ลำดับตอนที่ #41
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ออกจากห้องพยาบาลเพื่อมาเซอร์ไพรส์วันเกิดผู้ชาย
เหมือนเดิมนอนอยู่แต่ในห้องพยาบาลเหมือนเดิมอยากออกแล้วโว้ยย โครตน่าเบื่อเลย
ควิดดิชก็ไม่ได้ไปดูการบ้านก็ท่วมหัวนอนอยู่ที่นี่จะอาทิตย์หนึ่งแล้วนะไม่ได้ออกไปข้างนอกสักทีเเต่มีอยู่อย่างเดียวที่รู้สึกว่าอยู่ที่นี่เเล้วดีก็คือหนุ่มๆที่เล่นควิดดิชยังไงล่ะมองไปทางไหนก็เจริญหูเจริญ ตาข้างเตียงก็เริ่ดตรงข้ามก็ดีงาม พวกเขาทักฉันด้วยเเหละอยู่ด้วยกันจนสนิทกันแล้ว
"เลิกมองพวกพี่แล้วยิ้มเเบบนั้นสักทีไคลีย์" รุ่นพี่บ้านสลิธิรีนพูด
"ก็พวกพี่มันน่ามองนิ" ฉันบอก
"เเล้วไม่มองพวกพี่หรอ" รุ่นพี่บ้านกริฟฟินดอร์พูด
"ก็มองนะมองทุกคนทั้งหญิงทั้งชาย" ฉันพูด
"เอาเข้าไปแม่คุณ ฮ่าๆๆ" รุ่นพี่ผู้หญิงพูด
รุ่นพี่ทุกคนดูเหมือนจะไม่ได้มีปัญหาระหว่างบ้านกันเลยสักนิดดูสนิทกันดีออก ส่วนรุ่น พี่มัลฟอยเขาก็มาเยี่ยมฉันตลอดรวมถึงพ่อของเขาด้วย เขามาเยี่ยมพร้อมกับปากกาขนนกอันใหม่ที่เป็นสีเขียวเข้มพร้อมกับเขียนชื่อเขาไว้ด้วยตัวอักษรสีทองแถมยังบังคับให้ใช้อีก
ถ้าถามถึงคุณจอมมารอะนะมาเหมือนกันเเต่ไม่ทุกวันมาทีไรมีขนมติดมือมาด้วยตลอดเเถมมาบ่นใส่ฉันอีกว่าเขาไม่อยากไปซื้อกับพวกมักเกิ้ลฉันเลยบอกเขาไปว่าแล้วทำไมไม่ไปซื้อที่ร้านฮันนี่ดูกส์ เหมือนเขาจะพึ่งนึกได้หลังจากที่ฉันบอกเขาไปวันนั้นเขาซื้อมาเยอะกว่าเดิมอี๊กกไม่น่าชี้ทางให้เลย
"พรุ่งนี้วันเกิดเซฟนิ วันที่9มกราคม" ฉันพูดออกมา ว่าเเต่จะเอาอะไรให้ดีนะพรุ่งนี้ถึงจะได้ออกจากห้องพยาบาลออกตรงกับวันเกิดเซฟพอดีจะมีเวลาไหนไปเตรียมของขวัญเนี่ย
"นี่รุ่นพี่เรน ถ้าไม่รู้ว่าจะให้อะไรเป็นของขวัญวันกับเพื่อนต้องทำไง" ฉันหันไปถามหนุ่มรุ่นพี่บ้านสลิธิรีนที่นอนอยู่เตียงข้างๆ
"ถ้าไม่รู้จะให้อะไรทำไมน้องไม่เขียนการ์ดให้ล่ะ" เขาบอก
"เป็นความคิดที่ดีมากขอบคุณค่ะ" ฉันบอกเขา
"ไม่เป็นไร ว่าเเต่วันเกิดใครหรอ" เขาถาม
"วันเกิดเซนเซอร์รัสค่ะพรุ่งนี้" ฉันบอกเขา
"อ๋อสเนปนี้เอง" รุ่นพี่พูด
