คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : สามสิงห์กับต้มไก่สมุนไพร
อารมณ์ฉันตอนนี้นึกว่าเป็นไบโพล่าร์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายส่วนมากจะร้ายซะส่วนใหญ่เพราะอะไรนะหรอก็ตั้งแต่โป๊ะแตกฉันก็โดนจับตามองตลอดแถมยังโดนคนแก่งอนอีกอุตส่าห์ไม่ได้ไปกักบริเวณเวณแล้วแท้ๆแต่ดันมาโป๊ะก่อนสุดท้ายก็ต้องไปกักบริเวณต่ออยู่ดี
"กักๆไปเถอะน่า" คริสติน่าปลอบเพื่อนสาวของเธอ
"เธอมากักเป็นเพื่อนฉันสิย่ะจะได้รู้ว่ามันทรมารขนาดไหนอื้อ~ขี้เกียจทำความสะอาดแล้ว" ฉันพูดถ้าพวกเธอไม่ทำฉันโป๊ะปานนี้ฉันคงไม่ต้องมานั่งบ่นอย่างนี้หรอก
"ฉันแนะนำให้เธอหนีเลยยัยหนวด" เจมส์พูด
"อย่ามาชวนน้องฉันทำผิดนะ" ลิลลี่บอกเจมส์
"ไอ้แว่นความคิดนายนี่มัน.....เจ๋งไปเลย!" ฉันพูดกับเขาก่อนที่เราทั้งสองจะแปะมือกัน่
"ฉันว่าพวกเราไปผจญภัยกันเถอะเผื่อเจอของดี" เจมส์บอกยัยหนวด
"ผจญภัย?ที่ไหน?" ฉันถาม
"ป่าต้องห้าม" เจมส์กระซิบบอก ผจญภัยในป่าต้องห้ามเนี่ยนะ
"ไปทำไมก่อน เดี๋ยวก็โดนจับได้" ฉันบอกเขาเสียงเบา
"จะไปไหนกัน?" ซีเรียสถามก่อนเจมส์จะกระซิบบอกทั้งซีเรียสแล้วก็รีมัส
"ไปดิเพื่อน" ซีเรียสตอบตกลงทันที
"ไม่เอาไม่ไปมันอันตราย" รีมัสบอก
"เอ่อใช่มันอันตราย" ฉันพูด ปีที่แล้วไปฉันเจอตุ๊กแกวิ่งสองขาไล่ครั้งนี้ไปจะไม่เจอตุ๊กแกเต้นโชว์เลยรึไง
"ให้สองเกลเลียน" เจมส์พูด
"ไม่ไปต่อให้เอาเงินมาล่อก็ไม่ไป" ฉันพูดด้วยความมั่นใจมันไม่สำเร็จหรอกไอ้แว่น
"สิบเกลเลียน" เจมส์ยังคงเสนอเงินต่อ
"ไม่จ้าอย่ามาเล่นมุกนี้มันไม่สำเร็จหรอก" ฉันบอกเขา เงินมันซื้อฉันไม่ได้
"ยี่สิบ" เจมส์พูด
"โอเครดิว ไปตอนไหน?" ฉันถามเขา เงินซื้อฉันไม่ได้จริงนะ(รอดแล้วเราอาทิตย์นี้)
"ไวจริง ตอนนี้แหละกำลังพอดี" เขาพูด ก่อนที่เราทั้งสามคนจะลุกขึ้นจากโต๊ะประจำบ้าน
"จะไปไหนกัน?" ลิลลี่ถามเธอเห็นซีเรียสกับเจมส์และน้องสาวเธอซุบซิบกันเสียงเบา
"พวกนี้กำลังจะไปปะ-" ก่อนที่รีมัสจะบอกลิลลี่ฉันได้ทำการเอามือไปปิดปากเขาไว้ไม่ให้พูด
"ไปเล่นคะ" ฉันบอกลิลลี่ก่อนจะก้มไปกระซิบข้างหูรีมัส "อย่าพูดนะไม่งั้นฉันงอนนายแน่" ฉันขู่เขาก่อนจะปล่อยมือออกหลังจากที่เขาตกลงว่าจะไม่บอกลิลลี่
