ลำดับตอนที่ #55
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : แยกกันไม่ขาดผู้ต้องอยู่กันครบ!!
จากที่ฉันงอนคุณชายมานานสุดท้ายฉันก็ใจอ่อนจนได้ก็คุณเขาเล่นเอาขนมมาง้อไอ้เราก็เป็นคนเห็นแก่กินซะด้วยก็เลยหายงอนแล้วรับขนมมาเล่นบอกถ้าไม่รับไว้จะเอาไปทิ้ง ทิ้งไม่ได้มีแต่ของแพงไปแม้จะรู้ว่าเขาซื้อขนมแค่นี้ด้วยเศษเงินก็เถอะ
"ยิ้มหน้าบานมาเชียวนะยัยหนวด" เจมส์ทักไคลีย์หลังจากเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
"ดูสิหอบขนมมาจากไหนเยอะแยะ" ลิลลี่ถาม
"จะจากใครล่ะคะก็คุณชายลูเซียสนะสิ" ฉันบอกลิลลี่ก่อนจะเดินไปวางขนมทั้งหมดที่โต๊ะหน้าเตาผิง
"เขาง้อด้วยขนมใช่มั้ยล่ะนั่น" คริสติน่าพูดฉันจึงพยักหน้าให้คริสติน่า
"แล้วรีมัสกับซีเรียสล่ะหายไปไหนกัน" ฉันถามพรางมองหาทั้งสองคน
"ถามทำไมคิดถึงพวกนั้นล่ะซิ" เจมส์พูดกวนตีนไคลีย์ก่อนจะเอาขนมของเธอมากินอย่างหน้าตาเฉย
"แน่นอนถ้าไม่คิดถึงแล้วจะถามทำไมก่อน" ฉันบอกไอ้แว่น
"ศาสตราจารย์ซลักฮอร์นบอกให้ช่วยจัดตู้ยาอยู่คุกใต้ดินน่ะ" ลิลลี่พูดก่อนที่ทั้งสองจะหยุมหัวกัน
"จะว่าไปเหมือนศาสตราจารย์ซลักฮอร์นจะได้พักอีกรอบ" คริสติน่าพูดขึ้น
"อ้าวทำไมอ่ะ?" ฉันถาม พึ่งมาสอนจะพักอีกแล้ว
"ไม่สั่งเกตรึไงว่าศาสตราจารย์เวลาจับของทีไรชอบทำตกทุกทีที่รีมัสกับซีเรียสต้องได้ช่วยจัดตู้ยาก็เพราะศาสตราจารย์ทำทุกอย่างตกกระจัดกระจาย" เจมส์พูด
"เหมือนศาสตราจารน์ดัมเบิ้ลดอร์จะเรียกคุณมัลฟอยมาสอนอีกรอบนะ" ลิลลี่พูด
ให้มาสอนอีกรอบ?ถ้าเขามาก็คือผู้ฉันอยู่ครบตี้เลยนะแค่คิดก็หัวจะปวดแล้ว
"ก็ดีเหมือนกันนะเขาสอนเข้าใจดีฉันชอบใช่มั้ยไคลีย์" คริสติน่าพูด
้ั"กะ..ก็ใช่มั้งนะ" ฉันบอกคริสติน่า
"ไม่ดีใจรึไง? ที่พ่อเธอมาสอนอีกรอบ" เจมส์พูด
"ไปดีกว่าแล้วก็ช่วยเหลือขนมไว้ให้ฉันด้วย!" ฉันหันไปบอกเจมส์ที่นั่งสวบขนมของฉันด้วยความเมามัน
"อะไรของยัยนั่นแค่ถามเอง" เจมส์พูดก่อนจะกินขนมต่อจะว่าไปของฟรีก็อร่อยเหมือนกันนะเนี่ย
ฉันเดินออกจากหอเพื่อไปที่คุกใต้ดินห้องของศาสตราจารย์ซลักฮอร์นเพื่อไปถามว่าเขาจะลาอีกแล้วหรอระหว่างทางฉันก็ทักหนุ่มปีหนึ่งไปด้วย
"สวัสดีครับพี่ไคลีย์" อยู่ๆก็มีเสียงทักขึ้น
"ว้ายxีแหก!" ฉันพูดด้วยความตกใจอยู่ๆก็โผล่ไอ้บ้าเอ้ย!
