ลำดับตอนที่ #60
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : คิดจะพักคิดถึงคิทแคท
(แอ๊ว!!!)
ฉันแกงพวกเขามาได้อาทิตย์หนึ่งแล้วจะว่าไงไปฉันนี่เล่นเนี่ยเหมือนกันนะเนียนจนพวกเขาไม่สงสัยเลยสักนิด
"เมื่อไรจะเลิกแกล้งพวกเขา?" ลิลลี่กระซิบถาม
"กำลังสนุกเลย" ฉันพูด
"เธอสนุกแต่พวกนั้นจะลงแดงตายแล้วนะ" คริสติน่าบอก
"เธอพูดอย่างนี้ฉันเริ่มรู้สึกผิดแล้วนะ" ฉันบอก
คริสติน่า อย่ามาพูดให้รู้สึกผิดสิยัยบ้า
"ควรรู้ตั้งนานแล้วจ้าแม่คุ๊ณณ" คริสติน่าพูดเสียงสูง
"คิดนะแต่ไม่ถึง" ฉันบอกคริสติน่าก่อนจะแยกออกมา
"น้องเธอโครตกวนเลย" คริสติน่าพูดกับลิลลี่
"ชินเถอะคริสติน่าน้องฉันเป็นแบบนี้มานานแล้ว" ลิลลี่พูด
"คิดอะไรอยู่หรอครับ?" เสียงทักไคลีย์ดังขึ้น
"คิดจะพักคิดถึงคิทแคท" ฉันพูดออกไปโดยไม่คิดอะไร สุดท้ายก็ขมวดคิ้วที่ตัวเองพูด อยู่ๆก็เล่นมุขซะงั้น
"คะ.ครับ? คิทแคท?" ฉันหันไปมองคนที่ฉันพึ่งพูดมุขตลกใส่โทษทีนะน้องเรกมุขนี้มันขึ้นมาในหัวก็เลยเผลอพูดออกไป
"เปล๊า!ไม่มีอะไรมันเป็นชื่อแมวพี่เอง" ฉันบอกน้องถึงแม้ว่าพี่จะไม่เลี้ยงแมวก็เถอะ
"คิทแคทตัวเมียหรอครับ?" เรกูรัสถามรุ่นพี่
"อ๋อตัวผู้" เห้ย!ไอ้บ้าไม่ใช่ เนี่ยก็เป็นซะแบบเนี้ย ติดตลกตลอดเลยเรา
"ครับ...ผมเริ่มอยากเห็นแมวพี่แล้วสิ" น้องเขาพูด
"มาดูที่ห้องพี่มั้ย?" เวรล่ะต้องทำเป็นความจำเสื่อมพร้อมกับแอ๊บแบ๊วนิแต่เด็กมันน่ารักอ่ะให้ทำไง
"พี่แค่เอามาให้ผมดูก็พอเดี๋ยวเราโดนหักคะแนน" น้องเรกพูด แต่ฉันจะไปหาแมวมาจากไหนว่ะเวรล่ะ
"ได้สิรอดูเลย" ฉันบอก เวรล่ะจะไปหาแมวจากไหนเนี่ยปากพาซวยจริงๆ!!!
"ครับผมจะรอแต่ขอนอนตักหน่อยนะครับ" เรกูรัสบอกรุ่นพี่
ฉันก้มมองหน้าเขาแบบงงๆ อย่ๆก็มาขอนอนตักปกติแทบจะไม่ยอมให้เราแตะตัวเลยสักนิด
"ไม่ต้องห่วงพวกเราทำอย่างนี้ประจำ" เรกูรัสพูด
ฉันว่าไม่ใช่ล่ะปกติไม่ใช่แบบนี้เด็กมันร้ายแต่ก็ยอมให้นอนนะก็เด็กมันน่ารัก
"ว่าแต่พี่เริ่มจำอะไรได้รึยังครับ" เรกูรัสถาม
"ก็ได้บ้างนะ แล้วปกติพี่เป็นแบบไหนหรอ?" ฉันถาม
"เอาจริงๆเลยนะครับ" น้องพูดก่อนจะลุกขึ้นนั่งด้วยความจริงจัง
"จะ.จ้า" ฉันตอบจริงจังไปเปล่า
"พี่เป็นคนที่เต๊าะคนอื่นไปทั่ว แถมคนที่พี่เต๊าะยังติดพี่เป็นปลิงแค่ยิ้มให้พวกนั้นก็เสียอาการแล้วแต่พี่ก็เป็นคนเก่งนะเรียนเก่งมากจนเด็กปีหนึ่งเกือบทุกคนมาขอให้พี่ช่วยสอนการบ้านให้แต่ส่วนมาจะเป็นเด็ก 'ผู้ชาย' ซะส่วนใหญ่ แถมรุ่นพี่สเนปยังบอกว่าพี่ทั้งดื้อและซนแล้-" เรกูรัสยังพูดไม่จบก็โดนขัดซะก่อน
"พอแล้วจ้า~" พอแล้วไอ้หนูพี่อายมากนะ
"แต่ยังไม่หมดเลยนะครับ" เรกูรัสบอก
"ไม่เป็นไรพี่พอแล้ว" ฉันบอกน้องก่อนจะเอามือขึ้นมาปาดเหงื่อ ก็ไม่ร้อนนะทำไมเหงื่อออก
"งั้นผมนอนต่อนะครับ" เรกูรัสพูดก่อนจะนอนตักรุ่น พี่ต่อ
นอนไปเลยจ้าจะได้ไม่เอาเรื่องพี่มาเผาพี่อีกถ้าเอามาเผาพี่อีกพี่คงได้กระโดดลงทะเลสาบแน่ๆขนาดแค่นิดเดียวยังร้อนจนทนไม่ไหวถ้าเอามาเผาพี่อีกพี่คงต้องโดนลงน้ำจริงๆ
เรื่องนี้จบไปเรื่องใหม่ก็มาให้คิดหนักไม่ใช่เรื่องอะไรหรอกก็เรื่องไอ้คิดแคทนี่สิฉันจะไปหามาจากไหนเคียดโว้ย!! จะว่าไปพระเจ้าก็สามารถมาหาเราได้แล้วนิเมื่อวานก็ยังมาได้งั้นก็.........หึหึ ต้องคิดถึงเขาเท่านั้นถึงจะสื่อถึงกันได้
{ ' } เสียงพูดในหัว
'ส้มหยุด' เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นในหัวแน่นอนจะมีใครที่สามารถพูดกับฉันแบบนี้ได้ถ้าไม่ใช่พระเจ้า
'โธ่~ขอร้องล่ะนะมาเป็นแมวให้หน่อย' ฉันบอกเขาแต่ทำไมเขายังเรียกฉันว่าส้มอยู่เนี่ย!