และแล้วการผจญภัยก็เริ่มขึ้นทั้งสามออกมาจากปราสาทแล้วเดินตรงมาหน้าป่าต้องห้ามที่ตอนนี้ฟ้ากำลังจะมืดบรรยากาศเหมาะกับเล่นหนังผีมาก
"เข้าไปกันเถอะ" เจมส์บอกทุกคนก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน
พวกเราเดินดูนั่นดูนี่ในป่าด้วยความที่มันใกล้มืดฉันก็เอาไฟฉายที่แอบจิ๊กพ่อมาจากบ้านเพื่อเอามาใช้เวลาแอบไปห้องครัวโรงเรียน
"อะไรน่ะ?" ซีเรียสถามหลังจากเห็นไฟฉายในมือฉัน
"ไฟฉายไงนายไม่เคยเห็นอ๋อ?" ฉันบอกก่อนจะถาม
"ไม่ บ้านฉันไม่มี" เขาบอก ลืมไปเขาเป็นแบล็คที่มีคุณแม่เป็นคนคลั่งเลือดบริสุทธิ์ถ้าคุณแม่รู้ว่าจะได้คนอย่างฉันเป็นลูกสะใภ้มีหวังอกแตกตายแน่ๆ
"ฉันว่ามันเล็กไปนะ" เจมส์บอกเขาเคยเห็นอยู่บ้างเลยไม่ได้ถาม
"เดี๋ยวเจ้จัดให้" ฉันพูดก่อนจะเสกคาถาใส่ไฟฉาย
"เอ็นกอร์จิโอ" ฉันร่ายคาถาใส่ไฟฉายก่อนมันจะขยายใหญ่ขึ้นมา
"จะเอาใหญ่ไปไหนพอแล้ว" เจมส์บอกไคลีย์
"กะว่าจะเอาให้สว่างทั้งป่าไปเลย" ฉันพูด
"แค่นี้แหละกำลังดี" เจมส์พูดก่อนจะแย่งไฟฉ่ายฉันไปถือ พวกเราเดินเข้าไปลึกเรื่อยๆจนไปเจอเข้ากับอะไรบางอย่างที่ครึ่งบนเป็นคนครึ่งล่างเป็นม้า
"นั้นเซนทอร์!" ซีเรียสพูดขึ้นเสียงดังทำให้เซนทอร์หันมาทางพวกเรา
"ไอ้บ้านายจะพูดเสียงดังทำไม!" ฉันดุเขา
"เกือบโดนจับได้แล้วมั้ยล่ะ" เจมส์พูด
"ไม่เกือบนะฉันว่า..." ซีเรียสพูดก่อนจะชี้ไปด้านหลังฉันกับเจมส์ทำให้พวกเราทั้งสองรู้ชะตาตัวเอง
"พวกเธอเข้ามาที่นี่ทำไม?" เขาถามพวกฉันด้วยความอารมณ์ดีนิดนึง
"เอ่อ...พวกเราแค่มาสำรวจครับ" เจมส์พูดก่อนจะสะกิดฉัน
"ชะ.ใช่คะ" ฉันพูด นึกว่าจะโดนธนูที่อยู่ในมือของเขายิงซะแล้ว
"ที่นี่ไม่ควรเข้ามามันไม่ใช่สนามเด็กเล่น" เขาพูด
"คุณเท่ห์มากครับ!" ซีเรียสพูด เขาไม่เคยเห็นเซน ทอร์ด้วยตาตัวเองมาก่อนได้อ่านแค่ในหนังสือที่ชอบโดนแม่ยึด
"ขอบใจสำหรับคำชม ฉันจะพาพวกเธอไปส่ง" เขาบอกพวกเราก่อนจะต้อนพวกเราออกมา
"คุณชื่ออะไรหรอครับ? ผมเจมส์ พอตเตอร์" เจมส์ถามก่อนจะแนะนำตัวเองให้เขาฟัง