"พี่ว่าไงนะครับ?" เรกูลัสถามเพราะเขาฟังไม่ออก
"เปล่าจ้ะพี่แค่ตกใจเฉยๆไม่มีอะไร" ฉันบอกเขาดีนะพูดเป็นภาษาไทย
"งั้นพี่จะไปไหนหรอครับ" เรกูลัสถาม
"พี่จะหาศาสตราจารย์ซลักฮอร์นน่ะ" ฉันบอกเขา นานๆทีผู้บ่าวน้อยของฉันเข้ามาทัก
"ผมไปด้วยนะ" เรกูลัสบอก ฉันพยักหน้าให้ก่อนที่เราจะเดินไปด้วยกัน
'ก็อกๆ' ฉันเคาะประตูห้องก่อนที่จะมีคนมาเปิดมันออก
"อ้าวไคลีย์เธอมาทำอะไรงั้นหรอ?" รีมัสถาม
"มาหาศาสตราจารย์ซลักฮอร์นน่ะ" ฉันบอก
"เข้ามาสิศาสตราจารย์อยู่ด้านใน" ฉันกับเรกูลัสเดินเข้าไปด้านใน
"อ้าวคุณเอฟเวนส์มีธุระอะไรงั้นหรอ"
"จะมาถามศาสตราจารย์ว่าเรื่องที่จะลาพักมันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ?" ฉันถาม
"เรื่องจริงคุณเอฟเวนส์ฉันว่าจะลาพักอีกรอบเพราะดูเหมือนว่าฉันจะยังไม่หายดีดูสิจับอะไรก็ไม่ค่อยได้หลังๆมานี่ฉันเลยให้พวกเธอจดมากกว่าปรุงยาในหม้อซะอีก" เขาพูด
"อ้าวแล้วใครจะมาสอนแทนหรอครับ" เรกูลัสถาม
"ศาสตราจารย์ดัมเบิ้ลดอร์เขียนจดหมายให้คุณมัลมัลฟอยมาสอนแทนฉันเหมือนเดิมน่ะ" เขาตอบ
โอ้วววตายล่ะผู้อยู่ครบถ้าเขามาแล้วฉันจะเอาเวลาไหนไปจีบเด็กกันละเนี่ยแค่คนที่อยู่ที่นี่ยังมองจิกเลยเวลาฉันจีบเด็กปีหนึ่งถ้าเขามาก็จะมีคนจิกตาใส่ฉันเพิ่มนะสิเวลาจีบหนุ่ม
"ทำไมหน้าซีดอย่างนั้นล่ะครับ" เรกูลัสถาม แค่คิดหน้าฉันมันก็ซีดแล้วหรอ
"เปล่าๆ งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ" ฉันบอกเรกูลัส ก่อนจะหันไปพูดกับศาสตราจารย์ซลักฮอร์น
"เจอกันที่ห้องนั่งเล่นนะ" ซีเรียสบอกฉัน
"จ้า~" ฉันตอบเขาก่อนจะเดินออกมาด้านนอก
"พี่จะไปไหนต่อหรอครับ" เรกูลัสถาม
"พี่ว่าจะไปห้องสมุดน่ะไปด้วยกันมั้ย?" ฉันพูด
"ครับ" เรกูลัสตอบ ก่อนที่พวกเราจะเดินไปห้องสมุดด้วยกัน
ฉันเดินเลือกหนังสือมาอ่านหลังจากหาที่นั่งได้แล้วตอนบ่ายคนมันเยอะเป็นธรรมดาโดยเฉพาะ หนุ่มบ้านเรเวนครอเป็นอาหารตาที่ดีมากสำหรับฉันไม่อยากจะบอกเลยว่ากลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก!
