ลำดับตอนที่ #44
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : อยู่กับคนหล่อแล้วหัวใจจะวาย
หลังจากที่ฉันเผลอหลับไปตอนที่เล่าเรื่องฉันให้รุ่นพี่ลูเซียสฟังพอตื่นขึ้นมาอีกทีก็เจอหน้าของรุ่นพี่ลูเซียสอยู่ตรงหน้าห่างกันแค่ฝามือเดียวอีกแค่นิดเดียวปากเราก็จะชนกันอยู่แล้ว แต่ฉันก็ยังขยับตัวไม่ได้หรอกนะเพราะว่าอะไรนะหรอก็เพราะ....ฉันโดนเขากอดอยู่นี่ไง!ยิ่งขยับยิ่งแน่นกว่าเดิมฉันเลยเลิกขยับตัวแล้วอยู่เฉยก่อนจะมองหน้าเขาแทน จะว่าไปรุ่นพี่พอดูใกล้ๆแล้วหล่อชะมัดผมเขาดูนุ่มจนน่าอิจฉาเลย
หรือว่าเขาจะรับงานเป็นพรีเซ็นเตอร์แชมพูกันนะ ฉันสำรวจเขาจนเขาเริ่มรู้สึกตัวฉันเลยแกล้งหลับต่อ
ลูเซียสลืมตาขึ้นหลังจากเผลอหลับไปพอเขาลืมตาขึ้นมาก็ทำให้เห็นไปหน้าขาวนวลของ
ไคลีย์ เเถมมือเขายังกอดเอวเธอไว้อยู่ เขาเอามือออกจากเอวนุ่มๆนั่นและมองหน้าเธอแทน ดูปากสีสวยๆนั่นสิไหนจะแก้มเธอที่มันน่าบีบอีก เขากลัวที่จะอดใจไม่ให้ตัวเองบีบแก้มของเธอไม่ไหวจึงค่อยๆจึงเปลื่ยนเป็นจิ้มแก้มเธอแทนเพื่อเป็นการปลุกเธอไปด้วย พอนิ้วเขาโดนแก้มเธอความรู้สึกแรกก็คือแก้มของเธอนั้นจะนุ่มไปไหนกันเธอดูนุ่มนิ่มไปหมดเลย ยกเว้นนิสัยที่ซนมากกว่าจะดูเรียบร้อยแถมยังร้ายลึกอีก
"ไคลีย์ตื่นเถอะ" เขาจิ้มแก้มนุ่มๆของเธอเพื่อปลุก
ฉันที่กำลังโดนเขาเอานิ้วจิ้มแก้มอยู่ก็ทำท่าทีว่าพึ่งตื่น
"อื้อ~ตื่นแล้วค่ะรุ่นพี่" ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
"อย่าขยี้ตาสิ" ลูเซียสจับมือไคลีย์ไว้ไม่ให้เธอขยี้ตาพร้อมกับค่อยๆเช็ดน้ำตาที่เธอห้าวแล้วมันไหลออกมาให้ "อย่าขยี้ตาเดี๋ยวมันจะแสบ" เขาบอกเธอ
"คะ.คะ..ค่ะรุ่นพี่" ฉันพูดตะกุกตะกักและพยายามไม่ให้ตัวเองยิ้มเขินออกไป
"เราเข้าด้านในกันเถอะ" เขาพูดพร้อมกับยืนขึ้นก่อนจะยื่นมือมาให้ฉันจับลุกขึ้น
"เสื้อคลุมของรุ่นพี่ค่ะ" ฉันพูดก่อนจะยื่นเสื้อคลุมที่มีตราบ้านสลิธิรีนให้เขา
"เธอใส่ไว้เถอะค่อยเอามาคืน ฉันมีหลายตัว" เขาพูดพร้อมกับเอาเสื้อคลุมในมือฉันมาใสให้
"งั้นเราไปห้องโถงกันเถอะค่ะ" ฉันบอกเขาก่อนที่พวกเราจะเดินเข้าด้านในและเดินไปที่ห้องโถงเพราะได้เวลาอาหารค่ำพอดี
ระหว่างทางที่เดินมาก็มีสายตามองมาที่พวกเราสองคนตลอดไม่ให้มองได้ไงก็เขาเล่นจับมือฉันไว้ด้วยให้ตายสิฉันเขินจนไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนดี
