ลำดับตอนที่ #58
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : ไหนๆอยู่คนเดียวแล้วมันเหงางั้นมาอยู่กับเราดีกว่านะคะคุณพระเจ้า
This is โจเซฟพระเจ้าสุดหล่อ
(พระเจ้าคุณหล่อมากมาเป็นผั-แค่ก!!ๆ คุณหน้าเด็กมาก)
ฉันโดนคุณพี่ลูเซียสคุมตัวตั้งแต่ห้องทำงานของคุณอบราซัสมัลฟอยจนมาถึงห้องโถงที่ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งเล่นกันอยู่เพราะยังไม่ถึงเวลาอาหาร
"อะไรคือการไปกักบริเวณแต่มีผ้าห่มกลับมา?"
คริสติน่าถามหลังจากไคลีย์แยกกับรุ่นพี่ มัลฟอย
"ลูกรักไง ผ้าห่มผืนนี้ต้องแลกกับการกักบริเวณที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดวันไหน" ฉันพูดก่อนจะนั่งลงข้างลิลลี่
"ฉันรู้สึกเสียใจที่เธอโดนกักบริเวณนะ" เจมส์พูดก่อนจะแกล้งตีหน้าเศร้า
ได้ยินแล้วมันขึ้นอย่างนี้ต้องโดนสักป้าบ
'ผั๊วะ!' เสียงฝ่ามือที่รวมเป็นหนึ่งเดียวกับหัวของเจมส์
"โอ๊ย!" เจมส์ร้องออกมาด้วยความเจ็บพร้อมกับเอามือกุมหัวตัวเอง
"อย่ามาดัดจริตไอ้แว่นฉันดูออก" ฉันบอกเขาก่อนจะนั่งกอดลิลลี่
"อารมณ์แปรปรวนนะเรา" ซีเรียสพูด
"กินสิอารมณ์จะได้ดีขึ้น" รีมัสบอกพร้อมกับยื่นช็อกโกแลตให้ไคลีย์
"ตีมาได้ผมฉันเสียทรงหมด" เจมส์พูดหลังจากหายเจ็บพร้อมกับจัดทรงผมใหม่
"จ้าพ่อคนหล่อ" ฉันพูดพร้อมกับเบะปากมองบนไปให้เขา
"ไปไหนอ่ะ?" ซีเรียสถามไคลีย์ที่อยู่ๆก็ลุกขึ้น
"ไปหาเซฟน่ะ" ฉันบอกเขาก่อนจะหอบผ้าห่มแล้วเดินไปโต๊ะบ้านสลิธีริน
"เซฟ~" ฉันเรียกเขาด้วยความออดอ้อน
"มีอะไรรึเปล่า?" เซเวอร์รัสถามพรางขยับตัวออกเพื่อให้ไคลีย์นั่งลง
"คิดถึงก็เลยมาหา~" ฉันบอกเขาก่อนจะเขาไปอ้อน
"ไปเอาผ้าห่มมาจากไหน?" เขาถาม
"ขอคนกักบริเวณมา" ฉันบอกเขา
"ศาสตราจารย์มัยฟอยกักบริเวณพี่กี่วันหรอครับ"
เรกูรัสถามไคลีย์
"ไม่รู้สิอาจจะทั้งเทอมไม่ก็ทั้งปีหรือจนกว่าเขาจะพอใจ" ฉันบอกน้องเรก
"พ่อพี่ไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก" ลูเซียสบอกไคลีย์
