[fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

ลำดับตอนที่ #61 : ความแตกแต่แกงต่อได้

หลังจากที่ฉันอ้อนวอนให้พระบิดา(พระเจ้า)มาเป็นคุณคิทแคทให้แล้วดูเหมือนคุณเขาจะป็อปปูล่าร์มากเลยล่ะอุ้มไปไหนมาไหนมีแต่คนเข้ามาขอจับขออุ้มส่วนพ่อหมาป่าพันปีก็ยังไม่ยอมออกจากห้องเหตุเพราะโดนตัดขนเลือกไว้แค่ตรงหัวนางขอเวลาทำใจแป็บ

"ถามจริงเธอไปเลี้ยงแมวตอนไหน?" ซีเรียสถามไคลีย์ด้วยความสงสัย

"ฉันกลับไปที่ห้องตัวเองก็เจอมันอยู่ที่เตียงแล้ว ฉันไม่เคยเลี้ยงแมวหรอ?แต่มันอยู่ห้องฉันนะ" ฉันบอกเขาด้วยความลื่นไหล แม้จะผ่านมาอาทิตย์กว่าแต่ฉันก็ยังไม่หยุดแกงพวกเขา

"บ้าน่าเธอไม่เคยเลี้ยงแมวนะ" รีมัสพูด ก็ใช่ไงแต่มันไม่ใช่แมวธรรมดานะเว้ย!เป็นถึงพระเจ้าเลยนะ

'อ้าวก็รู้นิ' พระเจ้าพูดหลังจากได้ยินเสียงคิดของไคลีย์

"ที่จริงไคลีย์เลี้ยงนานแล้วเพียงแต่ไม่ได้เอาออกมาด้านนอกสักเท่าไหร่" ลิลลี่แก้ต่างให้น้องสาวที่กำลังนั่งเหงื่อตก

"ทำไมไม่เคยบอกเลยนะ" ซีเรียสพูด

"ถ้าบอกแล้วนายจะทำอะไร?" คริสติน่าถามซีเรียส

"ก็ช่วยเลี้ยงไงมาสิฉันอุ้มเอง" ซีเรียสพูดก่อนจะเอาแมวไคลีย์มาไว้กับตัวเอง

'แง๊ว!!~' เสียงแมวของไคลีย์ร้องขึ้นพร้อมกับฝากยันต์ห้าแถวให้ซีเรียสที่แขน

"โอ๊ย!" ซีเรียสร้องออกมาด้วยความเจ็บ

"เห้ย!ๆ ไอ้แมวบ้า!" เจมส์ร้องออกมาก่อนจะจับแมวมาอุ้มไว้

"ลืมบอกน้องค่อนข้างห่วงตัวนิดหน่อย" ฉันบอกเขาก่อนจะรีบไปเอาแมวจากเจมส์มาอุ้มไว้

"รีบไปห้องพยาบาลก่อนเถอะ" รีมัสบอก

"ไม่ต้องฉันจัดการเอง" ฉันบอกเขาก่อนจะหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมา

"เดี๋ยวๆจะทำอะไรแม่คุณ" เจมส์รีบห้ามไคลีย์ทันที่ที่เห็นเธอเอาไม้กายสิทธิ์ขึ้นมา

"ก็กำลังช่วยไง" ฉันบอกก่อนจะร่ายรักษาแผลให้ซีเรียส

"เอพิสกี้" ฉันร่ายคาถาใส่แผลของซีเรียส

"หายแล้ว" ซีเรียสพูดพร้อมกับลูบไปที่แขนข้างที่เคยมียันต์ห้าแถวอยู่

"ฉันลืมไปเลยว่าสามารถใช้คาถานี้ได้" รีมัสพูด

"งั้นขอตัวก่อนนะ" ฉันบอกพวกเขาก่อนจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป ออกมาได้ไม่นานฉันก็เริ่มบ่นพระเจ้าที่ตอนนี้ได้ชื่อคิทแคทแล้ว

'เลิกบ่นข้าได้แล้วข้าแค่ไม่ชอบให้ใครโดนตัว' โจเซฟห้ามไคลีย์ที่กำลังบ่นตัวเอง

"งั้นทีหลังก็อย่าตบด้วยเล็บอีกนะคะ" ฉันบอกเขาโดยไม่บอกผ่านความคิด ก่อนที่ฉันจะเดินไปห้องสมุด

ฉันเดินมาที่ห้องสมุดก่อนจะเข้าไปนั่งตรงที่ไม่ค่อยมีคนที่จริงไม่มีใครเลยต่างหากฉันวางพระเจ้าคิทแคทไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปหยิบหนังมาสี่ห้าเล่มแต่ละเล่มมีแต่เล่มหนาๆไม่ได้เอามาอ่านนะเอามารองนอน