"ฟิเรนเซ มากอเรียน" ฟิเรนเซบอกเด็กชายเขาเห็นว่าเด็กพวกนี้ดูไร้เดียงสา(?)ดีก็เลยไว้ใจถึงแม้จะไม่ได้บอกชื่อเต็มๆ
ชื่อคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินแต่ไม่รู้ว่าได้ยินจากไหน
"ผมซีเรียส แบล็คครับ!" ซีเรียสแนะนำตัว
"ฉันชื่อไคลีย์ เอฟเวนส์ค่ะ" ฉันแนะนำตัวตามเพื่อน
"ว่าแต่นี้ธนูของจริงรึเปล่าครับ?" ซีเรียสถาม
"นายจะเอาสักดอกมั้ยล่ะ ถามไปได้" ฉันพูด ลูกสรแหลมปิ๊งขนาดนั้นยังถามเนาะ
"ของจริงสิ" เขาพูดก่อนจะพาเดินออกมาเด็กพวกนี้กล้ามากที่เดินเข้ามาลึกขนาดนี้
"เดี๋ยวก่อนทุกคน!" ฉันตะโกนบอกพวกเขา
"มีอะไรไคลีย์?" ซีเรียสถาม
"เจมส์ขอไฟฉายหน่อย" ฉันบอกเจมส์ก่อนจะรับไฟฉ่ายมาส่องไปที่ต้นหญ้าน้อยใหญ่ข้างๆฉันมันชั่งคุ้นซะเหลือเกินใบเป็นแฉกแบบนี้นี่มันกัญช*นิ ฉันดึงต้นมันขึ้นมาทั้งต้น
"ต้นอะไรของเธอ?" เจมส์ถาม
"ต้นแห่งความสุข" ฉันพูด ของแซ่บตั๋วนิ
"เธอรู้จัก?" ฟิเรนเซถาเด็กสาว
"แน่นอนคุณก็รู้จักหรอคะ?" ฉันตอบก่อนจะถามเขา
"ใช่พวกเรามักกินมันเวลาอารมณ์เสียมันช่วยเราได้แต่ไม่ได้กินทั้งต้น" เขาพูด ถึงว่าดูอารมณ์ดีแปลกๆ
"ขอนิดนึงนะคะ" ฉันพูดก่อนจะเดินถือต้น
กัญช*ออกแล้วเดินออกไป
ฟิเรนเซเดินมาส่งพวกเราก่อนที่เขาจะกลับเข้าไปในป่าเหมือนเดิมพร้อมกับกำชับว่าไม่ให้เข้าไปอีก
"พวกหิวป่ะ?" ฉันถามพวกเขา
"หิวสิ แต่แอบเสียดายได้สำรวจนิดเดียวเอง" เจมส์พูดก่อนจะมองคาดโทษเพื่อนตัวเอง
"ขอโทษก็คนมันตื่นเต้นนิ" ซีเรียสพูด
"ชั่งมันเถอะฉันว่าพวกเราไปกินข้าวกันเถอะ" ฉันบอกทั้งสอง
"บ้าหรอถ้าไปห้องโถงเดี๋ยวพวกอาจารย์ก็ถามพวกเราหรอกเพราะทุกคนคงอยู่ที่นั่นหมดแล้ว" ซีเรียสพูด
"ใครบอกว่าจะไปกินห้องโถง" ฉันบอกเขา
"แล้วจะไปที่ไหน?" เจมส์ถาม
"ตามมา" ฉันบอกทั้งสองคนก่อนที่จะพาพวกเขามาที่ห้องครัวของฮอกวอตส์ที่ประจำของฉันถ้าย้ายที่นอนมานอนนี่ได้ทำไปนานแล้ว
"ว้าว..เธอรู้ได้ไงว่ามีที่นี่?" ซีเรียสถาม
"รู้ก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันทำซุปให้กิน" ฉันบอกพวกเขาสองคนก่อนจะเดินไปทำอาหารให้พวกเขากินซุปที่ว่าก็คือต้มไก่นั้นแหละแต่เพิ่มใบชาที่เอามาจากป่าต้องห้ามลงไปรับรองนัว!
