[fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

ลำดับตอนที่ #43 : แด็ดจัดการให้เอง

หลังจากที่ยัยเซลวินพยายามแกล้งฉันอีกรอบแต่สุดท้ายนางก็แกล้งไม่สำเร็จเดินกระทืบเท้าเป็นยักษ์ออกไปเหมือนว่ามันจะจบนะแต่ก็ไม่นางพยายามที่จะแกล้งฉันตลอดทั้งเดือนจนฉันขี้เกียจที่จะโต้นางกลับแล้ว

"วันนี้เธอยังโดนยัยบ้านั่นหาเรื่องอยู่รึเปล่า" ซีเรียสถาม

"โดนแต่ฉันขี้เกียจโต้นางกลับแล้ว" ฉันพูด

"ถึงว่านางดูอารมณ์ดีแปลกๆ" เจมส์พูด

"เดี๋ยวยัยนั่นก็ได้ใจหรอก" เซเวอร์รัสบอก

"แค่วันนี้หรอก" ฉันบอกกับพวกเขา

"แต่จะว่าไปนายมานั่งที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ทำไม" ซีเรียสถามสเนป

"ฉันชวนมาเองแหละวันเกิดฉันกับพี่ทั้งที" ฉันบอกซีเรียส

"ใช่วันเกิดพวกฉันทั้งทีก็ต้องอยู่ให้มันครบสิ" ลิลลี่พูด

จากนั้นพวกเราก็เริ่มฉลองกันอยู่ที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ใครที่รู้ว่าวันนี้วันเกิดพวกเราต่างก็พากันมาอวยพรให้ โชคดีที่พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเลยฉลองกันที่โต๊ะกริฟฟินดอร์แต่พอห้องโถงเลิกเราก็ขอดัมเบิ้ลดอร์ไปฉลองต่อที่ห้องครัวกลุ่มของพวกเราเลยย้ายจากในห้องโถงมาเป็นห้องครัวแทนพวกเราฉลองอยู่ที่ห้องครัวนานมากถึงแม้วันนี้ฉันจะไม่ค่อยมีแรงก็เถอะเเต่เพราะเห็นทุกคนดูสนุกกันอยู่ก็เลยเลือกที่จะอยู่ต่อแต่พอไม่ไหวจริงๆเลยขอตัวไปเข้าห้อง

ฉันเดินออกจากห้องครัวมาที่ห้องน้ำระหว่างเดินไปฉันก็หยิบน้ำยาที่ฉันกินตอนวันเกิดรอบที่แล้วขึ้นมากินให้มันมีพลังขึ้นมาหน่อย ถึงวันเกิดแล้วเวทมนตร์โบราณของฉันมันกำลังเพิ่มขึ้นช่วงนี้ฉันเลยอ่อนแอเป็นพิเศษที่ฉันไม่ตอบโต้ยัยเซลวินก็เพราะเรื่องนี้แหละ
พอทำทุกอย่างเสร็จฉันก็ออกมาจากห้องน้ำฉันก็เดินตรงไปที่ห้องครัวทันทีเเต่เดินไปได้ไม่เท่าไรสติฉันก็ดับวูบ

ด้านลีน่า เซลวิน

ฉันเดินตามยัยเลือดสีโคลนนี่จนมาถึงห้องน้ำฉันมาเพื่อที่จะมาแก้แค้นที่มันทำกับฉันไว้วันนี้นางดูไม่ค่อยมีแรงแต่เธอไม่สนใจหรอกว่ายัยนี่จะเป็นอะไรแต่วันนี้ฉันจะเอาคืนให้สาสมกับที่มันเคยทำกับฉันไว้ พอฉันเห็นว่ายัยนั่นเดินออกมาจากห้องน้ำฉันก็ฟาดไม้ไปที่ท้ายทอยของยัยเลือดสีโคลนจนสลบไปและรีบใช้คาถาให้ยัยนี่ลอยขึ้นก่อนจะรีบพาออกไปนอกปราสาททันทีและเดินไปที่ทะเลสาบ ฉันเอายัยนี่วางลงข้างทะเลสาบ