'ข้าก็นึกว่าเจ้ามาอ่านหนังสือซะอีก' โจเซฟพูด

"ใครเขามาอ่านหนังสือกันเขามานอนต่างหาก" ฉันพูด คนอื่นอ่ะมาอ่านหนังสือแต่ฉันอ่ะมานอน

'แล้วแต่เจ้า' โจเซฟบอกเธอก่อนจะเอาหนังสือมาอ่านในขณะที่อยู่ในร่างแมว

[ห้องนั่งเล่นกริฟฟินดอร์]

"เมื่อไหร่ไคลีย์จะเลิกแกล้งพวกนั้นสักที?" คริสติน่าถามลิลลี่

" เบาๆสิเดี๋ยวพวกซีเรียสก็ได้ยินหรอก" ลิลลี่พูดเสียงเบา

"ไม่ได้ยินหรอกพวกนั้นหลับอยู่" คริสติน่าบอกลิลลี่พร้อมกับมองไปที่พวกของซีเรียสที่กำลังนอนอยู่ที่โซฟา

"ก็ไม่แน่" ลิลลี่พูด

"เชื่อฉันสิไม่ได้ยินหรอก ว่าแต่เมื่อไหร่ไคลีย์จะเลิกแกล้งความจำเสื่อมสักที?" คริสติน่าถามลิลลี่

"ไม่รู้สิก็คงอีกไม่นาน เธอทำการบ้านเสร็จแล้วใช่มั้ยงั้นไปส่งกันเถอะ" ลิลลี่พูดกับคริสติน่าก่อนจะเดินออกไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าความลับได้แตกแล้วเพราะซีเรียสกับรีมัสตื่นก่อนที่พวกเธอจะพูดเรื่องไคลีย์พวกเขาแค่นอนอยู่เฉยๆเพราะขี้เกียจทำให้ได้ยินชัดแจ๋ว

"ได้ยินเหมือนฉันมั้ยเพื่อน" ซีเรียสถามรีมัส

"เต็มสองหู" รีมัสตอบ ไคลีย์เจ้าเล่ห์มากหลอกพวกเขาได้โครตเนียน

"งั้นเราไปบอกคนอื่นกันเถอะ" ซีเรียสบอกรีมัสก่อนที่ทั้งสองจะรีบไปที่ห้องโถง

พอถึงห้องโถงทั้งสองก็รีบเอาเรื่องที่โดนไคลีย์แกงไปบอกให้ทุกคนรู้ หลังจากที่ทุกรู้หมดได้แต่คิดว่าพวกเขาโดนไคลีย์เล่นแล้ว

"เอาไงดี?" ซีเรียสถาม

"ก็ลงโทษไงล่ะ" ลูเซียสบอก

"ยังไง?" เซเวอร์รัสถาม

"ไคลีย์กลัวความเร็วกับความสูง" ลูเซียสบอกให้คนอื่นรู้ ถ้าเข้าจำไม่ผิดนะ

"แล้วจะทำยังไง?" รีมัสถาม

"อย่าบอกว่าจะโยนเธอลงมาจากที่สูงน่ะ" ซีเรียสพูดขึ้น

"นายจะบ้ารึเปล่าถ้ารับไม่ทันขึ้นมาทำไง" เซเวอร์รัสบอกซีเรียส

"แค่หลอกให้เธอไปที่สนามควิดดิชก็พอนอกนั้นฉันจัดการเอง" ลูเซียสบอกทุกคนก่อนจะแยกย้ายตามที่เขาบอก

ส่วนเจ้าตัวที่ไม่รู้ว่าความลับแตกตอนนี้กำลังโดนแมวตบหัวให้ตื่นอยู่

'ตุบ! ตุบ! ตุบ!' เสียงเท้าแมวที่กระทบลงบนผมสีส้มๆ

"พอ!ๆตื่นแล้วคะตบมาได้" ฉันบ่นพร้อมกับลูบหัวตัวเองไปด้วย

'เที่ยงแล้วข้าจะกลับห้องเจ้า' โจเซฟบอกเธอ

"ก็ได้เดี๋ยวไปส่ง" ฉันบอกเขาก่อนจะเก็บหนังสือทั้งหมดเข้าชั้นและอุ้มเขากลับหอ

"อ้าวไคลีย์กำลังจะไปไหนหรอ?" รีมัสเริ่มทำตามแผนของรุ่นพี่มัลฟอย

"กำลังจะพาคิทแคทกลับห้องมีอะไรหรอ?" ฉันพูด

"ตามฉันมาสิ" รีมัสพูดก่อนจะดึง(ลาก)ฉันให้ตามเขาไป เขาพาฉันมาที่สนามควิกดิชที่มีหนุ่มของฉันที่อยู่ครบขาดแค่คนแก่สองคน

