ลำดับตอนที่ #63
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : ปลุกเสก!!!
(พระเจ้าคุณซ่อนรูป!!!)
การกักบริเวณได้เริ่มขึ้นแล้วถ้าฉันยังไม่โดนจับได้ตอนนี้คงกำลังนอนตีพุงอยู่ที่หอนอนแน่ๆแต่ตอนนี้ฉันต้องไปกักบริเวณแล้ว
"เดี๋ยวไปกักบริเวณทำไมต้องเอาหมอนเอาผ้าห่มไปด้วยไหนจะชุดเล่นนี่อีก" ลิลลี่ถามน้องสาวเธอที่จัดหมอนกับผ้าห่มลงกระเป๋าขยายพื้นที่ไหนจะเก็บชุดเล่นอีกกักบริเวณจริงป่ะเนี่ย
"ก็กว่าเขาจะปล่อยก็คงดึกมากหนูขี้เกียจเดินขึ้นมานิคะ พี่ไม่ต้องห่วงเขามีห้องให้แล้ว" ฉันบอกลิลลี่
"แล้วจะไม่ไปกินข้าวหรอ?" ลิลลี่ถามน้องสาว
"ไม่อ่ะไว้ค่อยกิน" ฉันพูดก่อนจะเดินไปให้ข้าวเจ้าพีหัวส่วนคุณคิทแคท ก็กำลังนอนฟังฉันกับพี่พูด
"อ้าวทำแกไม่ไปกินล่ะคิท" ลิลลี่พูดกับแมวก่อน พยายยามจะจับตัวมันแต่มันกลับเดินหนี ที่เธอไม่เรียกมันว่าคิทแคทก็เพราะมันขู่มีแค่ไคลีย์เท่านั้นที่มันไม่กล้าขู่เพราะน้องเธอขู่มันกลับ
"คิทแคทเดี๋ยวหนูให้กินทีหลังคะ" ฉันบอกลิลลี่เขาค่อนข้างที่จะเลือกกินนิดหน่อย
"งั้นพี่ไปก่อนนะ" ลิลลี่บอกน้องสาวก่อนจะเดินออกจากห้อง
"กินข้าวมั้ยเดี๋ยวบอกเอลฟ์เอามาให้" ฉันพูดกับพระเจ้าในร่างแมว
'อืมก็ได้' เขาพูดก่อนจะกลับมาร่างเดิมพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำ
"กิ๊ฟจ๋า~" ฉันเรียกชื่อเอลฟ์ที่สนิทที่สุดในห้องครัว
"มาแล้วเจ้าค่ะ" กิ๊ฟโผล่มาตรงหน้าฉันเล่นเอาฉันเกือบหงายหลัง
"ขอสเต็กเนื้อที่หนึ่งเอาแบไม่สุกมากนะขอบคุณ" ฉันบอกกิ๊ฟหลังจากตั้งสติได้
"คุณหนูขอบคุณกิ๊ฟอีกแล้ว" กิ๊ฟพูดก่อนจะน้ำตาคลอเบ้า เอาอีกแล้วขอบคุณไม่ได้เลยจะร้องไห้อีกแล้ว
"อย่าร้องนะ ห้ามร้องอึบไว้" ฉันห้ามไม่ให้เธอร้องไห้ออกมา หลังจากห้ามไม่กิ๊ฟร้องเสร็จเธอก็หายตัวออกไปกลับมาอีกทีก็เอาของที่สั่งมาให้เรียบร้อยพอดีกับเจ้าของอาหารออกมาจากห้องน้ำ
"อาหารมาแล้วนะ....." ฉันพูดหลังจากที่ได้ยินเสียงเดินมาจากด้านหลัง จะออกจากห้องน้ำทั้งที่ยังใส่ผ้าเช็ดตัวบ่ได้เด้อพ่อมันกร้าวใจ!