จ้าไม่ใจร้ายเลยเล่นตีตูดฉันจนระบมไปหมดแล้วเนี่ย ฉันเลือกนั่งกินข้าวเย็นที่โต๊ะบ้านสลิธีรินพร้อมกับพูดกับคนในบ้านไปด้วย หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็บอกลาหนุ่มสลิธีรินและเดินไปกับหนุ่มบ้านกริฟฟินดอร์ที่ยืนรออยู่
"ราตรีสวัสดิ์หนุ่มๆ" ฉันบอกรีมัสกับซีเรียส
"ราตรีสวัสดิ์เช่นกัน" ทั้งสองพูดพร้อมกันก่อนฉันจะเดินเข้าหอมาอาบน้ำนอน
"เห้ย!พี่" ฉันร้องตะโกนเสียงดังก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องน้ำ
"มีอะไรไคลีย์?" ลิลลี่ถามน้องสาวตัวเองที่วิ่งหน้าตั้งออกมาจากห้องน้ำ
"หนูเป็นประจำเดือนแล้ว!" ฉันบอกลิลลี่
"จริงดิ!?" คริสติน่าพูด
"ทำไงดี ทำไง" ฉันรนเพราะไม่ได้เอาผ้าอนามัยติดมาด้วย
"เอาของพี่ไปก่อนสิ" ลิลลี่พูดก่อนจะยื่นผ้าอนามัยให้น้องสาว
"พี่เป็นแล้วหรอมันพึ่งผลิตออกมาเองนะ" ฉันพูด
"พี่ก็พึ่งเป็นเลยซื้อมาใช้" ลิลลี่บอก
ฉันรับเอาผ้าอนามัยกับลิลลี่มาก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะสำรวจมัน เอ่อ...มันก็เหมือนของชาติก่อนแค่ยังไม่มีปีกมีแค่แผนกาว
"เป็นสาวกันแล้วสินะ" คริสติน่าพูดหลังจากเห็นไคลีย์เดินออกมาจากห้องน้ำ
"เดี๋ยวเธอก็เป็นจ้า" ฉันบอกคริสติน่าก่อนจะล้มตัวลงที่นอนที่มีเจ้าพีกัสนอนอยู่ ขนนางเริ่มขึ้นแล้ว
"นอนเถอะพรุ่งนี้มีเรียน" ลิลลี่บอกก่อนที่เราทุกคนตะปิดไฟนอน
[เช้าวันรุ่งขึ้น]
"ไม่เอาจะเอาอันนี้ จะเอาอันนี้" ฉันบอกรีมัสก่อนจะตักมันบดใส่ถ้วยตัวเองและเอาผักคืนรีมัส
"เอาอันนี้มั้ย?" ซีเรียสถามก่อนจะยื่นน่องไก่ย่างให้ไคลีย์หลังจากเห็นเธอพยักหน้า วันนี้มาแปลก
"กินเยอะไปไหนเนี่ย?" เจมส์ถามหลังจากเห็นยัยหนวดกินอาหารตรงหน้าไม่หยุด
"อย่าขัดได้มั้ยคนกำลังอร่อย" ฉันบอกเขาก่อนจะกินอาหารต่อพอกินคาวเสร็จก็ต่อด้วยของหวานทันที
"ยังกินได้อีกหรอ?" ซีเรียสถาม
"มันต้องกินช็อกโกแลตถึงจะอารมณ์ดี" ฉันพูด ฉันคงต้องพกช็อกโกแลตติดตัวไว้แล้วเวลาอารมณ์เสียจะได้สวบแก้ขัด
"กินไปเถอะ" รีมัสพูดก่อนจะเอาของหวานมาวางให้ไคลีย์ปกติกลัวอ้วนวันนี้เล่นกินซะเยอะเลย
หลังจากที่ฉันสวบของหวานเสร็จก็เตรียมตัวไปเรียนวิชาสมุนไพรศาสตร์ที่เรือนกระจกด้วยสภาพตัวงอเพราะเจ็บท้องประจำเดือน