ฉ้นรอให้ลิลลี่มาหาเพื่อที่จะได้บอกลิลลี่ว่าพรุ่งนี้วันเกิดเซฟและให้ลิลลี่เอากระดาษของฉันมาให้ฉันเขียนการ์ดด้วย พอลิลลี่มาหาเเล้วฉันบอกเธอเธอก็เตรียมของมาให้ครบ ทุกคนในกลุ่มที่รู้ว่าพรุ่งนี้วันเกิดเซฟก็พากันเตรียมของขวัญให้เขาด้วย แม้แต่เจมส์กับซีเรียส
"พวกนายจะเขียนการ์ดวันเกิดให้เซฟด้วยหรอ" ฉันถามเจมส์กับซีเรียสหลังจากที่พวกนี้รู้เรื่องก็มาหาฉันที่นี่
"ก็ใช่ทำไม?" เจมส์ถาม
"เปล่าหรอก" ฉันพูด
"ก็ระหว่างที่เธอไม่อยู่สเนปก็ช่วยฉันตลอดแม้เขาจะชอบบ่นก็เถอะ" ซีเรียสบอก
"ก็จริงอย่างที่ซีเรียสพูดนะเขาช่วยพวกเราแทนเธอตลอด" ปีเตอร์พูด
ฉันยิ้มให้พวกเขา ถึงจะกัดกันตลอดเเต่พอมาวันนี้ทำให้รู้ว่าพวกเขาเเค่เเกล้งกันเล่นทั้งที่จริงใส่ใจกันตลอดน่ารักมาก
"นี่ไคลีย์ทำไมกระดาษเธอหอมจัง" รีมัสถามถึงแม้ว่าจะมีกระดาษที่มีกลิ่นหอมขายแต่กลับของไคลีย์แล้วมันหอมกว่าของพวกนั้นเยอะ
"อ๋อกระดาษนี่ฉันเอาน้ำหอมที่ฉันทำมาฉีดใส่เองแหละไม่มีขาย" ฉันบอกเขา
"หอมมากฉันชอบ มันเหมือนกลิ่นที่อยู่บนตัวเธอเลย" คริสติน่าพูดพร้อมกับดมเสื้อของไคลีย์เต็มปอด
"ขอบใจมากเพื่อนรัก ฉันฉีดใส่เสื้อทุกตัวไว้ขี้เกียจฉีดหลายรอบแต่มันติดทนดีนะฉีดมาหลายวันแล้ว" ฉันพูด
"ดีจังวันหลังทำน้ำหอมมาขายให้ฉันด้วยสิ" คริสติน่าบอกฉันพยักหน้าให้เธอมีคนชอบน้ำหอมฉันด้วยภูมิใจ
"ว่าเเต่พวกนายคงไม่เขียนอะไรพิเรนๆให้เซฟหรอกใช่มั้ย" ลิลลี่ถามเจมส์กับซีเรียส
"ไม่หรอกฉันตั้งใจเขียนขอบคุณจริงๆ" ซีเรียสพูด เจมส์พยักหน้าเห็นด้วยกับซีเรียส
"ก็ดี"ลิลลี่พูด
พวกเราเริ่มเขียนการ์ดกันอย่างตั้งใจต่างคนต่างเขียน
"พวกเธอดูรักกันดีนะ" รุ่นพี่เรนพูด
"แค่วันนี้เท่านั้นแหละค่ะพอเอาการ์ดให้กันเสร็จก็กลับมากัดกันเหมือนเดิม" ฉันบอกกับรุ่นพี่
"ฮ่าๆๆ โอ้ยๆ" รุ่นพี่หัวเราะ หัวเราะไม่ดูแผลที่ปากตัวเองเลยฉันได้เเต่กั้นขำรุ่นพี่เรน จะว่าไปรุ่นพี่เรนนามสกุลเอ่อ...ไม่อยากพูดถึงเลยพูดทีไรคิดลึกตลอด ภาษาฝรั่งเศสอะเนาะ กีลียานที่แปลว่าสงครามนะอย่างคิดลึกเป็น กีของลียานก็แล้วกันได้เเต่บอกตัวเองคิดทีไรเห็นภาพทุกทีโต่งเต่งมาแต่ไกลเลยทีเดียว นั่นเเหละนามสกุลของรุ่นพี่เรนหนุ่มฝรั่งเศสสายเลือดบริสุทธิ์