'ก็หัวเจ้ามันสีส้มข้าก็แค่อยากเรียก แต่ข้าไม่ยอมไปเป็นแมวให้เจ้าหรอกนะ' เขาพูด
'เลิกอ่านความในความคิดฉันสักทีพระบิดา' ฉันบอกเขา
'ทีเจ้ายังเรียกข้าว่าพระบิดาเลยนิ' เขาพูด
'ก็ชื่อคุณมันเหมือนพระบิดานิช่วยไม่ได้ แต่มาเป็นแมวให้หน่อยนะ' ฉันอ้อนเขาอย่างสุดความสามารถ
'ไม่........ก็ได้ๆข้าจะเป็นให้' เขาก็ไม่ได้อยากเป็นหรอกนะแต่ฟังน้ำเสียงแล้วมันอดใจอ่อนไม่ได้
'เยส!! ไปเป็นแมวรอในห้องฉันได้เลยค่ะ' ฉันบอกเขาก่อนจะไม่สื่อสารกับเขา
"มาใช้เราแล้วก็ไป นี้เราต้องไปเป็นแมวจริงรึ?" โจเซฟได้แต่ถามตัวเองแต่ไม่ต้องการคำตอบก็ในเมื่อคำตอบมันมีอยู่แล้ว
ฉันแยกกับเรกูรัสมาที่ห้องเพื่อมาดูแมวตัวผู้ที่ชื่อคิทแคทขอโทษนะพระเจ้า
'เหมียว' อืม~เป็นเสียงแมวที่ต่ำมากฉันกำลังติวให้เขาอยู่
"ขอเสียงสูงกว่านี้นิดนึงคะ" ฉันบอกเขา
'แอ๊ว~' โจเซฟทำตามที่เธอบอกให้ตายสิเขากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย
"อ้าวไคลีย์แมวใครหรอ?สวยจัง" ลิลลี่ถามน้องสาวตัวเองก่อนจะเดินไปหาแม่ที่เตียง
"แมวหนูเองค่ะ" ฉันบอกลิลลี่
"แมวน้อง?" ลิลลี่พูดด้วยความงงๆ อะไรอยู่ๆก็เลี้ยงแมว
"ชั่วคราวเดียวมันก็ไป" ฉันบอกลิลลี่
"ถ้ามันไม่ไปล่ะ?" ลิลลี่ถาม
"ไม่ไปก็อยู่ด้วยกัน" ฉันตอบลิลลี่ อยู่มั้ยจ๊ะๆ
'ไม่' โจเซฟตอบหลังจากได้ยินสิ่งที่เด็กนี่คิด
ฉันได้แต่เบะปากใส่เขาคนก่อนก็ตอบว่าไม่หมายถึงไม่หลงสเน่ห์ฉันแบบนี้แหละสุดท้ายก็หลงอยู่ดี
"ว่าแต่มันชื่ออะไรหรอ?" ลิลลี่ถามน้องสาว
"คิทแคทค่ะ" ฉันตอบ ทั้งแมวทั้งลิลลี่หันไปมองไคลีย์พร้อมกัน คิทแคทถามจริง
"ตัวผู้นะ" ลิลลี่พูด
"หนูให้มันชื่อคิทแคทไปแล้ว" ฉันบอก
'เจ้าจะเอาชื่อนี้จริงรึ?" โจเซฟถามเด็กสาว
'ช่วยไม่ได้' ฉันตอบเข้าก่อนจะปิดความคิดไม่ให้เขาอ่านหรือได้ยินไม่ใช่แค่เขาสัตว์ตัวอื่นก็เหมือนกัน
โจเซฟได้แต่มองค้อนไคลีย์เขาไม่น่าสอนการปิดความคิดให้เธอเลยอดบ่นให้เลย
ฉันว่าพระเจ้าคงอยากบ่นฉันใจจะขาดแต่เสียงใจด้วยฉันไม่ได้ยินมันนอกจากฉันจะเปิดเป็นไงล่ะ คิดจะพักคิดถึงคิทแคทมั้ยล่ะ ฮ่าฮ่าๆ
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
พระเจ้า : ส้มหยุด!!ไม่งั้นฉันจะหยุดด้วยเธอหมัด!!
ไคลีย์ : อะไรอ่าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น