"เอาล่ะวันนี้เราจะมาเรียนเรื่องต้นแมนแดรกกันใครพอจะทราบสรรพคุณบ้าง" ศาสตราจารย์สเปราต์ถามก่อนที่เด็กบ้านฮัพเฟิลพัฟจะยกมือตอบ
"ฉันนึกว่าเธอจะตอบซะอีก" ซีเรียสพูด
"ใครจะตอบก็ตอบไปเถอะวันนี้ไม่มีอารมณ์เลย" ฉันบอกเขา
"ทุกคนใส่ที่ปิดหูให้เรียบร้อยใส่ให้แน่นย้ำว่าให้แน่น" ศาสตราจารย์สเปราต์พูด
"แน่นรึยัง?" รีมัสถามไคลีย์ก่อนที่เธอพยักหน้าให้เดี๋ยวนะ...เห้ย!มันยังไม่แน่นนิ
"ชิบหายแล้วไง!" รีมัสพูดขึ้นก่อนจะรีบเอามือไปจับที่ปิดหูของไคลีย์ให้แน่นขึ้นอีก
' วี้ด!~~' เสียงร้องของต้นแมนเดรกดังขึ้นหลังจากที่ศาสตราจารย์ดึงมันขึ้น
ฉันที่อยู่ๆก็โดนรีมัสเอามือมาจับที่ปิดหูได้แต่ยืนมองหน้าเขาพรางคิดว่าจะจับทำไม ก่อนที่หน้าทีต่อมาฉันจะแสบแก้วหูอย่างรุนแรงก่อนที่ภาพจะตัด
"ไคลีย์!" รีมัสรีบคว้าตัวไคลีย์ไว้ก่อนที่เธอจะทรุดตัวลง
"อ้าวเห้ย!ไคลีย์" ซีเรียสพูดด้วยความตกใจก่อนจะรีบไปพยุงไคลีย์ช่วยรีมัส
"เกิดอะไรขึ้น?" ศาสตราจารย์ถาม
"เธอใส่ที่ปิดหูไม่แน่นครับศาสตราจารย์" รีมัสบอกศาสตราจารย์สเปราต์
"งั้นรีบเอาเธอไปห้องพยาบาลเร็ว! คนอื่นรออยู่ที่นี่" ศาสตราจารย์สั่งก่อนจะรีบเดินออกจากห้อง
รีมัสรีบช้อนตัวไคลีย์ขึ้นมาอุ้มก่อนจะรีบเดินตามศาสตราจารย์ไปที่ห้องพยาบาล
"พวกเราไปด้วยค่ะ!" ลิลลี่บอกศาสตราจารย์ก่อนที่เธอกับคริสติน่าและเจมส์จะรีบตามรีมัสกับซีเรียสไปห้องพยาบาล
"วางเธอไว้ตรงนี้ก่อน" มาดามพร้อมฟรีย์บอกรีมัส
"ช่วยดูอาการเธอด้วยป๊อบปี้" ศาสตราจารย์สเปราต์บอกมาดามพรอมพรีย์
"โดนอะไรมา" มาดามพรอมฟรีบ์ถามพรางตรวจไคลีย์ไปด้วย
"เธอใส่ที่ปิดหูไม่แน่นก็เลยโดนเสียงของต้นแมนเดรกเข้า แต่โชคดียังดีที่มันเป็นแค่ต้นอ่อน" ศาสตราจารย์สเปราต์บอก
"คงต้องให้เธอนอนพักอยู่ที่นี่ก่อนพอได้สติถึงจะกลับได้" มาดามพร้อมฟรีย์บอก
"ปกติไคลีย์ไม่เป็นแบบนี้นะ วันนี้ดูอารมณ์ไม่ดี" ซีเรียสพูด
"ไม่ให้เป็นได้ยังไงก็ไคลีย์เป็นรอบเดือนอารมณ์ก็ขึ้นๆลงๆแบบนี้แหละแถมยังไม่มีแรงอีกด้วย" ลิลลี่พูดเธอก็เป็นเคยวันให้ไคลีย์จนโดนงอนไปหนึ่งวันเต็มเพราะง้อด้วยขนมก็เลยหานงอนไว