"เอ่อ...พี่มองอะไรหรอ?ครับ" เรกูลัสถามเพราะเขาไม่เห็นว่ารุ่นพี่จะอ่านหนังสือเลย
"พี่แค่เมอ (มองผู้ชาย) เฉยๆ" บอกแค่เมอเฉยๆก็พอเดี๋ยวน้องรู้ว่ากำลังมองผู้ชายอยู่ฮ่าฮ่าๆๆ
เรกูลัสที่ได้คำตอบก็อ่านหนังสือต่อเขาไม่รู้ว่าอ่านไปนานแค่ไหนรู้แค่ว่าพวกรุ่นพี่ที่ชอบมาอยู่กับรุ่นพี่ไคลีย์บ่อยๆได้มานั่งรวมกันที่โต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้วมีใครบ้างนะหรอก็มี ซีเรียส
รุ่นพี่ลูปิน รุ่นพี่สเนป รุ่นพี่มัลฟอย ส่วนตอนนี้รุ่น พี่ไคลีย์กำลังนอนน้ำลายยืดอยู่
"หะ....." ฉันที่กำลังอ้าปากหาวแต่พอหันไปเห็นผู้ชายนั่งอยู่ตรงหน้าก็รีบปิดปากทันที
"อุ้ยอยู่กันครบเลอออ" ฉันหันไปพูดคนเดียว
"อะไรนะคะพี่ไม่ได้ยิน" ลูเซียถามไคลีย์
"เปล่าค่ะแต่อยู่กันครบเลยนะคะ " ฉันพูดพรางยิ้มแห้งไปให้ก่อนจะโดนเซฟเอาผ้ามาเช็ดปากให้ ไปหมดแล้วภาพพจน์สวยๆของฉัน
"ไม่ให้อยู่ครบได้ไงก็เธอเล่นหายไปดื้อๆฉันก็คิดว่าจะเจอเธอที่ห้องนั่งเล่นแต่พอไปถึงกลับไม่เห็น" ซีเรียสพูด
"พวกเราก็เลยขอให้ทุกคนช่วยกันหาจนมาเจอว่าเธอมานอนอยู่ที่นี่" รีมัสพูด
"ขอโทษได้มั้ยล่ะ" ฉันพูด
"ไม่มีใครโกรธเธอหรอก" เซฟพูด
"งั้นเราไปห้องโถงกันเถอะ" ฉันพูด ก่อนที่พวกเราทุกคนจะเดินไปห้องโถงพร้อมกัน ทุกคนยังต้องหลบทางให้เพราะไม่หลบโดนพี่ใหญ่สุดในกลุ่มชน
"เจอแล้วหรอเพื่อน" เจมส์ถามซีเรียสกับรีมัส
"เจอที่ห้องสมุดไอ้เราก็นึกว่าจะโดนยัยเซลวินนั่นแกล้งอีก" ซีเรียสพูด ต้องคอยดูแลไม่งั้นโดนยัยเซลวินแกล้งอีกยัยนั่นดูเหมือนจะพยายามมาแกล้งอีกรอบดีที่พวกเรากันไม่ให้เข้าใกล้
"น้องก็อย่าพยายามไม่ไหนคนเดียวอีกล่ะเซลวินดูเหมือนอยากจะแกล้งน้องอีกรอบ" ลิลลี่บอกน้องสาวตัวเองเธอเองก็กลัวว่าน้องเธอจะโดนแกล้งอีกรอบแต่โชคดีที่หนุ่นๆของน้องเธอคอยดูแลอยู่
"ค่า~แต่หนูก็ไม่ได้ไปคนเดียวนะน้องเรกก็ไปด้วย" ฉันตอบลิลลี่ก่อนจะกินน้ำที่ซีเรียสยื่นมาให้เหมือนรู้ว่าคอแห้งจากการนอนน้ำลายยืด
"เรกใครอ่ะ?" คริสติน่าถาม
"เรกูลัส แบล็คไงน้องของซีเรียส" เจมส์ตอบแทน
"มีการเรียกกันชื่อย่อซะด้วยหู้ยย" คริสติน่าแซว
"แน่นอน" ฉันพูด
'แก๊ง!ๆ' ศาสตราจารย์มักอนนากัลเคาะแก้ว
"เงียบๆหน่อยทุกคนศาสตราจารย์ดัมเบิ้ลดอร์มีเรื่องจะกล่าว" ศาสตราจารย์พูด
"ขอบคุณ ฉันมีเรื่องจะประกาศเกี่ยวกับศาสตราจารย์ซลักฮอร์น อย่างที่ทุกคนทราบศาสตราจารย์ซลักฮอร์นเกิดอุบัติเหตุจนต้องเข้าเซนต์มังโกจนมาสอนไม่ได้ ตอนนี้เขาเองก็กำลังเผชิญกับปัญหาคือไม่สามารถหยิบจับอะไรได้คุณซลักฮอร์นก็เลยขอลาพักจนกว่าอาการจะหายดีร้อยเปอร์เซ็น" ดัมเบิ้ลดอร์พูด
"แล้วใครจะมาสอนแทนล่ะครับ" ใครคนใดคนนึงพูด
"เรื่องนั้นฉันเขียนจดหมายให้คัณมัลฟอยมาสอนแทนเหมือนเดิม" ดัมเบิ้ลดอร์พูด
"ฉันว่าแล้วคุณมัลฟอยต้องได้มาสอนอีก" คนในบ้านพูด
"ดีออก" อีกคนพูด
"ใช่ดีมากเลยแหละ" ทุกคนเริ่มพูดคุยกัน
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
อาการเมื่อรู้ว่าหนุ่มในฮาเร็มจะอยู่กันครบ
ไคลีย์ : ชิบหายล่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น