"เสร็จแล้วรองกินดูสิรับรองจะติดใจ" ฉันบอกพวกเขาที่ดูเหมือนลังเลว่าจะกินไม่กินดี สุดท้ายพวกเขาก็กิน
"อื้ม! อร่อย" ซีเรียสพูดก่อนจะเริ่มกินพร้อมข้าวสวยร้อนๆ
"ไม่ยักรู้ว่าทำอาหารเป็น" เจมส์พูด ก่อนที่พวกเราจะเริ่มกินข้าว
"แล้วต้นหญ้าที่เธอเอามาอยู่ไหนแล้วล่ะ?" เจมส์ถาม
"ก็อยู่ในนี้ไง" ฉันบอกพวกเขาใส่ทั้งต้นเลยเพลินมือไปหน่อยแหะ
"ห้ะ!จริงหรอ?" ซีเรียสถาม ตกใจเกินเบอร์มาก
"จริงสิไม่งั้นมันจะนัวขนาดนี้หรออารมณ์ดีทั้งคืนแน่พวกเราฮ่าฮ่าๆ" ฉันพูดก่อนจะหัวเราะออกมา
"ยังเหลือตั้งเยอะเอาไว้กินพรุ่งนี้เช้า" ฉันพูดก่อนที่ฉันเดินไปบอกกับเอลฟ์ว่าให้เก็บไว้ให้หน่อยแล้วเอามาให้ที่โต๊ะประจำบ้านพรุ่งนี้หลังบอกเสร็จพวกเราก็เดินออกจากห้องครัวพร้อมกับกอดคอกันหัวเราะออกมา คนที่อยู่ตามทางเดินได้แต่มองพร้อมกับส่งสัยว่ามีเรื่องอะไรให้หัวเราะกันก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายไปนอน
[ตอนเช้า]
"หยุดแล้วๆ" ฉันบอกคริสติน่าก่อนจะเช็ดน้ำตาที่หางตาตัวเอง
"ไปทำอะไรมาถึงได้อารมณ์ดี?" ลิลลี่ถามน้องสาวตัวเองพร้อมกับจัดเสื้อผ้าให้น้อง
"เปล่าค่ะอยู่เฉยก็อยากหัวเราะฮ่าฮ่าๆ" ฉันพูดไปหัวเราะไป
"เห้อ~ไปกินข้าวกะนเถอะ" คริสติน่าพูดก่อนจะลากเพื่อนตัวเองออกจากหอมาห้องนั่งเล่น
"หวัดดี" รีมัสพูดพร้อมกับลากซีเรียสกับเจมส์ออกมาจากหอเช่นกัน
"พวกนัั้นเป็นอะไร?" ลิลลี่ถามรีมัส
"ฉันก็ไม่รู้อยู่ๆพวกนี้ก็เอาแต่เล่นมุกแล้วก็หัวเราะตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว" รีมัสบอกก่อนที่ทั้งหมดจะหันไปมองไคลีย์ที่เข้าไปเล่นมุกกับทั้งสองคนนั้นด้วยไม่วายหัวเราะพร้อมกันอีก
"กบโดนต้ม" ฉันพูดกับเจมส์แล้วก็ซีเรียสก่อนที่พวกเขาจะก้มลงไปดู
"ไหนอ่ะ?" ทั้งสองถามฉัน
"กบโดนต้มก้มโดนตบ" ฉันบอกพวกเขาก่อนจะตบพวกเขาคนละที พวกเรามองหน้ากันก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา มุกโครตเก่าฉันคิดก่อนจะหัวเราะ
"หนักแล้วพวกนี้" คริสติน่าพูดก่อนที่ทุกคนจะเดินมากินข้าวเช้าที่ห้องโถง