ฉันลุกขึ้นหลังจากรู้สึกตัวฉันจับที่ทายทอยตัวเองด้วยความเจ็บก่อนจะหันไปเห็นยัยเซลวิน

"ตื่นสักทีนะ" เซลวินพูด

"ทำอะไรของเธอ" ฉันถาม

"แก้แค้นยังไงล่ะเเกทำฉันขายหน้าไม่รู้กี่รอบ" นางบอก

"เธอทำตัวเองทั้งนั้น" ฉันพูดกลับ

"ก็เพราะแกไงทุกคนถึงเกลียดฉัน!" นางตะโกน

"มันจะเพราะฉันได้ยังไง ไม่ใช่ว่าเธอรึไงที่เป็นคนเริ่มฉันอยู่ของฉันดีๆมีแต่เธอนั้นแหละที่คอยมากวนมาหาเรื่องฉันตลอด" ฉันพูด

"วันนี้แหละแกจะไม่มีวันเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก" ยัยนั่นพูดพร้อมกับเดินมาใกล้ๆฉันและกับเอาไม้กายสิทธิ์ออกมา

"เธอคิดว่าการที่เธอขู่ฉันแบบนี้ฉันจะกลัวหรอ" ฉันพูด

"เธอต้องกลัวอยู่แล้วเพราะฉันหักไม้กายสิทธิ์ของเธอแล้ว" ยัยเซลซินพูด ฉันทำหน้าตกใจออกไป

"ฮ่า ฮ่าๆ ช็อคเลยล่ะสิ" นางพูด ฉันไม่ได้พูดอะไรแต่กับหัวเราะไปให้นาง

"ฮ่าๆ ขอโทษนะคิดว่าไม้กายสิทธิ์ของฉันมันกระจอกรึไงกันถึงเธอจะหักมันไปแล้วแต่มันก็สามารถกลับคืนมาได้อยู่ดี" ฉันพูด ใช่ไม้ฉันสามารถทำได้ที่ฉันรู้ก็เพราะเคยทำหักแล้วยังไงล่ะ

"ไม่จริง!" ลีน่าตะโกนหลังจากหันไปมองซากไม้ที่เธอเป็นคนหักมันกับมือแต่ตอนนี้มันกับอยู่สภาพเหมือนเดินเหมือนไม่เคยหักมาก่อน

"มันคือความจริง" ฉันบอก

ยัยนั่นไม่ได้พูดอะไรแต่กลับวิ่งมาใส่ฉันแทนเหมือนกลับว่าจะพยายามผลักฉันตกน้ำแต่ก่อนทียัยเซลวินจะถึงตัวฉัน ฉันกลับกับถูกดึงออกจากตรงนั้นทำให้ยัยนั่นตกลงไปแทน
ฉันมองคนที่มาดึงฉันออก

"คุณ" ฉันพูด

"ไง" ทอมทักไคลีย์ก่อนจะหันไปมองคนของตระกูลเซลวินนากินีรายงานเขาตลอดเกี่ยวกับเรื่องของไคลีย์เธอโดนแกล้งอยู่เรื่อยแต่ก็โต้กลับแต่วันนี้นากินีมาบอกเขาว่าเธอดูไม่มีแรงแถมยังโดนยัยนี่รอบทำร้ายอีก

"คุณมาช่วยฉันงั้นหรอ" ฉันถามเขา เขายังไม่คลายกอดจากฉัน

"ฉันไม่ได้แค่จับตาดูเธออย่างเดียวฉันคอยดูแลเธอด้วย" ทอมพูดเขาคลายกอดเธอก่อนจะเดินไปหายัยเซลวินที่ขึ้นมาอยู่บนฝั่งเรียบร้อยแล้ว