"เป็นอะไรของเจ้า?" โจเซฟถามเด็กสาวที่เอาแต่นั่งมองเขา
"น่ากินมากค่ะ" เด็กสาวพูดด้วยความเหม่อลอยก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่าที่เธอพูดมันหมายถึงอะไร
"เจ้านี่โรคจิตจริงๆ" เขาพูดก่อนจะรีบหยิบเสื้อไปใส่ถ้าเขาไม่ลืมคงไม่ออกมาแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวหรอก
"ช่วยไม่ได้คุณทำให้ฉันเห็นเอง แต่ขอบคุณนะคุ้มมากหึหึ" ฉันตะโกนบอกเขาก่อนจะเขียนโน๊ตไว้ให้เขา
หลังจากที่โจเซฟใส่เสื้อผ้าเสร็จออกมาก็ไม่เห็นเด็กสาวแล้วเห็นแค่โน๊ตที่เธอเขียนไว้ให้ก่อนที่มันจะทำให้เขาหน้าแดงปนขำหลังจากได้อ่านมันเพราะมันเขียนว่า
โน๊ต
ฉันเดินมาที่คุกใต้ดินก่อนจะเคาะไปที่ห้องทำงานของแด๊ดดี้
"เชิญเข้ามาได้" เขาพูดหลังจากที่ฉันเคาะประตู
"มาแล้วค่ะ" ฉันบอกเขาก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาหน้าเตาพิง
"ทำไมวันมาไวปกติมาช้า" เขาถาม
"ปกติมั่วแต่กินข้าวก็เลยมาช้าค่ะแต่วันนี้ไม่ได้ไปกินข้าวก็เลยมาไว" ฉันบอกเขา
"งั้นหรอ เดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก" เขาพูด
"ถ้าหิวค่อยให้แด๊ดทำให้กินไงคะ" ฉันพูด
"หึเป็นงั้นไป แต่ก่อนจะกินอาหารฝีมือแด๊ดก็ต้องมาทำงานก่อนตอนนี้แด๊ดเริ่มเมื่อยแล้ว" อบราซัสพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจ
"ค่ะจะไปนวดให้เดี๋ยวนี้แหละค่ะ" ฉันบอกเขาก่อนจะไปนวดให้เขา
"ตรงนั้นแหละโอย~สบาย" เขาพูด
"หนูมีท่าสบายกว่านี้อีกนะคะลองมั้ย?" ฉันถามเขา
"เอาสิคะท่าหนูว่ามันสบาย" เขาบอกฉัน ทันทีที่ได้รับอนุญาตฉันก็จับหัวของเขาบิดตามแบบหมอนวดเขาทำกัน
'กร๊อบ!' เสียงกระดูกลั่น
"สบายมั้ยค่ะ" ฉันถามเขาแต่ไม่มีเสียงตอบกลับมาเวรล่ะทำแรงไปตายเปล่าว่ะ
ฉันค่อยๆว่างหัวเขาลงบนโต๊ะก่อนจะยื่นมือไปเช็คว่าเขายังหายใจอยู่รึเปล่าแต่พอเช็คแล้วเขายังหายใจอยู่ค่อยโล่งอกนึกว่าจะทำคนตายซะแล้ว
"แค่สลบไปโล่งอกไปทีเฮ้อ~" ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่จะทำไงทีนี้ไม่มีไรให้ทำ
คงต้องหาวิธีทำให้เขาตื่นแหละทำเขาสลบซะขนาดนั้น ฉันหาวิธีปลุกเขาจนเขาตื่นแถมยังตีเนียนว่าอยู่ๆเขาก็หลับไป
"แด๊ดหลับไป? แต่แด๊ดจำได้ว่าโด-..." อบราซัสพูดไม่ทันจบก็โดนแทรกขึ้นมาซะก่อน
"แด๊ดหลับเชื่อหนูสินวดต่อมั้ยคะ?" ฉันเเถ
"ไม่เป็นไรดึกขนาดนี้แล้วงั้นหนูก็นอนที่นี่แหละ"
เขาพูดก่อนจะมีเสียงมาขัด
'แอ๊ว~แอ๊ว~' เสียงแมวร้องขึ้น
