ลำดับตอนที่ #54
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : นากินีเซ้ด:จะล่อกันซะแล้ว
หลังจากที่รุ่นพี่นาซิสซ่าออกจากห้องพยาบาลไปฉันก็กำลังเดินออกจากห้องพยาบาลเหมือนกันไม่ต้องไปเยี่ยมแล้วมั้งก็มีคนเยี่ยมแล้วนิ
"ไคลีย์!" ลูเซียสตะโกนเรียกไคลีย์สุดเสียง เวรแล้วไงเธอต้องเห็นแล้วแน่ๆ
ฉันไม่ฟังที่เขาเรียกก่อนจะเดินออกห้องพยาบาลไปแต่ไม่วายมีเสียงร้องโอยโอยตามหลังมา
"โอ้ย! เจ็บแขนจังเลยดูสิขนาดน้ำยังกินไม่ได้" ลูเซียสพูด
ฉันพยายามไม่สนใจและกำลังเดินออกไปแต่ก็โดนมาดามพรอมฟรีย์เรียกซะก่อน
"คุณเอฟเวนส์ช่วยเอาน้ำให้คุณมัลฟอยทีสิ" มาดามพร้อมฟรีย์บอกฉัน ฉันเลยต้องหันหลังกลับไปหาเขา ที่เตียง
ฉันเทน้ำใส่แก้วก่อนจะยื่นให้เขา
"นี่ค่ะ" ฉันพูด
"ป้อนหน่อยสิคะ" เขาบอก
"พี่ก็ใข้มืออีกข้างซ้ายสิคะ" ฉันพูด อีกข้างก็ใช่ได้นิ
"แค่อยากให้ป้อนนิคะ" เขาพูด เตรียมง้อเลยลูเซียสเอ้ย
"ก็ให้รุ่นพี่แบล็คมาป้อนสิคะ" ฉันบอกเขาก่อนจะวางแก้วน้ำลง
"ไม่เอาน่าไคลีย์มันไม่มีอะไรจริงๆนะคะ" เขาพูด
กล้าพูดมาได้หอมแก้มกันขนาดนั้นถึงฉันจะบ้าผู้ชายแต่ก็ไม่เคยให้ใครมาหอมแก้มหรือไปหอมแก้มคนอื่นเลยนอกจากคนที่ฉันอนุญาตให้จีบก็มีแค่พวกเขานี่แหละ
"จ้า~ หอมแก้มกันขนาดนั้น" ฉันพูด
"มันไม่อะไรจริงๆนะเชื่อพี่สิ" เขาบอก ก่อนจะมีคนเดินเข้ามา
"รุ่นพี่ลูเซียสฉันเอาอาหารกลางวันมาให้ค่ะ"
รุ่นพี่แบล็คเดินมาพร้อมกับถาดอาหารในมือ
"งั้นขอตัวนะคะ" ฉันพูดก่อนจะเดินออกจากห้องพยาบาล
"ไคลีย์!" มาได้ถูกเวลาจริงๆ
ฉันเดินมาที่ห้องโถงด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดจนคนในห้องโถงสังเกตได้
"โว้วๆ เป็นอะไรสาวน้อย" เมเบลถามไคลีย์ที่เดินปึงปังเข้ามา
"แม่หนูอกหัก อือ~" ฉันบอกแม่เบลก่อนจะปล่อยโฮออกมา
"ใครมันกล้าหักอกลูกสาวฉันกันห้ะ" เจสสิก้าพูดก่อนจะเข้าไปกอดปลอบลูกสาวที่เริ่มร้องไห้
"นะ.ฮรึกหนุ่มบะ.บ้านสลิธีรินค่ะ" ฉันพูดไปร้องไปมันเสียใจ! มาหลอกให้รักแล้วก็จากไปจิตใจทำด้วยอะไรกัน!
