ลำดับตอนที่ #53
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : ควิดดิชกับกลิ่นตุๆเหมือนมีคนกำลังจะโดนงอน
วันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกว่าโครตจะสบายที่สุดเลย
เพราะวันนี้ไม่มีเรียนแต่มีควิดดิช! มีควิดดิชเท่ากับ..ได้เวลาส่องผู้ค่าาาาฮ่าฮ่าๆๆ
"เธอไม่เคยพลาดเลยนะ" คริสติน่าพูดกับไคลีย์
"แน่นอน! พลาดไม่ได้เดี๋ยวอดดูผู้" ฉันบอกคริสติน่า
"หนักแน่นมากเรื่องนี้ทีเรื่องเรียนไม่เห็นหนักแน่นแบบนี้เลยคุณน้อง" ลิลลี่พูด
"ผู้ชายต้องมาก่อนอยู่ค่ะแล้วฮ่าๆ" ฉันพูดก่อนจะเดินมาที่ห้องโถงพอเดินเข้ามาก็มีคนโบกมือทักทาย
"ไปสิผู้ชายเรียกแล้ว" ลิลลี่บอกน้องสาวเธอหลังจากเห็นรุ่นพี่บ้านสลิธีรืนโบกมือให้น้องสาว
"พี่ พี่ลูเซียสแค่โบกมือทักทายเอง" ฉันหันไปบอกลิลลี่
"ก็เขาเรียกนั่นแหละไปเลย" ลิลลี่บอกก่อนจะดันน้องเธอไปหารุ่นพี่มัลฟอย เธอไม่กล้าเรียกเขาแบบน้องสาวของเธอหรอก
ฉันได้แต่ยืนมองพี่สาวตัวเองวิ่งไปโต๊ะบ้านกริฟ ฟินดอร์ ปกติเห็นห้ามไม่ให้อยู่ใกล้ผู้ชายตลอดแต่วันนี้แปลกๆนะ
"มานั่งสิไคลีย์" พี่ลูเซียสบอกฉัน
"พี่ลงแข่งด้วยหรอคะ" ฉันถามพี่ลูเซียส ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันถึงเรียกเขาแบบนี้ ก็เขาเป็นคนขอให้ฉันเรียกเองเขาบอกว่าอยากให้เราดูสนิทกันมากขึ้น เมื่อผู้ขอเราก็แค่ทำตามหึหึ
"ใช่ พี่ลงแข่งด้วยไปเชียร์พี่มั้ยคะ" เขาพูด ตั้งแต่ขอให้ฉันเรียกพี่ก็เอาใหญ่เลยนะแต่ไม่เป็นไรฉันชอบ
"แน่นอนสิคะ แต่จริงๆแล้วหนูเชียร์ผู้-เอ้ย เชียร์ทุกบ้าน" ฉันบอกเขา เกือบหลุดว่าเชียร์ผู้ทุกบ้านแล้วมั้ยล่ะ ปาดเหงื่อแป็บ
"งั้นครั้งนี้เชียร์แค่พี่สิคะ" เขาพูด
"อะแฮ่ม! ไม่ได้นั่งกันอยู่แค่สองคนนะ" คนในบ้านแซว
"เอาซะพวกฉันเป็นอากาศเลยนะ" อีกคนพูด
"ก็รู้ตัวนิ" ลูเซียสบอกด้วยหน้าตาเรียบเฉยก่อนจะหันไปยิ้มให้ไคลีย์
"แรงส์!~" ฉันพูด
"รีบกินสิจะได้ไปจองที่" เซเวอร์รัสบอกไคลีย์พร้อมกับเอาแซนวิชให้เธอ
"จริงด้วย!" ฉันพูดออกมาก่อนจะเริ่มกินข้าวเช้า
หลังกินเสร็จฉันก็ลากเซฟไปหาลิลลี่ก่อนจะบอกว่าจะไปนั่งกับบ้านสลิธีริน
"พวกฉันไปด้วย!" ซีเรียสพูด
"ใช่พวกเราไปด้วย" รีมัสบอก
"ตามใจ งั้นพวกเราไปก่อนนะพี่" ฉันบอกพวกเขาก่อนจะหันไปบอกลิลลี่
ฉันวิ่งออกจากห้องโถงด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความสุข วิ่งไปยิ้มไปจนไปชนเข้ากับแผ่นหลังแบบจังๆ
"ล้มแล้ว!ๆ" ฉันตะโกนสุดเสียงพร้อมกับพยายามไม่ให้ตัวเองหงายหลังแต่สุดท้ายก็ไม่รอด
"ไคลีย์! เป็นอะไรรึเปล่า" เซเวอร์รัสรีบวิ่งไปพยุงเธอขึ้น
