ถึงมาอยู่นี่ได้ล่ะครับ?" เรกูลัสถามรุ่นพี่ต่างบ้าน
"ทำไมพี่จะมาไม่ได้ล่ะ?นี่พี่อุตส่าห์คิดถึงเราเลยนะ" ฉันพูดหยอกเขา
"อะแฮ่ม!" เซเวอร์รัสกระแอมขัดทั้งสองให้รู้ว่ายังมีเขาอยู่
"กินน้ำมั้ยเดี๋ยวไปซื้อให้?" ฉันถามเซฟที่อยู่ๆก็กระแอม
"ไม่ นั่งอยู่ตรงนี้แหละ" เซเวอร์รัสบอกไคลีย์
"อะไรว่ะคนอุตส่าห์เป็นห่วง" ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ
"เธอเห็นลูเซียสรึยัง?" เซเวอร์รัสถามหญิงสาว
"ยังไม่เห็นเลยนะ ทำไมหรอ?" ฉันตอบก่อนจะถามเขา
"นี่เขายังไม่บอกเธอหรอ?" เซเวอร์รัสถามอย่าง งงๆ
"บอกอะไร? ฉันไม่เห็นเขาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว" ฉันพูด ก่อนจะคิดว่ามันแปลกๆเพราะปกติมัลฟอยทไม่คนพ่อและคนลูกต้องมาบอกลาฉันกลับบ้านแต่วันนี้กลับไม่เห็นทั้งสองคนเลย
"เฮ้อ...ฟังนะไคลีย์ที่ลูเซียสหายไปก็เพรา..." เซเวอร์รัสเว้นไว้เพราะเขาไม่ค่อยอยากจะพูดมันสักเท่าไหร่
"เพราะอะไร?" ฉันถามอย่างสงสัย
"เพราะเขากำลังรีบกลับไปเตรียม งานหมั้น" เซเวอร์รัสพูด
สิ้นเสียงของชายหนุ่มร่างของหญิงสาวก็เหมือนกับโดนฟ้าฝ่าทั้งที่ตอนนี้หิมะกำลังตกตัวของเธอแข็งทื่อไปชั่วขณะ
"พี่โอเคนะ?" เรกูลัสถามด้วยความเป็นห่วง
"โอเค....ที่ไหนกันเล่า! ฮรือออออเซฟ~" ฉันพูดก่อนจะร้องออกมาแล้วหันไปซบอกของเซฟ ต่อให้ฉันร้องไห้ฉันก็จะฉวยโอกาส
"ไม่เอาไม่ร้องสิ" เซเวอร์รัสบอกหญิงสาวก่อนจะลูบหัวไปด้วย
"ทำไมเขาไม่เห็นมาบอกฉันสักคำเลย" ไคลีย์พูดก่อนจะเอาหน้ามุดอกเซเวอร์รัสจนเรกูลัสที่เห็นถึงกับมองบน
"ฉันบอกเขาไปแล้วนะแต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่ไปบอกเธอ" เซเวอร์รัสบอกไคลีย์ในขณะที่ยังลูบหัวปลอบอยู่
"ใจร้ายมากเลย" ฉันพูด ถึงว่าไม่เห็นที่แท้ก็ไปเตรียมงานหมั้นอยู่นี่เองก็ปล่อยให้เราคิดถึงอยู่ได้
"ถ้าพี่คิดว่านั่นใจร้ายงั้นนี่ก็คง...." เรกูลัสพูดก่อนจะยื่นซองสีดำให้ไคลีย์
"อย่าบอกนะว่า...." ฉันพูดพร้อมกับรับมันมาเปิดดูหลังจากเอาหน้าออกจากอกเซฟแล้ว ก่อนจะเห็นการ์ดสีเขียวเข้มด้านในที่มีตัวอักษรสีทองที่เขียนเชิญให้ฉันไปงานหมั้นของเขาโคตรใจร้ายเลย....เศร้าอ่ะงั้นมุดอกเซฟต่อดีกว่า
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
มีคนเรียกมั้ยจ๊ะ ฉันมาแล้วจ้ะ
ใครเรียกน่ะถ้าไม่มีจะกลับลงหลุมแล้วนะ
รี้ด : ไรท์~มึงลุกออกจากหลุมเดี๋ยวนี้!!!!!!
ไรท์ : ใครจะกลับลงหลุมไม่มี๊!!
รี้ด :
ขอบคุณหลายๆที่เข้ามาอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านเท่ากับสวยหล่อกันทุกคนสาธุ....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น