"ถามจริง!?" ลิลลี่ถามน้องสาวตัวเอง
"จริงอือ~" ฉันพูดก่อนจะกอดแม่เจสสิก้าแน่น
"ใจเย็นๆยังมีพวกฉันอยู่นะ" ซีเรียสบอกไคลีย์
"นั่นสิอย่างร้องเดี๋ยวไม่สวยฮึบไว้ฮึบ!" รีมัสพูด
"ฮึบ!" ฉันทำตามที่รีมัสพูด
"เธอโอเครนะ?" เซเวอร์รัสเดินมาถามไคลีย์หลังจากเห็นเธอเดินปึงปังเข้ามา
"โอเครก็ได้มีหนุ่มๆคอยให้กำลังใจ" ฉันพูดก่อนจะใช้เสื้อของซีเรียสมาสั่งขี้มูก
"เอ้า!" ซีเรียสร้องออกมาด้วยควยงวยงงทิชชู่ก็อยู่ข้างๆนะไหงมาใช้เสื้อเขากัน
"ต้องอย่างนี้สิอย่าไปเสียใจ" เมเบลบอกไคลีย์
"จริงเห็นด้วย ดูหน้าหนุ่มๆเธอสิจะร้องตามอยู่แล้ว" คริสติน่าพูด
ฉันที่ได้ยินคริสติน่าพูดก็หัวเราะออกมาทันทีหาแกงหนุ่มๆฉันมาก ส่วนหนุ่มๆที่ได้ยินคริสติน่าพูดก็รีบปาดน้ำตาทิพย์ทันที
หลังจากนั้นฉันก็ไม่ไปเยี่ยมพี่ลูเซียสอีกเลยถึงฉันไม่ไปก็มีคนไปอยู่ดีจนตอนนี้เขาออกจากห้องพยาบาลมาแล้วถามว่าเขามาหาฉันมั้ยมาจ้าแต่ฉันงอนอยู่
"รุ่นพี่มัลฟอยมางั้นพวกเราไปล่ะ" เพื่อนในบ้านฉันพูดก่อนจะลุกไปอ่านหนังสือที่อื่น
"เดี๋ยวสิ พี่ขอคุยด้วยหน่อยคะ" ลูเซียสพูดพร้อมกับเข้าไปดักหน้าไคลีย์ไว้ก่อนที่เธอจะเดินหนี
"ว่ามาสิคะ" ฉันพูด
"ทำไมไม่ไปเยี่ยมพี่บ้างล่ะคะ?" เขาถาม ยังมีหน้ามาถามอีกนะ
"ไปทำไมคะ? ถึงหนูไม่ไปก็มีคนไปแทนอยู่ดี" ฉันพูด
"โธ่~มันไม่เหมือนกันนิคะ" เขาพูด
"ไม่เหมือนกันยังไงคะ?" ฉันถาม
"ก็นั่นมันคนอื่นส่วนหนูเป็นคนสำคัญนะ" เขาพูด
"อ๋อค่ะ" ฉันพูด แต่ถึงยังไงฉันก็งอนอยู่ดี
"หายงอนเถอะนะพี่จะไม่ให้ใครมาหอมแล้ว" เขาบอก
"งั้นช่วยหนูถือหนังสือไปห้องโถงหน่อยสิคะ" ฉันพูด ตอนปีหนึ่งคุณพี่เคยให้ดิฉันถือหนังสือให้งั้นตอนนี้ช่วยถือให้หน่อยละกัน
"ได้สิคะแค่นี้จิ๊บ..." ลูเซียสพูดแค่ถือหนังสือให้สบายมากแต่พอเขาหันไปมองหนังสือเท่านั้นแหละมีเป็นสิบเล่ม! เล่มหนาๆทั้งนั้น
"งั้นฝากด้วยนะคะ ว่าแต่พี่ว่างใช่มั้ยคะ?" ฉันถาม
"ว่างคะว่างเสมอ" เขาพูด งั้นก็เข้าทางนะสิ
"ดีจังเลยค่ะ งั้นช่วยทำการบ้านให้ด้วยนะคะ" ฉันพูด
"ดะ..ได้คะ" ลูเซียสบอกไคลีย์ อยากจะค้านแต่ลืมไปว่าทำคุณเขางอนอยู่
ฉันเดินนำเขามาที่ห้องโถงก่อนจะให้เขาวางหนังสือลงบนโต๊ะกริฟฟินดอร์
"พี่จะเขียนที่นี่หรือโต๊ะพี่คะ?" ฉันถาม
"ที่นี่คะ" เขาตอบก่อนจะเริ่มเขียนการบ้านให้ฉันส่วนฉันนะหรอนั่งกินลูกอมที่ฉันไถ่เขามาก่อนจะนั่งดูเขาเขียนงานให้