พอฉันถึงห้องโถงก็ทำการสั่งซุปที่ฉันทำไว้เมื่อคืนมากินไม่วายเอาแบ่งให้ทุกคนในโต๊ะกินด้วยโดยที่บอกว่าฉันเป็นคนทำ
"พี่ไม่กินหรอ?" ฉันถามลิลลี่
"กินไปแล้วก็อร่อยดีนะ" ลิลลี่บอกน้องสาวเธอ
"เอาอีกมั้ย?" ฉะนถามลิลลี่
"พี่อิ่มแล้ว ว่าแต่น้องเถอะไปทำตอนไหน" ลิลลี่ถามน้องสาว
"ตอนค่ำพวกเราไม่กล้ากลับมาที่ห้องโถงก็เลยไปกินที่ห้องครัวมาค่ะ" ฉันบอกลิลลี่ก่อนจะกินต้มไก่อย่างเอร็ดอร่อย
"อะแฮ่ม!" เสียงกระแอมดังมาจากด้านหลังของเด็กสาว ไคลีย์ค่อยหันหน้าไปมองก่อนจะหันไปเจอหน้าของอาจารย์ประจำวิชาปรุงยาเข้าอย่างจังๆ
"อะหวัดดีค่ะ" ฉันทักเขาในขณะที่ยังแทะไก่ในมือ
"ทำไมไม่ไปกักบริเวณ?" เขาถาม
"ลืมค่ะ..." ฉันพูด แถๆไปก่อน
"อุ๊ป!" ทั้งเจมส์และซีเรียสหลุดขำออกมา
"หวังว่าวันนี้คุณจะไม่ลืมอีก" เขาพูก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวของศาสตราจารย์
"ฮ่าฮ่าๆ ลืมเนี่ยนะ?แถแบบสิ้นคิดมาก" เจมส์พูดพร้อมกับหัวเราะออกมา ก่อนที่คนทั้งโต๊ะรวมถึงฉันก็หัวเราะออกมา
ตลอดทั้งวันบ้านกริฟฟินดอร์ดูจะอารมณ์ดีทั้งบ้านเพราไม่ว่าจะไปไหนมาไหนเวลาเห็นคนบ้านสิงห์พวกเขามักจะหัวเราะตลอดเวลาโดยเฉพาะไคลีย์ เอฟเวนส์ที่ดูจะรั่วกว่าทุกคนไม่ว่าจะโดนศาสตราจารย์หักคะแนนเธอก็จะหัวเราะขนาดล้มยังหัวเราะอารมณ์ดี
"ไคลีย์" ลูเซียสเรียกไคลีย์ที่เดินผ่านเขา
"ว่าไงค่ะ?" ฉันถามพี่ลูเซียสที่เรียกฉันไว้
"โอเครนะ?" เขาถาม วันนี้เธอดูรั่วกว่าปกติ
"โอเครสิคะ จริงสิอีกไม่กี่วันพี่ก็จะได้ไปฮอกมี้ดแล้วหนูฝากซื้ขนมหน่อยสิ" ฉันบอกเขาก่อนจะเอาเงินที่ได้จากเจมส์ยื่นให้เขา
ลูเซียสที่ได้ยินคำว่าหนูจากเด็กสาวรู้สึกอยากลงไปดิ้นกับพื้นให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
"ไม่ต้องหรอกค่ะพี่เลี้ยงเอง" ลูเซียสบอกไคลีย์ก่อนจะยัดเงินคืนใส่มือไคลีย์
"สายเปย์นี่น่า~ฮ่าฮ่าๆ" ฉันพูดก่อนจะหัวเราะออกมา
"ให้เลี้ยงทั้งชีวิตก็ยังได้" ลูเซียสพูดก่อนจะลูบหัวเธอ