"โอ้ย~ก้นฉัน" ฉันพูดพร้อมกับลูบตูดตัวเอง
"เธอโอเครนะ" ทอมถามคนที่ซุ่มซามที่วิ่งมาชนเขา ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นไคลีย์
"โอเครคะ" ฉันบอกเขา ชนคนหล่อเข้าให้แล้วสิแต่คนหล่อไม่ช่วยรับ
"งั้นหรอ งั้นไปนั่งด้วยกันสิฉันว่าเธอคงหาที่นั่งไม่ทัน" เขาพูด ฉันมองหน้าเขาสักพักก่อนจะตอบตกลง ปกติเขาดูควิดดิชด้วยหรอ
พวกเราทั้งหมดมานั่งบนอัฒจรรย์กับบ้านสลิธีริน
"ฝากหน่อยสิ" ฉันตะโกนบอกเซฟก่อนจะถอด เสื้อคลุมออกให้เขาถือ มันกะโดดเชียร์ผู้ไม่ถนัดฮ่าฮ่าๆๆจริงๆแล้วกะจะแกล้งคุณทอมมี่สักหน่อย
"ทำไมไม่ใส่ไว้" รีมัสพูด ก่อนจะโดนไคลีย์ฝากถือเนกไทอีกราย ซีเรียสไม่ได้พูดกลัวเธอจะถอดอย่างอื่นมาให้เขาถือ
ทอมรู้ว่าทำไมเธอถึงถอดเสื้อคลุมออก ก็เธอกำลังแกล้งเขาอยู่นี่ไง! เธอใส่มันอีกแล้วกระโปรงสั้นตัวนี้โกรธแต่เขาแสดงอาการไม่ได้!
ฉันหันไปมองทอมก่อนที่จะกั้นขำ ดูสิโกรธจนหน้าแดงหมดแล้ว
ไม่นานนักกีฬาทั้งสองบ้านก็ออกมาประจันหน้ากัน ทันทีที่ทั้งสองบ้านออกมาเสียงกรี้ดก็ดังสนั่นไปทั้งสนามโดยเฉพาะบ้านสลิธีรินกับบ้านเรเวนคลอเพราะนัดนี้ทั้งสองบ้านแข่งกัน
"อือ~มีแต่คนหล่อๆ" ฉันพูด
"จริง~" คนข้างๆฉันพูด ก่อนที่ฉันจะหันไปมองว่าคือใคร
"อ้าวแม่!" ฉันพูด ก็นึกว่าใครแม่เจสนี่เอง
"อ้าวคุณลูกมาดูผู้เหมือนกันใช่มั้ย?" เจสสิก้าถามไคลีย์
"แน่นอนค่ะ แม่เชียร์สลิธีรินสินะ" ฉันพูด
"ใช่! แล้วคุณลูกล่ะ" แม่เจสถามฉัน
"จริงๆหนูเชียร์ทุกบ้าน" ฉันพูดก่อนจะกรี้ดออกมาเพราะผู้ชายขี่ไม้กวาดผ่านหน้า
"ลูกต้องพูดว่า จริงๆแล้วหนูเชียร์ผู้ทุกบ้านถึงจะถูก แม่เองก็มาเชียร์ผู้เหมือนกัน" เจสสิก้า
บอกไคลีย์
ฉันกับแม่เจสหัวเราะออกมาก่อนจะหันไปกรี้ดให้ผู้ชาย ทั้งฉันทั้งแม่เจสกรี้ดด้วยกันสุดเสียงเพราะทั้งสองบ้านแข่งกันอย่างดุเดือด ก่อนที่ฉันจะกรี้ดด้วยความตกใจเพราะอยู่คุณพี่
ลูเซียสของฉันก็กระโดดลงจากไม้กวาดเพื่อจะจับลูกโกเด้นสนิช ก่อนเขาจะชูมันขึ้นมาเพื่อบอกว่าเขาสามารถจับมันได้
"สลิธีรินจับลูกสนิชได้! สลิธีรินเป็นฝ่ายชนะ!" เสียงประกาศดังขึ้น ก่อนเสียงกรี้ดจะดังไปทั่วสนาม
ฉันรียลงจากอัฒจรรย์ทันทีฉันเดินไปหาคนที่นั่งอยู่บนพื้นในสนามควิดดิช
"ทำไมพี่ไม่รีบไปห้องพยาบาลเนี่ย!" ฉันนั่งยองๆถามเขา
"เขารอเธอไง" คนในทีมพูด
"รอทำไมเนี่ยไม่เจ็บรึไงแขนหักเลยนะ" ฉันถาม
"เจ็บครับ" เขาพูด
"หามไปห้องพยาบาลเลยพี่!" ฉันหันไปบอกคนที่รอยกเขาไปห้องพยาบาล
"ไคลีย์! อย่าลืมตามพี่มานะ!" เขาตะโกนบอกฉันหลังจากที่ถูกหามขึ้นเปล