"ครูซิโอ" เขาร่ายคำสาปกรีดแทงใส่เซลวินยัยนั่นดิ้นด้วยความเจ็บปวดถึงแม้ว่านางพยายามที่จะร้องเสียงดังแค่ไหนแต่กับไม่มีเสียงสักแอะเขาร่ายมันย้ำๆจนไคลีย์พูดขึ้น

"พอได้แล้วเดี๋ยวยัยนี่ก็ตายพอดี" เธอบอกกับเขา

"ก็ดี นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ" เขาพูด

"ขอร้องล่ะพอเถอะ" ฉันพูดพร้อมกับจับไปที่แขนเขาเขาตอนนี้ไม่ใช่ชายหนุ่มรูปงานเหมือนเคยเขาคงไม่ได้กินน้ำยาสพรรสก่อนมาถึงทำให้เห็นร่างจริงๆของเขา

เขาหยุดร่ายคำสาปใส่เซลวินแต่เดินไปยืนอยู่ตรงหน้ายัยนั่นแทน

"ฉันไว้ชีวิตแกเพราะไคลีย์ต่อจากนี้ไปถ้าแกยังคงหาเรื่องคนของฉันอยู่แกได้ตายจริงแน่" เขาพูด

"คะ.ค่ะ" ยัยนี่พูดเสียงสั่น ไม่นานก็มีคนเดินมา

"ลูเซียสจัดการที่เหลือด้วย" ทอมบอกลูเซียส เขาเป็นเขียนจดหมายบอกเองว่าให้มาที่นี่

"ครับมายลอร์ด" ลูเซียสพูด จอมมารเดินมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ส่วนฉันยังคงช็อคอยู่ช็อคมากเกือบเห็นคนตายต่อหน้า

"ไม่ต้องกลัวสาวน้อยฉันไม่ทำแบบนั้นกับเธอหรอก" ทอมพูดก่อนจะเช็ดน้ำตาที่แก้มให้ไคลีย์เขาไม่มีวันทำร้ายเธอหรอก

"อะ.อืม" ฉันพยักหน้าให้เขา

"ฉันขอตัวก่อนนะไว้เจอกัน" เขาพูดก่อนจะหายตัวไป

ฉันยืนมองหน้ารุ่นพี่ลูเซียสอยู่สักพักก่อนที่เขาจะพูดกับฉัน

"เธอกลับหอเถอะ" ลูเซียสพูด ฉันพยักหน้าให้เขาก่อนจะกลับหอ



ฉันตื่นขึ้นมาของเช้าอีกวันร่างกายไม่ได้อ่อนแอเหมือนเมื่อวานเช้าวันนี้ข่าวของเซลวินดังไปทั่วฮอกวอตส์ในข่าวบอกว่าเธอป่วยกะทันหันจนต้องเข้าเซนต์มังโกแอบสงสารอยู่นะแต่ช่วยไม่ได้นางมาทำฉันก่อนแต่จะว่าไปเมื่อคืนเขาบอกยัยนั่นว่าอะไรนะ 'คนของเขา' ให้ตายสิฉันไปเป็นคนของเขาตั้งแต่เมื่อไรกัน

"นี่ยัยหนวดเมื่อคืนหล่อนหนีไปไหนมา" เจมส์ถาม

"นั่นสิบอกไปเข้าห้องน้ำแต่กลับหายไปเลย" ซีเรียสพูด

"ปวดหัวนิดหน่อยเลยกลับหอน่ะ" ฉันบอกพวกเขา

"โอเครไม่บ่นก็ได้" เจมส์พูดเขาว่าจะบ่นสักหน่อย

"ว่าเเต่อยู่ๆทำไมยัยเซลวินนั่นถึงได้เข้าเซนต์มังโกกะทันหัน" ซีเรียสพูด

"เห็นว่าป่วยจนต้องเข้าเซนต์มังโกเเต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร" ลิลลี่บอก