ทุกคนที่โต๊ะดูจะไม่แปลกใจที่ประธานนักเรียนจะมานั่งที่โต๊ะบ้านกริฟฟินดอร์เพราะช่วงนี่คุณประธานกำลังง้อสาวอยู่
"ขอคุยด้วยหน่อยสิ" ทอมเดินเข้าไปทักไคลีย์
"ได้ค่ะ" ฉันพูดก่อนที่เขาจะคาถาเก็บเสียงที่ได้ยินกันแค่สองคน
"เธอลืมอะไรรึเปล่า" เขาถาม
"ไม่ลืมนะคะ" ฉันพูด ลืมอะไรว่ะ?
"เธอลืมสัญญาที่ให้นากินีไว้" เขาพูด
"อ๋อ~ ไม่ลืมเตรียมไว้ให้แล้วคะแค่ยังหาเวลาว่างไม่ได้" ฉันพูด ก็ตอนนั้นการบ้านมันทวมหัวแต่ตอนนี้ว่างแล้ว
"งั้นเจอกันที่ห้องน้ำชั้นสองนะ" เขาพูดก่อนจะเดินออกไป
"มีอะไรรึเปล่า?" ลูเซียสถามไคลีย์เขาไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน
"เปล่าค่ะ พี่เขียนไปเลยถ้าหนูกับมาพี่ไม่อยู่ที่นี่ละก็เจอดีแน่" ฉันพูดก่อนจะเดินออกจากห้องโถงและตรงมาที่ห้องครัวของฮอกวอตส์
"ฉันมาเอาไก่สดที่ฝากไว้ค่ะ" ฉันบอกเอลฟ์ในครัว ก่อนที่เอลฟ์จะเดินไปยกไก่สดสิบโลมาให้ฉัน
"นี่ครับคุณหนู" เอลฟ์พูดพร้อมกับวางไก่สดไว้ตรงหน้าฉัน
"ขอบคุณค่ะ" ฉันขอบคุณเอลฟ์ก่อนจะเอาไก่สดที่อยู่ในถุงเข้ากระเป๋าขยายพื้นที่อย่างทุลักทุเล
หลังจากที่ฉันเอาไก่เข้ากระเป๋าขยายพื้นที่ได้แล้วก็เดินออกจากห้องครัวไปที่ห้องน้ำชั้นสองทันที
"มาแล้วค่ะ" ฉันพูดหลังจากเปิดประตูเข้าไป
"มาสินากินีรออยู่" เขาพูดก่อนจะอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาวและกระโดดลงท่อ อุ้มอีกแล้ว
"วางฉันลงสิคะ" ฉันพูด ขอเดินเองเถอะจะเป็นง่อยอยู่แล้ว
"เดี๋ยวสกปรก" เขาบอก
"ไม่สกปรกหรอกค่ะรองเท้าฉันล้างง่าย" ฉันบอกเขา ไม่ให้ล้างง่ายได้ไงก็มันเป็นรองเท้าแตะช้างดาวสีดำ ที่จริงมีทุกสีนะแต่วันนี้ใส่สีดำพ่อซื้อมาฝากจากไทยเลยนะ
เขาวางฉันลงก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องแห่งความลับเขาพาฉันเดินเขาไปด้านใน ด้านในมีงูตัวอ้วนนอนขดอยู่ตรงกลาง
'มาสักทีไหนไก่ฉันอ่ะ' นากินีพูด
"อยู่ในกระเป๋า" ฉันพูดก่อนจะดึงถุงไก่ออกมา
หนักไม่ไหวเหมือนทอมจะเห็นว่าฉันดึงมันไม่ออกสักทีเขาเลยมาช่วยดึง
"นั่งก่อนสิ" เขาพูด ก่อนจะเสกโต๊ะพร้อมกับน้ำชามสให้ฉันส่วนตัวเองกินวิสกี้
"ขอบคุณค่ะ" ฉันพูดก่อนจะนั่งลง
"ปกติวันหยุดเธอใส่ชุดแบบนี้หรอ?" เขาถาม แปลกตรงไหนแค่ใส่กางขาสั้นกับเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์รูปลุงตู่เอง........