หลังจากทุกคนเขียนเสร็จก็แยกย้ายกันกลับหอฉันลืมบอกพวกเขาไปเลยว่าฉันออกจากห้องพยาบาลพรุ่งนี้
ฉันตื่นขึ้นมาอย่างสดใสเพราะอะไรอย่างงั้นหรอก็เพราะว่าฉันออกจากห้องพยาบาลแล้วโว้ยยย ฮ่าฮ่าๆ
"ยิ้มแฉ่งเชียวนะไคลีย์" รุ่นพี่สลิธิรีนพูด
"อยู่แล้วค่ะกว่าจะได้ออก รุ่นพี่ก็สู้ๆนะคะ" ฉันพูด
"ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ" เขาพูด
"ฮ่าๆ ไปก่อนนะคะ" ฉันโบกมือให้รุ่นพี่ทุกคนในห้องพยาบาลก่อนออกไป เป็นไงล่ะอยู่ด้วยกันจนสนิทกันไปแล้วทีนี้แหละเวลาที่ฉันเอาคืนยัยเซลวินจะได้ทางสะดวก ยิงทีเดียวได้นกสองตัว
ฉันเดินมาทีหอตั้งแต่เช้าเพราะวันนี้มีเรียนปรุง
อยากจะมาเซอร์ไพรส์ทุกคนสักหน่อย
( เปล่าหรอกลืมบอก)
ฉันขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวที่ห้อง ดีที่ลิลลี่พึ่งลงไปกินข้าวเพราะฉะนั้นฉันต้องรีบอาบน้ำและรีบไปที่ห้องโถงก่อนที่ลิลลี่จะไปที่ห้องพยาบาล
"นี่เจ้าพีกัส ไม่คิดที่จะไปเยี่ยมกันเลยรึไง" ฉันถามเจ้าพีกันหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
"ถึงฉันไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเเต่คนอื่นก็ไปเยี่ยมเธออยู่ดี" มันพูด
"เกินไปเเล้วนะย่ะ" ฉันพูดพร้อมกับบิดแก้มมัน
"รีบไปเถอะหน่า" มันบอก ฉันเลิกแกล้งมันและรีบไปที่ห้องโถง โชคดีหน่อยที่ลิลลี่ยังไม่ไปห้องพยาบาล ฉันเดินเข้าไปด้านในห้องโถงพร้อมกับหันไปมองพวกยัยเซลวินด้วยสายตาที่บอกกับพวกนั้นว่า
"ไคลีย์! ออกมาตั้งแต่เมื่อไร" ลิลลี่ถามหลังจากเห็นน้องสาวตัวเอง
"เมื่อเช้าค่ะ" ฉันบอกลิลลี่
"ทำไมพวกเราไม่รู้ล่ะ" ซีเรียสถาม
"เซอร์ไพรส์ไง" ฉันพูด ที่จริงฉันลืมบอกต่างหาก
"เซอร์ไพรส์มาก" คริสติน่าพูดพร้อมกับกอดฉัน
ฉันนั่งลงก่อนจะหันไปโบกมือแบบไม่เต็มใจให้เซฟเขายิ้มกลับมาให้จากนั้นฉันก็เริ่มกินอาหารตรงหน้าอย่างสุขใจหลายวันมากนะที่ต้องกินคนเดียวแต่โชคดีหน่อยที่มีพวกรุ่นพี่ที่เล่นควิดดิชเป็นเพื่อน