ฉันได้แต่กรอกตามองบน งอแงเป็นเด็กเลย ก่อนฉันหันไปบอกเซฟ รีมัสแล้วก็ซีเรียสให้ไปรอที่ห้องโถงก่อนเลย ก่อนที่ฉันจะเดินไปที่ห้องพยาบาล
ฉันที่เดิจะถึงห้องพยาบาลอยู่แลัวกับถูกดึงเข้ามุมมืดซะก่อน
"ชู่~เงียบๆฉันเอง" ทอมบอกคนในอ้อมแขน
"ทำไมชอบทำให้ตกใจอยู่เรื่อยเลย!" ฉันพูด
"เวลาเธอตกใจมันหน้ารักดี" เขาบอก น่ารัก? ฉันเนี่ยนะตกใจน่ารักขอร้องงง เวลาฉันตกใจฉันทั้งร้องเสียงแม่นๆพร้อมกับอ้าปากกว้างๆเพื่อเบ่งเสียงอันทรงพลังออกมา เขามองยังไงว่าน่ารักก่อน
"ถามจริงก็โกหกป่ะคะ?" ฉันถาม ดูเลิ่กลั่กนะ
"ก็น่ารักจริงๆ แต่ตอนนี้มาเคลียร์เรื่องชุดเธอดีกว่า" เขาพูดก่อนจะดันฉันเข้ากำแพง
"ชุดฉันมันทำไมหรอคะ?" ฉันถามก่อนจะพยายามดันเขาออกที่ตั้งกว้างเบียดมาได้
"ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าอย่าใส่มันให้คนอื่นเห็น" ทอมบอกเธอ เวลาคนอื่นเห็นโดยเฉพาะพวกผู้ชายนี่มองเหลียวหลังเลยเวลาเธอเดินผ่าน
"มีตัวเดียว" ฉันพูด ที่จริงมีสองตัวแต่มันสั้นกว่านี้นิดนึงฮ่าฮ่าๆ
"เอาไปสิ" เขาพูดก่อนจะเอากระโปรงตัวใหม่ออกมา
"พร้อมมากกก" ฉันพูดเสียงเบาแต่ก็ไม่พ้นหู้ขาอยู่ดี
"ใช่ฉันพร้อมแล้วก็เปลี่ยนเดี๋ยวนี้" เขาบอก
"ตรงนี้?" ฉันถาม จะบ้ารึเปล่าให้เปลี่ยนตรงนี้
"ใช่รีบไปเปลี่ยน" เขาพูดพร้อมกับยื่นกระโปรงมาให้
"ไว้ค่อยเปลี่ยนไม่ได้หรอคะ" ฉันถาม อายนะเว้ย!
"จะเปลี่ยนเองหรือให้ฉันเปลี่ยนให้" เขาพูด
"เปลี่ยนเองคะ!" ฉันพูดก่อนจะเอากระโปรงสวมเข้าด้านในของอีกตัวก่อนจะถอดตัวนอกออกยาวเฃยเข่าเลยดีที่เขาไม่เอายาวลากพื้นมาให้ฉันใส่
"เอากระโปรงตัวนั้นมานี่" เขาพูดก่อนจะแย่งกระโปรงจากมือของฉัน ก่อนจะเผามันทันที
"เห้ย!ๆ คุณจะเผาฮอกวอตส์รึไง" ฉันถาม
"เผาแน่ถ้าเธอยังใส่กระโปรงสั้นอีก" เขาพูด
"ไม่ใส่แล้วคะ!" ฉันบอกเขา
"เก่งมากเด็กดี งั้นฉันไปก่อนนะ" เขาพูดพร้อมกับลูบหัวก่อนจะเดินออกไป
"อะไรของเขาว่ะ?" ฉันพูดก่อนจะเดินไปห้องพยาบาล
ฉันยืนมองทั้งสองว่าจะทำอะไรกัน รุ่นพี่แบล็คยืนจับมือเขาอยู่ไม่วายก้มลงไปหอมแก้มเขาอีก! แถมเขายังไม่หลบอีกด้วยเลือดขึ้นหน้า! ใจร่มๆไว้ อย่าพึ่งวีนอดไว้
คนที่นอนอยู่บนเตียงได้แต่ไว้อาลัยให้มัลฟอยถึงทั้งแบล็คจะมีแฟนอยู่แล้วแต่เหมือนว่าตอนนี้จะเริ่มสนใจมัลฟอยเข้าให้แล้ว 'โชคดี' นี่คือคำที่เขาบอก มัลฟอยเพราะเหมือนไคลีย์จะหึงมัลฟอยเข้าให้แล้วดูสิกำผ้าแน่นเลย
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
พี่ดูเปลี่ยนไปนะ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น