"ใช่ค่ะสวยมั้ย?" ฉันตอบเขาก่อนจะถามว่าเสื้อสวยมั้ย
"คนในรูปดูโง่" เขาตอบ ฉันที่ได้ยินคำตอบของเขาถึงกับหัวเราะลั่น
"ฮ่าฮ่าๆๆ ฉันก็คิดเหมือนคุณฮ่าฮ่าๆ" ฉันพูดไปหัวเราะไป
อยู่ๆเขาก็เงียบไปจนฉันแปลกใจแต่พอฉันหันไปมอ เขากลับกำลังมองฉันอยู่
"มีอะไรรึเปล่าคะ?" ฉันถามเขา เขาไม่ได้พูดอะไรแต่กลับเดินมาหาฉันที่เก้าอี้แทน
"เธอรู้มั้ยว่าเวลาฉันอยู่ใกล้เธอมันทำให้ฉันแทบคลั่ง" เขาพูด
"....." ฉันไม่ได้ตอบเขาออกไปเพราะกำลังงงอยู่ว่าเขาจะทำอะไร
ทอมเอามือทั้งสองข้างจับกับที่วางแขนของเก้าอี้ไว้ก่อนจะเอาเข่าขึ้นมาสอดเข้าระหว่างขาของเธอไว้
ฉันไม่รู้จะทำยังไงได้แต่นั่งนิ่งๆไว้เพราะถ้าขยับเข่าของเขาก็จะโดน...มิจิ ก็เลยต้องนั่งนิ่งเข้าไว้
ทอมใช้มือจับหน้าของเธอขึ้นมาเขาใช้นิ้วโป่งลูบไปที่ริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอก่อนจะค่อยๆโน้มตัวลงไปจูบเธอเขาทั้งบดทั้งขบปากของเธอแต่เธอก็ไม่ยอมอ้าปากสักทีจนต้อกัดไปที่ริมฝีปากเธอทำให้เธอร้องออกมา
"โอ้ย!" ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บก่อนจะตกใจที่เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากของฉัน เขาใช้มือจับมาที่ท้ายทอยของฉันไว้เพื่อไม่ให้ฉันขยับหัวออก ก่อนที่อยู่ๆฉันจะหงายหลังเพราะเขาเปลี่ยนเก้าอี้เป็นเตียง!