ลูเซียสมองไคลีย์พร้อมกับยิ้มมุมปาก ดูเธอสิเขินจนหน้าแดงหมดแล้วยิ่งเขาเห็นว่าเธอเขินเขาก็ยิ่งจับมือเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม เขาเดินจับมือเธอมาจนถึงห้องโถงและเข้ามาด้านทั้งที่ยังจับมือของไคลีย์อยู่ทำให้ทุกคนที่อยู่ด้านในหันมามองพวกเขาสองคนถามว่าเขาแคร์มั้ยก็ไม่แต่คนข้างเขานี่สิเขินจนอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว
"ทานอาหารให้อร่อยนะคะ" เขาแกล้งพูดกับเธอพร้อมกับจับหัวเธอโยกเบาๆก่อนจะเดินมาที่โต๊ะประจำบ้าน
ฉันยืนสติหลุดอยู่สักพัก ให้ตายสิเขาแกล้งฉันรึไงกันเขาคงรู้ว่าฉันเขินก็เลยแกล้งพูดคะใส่ฉันบ้าเอ๊ย! แล้วทำไมทำทุกคนต้องมองด้วยเนี่ยเขินไปหมดแล้ว ฉันเดินเร็วๆมาที่โต๊ะพร้อมกับเอามือขึ้นมาจับแก้มตัวเองไว้
"ยังไงไหนเล่า" คริสติน่าถามเพื่อนสาว
"นั่นสิยังไงคุณน้อง" ลิลลี่ถามเช่นกัน
"เธอใส่เสื้อคลุมเขาด้วยงั้นหรอไคลีย์!" ซีเรียสถาม ให้ตายสิจะสนิทกันเกินไปแล้ว
"พอก่อนทุกคนไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละน่าเขาแค่แกล้งฉันเล่น" ฉันพูดพร้อมกับพยายามไม่ให้ตัวเองดูเลิ่กลัก
"แล้วเสื้อล่ะ" ซีเรียสถาม พรางจับผิด
"เขาให้ฉันใส่กันหนาวเฉยๆ" ฉันพูด
"ให้มันจริงเถอะ" ลิลลี่พูด
"จริงจริ๊งงง" ฉันบอก
"เสียงสูงไม่ไหว" รีมัสพูด
"กินข้าวเถอะน่า" ฉันบอกกับทุกคนก่อนจะชิงหนีกินข้าวก่อนเพราไม่อยากตอบคำถาม
ที่โต๊ะสลิธิรีน
"ยังไงลูเซียสใช่เด็กที่นายเคยบอกว่าเอ็นดูรึเปล่า" เพื่อนของลูเซียสถาม
"ใช่คนนี้แหละ" เขาพูด
"น่ารักใช่เล่นแต่ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่นายหรอกที่เอ็นดูเด็กคนนั้นฉันว่าทุกเกือบทั้งหมดก็เอ็นดูเธอเหมือนกัน" เพื่อนเขาพูด
"รวมไปถึงพ่อนายด้วยรึเปล่า" เพื่อนอีกคนบอกเขา
ลูเซียสไม่ได้พูดออกไปอะไร ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพ่อเขาคิดอะไรกับไคลีย์คงไม่ได้มีแค่พ่อเขาหรอกที่คิดยังไงกับไคลีย์ยังไม่รวมจอมมารกับเซเวอร์รัสและใครอีกที่เขาไม่รู้ ยอมรับเลยว่าไคลีย์ดึงดูดคนจริงๆ เขาคิดพรางมองเธอไปด้วย
ด้านเซเวอร์รัส
เขานั่งฟังพวกรุ่นพี่ในบ้านพูดถึงไคลีย์ดูเหมือนจะไม่ได้มีแค่เขาสินะที่รู้สึกยังไงกับไคลีย์ถึงว่าทำไมรุ่นพี่ลูเซียสถึงชอบอยู่กับไคลีย์บ่อยๆที่แท้ก็คงชอบไคลีย์เหมือนจะไม่ให้ชอบได้ยังไงกันขนาดคุณอบราซัสยังชอบไคลีย์เลยเขาดูออกนานแล้ว ไคลีย์เธอจะรู้ตัวรึเปล่าว่าทำพวกฉันหวั่นไหว เจ้าตัวคงไม่รู้หรอกขนาดตอนนี้แค่กินยังทำให้พวกฉันมองเธอเลยคนอะไรทั้งน่ารักทั้งซน