"จะปากหวานเกินไปแล้ว หนูขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ" ฉันบอกลาเขาก่อนจะไปเรียนวิชาปรุงยา
"มาสักทีหายไปไหนมา?" ลิลลี่ถามน้องสาว
"ไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ" ฉันบอกลิลลี่
"คาบนี้ฉันจะให้พวกเธอจดน้ำเกี่ยวกับน้ำยาแก้พิษส่งท้ายคาบ" ศาสตราจารย์มัลฟอยสั่งนักเรียน
"ไปนั่งกับสองคนนู้นสินี่มันที่ของฉัน" เจมส์บอกไคลีย์ก่อนจะดึงเธอให้ลุกขึ้น
"เอ้าไอ้นี่" ฉันยืนเกาหัวตัวเองแป๊บนึงก่อนโดนซีเรียสดึงไปนั่งตรงกลางระหว่างเขากับเซฟ
"สมุนไพรที่เธอทำให้พวกเรากินมันทำให้ทุกคนในบ้านอารมณ์ดีทุกคนเลย" ซีเรียสบอกไคลีย์
"ก็ฉันใส่ทั้งต้นปกติต้องใส่นิดเดียวเอง" ฉันพูด
"หมายถึงอะไรกัน?" เซเวอร์รัสถามทั้งสองคน
"ซุปสมุนไพรไว้ถ้ามีโอกาสเข้าไปเอาอีกฉันจะทำให้กิน" ฉันบอกเขาก่อนจะเริ่มเขียนงาน
เซเวอร์รัสพยายามหาวิธีให้สองคนข้างๆเขาหยุดหัวเราะก็เล่นหัวเราะทั้งคาบขนาดนี้
"พอแล้วเลิกหัวเราะเลยทั้งสอง" เซเวอร์รัสพูดก่อนที่จะแยกทั้งสองคนออกจากกันเป็นเขาเองที่ได้มานั่งตรงกลางแทนไคลีย์เหมือจะได้ผลทั้งสองเริ่มเขียนแต่ผ่านไปสักพักก็ชวนเขาคุยจนหัวเราะเองรู้สึกเหนื่อย
"ถ้าเสร็จแล้วก็รวบรวมมาส่งแล้วไปได้" อบราซัสบอกนักเรียน
ฉันได้เป็นคนรวบรวมของบ้านกริฟฟินดอร์ไปส่งเหมือนเดิมส่วนบ้านสลิธีรินก็ยังเป็นยัยเซลวินเช่นเดิม
"หัวเราะเหมือนคนบ้าเลย" ยัยเซลวินพูดแขวะฉัน
"อาจารย์นักเรียนบ้านอาจารย์ปากจัดนะคะ" ฉันบอกเขาที่นั่งมองอยู่โต๊ะ
"ทำไมย่ะสู้ไม่ได้หรอ?" เอ้าอีนี่ชอบทำให้บรรยากาศดีๆของฉันเสียหมด
"ลองได้นะมาสิ" ฉันพูดพร้อมกับถอดเสื้อคลุมออกก่อนจะพับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นพร้อมกับตั้งการ์ดไว้รอต่อย
"พอก่อนไคลีย์ใส่เสื้อคลุมซะ" คิดจะถอดก็ถอดแถมยังไม่ใส่สเวตเตอร์ด้านในอีกไม่คิดว่าเสื้อเชิ้นมันบางเลยรึไงเห็นหมดแล้ว จะว่าไปไปซื้อเสื้อเชิ้ตร้านไหนเขาจะไปเผามัน!! ดีนะเขาเป็นคนเห็น
"ฝากไว้ก่อนรู้ไว้ด้วยฉันต่อยไม่ใช่ตบ" ฉันบอกยัยเซลวินก่อนใส่เสื้อคลุมเหมือนเดิม