ทอมเปลี่ยนเก้าอี้ให้เป็นเตียง ก่อนที่เขาจะค่อมตัวเธอไว้พร้อมกับใช้ขาหนีบแขนทั้งสองข้างของเธอไว้ แต่ยังคงไม่ปล่อยจูบแต่ไม่นานเขาก็ถอนจูบเธอก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาที่ซอกคอของเธอพร้อมกับจูบลงที่คอของเธอ
"เดี๋ยวก่อน!ๆ" ฉันบอกเขาหลังจากที่ได้ปากคืนมา
ทอมหยุดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอ
"ว่าไงคะ?" เขาพูด ตายค่ะเจอคำนี้เข้าไป
"ใจเย็นๆนะคะ พอก่อนคะ" ฉันพูดไปหอบไป
"เธอไม่ชอบหรอ?" เขาพูดพร้อมกับเอาแขนยันเตียงไว้ก่อนจะก้มลงมาหาเธอแม้จะแอบเสียดายที่ต้องหยุดก็เถอะ
"ใจเย็นๆยังไม่ใช่ตอนนี้รอก่อนคะ" ฉันบอกเขา รีบไปไหนกัน
"แล้วตอนไหนล่ะ? หืม" เขาถามก่อนจะก้มลงมาจูบที่ซอกคอของเธออีกครั้ง
"กะ.กะ..ก็โตกว่านี้อีกสามสี่ปี" ฉันพูดก่อนจะหดคอเพราะจั๊กจี้
"เธอพูดแล้วนะ" เขาพูดก่อนที่ฉันจะพยักหน้าให้เขาเพื่อยืนยัน
เขาลุกออกจากตัวฉันก่อนจะยื่นมือมาให้ฉันเพื่อดึงฉันขึ้นจากเตียง
'จะล่อกันซะแล้ว' นากินีพูด
"เงียบไปเลย!" ฉันพูดก่อนจะเอามือขึ้นมาปิดหน้าเพราะความเขิน
"อย่าไปแกล้งนายหญิงแก่สิ" ทอมพูดก่อนจะเข้าไปกอดไคลีย์ที่ยืนปิดหน้าอยู่
'ไม่แกล้งนายหญิงก็ได้' นากินีพูด
"ก็แกกำลังแกล้งฉันอยู่นี่ไง!" ฉันพูด
"ฉันว่าเรากลับขึ้นไปด้านบนกันเถอะนายหญิง" ทอมแกล้งเธอ
"พอเลยแกล้งกันอยู่ได้" ฉันพูดก่อนที่เขาจะหัวเราะในลำคอออกมาจากนั้นเขาก็พาฉันขึ้นมาด้านบนก่อนที่พวกเราจะแยกกันก่อนไปเขาก้มลงมาหอมแก้มฉันแล้วเดินออกไปทิ้งให้ฉันยืนเอ๋ออยู่อย่างนั้นจนเมอร์เทิ้ลเรียกทำให้ฉันได้สติก่อนจะเดินออกมาที่ห้องโถง
"ทิ้งกันไปนานจังเลยนะคะ" ลูเซียสพูดหลังจากเห็นเธอเดินกลับมา
"โทษทีคะ ว่าแต่พี่ทำเสร็จแล้วใช่มั้ยคะ?" ฉันพูด
"เสร็จหมดแล้วค่ะ ว่าแต่ปล่อยผมทำไมคะ" เขาพูด ตอนไปมัดผมตอนกลับปล่อยผมแปลกๆนะ
"ยางมันขาดค่ะ...." ฉันบอกเขา
"แล้วปากล่ะคะทำไมมันบวมอย่างนั้น" เขาถาม
"อะ.อ๋อก็ไปที่ห้องครัวมาค่ะเผลอไปกินของเผ็ดเข้าปากก็เลยเป็นแบบนี้" ฉันบอกเขา ทั้งเผ็ดทั้งแซ่บ อู้ววว
"นี่ค่ะการบ้าน เลิกงอนพี่ยังคะ?" ลูเซียสถามเขาทำให้ขนาดนี้แล้วต้องหายแล้วล่ะ
"ฮ่าๆ ยังค่ะ" ฉันตอบเขาก่อนจะเก็บของลงกระเป๋า
"ให้พี่ทำยังไงคะถึงจะหายงอน?" เขาถาม
"ไม่รู้สิคะ แต่ว่าตอนนี้พี่กลับโต๊ะพี่ไปได้แล้วค่ะ" ฉันบอกเขา
ลูเซียสที่ไม่อยากขัดใจไคลีย์ได้แต่เดินคอตกกลับไปที่โต๊ะประจำบ้านก่อนจะทำหน้าหมาหงอยไปให้ไคลีย์
ฉันที่เห็นหน้าหมาหงอยของเขาได้แต่พยายามไม่ทำให้ตัวเองใจอ่อนบทลงโทษยังมีอีกเยอะ
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
ไคลีย์ : ทั้งเผ็ดทั้งแซ่บ !!
นากินี : จะล่อกันซะแล้วงู้ยยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น