"เธอออกมาตั้งแต่เมื่อไร" เซฟถามทันทีที่ออกจากห้องโถงเพื่อไปเรียน
"เมื่อเช้านะ แต่ว่านะฉันมีอะไรจะบอก" ฉันพูดเสียงแข็งๆไปให้เขา
เซเวอร์รัสที่ได้ยินเสียงของไคลีย์ก็รู้สึกไม่ดีเพราะเมื่อวานเขาไม่ได้ไปหาเธอเลยทั้งวันเขาคิดว่าเธอคงโกรธเขาแล้ว
"ขอโทษที่ไม่ได้ไปเยี่ยมนะ" เขาบอกเธอ
"ไม่เป็นไรหรอก แต่สิ่งที่ฉันจะบอกนายก็คือ" ฉันยังคงพูดเสียงเเข็งใส่เขาอยู่
"สุขสันต์วันเกิดนะ!" ไม่ใช่แค่ฉันที่พูดทุกคนในกลุ่มทั้งหมดพูดพร้อมกัน ฉันนัดกับพวกเขาตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าฉันจะเเกล้งพูดเสียงแข็งๆใส่เซฟแต่พอทำจริงๆแล้วไม่ไหว ดูสายตาเขาตอนขอโทษสิอะไรมันจะน่ารักขนาดนี้
"นี่รู้ได้ยังไงกัน" เขาถามอย่างตกใจ
"ไคลีย์เป็นคนบอกพวกเราเอง" ลิลลี่พูด
"เธอรู้ได้ยังไงกันไคลีย์" เขาถาม
"ถามแม่นายไง" ฉันบอกพร้อมกับยิ้มไปให้ ที่รู้ตั้งชาติก่อนแล้วคนมันติ่งนิ
พวกเราเอาการ์ดให้เขาทีละคนเเต่พอเขาเห็นของพวกเจมส์ก็รู้สึกสงสัยว่าพวกนี้จะเอามาให้ทำไมส่วนพวกเจมส์ก็ไม่กล้าพูดได้เเต่สะกิดให้ฉันพูดให้ ส่วนมากให้เป็นการ์ดเเต่ก็มีของเล็กๆน้อยๆให้เขา
"ขอบใจมากนะไคลีย์" เขาพูดก่อนจะเข้าไปกอดเธอ
"ไม่เป็นไรเเต่อาจไม่ได้มีของขวัญชิ้นใหญ่ๆให้นะพอดียังไม่ออกจากห้องพยาบาล" ฉันบอกเขา
"แค่นี้ก็พอแล้วของขวัญที่ฉันดีใจที่สุดก็คือเธอไง" เขาพูดเสียงเบาข้างหูฉันทั้งที่ยังกอดฉันอยู่
"พอๆ เลิกกอดกันได้เเล้วเห็นแล้วมันอิจฉา" ซีเรียสพูดพร้อมกับแยกออก
"อยากกอดรึไง" ฉันพูด
"ใช่ งั้นมาขอกอดหน่อย" เขาพูดพร้อมกับอ้าแขนเพื่อที่จะมากอดฉัน
"ไม่ว่างฉันก็กอดแล้ว" คริสติน่าพูดหลังจากกอดฉัน
"ใช่ไม่ว่าง" ลิลลี่กอดตาม จากนั้นพวกเราก็ไปเรียนกัน
ควิดดิชก็ไม่ได้ไปดูการบ้านก็ท่วมหัวนอนอยู่ที่นี่จะอาทิตย์หนึ่งแล้วนะไม่ได้ออกไปข้างนอกสักทีเเต่มีอยู่อย่างเดียวที่รู้สึกว่าอยู่ที่นี่เเล้วดีก็คือหนุ่มๆที่เล่นควิดดิชยังไงล่ะมองไปทางไหนก็เจริญหูเจริญ ตาข้างเตียงก็เริ่ดตรงข้ามก็ดีงาม พวกเขาทักฉันด้วยเเหละอยู่ด้วยกันจนสนิทกันแล้ว