"แมวใครมาร้องตอนนี้" อบราซัสพูดก่อนจะเปิดประตูออกไปดู
"แมวหนูเองค่ะ!" ฉันบอกเขาก่อนจะวิ่งไปอุ้มแมว ไม่คิดว่าเขาจะมาจริงๆ
"ไม่ให้แมวนอนบนเตียงนะ" เขาพูด
"ไม่เป็นไรค่ะหนูเอาหมอนกับผ้าห่มมาจะนอนตรงโซฟา" ฉันบอกเขาก่อนจะเอาหมอนกับผ้าห่มออกมาจากกระเป๋า
"เตรียมพร้อมเลยนะแต่ยังไงแด๊ดก็คงไม่ให้หนูนอนตรงนี้หรอก" อบราซัสบอกเด็กสาว
"แต่แด๊ดไม่ให้เอาแมวเข้าไปนิคะ" ฉันพูดก่อนจะมองตาเขาพร้อมกับกระพริบตาปริบๆใส่
"โอเครก็ได้เอาเข้าไปก็ได้" เขาพูด ใจอ่อนจนได้สิเรา
"ขอบคุณค่ะ!" ฉันพูดก่อนจะทั้งอุ้มแมวทั้งหอบหมอนกับผ้าห่มเข้าไปในห้องของเขา
"นอนก่อนเลยนะแด๊ดขอเคลียร์งานก่อน" เขาบอกฉันก่อนจะออกไปพร้อมกับปิดประตูให้
'แด๊ดหรอหมายความว่าไง?' โจเซฟถามเด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียง
'ก็แด๊ดไงคะ" ฉันพูดผ่านความคิด
'แต่พ่อเจ้าไม่ใช่คนนี้นิ' เขาพูด
'ก็ไม่ได้หมายถึงพ่อนั้นแต่เป็น...นั่นแหละ' ฉันบอกเขา
'ข้าล่ะยอมเจ้าจริงๆ' เขาบอกเธอก่อนจะส่ายหน้าให้
'แมวส่ายหน้าโครตน่ารักเลย' ฉันพูดก่อนจะเอาเขามากอดแน่น
'ปะ..ปล่อยนะข้าหายใจไม่ออก!' โจเซฟพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของเด็กสาว
'ทำเป็นหวงตัวไปได้ ว่าแต่มาที่นี่เพราะคิดถึงล่ะสิ๊~' ฉันพูดกับเขาผ่านความคิดก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้
'ข้าก็แค่มาตามโน๊ตที่เจ้าเขียนไว้' โจเซฟบอกเด็กสาวก่อนจะเดินหนีไปนอนที่อื่น
'แค่นี้ทำเป็นเขิน' ฉันแกล้งพูด ก่อนที่จะไม่สามารถพูดกับเขาได้เพราะเขาเล่นปิดความคิดไม่ให้ฉันอ่านความคิดหรือสื่อสารกลับเขาได้
[กลางดึก]
ให้ตายสิฉันน่าจะกินข้าวเย็นมาก่อนอย่างที่ลิลลี่พูดถึงแม้ฉันเกือบจะได้กินข้าวฝีมือแด๊ดแล้วก็เถอะถ้าฉันไม่ทำเขาสลบไปก่อน
"ยังไม่เข้ามานอนอีกหรอ? ออกไปดูดีกว่า" ฉันพูดหลังจากเห็นว่าเจ้าของห้องยังไม่มานอน
ฉันเดินออกจากห้องเขามาที่ห้องทำงานก่อนจะเห็นว่าไม่ได้มีแค่เขาที่อยู่ในห้องเพราะตอนนี้มีจอมมารอยู่ด้วย
"เอ่อ...มากวนรึเปล่าคะ?" ฉันถามพวกเขา
"ทำไมยังไม่นอน?" อบราซัสถาเด็กสาวที่ออกมาจากห้องนอน
"ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?" ทอมถามเด็กสาวเช่นกัน
"ฉันกักบริเวณยัยหนูเองมันดึกแล้วฉันก็เลยให้นอนที่นี่ ว่าแต่หนูทำไมยังไม่นอนคะ?" อบราซัสอธิบายให้ทอมฟังก่อนจะหันไปถามไคลีย์