"รอบเดือนคืออะไร?" ซีเรียสถาม
"ไปศึกษาเองย่ะ" ลิลลี่บอกก่อนจะห่มผ้าให้น้องสาว
"เอาล่ะเด็กๆกลับไปเรียนได้แล้ว" ศาสตราจารย์สเปราต์บอกก่อนที่ทุกคนจะกลับไปเรียนตามปกติ
[ด้านไคลีย์]
"ที่ไหนว่ะเนี่ย?" ฉันมองรอบตัวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยดอกไม้หลายชนิด
"อย่าบอกนะว่าขิตอีกรอบ?" ฉันพูดออกมาก่อนที่จะเตรียมตัวร้องไห้
"อย่าคิดที่จะอ้าปากร้องออกมาเด็ดขาด" เสียงดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมองก่อนจะรู้ว่าคนที่พูดคือใคร
"พระเจ้าสุดหล่อของฉันนี่เองคิดถึงจังเลยค่ะ~" ฉันพูดก่อนจะวิ่งเข้าไปกอด
"หยุดอย่ากอดขอร้อง" โจเซฟเอามือดันหัวเด็กสาวไว้
"อะไรกันกอดหน่อยก็ไม่ได้ ตกลงฉันขิตอีกแล้วหรอ?" ฉันพูดก่อนจะถามพระเจ้า
"ขิต?" พระเจ้าถามอย่างสงสัย
"หมายถึงตายค่ะตาย" ฉันบอกเขา
"ยังไม่ตายอย่างที่เจ้าคิดหรอก" โจเซฟบอกเด็กสาว
"แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ?" ฉันถาม
"ข้าเองก็ไม่รู้ว่าเจ้ามาที่ของข้าได้ยังไง" โจเซฟบอกเด็กสาว เขาเองก็ไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงทั้งที่ก็ไม่มีสัญญาณบอกว่าเธอตายแต่ถึงตายก็ไม่น่ามาอยู่ที่บ้านของเขาได้
"ที่ของท่าน? คือยังไงหรอคะ?" ฉันถามด้วยความสงสัย
"เจ้าก็ลองมองไปด้านหลังเจ้าสิ" เขาบอก ฉันหันตามที่เขาบอกก็ไม่มีอะไรนะ
"เฮ้อ~นั่นมันด้านข้าง" โจเซฟบอกเด็กสาวพร้อมกับจับหัวเธอหันไปอีกทาง
"โทษทีค่ะเบอลนิดหน่อย" ฉันบอกเขาก่อนมองด้านหน้าตัวเอง
"โอโห้~โครตสวยเลย" ฉันพูด
ด้านหน้าฉันมันเป็นบ้านไม่ใช่สิวังต่างหากใหญ่มากอยู่ได้เป็นร้อยคนเลยมั้งนั่น..ไม่หรอกพูดไปงั้นแหละแต่ชอบอ่ะ
"ขอบใจที่ชอบบ้านของข้า" โจเซฟบอกเด็กสาวหลังจากอ่านความคิดเจ้าตัว
"ว่าไงนะ?...บ้านงั้นหรอ?" ฉันพูดด้วยความตกใจนี่ฉันขิตแล้วมาโผล่บ้านผู้ชายเลยหรอเนี่ย~
"ก็บอกว่ายังไม่ตายไง" เขาพูด
"ลืมไปว่าคุณอ่านความคิดได้" ฉันพูด
"เข้าไปด้านในกันเถอะข้าจะได้ช่วยเจ้า" เขาบอกฉันก่อนจะจับมือของฉันและหายตัวไปด้านในที่เขาเรียกมันว่าบ้านแต่สำหรับฉันมันคือวังต่างหาก!!!