ด้านอบราซัส
อ้า..ให้ตายสิเด็กนี่เสน่ห์แรงจริงๆถึงขนาดทำลูกชายของเขาชอบได้เลยปกติลูเซียสไม่ชอบยุ่งกับคนที่เป็นมักเกิ้ลสักเท่าไรแต่กับไคลีย์แล้วลูเซียสคงเว้นไว้คนเดียวขนาดเขาให้หมั่นกับตระกูลแบล็คแล้วยังคงสู้ไคลีย์ไม่ได้สินะแต่ถึงยังไงลูกชายเขาก็ต้องแต่งงานกับเด็กตระกูลแบล็คอยู่ดีและต้องมีหลานให้เขาตามที่สัญญากับตระกูลแบล็คไว้ ตอนเขาแต่งงานกับแม่ของลูเซียสก็เพราะอย่างนี้แหละแต่งตามสัญญาแต่พอแม่ของลูกเขาสคลอดลูกชายของเขาออกมาเธอกับเสียชีวิตหลังจากนั้นห้าปีไม่ใช่ว่าเขาไม่รักเธอนะแต่คนที่เป็นรักแรกของเขาจริงๆคือไคลีย์เขาชอบเธอมาตั้งแต่ที่เห็นครั้งแรกตอนเขาอายุสิบห้าแล้ว เด็กนี่ทำให้เขารอซะนานแต่จะนานแค่ไหนตอนนี้เขาก็เจอเธอแล้ว
ฉันไม่ได้รู้สึกไปเองใช่มั้ยว่ากำลังโดนมองตอนฉันจ้วงอาหารตรงหน้าแก้เขินแก้เลิ่กลัก ไม่ได้คิดไปเองจริงด้วยฉันกำลังโดนทั้งรุ่นพี่ลูเซียส เซฟ แล้วก็ ศาสตราจารย์มัลฟอยมองมาทางฉันกันหมดเลยอะไรของพวกเขากัน พวกเขาจะทำให้ฉันเลิ่กลักกว่าเดิมอีก ไม่รู้ด้วยแล้วขอกินก่อนก็แล้วกัน
"เธอดูหน้าแดงๆนะไคลีย์" คริสติน่าถาม
"ใช่เธอดูหน้าแดงเอามากๆ" รีมัสพูด
"ไม่แดงหรอกแสงจากเทียนมันคงทำให้หน้าฉันแดง" ฉันพูด
"แต่มันเป็นสีเหลืองกับสีส้มนะ" ปีเตอร์บอก นายจะเอายังไงก็ว่ามาปีเตอร์ ฉันได้แต่คิดในใจ
"นี่ไงฉันคงเผ็ดซอสนี้แน่ๆเลย" ฉันหยิบซอสพริกที่ฉันกินขึ้นมามันไม่เผ็ดเลยสักนิดแค่ไม่รู้ว่าจะอ้างอะไรแล้ว
"เชื่อยัยหนวดเถอะ" เจมส์พูด ฉันได้แต่มองตาไอ้แว่นเพื่อขอบคุณที่ช่วยชีวิต
"ก็ได้พวกฉันจะไม่สงสัยแล้วก็ได้" คริสติน่าพูด
"แต่พวกเรายังจะจับตาดูเธอไว้อยู่" คริสติน่าพูดพร้อมกับเอาสองนิ้วขึ้นมาชี้ตาเธอและฉัน
เอาจริงดิแต่ถึงยังไงฉันก็ไม่ตีห่างจากรุ่นพี่มัลฟอยหรอกนะออกห่างคนหล่อไม่ได้จริงๆ
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
สีหน้าของคนจะมีผัว
ไคลีย์ : "เข้ามาเลยค่ะผัวทั้งหลาย"
ปุกาศนิดหน่อยไรท์เขียนนิยายอีกเรื่องแล้วนะจ๊ะยังคงเป็น Allxocอยู่เหมือนเดิมทำไงได้ก็มันเลือกผู้ชายไม่ได้อะฮิๆอย่าลืมไปอ่านกันเด้อแต่เรื่องนี้ยังคงลงเหมือนเดิมเรื่องนั้นจะพยายามลงให้บ่อยๆที่เปิดอีกเรื่องเพราะมันคิดพล็อตเรื่องออกพอดีถ้าปล่อยไว้เดียวมันลืมสมองไรท์ยิ่งเหมือนปลาทอง อยู่555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น