"มีอะไรหรออยู่กันครบเลย?" ฉันถาม 'ลางสังหรณ์แปลกๆเหมือนกำลังจะขิตว่ามั้ยพระเจ้า'

ฉันถามพระเจ้าในความคิด

'พวกเขารู้ว่าเธอแกล้งความจำเสื่อมแล้ว' เขาตอบ

ฉันที่ได้ยินก็อึ้งแดกรู้ได้ไงว่ะ!อยู่ๆความลับก็แตกไม่ได้การแล้วต้องหนี

"เอานี่ไปสิคะ" ลูเซียสยื่นไม้กวาดให้ไคลีย์ไม้ของเขานั้นแหละมีหลายอัน

"เอ่อ...อะไรหรอคะ?" ฉันถาม

"พวกเรารู้แล้วนะว่าเธอแกล้งความจำเสื่อม" ซีเรียสพูดพร้อมกับยิ้มให้เธอ

ฉันมองลอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาอย่างไม่ไว้ใจ

"คะ.คะ แค่แกล้งขำๆเองนะ" ฉันบอกเขาก่อนจะค่อยเดินถอยหลังช้า

"อ่ะๆ อย่าคิดหนีนะคะถ้าอยากหนีมีแค่วิธีเดียวก็คือขี้ไม้กวาดพร้อมกับที่มีพวกเราไล่ถ้าพวกเราจับได้ต้องยอมพวกเราหนึ่งอาทิตย์" ลูเซียส
บอกยัยตัวแสบ

"แล้วถ้าจับไม่ได้ล่ะคะ?" ฉันถามเขา

"ถ้าจับไม่ได้ก็รอดไงคะ" เขาตอบ

"แล้วแมวล่ะคะมันไม่ควรขึ้นที่สูงให้หนูเอากลับห้องก่อนเนอะ" ฉันบอกเขาพร้อมกับกำลังเดินออกไปแต่กับโดนดึงเสื้อไว้

"ไม่ต้องคะฝากแบล็คคนน้องได้" ลูเซียสบอกไคลีย์ก่อนจะเอาแมวไปให้เรกูลัส

"ทีนี้พร้อมรึยังคะ?" เขาถามฉัน ไม่ต้องตอบฉันขึ้นไม่กวาดแล้วขี่หนีทันที

"นั่นไงว่าแล้ว" รีมัสพูดก่อนที่ทุกคนจะรีบขี่ไลไคลีย์ยกเว้นเรกูลัสกับเซเวอร์รัสที่รออยู่ที่นี่

ฉันขี่ไม้กวาดหนีพวกนั้นด้วยความเร็วอย่าคิดที่จะได้ลงโทษฉันง่ายไปหน่อยเลยฉันมีแผนสองแผนสามเสมอมันไม่ง่ายหรอกหนุ่มๆหึหึ.....ถึงแผนนี้จะพึ่งคิดสดๆก็เถอะ

ทั้งสามรีบขี่ตามไคลีย์ที่ตอนนี้เธอขี่มาทางทะเลสาบไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนว่าพวกเขาจะคิดผิดที่ว่าเธอกลัวความเร็วกับความสูงเพราะเธอเล่นขี่ห่างพวกเขาไปเยอะเลย

"ไหนบอกว่าเธอกลัวความเร็วกับความสูงไง!" ซีเรียสตะโกนถามมัลฟอย

"แต่ก่อนใช่ตอนนี้ไม่แน่ใจ!" ลูเซียสตอบกลับ

ฉันขี่ไม้กวาดลงเหนือผิวน้ำไม่มากพร้อมกับตะโกนเรียกคุณหมึกยักษ์

"คุณหมึกยักษ์อยู่ไหนคะมีเรื่องให้ช่วย!" ฉันตะโกนหาเขาสี่ห้ารอบก่อนที่เขาจะตอบ

'มีอะไร' เขาพูดผ่านทางความคิด

'ช่วยรับหน่อยนะคะฉันจะกระโดนงน้ำ' ฉันตอบเขาผ่านความคิด

'แล้วจะกระโดดลงมาทำไม?' เขาถาม

'ฉันกำลังโดนไล่คะช่วยด้วย' ฉันบอกเขา โดนไล่จริงนะ

'ก็ได้ฉันจะช่วยถ้าเธอไม่กลัว โดดลงมาตรงหนวดฉันที่โผล่พ้นน้ำฉันจะรับเองแล้วอย่าลืมเสกคาถาฟองอากาศด้วย'