"นั่งก่อนสิ" เขาบอกฉัน ก่อนจะเสกชามาให้
"เอ่อ...คือ...เปลี่ยนเป็นโก้โก้เย็นได้มั้ยคะ?" ฉันถามเขา ก็กินไม่เป็นอ่ะทำไงได้
"โก้โก้เย็น? ข้าไม่เคยได้ยิน" เขาบอก
"ก็โก้โก้ใส่น้ำแข็งไงคะ" ฉันบอกเขา ก่อนที่เขาจะเสกน้ำที่ฉันต้องการออกมา
"ว่าแต่เจ้าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?" โจเซฟถามเด็กสาวที่ตอนนี้เอาแต่กินโก้โก้เย็นอยู่
"ไม่รู้สิคะ แต่รู้ว่าสลบเพราะเสียงของต้นอ่อนต้นแมนเดรก หลังจากสลบฉันก็มาอยู่ที่นี่เลย" ฉันบอกเขา
"แปลกทำไมอยู่ๆเจ้าถึงมาที่นี่ได้" โจเซฟได้แต่สงสัย
"มันอาจจะเป็นพรมลิขิตก็ได้ฉันก็คิดถึงคุณเหมือนกันนะ จะว่าไปทำไมไม่ไปหากันบ้างเลยล่ะคะ? ฉันพูดหยอดเขาก่อนจะถาม
"ก็ถ้าเจ้าไม่ได้อนุญาตข้าก็ไปไม่ได้" เขาบอก
เขาจะไปหาเธอไม่ได้ถ้าเธอไม่อนุญาตแต่เขาก็คอยดูแลเธออยู่ห่างๆที่เขาต้องดูแลเธอก็เพราะว่าเขาเป็นคนคุ้มครองลูกแก้ววิญญาณของเธออยู่ ตั้งแต่เขาช่วยเธอไว้เบื้องบนก็สั่งให้เขาเป็นคนดูแลเธอเพียงคนเดียวเช่นเดียวกับพระเจ้าคนอื่นที่จะมีลูกแก้ววิญญาณที่ต้องคุ้มครองคนล่ะหนึ่งลูกเท่านั้น
"อนุญาตจ้าไปได้เลยฉันไม่สวบคุณหรอกค่ะ" ฉันบอกเขา
"งั้นไว้เจอกัน" เขาพูด
"ยินดีค่ะมาได้ตลอดไม่ติด" ฉันพูดก่อนจะยิ้มหวานไปให้เขา
"หึ มาคิดวิธีให้เจ้ากลับไปก่อนดีกว่า" เขาบอก
"คุณคิดให้หน่อยสิคะฉันขอดูบ้านคุณหน่อยนะ" ฉันบอกเขาก่อนจะเดินสำรวจบ้านเขา
"จริงๆเลยเหมือนได้ดูแลลูกอย่างงั้นแหละทั้งทีไม่คิดอยากมี...." โจเซฟบ่นออกมาก่อนจะมองไปที่เด็กสาวที่วิ่งไปดูนั่นดูนี่ในบ้านเขาด้วยความสนใจพรางถามเขาไปด้วย
"คุณอยู่ที่นี่คนเดียวหรอคะทำไมเงียบจัง" ฉันถามพระเจ้าก่อนจะนั่งลงที่โซฟาข้างเขา
"ก็ไม่แค่ไม่มีใครสามารถมาที่นี่ได้นอกจากจะเป็นพระเจ้าอย่างข้า" เขาพูด
"มันก็เหมือนอยู่คนเดียวอยู่ดีนิคะ ว่าแต่คุณสามารถไปอยู่กับมนุษย์ได้มั้ยคะ?" ฉันถามพรางกินขนมที่เขายื่นมาให้
"ก็ได้" เขาตอบพรางมองเด็กสาวข้างตัว
"งั้นคุณก็ไปอยู่กับฉันสิคะ..หมายถึงไปอยู่ที่นั่นกับฉัน สนใจมั้ยคะ?" ฉันถามเขา
"ขอคิดอีกที" เขาบอกฉัน
"จะ..รอ..นะ..คะ" ฉันพูดก่อนจะเผลอหลับไป
โจเซฟมองเด็กสาวที่พิงตัวเขาอยู่ก่อนจะยื่นมือไปปัดผมที่บังหน้าเธอออกเผยให้เห็นใบหน้าที่กำลังโตเป็นสาวได้อย่างชัดเจน กว่าเขาจะรู้ตัวว่าเผลอมองหน้าเด็กสาวก็ตอนที่เจ้าตัวเริ่มเรือนหายไปเหลือไว้เพียงความอบอุ่นที่แขนพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆจากเธอ
พอเจ้าของเสียงที่คอยถามเขาไม่อยู่ทำให้ที่นี่กลับมาเงียบอีกครั้ง
"ฉันคงต้องไปอยู่กับเธอแล้วสิ หึ" เขาคิดก็ในเมื่อเธออนุญาตเขาก็ควรทำสิ่งที่อยากทำมานาน
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
ไคลีย์ : "คนต่อไปก็คงเป็นคนนี้แหละ"
ผู้ชายในสต็อกไคลีย์ : กูว่ามันเอาจริง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น