"หิวค่ะ" ฉันพูดก่อนที่จะมีเสียงร้องโหยหวนออกมาจากท้องของฉันตามหลังมา
"คงจะจริงงั้นรอแป๊บนึงเดี๋ยวแด๊ดไปทำมาให้" เขาพูดก่อนจะเดินออกไป ฉันเดินไปนั่งอีกฝั่งของโซฟาก่อนจะถามคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า
"คุณหายไปไหนมาคะ?" ฉันถามจอมมารที่อยู่ในร่างดั่งแมบ
"มีธุระนิดหน่อย มีอะไรรึเปล่า?" เขาถามพรางมองหน้าฉัน
"อ๋อเปล่าจ้าแค่ไม่ค่อยเห็นหน้าก็เลยถาม" ฉันพูดก่อนจะหันหน้าหนี
"คิดถึงก็พูดออกมามันไม่ได้พูดยากนะสาวน้อย" เขาพูด
"หลงตัวเองนะคุณน่ะ" ฉันพูดก่อนที่แด็ดจะเอาอาหารมาให้
"หรือจะให้เธอหลงดีล่ะ?" เขาถาม
"ใครหลงใครกันแน่ให้คิดอีกที" ฉันพูด
"ว่าแต่เธอเถอะร้ายนะที่หลอกพวกเรา" เขาพูด
"เปลี่ยนเรื่องทำไมเนี่ย ก็แค่แกล้งเล่นๆเอง" ฉันพูด
ก่อนทั้งฉันและเขากำลังนั่งจ้องหน้ากันโดยที่ไม่รู้ว่าจะจ้องไปทำไม
"มาแล้วกินเสร็จก็รีบเข้านอน" อบราซัสบอกเด็กสาวที่กำลังนั่งจ้องหน้ากับทอมอยู่
"ค่าาา" ฉันตอบพรางเลิกจ้องหน้าทอม
หลังกินเสร็จฉันก็ทำตามที่เขาบอกกเสร็จให้เข้านอนฉันบอกฝันดีทั้งสองก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปนอนกอดเจ้าคิทแคทจนถึงเช้า
[ตอนเช้า]
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียก่อนที่จะสังเกตว่าสิ่งที่ตัวเองกอดไม่ใช่เจ้าคิทแคทแต่เป็นคุณแด๊ดค่าาานี่ฉันลวนลามเขาอีกแล้วเรอะน่าอายเป็นบ้า
ฉันลุกออกจากเตียงก่อนที่จะเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนชุดไม่ต้องสงสัยหรอกฉันไม่อาบน้ำปกติก็ไม่ค่อยอาบนะ
"แด๊ดหนูไปก่อนนะ" ฉันเข้าไปเขย่าไหล่เขาเบาๆ
"อืม~เดี๋ยวสิ" เขาพูดก่อนจะดึงตัวฉันไปกอด
"แน่นเกินไปแล้ว!" ฉันบอกเขา
"จะไปแล้วหรอ?ไม่กอดแด๊ดต่อหรอ?" เขาถามฉันด้วยเสียงที่งัวเงีย เซ็กซี่เป็นบ้าอร้ายยย
"ไปแล้วค่ะวันนี้มีแข่งควิดดิช" ฉันบอกเขา
"งั้นก็...." เขาพูดก่อนจะชี้ไปที่แก้มตัวเอง ทำให้ฉันรู้ทันทีว่าต้องหอมแก้มเขาถึงจะออกไปได้
"หอมแล้วให้ไปเลยใช่มั้ยคะ?" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
"ใช่ค่ะ" เขาตอบก่อนจะเอียงแก้มรอให้ฉันเข้าไปหอม โอเครหอมก็หอมว่ะ
แทนที่จะได้หอมแก้มแต่กับได้จุ๊บปากเขาแทนเพราะเขาเล่นหันหน้าอีกทางมาทำให้ฉันจุ๊บปากเขาไปเต็มๆ
"อะไรกันขี้โกงนิ!" ฉันพูดก่อนจะตีเขา
"โอ๊ย!ๆเจ็บนะคะ" เขาพูด ฉันตีเบามากนะ
"คนขี้โกง" ฉันพูด
"นิดหน่อยเองถ้าไม่รีบไปแด๊ดจะไม่ให้ไปแล้วนะ" เขาบอกฉัน