"สมควรแกล้งคนอื่นไว้เยอะ" คริสติน่าพูด

"เห็นด้วยอย่างยิ่ง" รีมัสพูด ก่อนที่ทุกคนจะเริ่มกินข้าวเช้า

หลังกินข้าวเสร็จฉันก็ขอตัวออกไปนั่งเล่นคนเดียวที่ทะเลสาบไกลกว่าจุดที่ยัยเซลวินโดนทรมานอยู่มาก

"ไง ฉันนั่งด้วยสิ" เสียงทักจากด้านหลังฉัน

"อ๋อได้ค่ะรุ่นพี่ลูเซียส" ฉันบอกเขา

พวกเรานั่งอยู่ด้วยกันสักพักด้วยความเงียบไม่มีใครเปิดปากพูดเลยสักคำจนสุดท้ายก็เป็นรุ่นพี่ ลูเซียสที่พูดขึ้นมาก่อน

"เธอเป็นอะไรกับจอมมาร" ลูเซียสถามไคลีย์เขาเองก็ตกใจเหมือนกันตอนที่ได้รับจดหมายของจอมมารว่าให้มาที่ทะเลสาบ พอเขามาถึงเขาก็เห็นจอมมารอยู่ที่นั่นพร้อมกับไคลีย์แถมดูจะสนิทกันอีกยังไม่รวมเด็กตระกูลเซลวินที่นอนอยู่ที่พื้น

"ไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ" ฉันพูด

"ทำไมเขาดูสนิทกับเธอจัง" เขาถาม

"เราเคยเจอกันมาก่อน" ฉันบอก

"เธอไม่กลัวเขารึไง" เขาพูด

"ก็ไม่ถึงกับว่ากลัว" ฉันพูด ถ้าฉันบอกกับเขาว่าเคยต่อยจอมมารเขาจะเชื่อมั้ยนะ

"ว่าแต่รุ่นพี่เถอะ ฉันได้ยินข่าวว่ารุ่นพี่แบล็คมีแฟนแล้วมันคือความจริงหรือเปล่า" ฉันถามเขา ข่าวที่ดังพอกับข่าวของยัยเซลวินก็คือข่าวของรุ่นพี่แบล็คเปิดตัวแฟน

"ใช่ฉันกับนาซิสซ่าหมั่นกันตามที่พวกผู้ใหญ่เลือกก็เท่านั้น" ลูเซียสตอบไคลีย์เขากับนาซิสซ่าหมั่นกันเพราะผู้ใหญ่นาซิสซ่าเธอมีคนที่เธอชอบอยู่แล้ว

"ไม่ได้ชอบกันงั้นหรอคะ" ฉันถาม

"ไม่ เเค่ทำตามพวกผู้ใหญ่ก็เท่านั้น" เขาบอก

ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไปนอกจากพยักหน้าให้เขาก่อนที่จะล้มตัวลงนอนกับพื้นหญ้า

"นอนลงสิคะตรงนี้ไม่ค่อยมีคนหรอกค่ะหลับสบายมาก" ฉันบอกรุ่นพี่ลูเซียสมาบ่อยมากเลยรู้ว่าไม่มีคนมากวน

ลูเซียสที่ได้ยินก็นอนลงบนพื้นหญ้าข้างไคลีย์เขานอนมองท้องฟ้าอยู่สักพักอากาสที่นี่เย็นสบายอาจเป็นเพราะนอนใต้ต้นไม้ใหญ่ ใกล้ทะเลสาบมีต้นไม้อยู่เยอะเขานอนฟังเสียงของไคลีย์ที่เล่าเรื่องต่างๆให้เขาฟังจนเสียงเธอเริ่มเงียบไปเขาจึงหันไปมองเธอ

"หลับจนได้หึ" เขาพูดก่อนจะถอดเสื้อคลุมออกมาห่มให้เธอพร้อมกับเอาแขนรองหัวเธอไว้เขานอนมองไคลีย์อยู่สักพักก่อนที่จะเผลอหลับไป

*ยังไม่ตรวจคำผิด*

แด็ดที่แปลว่าพ่ออ่ะป่าวอะฮิฮุฮิฮุ