"เชิญออกไปคุณเซลวิน" อบราซัสไล่เด็กนั่นออกไป
"ค่ะ" ยัยนั่นตอบแบบไม่เต็มใจก่อนจะเดินกระแทกไหล่ฉันออกไปมีหรอฉันจะยอมก็สกัดขาไปเลยสิ
"จับกบหรอ? ตัวใหญ่มั้ย?" ฉันถามนางก่อนที่นางจะเดินกระแทกเท้าออกไป
"เรามาพูดเรื่องกักบริเวณกันดีกว่า" อบราซัสพูดขึ้น
"ค่ะ" ฉันตอบเขา ให้ทำอะไรอีกน้อ
"แด็ดเตรียมงานให้เรียบร้อยแล้ว" เขาพูด
"อะไรหรอคะ?" ฉันถาม
"ลืมพูดอะไรรึเปล่า?" เขาพูดขึ้นให้ตายสิ
"แด็ดเตรียมอะไรไว้ให้หรอคะ?" ฉันพูด เขาให้ฉันพูดแบบนี้ตั้งแต่โดนจับได้ว่าแกล้งนู้นพูดจนไม่เขินแล้ว
"เตรียมตัวแด็ดไว้ให้" เขาพูด
"คะ?" ฉันพูดออกไปด้วยความงงเตรียมตัวเองเนี่ยนะ
"หนูได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ" เขายืนยันคำพูดอีกครั้ง
"แด็ดหมายความว่ายังไงหรอคะ?" ฉันถาม
"แด็ดหมายถึงพรุ่งนี้การกักบริเวณคือการมานวดให้แด็ด" เขาบอกฉัน ให้นวดให้หรอคิดไปไกลละนะ
"งั้นวันนี้หนูก็ไม่ต้องกักบริเวณหรอคะ?" ฉันถาม ใช้คำว่าคะได้เปลืองมาก
"ใช่ค่ะ" เขาตอบ
"เยส!" ฉันพูดออกมาด้วยความดีใจ
"ให้ค่าตอบแทนหน่อยสิคะ" เขาพูดก่อนจะชี้ไปที่แก้มตัวเอง
ฉันไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปเอาแขนโอบรอบคอเขาไว้ก่อนจะหอมไปที่แก้มของเขาทั้งสองข้าง
"เดี๋ยวนี้ไม่เขินแล้วหรอคะ?" เขาถาม เดี๋ยวนี้ไม่เขินแล้วเดี๋ยวนี้ชินแล้วโตอีกหน่อยถึงรุกฮ่าๆ
"ไม่เขินแล้วจ้า ว่าแต่ทอมไปไหนหรอไม่เห็นนานเลย" ฉันพูดก่อนจะถามเขาเกี่ยวกับทอม
"ยุ่งนิดหน่อยเดี๋ยวก็มา" เขาตอบ ก่อนที่ฉันจะขอตัวไปเรียนวิชาต่อไป
ช่วงนี้ป๋าทอมไม่ค่อยอยู่ที่นี่สักเท่าไหร่ไม่รู้ว่าไปทำอะไรที่ไหนถามคุณแด็ดแก่ก็ไม่ยอมพูดคงสำคัญจริงนั่นแหละ
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
สักหน่อยมั้ย (อ้ายมีบ่อ้าย!!!)
อย่าไปหาทำกันนะทุกคน555บ้านไรท์ต้มไก่ใส่กัญช*กินจริงนะแต่ใส่นิดเดียวที่บ้านทำให้กินไม่รู้ใส่ทำไมแต่รู้ว่าซดหมดถ้วย5555
นี่คือเหตุผลที่ป๋าแกหายไปนาน มันเริ่ด!!!!
ความคิดเห็น