"ซิ! จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" ฉันบอกเขาก่อนจะเดินสบัดหน้าเดินออกมา
อบราซัสยิ้มหลังเห็นไคลีย์เดินออกไปก่อนจะชะงักเพราะเจ้าตัวดันเดินกลับ
"มีอะไรหรอ?" เขาถามด้วยความสงสัย
"ลืมกระเป๋าค่ะ" ฉันพูดก่อนจะเก๊กหน้านิ่งเดินเข้าไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมกับแมวที่นอนเฉยๆไม่ร้องเตือนเธอซักแอะ ฉันปล่อยให้คิทแคทไปเดินเล่นก่อนที่ฉันจะเอากระเป๋าไปเก็บและลงไปที่ห้องโถง
"มาแล้วหายไปไหนมา?" คริสติน่าถาม
"กักบริเวณไง" ฉันพูดก่อนจะนั่งลง
"ทั้งคืนเนี่ยนะ" คริสติน่าพูด
"ใช่จ้า" ฉันต้องคริสติน่า
"เขาใช้งานเธอหนักเกินไปแล้ว" ซีเรียสพูด
"ชั่งเถอะน่าว่าแต่นายจะลงแข่งใช่มั้ยไอ้แว่น?" ฉันถามเจมส์
"ใช่ทำไมอ่ะยัยหนวด" เจมส์ตอบ
"เดี๋ยวพี่ปลุกเสกไม้กวาดให้ไอ้น้อง" ฉันพูด
"ทำไมต้องปลุกเสกให้?" เจมส์ถาม
"เพื่อเสริมให้ไม้กวาดนายแกร่งขึ้นไงล่ะ" ฉันพูด
"ไม่เอาอ่ะเดี๋ยวฉันแพ้" เจมส์บอก
"เห้ย!ต้องเชื่อฝีมืออาจารย์คนนี้สิเอามา" ฉันบอกเขาก่อนจะแย่งไม้กวาดเขามาปลุกเสก
"ฉันว่ายัยนี่ยังไม่หายเบลอ" เจมส์กระซิบบอกซีเรียส
"ฉันได้ยินนะ!" ฉันพูด
"ได้ยินได้ไง!" เจมส์ถามออกมาด้วยความตกใจ
"ปลอม! ไม่ให้ได้ยินได้ไงก็เล่นพูดข้างหลังฉันเนี่ย" ฉันบอกเขาก่อนจะเริ่มปลุกเสก
"ปลุกเสกเสร็จรึยัง?" เจมส์ถาม
"เสร็จแล้วเอาไป" ฉันพูดก่อนจะเอาไม้กวาดคืนเขา
"ว่าแต่น้องทำทำไม?" ลิลลี่ถามด้วยความสงสัย
"เพราะว่าคู่แข่งเราหัวหมอมาก" ฉันบอกลิลลี่นัดนี้แข่งกับเรเวนคลอ
"ว่าแต่เธอท่องคาถาอะไร?" คริสติน่าถาม
"ก็คาถา..โอมมม อะนันตะปัดชะเย อะปัดติเถเถนา อะปัดติยาอะปัดติเถเถทือ!" ฉันท่องให้ลิลลี่กับคริสติน่าฟัง
"ไม่ใช่ล่ะแปลกๆ" ซีเรียสพูดก่อนที่ทุกคนจะไปรวมกันที่สนามควิดดิช
"เธอว่าใครชนะ?" คริสติน่าถามไคลีย์
"ฉันปลุกเสกไม้กวาดให้ไอ้แว่นขนาดนั้นก็ต้อง
กริฟฟินดอร์สิ" ฉันพูดก่อนจะเชียร์บ้านตัวเองสุดใจ
[ หลังจากนั้นไม่นาน ]
"คาถาฉันนี่มันสุดยอดจริง!ๆ" ฉันตะโกนออกมาก่อนที่พวกเราจะไปฉลองกันที่ห้องนั่งเล่น
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
ปลุกเสก!!!! อะ อ๋อคนละเสก
มาแล้วจ้าาาาาาพอดีว่าไรท์จะสอบก็เลยดองไว้ก่อนวันนี้มาลงให้อีกหนึ่งตอนเป็นตอนที่อิรุงตุงนังมาก555ไว้ไรท์สอบเสร็จอาทิตย์หน้าจะมาลงรัวๆเลย
ตามนั้นจ้า5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น