เขาบอกฉันก่อนที่ฉันจะทำตามที่เขาบอกโดยการลอยขึ้นไปสูงๆจากนั้นก็รอให้สามคนนั้นมาถึงพอพวกเขามาถึงฉันก็ทำการกระโดดลงไปตรงหนวดของหมึกยักษ์โดยทำให้เหมือนกับตกใจแล้วตกลงไป

ทั้งสามที่เห็นก็ตกใจที่เห็นไคลีย์ตกลงไปใน

ลูเซียสที่เห็นอย่างนั้นก็รีบกระโดดตามทันทีแต่พอลงไปเขากลับหาไคลีย์ไม่เจอเจอแต่หมึกยักษ์ตรงหน้าเขาก็เลยรีบว่ายขึ้นมาบนผิวน้ำเพื่อมาหายใจเพราะเขาลืมเอาไม้กายสิทธิ์มาด้วยน่ะสิ!

[ด้านของไคลีย์]

ให้ตายสิโครตตื่นเต้นเลยได้มาอยู่ใกล้หมึกยักษ์ที่ใฝ่ฝันมาตั้งนาน นี่ถ้าไม่ติดว่ามีฟองอากาศครอบหัวอยู่นะอยากจะงับดูสักครั้ง

'เอาล่ะเขาขึ้นไปแล้ว เล่นให้เนียน' หมึกยักษ์บอกเด็กสาวที่จ้องจะกัดหนวดเขาอย่างเดียว

'ขอบคุณค่ารู้มั้ยว่าการลงมาว่ายน้ำเล่นกับคุณเป็นสิ่งฉันใฝ่ฝัน' ฉันบอกเขา ระหว่างที่เขาเอาฉันไปไว้ใต้ตรงหนวดเขาไม่ให้สามคนนั้นเห็นฉันก็เล่าวีรกรรมที่ฉันทำให้เขาฟังแถมยังบอกเรื่องแผนให้เขาฟังอีกจนเขาเอือม

'ฉันนึกว่าเธอจะกลัวซะอีก' หมึกยักษ์บอกเด็กสาว

'โอ้ยถ้าดัมเบิ้ลดอร์ให้ฉันไปอยู่สลิธีรินนะคุณไม่เหงาหรอก แต่ไม่ต้องห่วงผู้ฉันเยอะมากที่อยู่บ้านนั้น' ฉันบอกเขาก่อนจะลาเขา หมึกยักษ์ใช้หนวดดันฉันขึ้นมาบนผิวน้ำและฉันก็ต้องแกล้งเป็นว่าว่ายน้ำไม่เป็น

"นั่นไง!เธออยู่ตรงนั้น" ซีเรียสชี้บอกรุ่นพี่มัลฟอยทันทีที่เห็นไคลีย์

ลูเซียสรีบขี่ไม้กวาดไปดึงตัวไคลีย์ขึ้นจากนั้นเขาก็รีบพามาที่ฝั่ง

"ไคลีย์เฮ้!ตื่นตื่นสิ!" ซีเรียสเขย่าตัวไคลีย์

"เราต้องรีบผายปอดฉันเคยเห็นมักเกิ้ลทำ" รีมัสพูด

ฉันที่ได้ยินว่าจะมีคนมาผายปอดให้ก็รีบลุกขึ้นนั่งทันที

"ไม่ต้องๆไม่ได้เป็นอะไร" ฉันบอกเขา

"เธอไม่ได้จมน้ำหรอ?" ซีเรียสถาม

"นั่นสิพี่ใจหายหมด" ลูเซียสพูด

"คืองี้..." ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับจับไม้กวาดขึ้นมาเตรียมไว้

"อะไร?" รีมัสถาม

"มันคือ...แผนยังไงล่ะบายบ่าย!" ฉันโบกมือสวยๆให้พวกเขาก่อนจะชิ่งหนีพวกเขาด้วยไม้กวาด

"โดนแกล้งอีกดอกแสบจริงๆ" ลูเซียสพูดก่อนจะขี่ไม้กวาดกลับไปที่สนามควิดดิช

"ฉันว่าฉันเจ้าเล่ห์แล้วนะเจอไคลีย์เข้าข้าน้อยขอคาราวะ" ซีเรียสพูด

"จริง ว่าแต่นายจะไปยังไงรุ่นพี่ลูเซียสเอาไม้กวาดนายไปแล้ว" รีมัสถามเพื่อนตัวเอง


"เอ่อว่ะก็ไปด้วยกันนี่แหละ" ซีเรียสขึ้นซ้อนไม่กวาดก่อนที่ทั้งสองจะตรงไปที่สนามควิดดิช

*ยังไม่ตรวจคำผิด*

ทุกคนที่รู้ความจริง : "เธอนี่มัน....

จริงๆ"

ไคลีย์ : "ว่าไงนะ!!!!!" (เสียงต่ำ)