"เลิกมองพวกพี่แล้วยิ้มเเบบนั้นสักทีไคลีย์" รุ่นพี่บ้านสลิธิรีนพูด
"ก็พวกพี่มันน่ามองนิ" ฉันบอก
"เเล้วไม่มองพวกพี่หรอ" รุ่นพี่บ้านกริฟฟินดอร์พูด
"ก็มองนะมองทุกคนทั้งหญิงทั้งชาย" ฉันพูด
"เอาเข้าไปแม่คุณ ฮ่าๆๆ" รุ่นพี่ผู้หญิงพูด
รุ่นพี่ทุกคนดูเหมือนจะไม่ได้มีปัญหาระหว่างบ้านกันเลยสักนิดดูสนิทกันดีออก ส่วนรุ่น พี่มัลฟอยเขาก็มาเยี่ยมฉันตลอดรวมถึงพ่อของเขาด้วย เขามาเยี่ยมพร้อมกับปากกาขนนกอันใหม่ที่เป็นสีเขียวเข้มพร้อมกับเขียนชื่อเขาไว้ด้วยตัวอักษรสีทองแถมยังบังคับให้ใช้อีก
ถ้าถามถึงคุณจอมมารอะนะมาเหมือนกันเเต่ไม่ทุกวันมาทีไรมีขนมติดมือมาด้วยตลอดเเถมมาบ่นใส่ฉันอีกว่าเขาไม่อยากไปซื้อกับพวกมักเกิ้ลฉันเลยบอกเขาไปว่าแล้วทำไมไม่ไปซื้อที่ร้านฮันนี่ดูกส์ เหมือนเขาจะพึ่งนึกได้หลังจากที่ฉันบอกเขาไปวันนั้นเขาซื้อมาเยอะกว่าเดิมอี๊กกไม่น่าชี้ทางให้เลย
"พรุ่งนี้วันเกิดเซฟนิ วันที่9มกราคม" ฉันพูดออกมา ว่าเเต่จะเอาอะไรให้ดีนะพรุ่งนี้ถึงจะได้ออกจากห้องพยาบาลออกตรงกับวันเกิดเซฟพอดีจะมีเวลาไหนไปเตรียมของขวัญเนี่ย
"นี่รุ่นพี่เรน ถ้าไม่รู้ว่าจะให้อะไรเป็นของขวัญวันกับเพื่อนต้องทำไง" ฉันหันไปถามหนุ่มรุ่นพี่บ้านสลิธิรีนที่นอนอยู่เตียงข้างๆ
"ถ้าไม่รู้จะให้อะไรทำไมน้องไม่เขียนการ์ดให้ล่ะ" เขาบอก
"เป็นความคิดที่ดีมากขอบคุณค่ะ" ฉันบอกเขา
"ไม่เป็นไร ว่าเเต่วันเกิดใครหรอ" เขาถาม
"วันเกิดเซนเซอร์รัสค่ะพรุ่งนี้" ฉันบอกเขา
"อ๋อสเนปนี้เอง" รุ่นพี่พูด
ฉ้นรอให้ลิลลี่มาหาเพื่อที่จะได้บอกลิลลี่ว่าพรุ่งนี้วันเกิดเซฟและให้ลิลลี่เอากระดาษของฉันมาให้ฉันเขียนการ์ดด้วย พอลิลลี่มาหาเเล้วฉันบอกเธอเธอก็เตรียมของมาให้ครบ ทุกคนในกลุ่มที่รู้ว่าพรุ่งนี้วันเกิดเซฟก็พากันเตรียมของขวัญให้เขาด้วย แม้แต่เจมส์กับซีเรียส
"พวกนายจะเขียนการ์ดวันเกิดให้เซฟด้วยหรอ" ฉันถามเจมส์กับซีเรียสหลังจากที่พวกนี้รู้เรื่องก็มาหาฉันที่นี่
"ก็ใช่ทำไม?" เจมส์ถาม
"เปล่าหรอก" ฉันพูด
"ก็ระหว่างที่เธอไม่อยู่สเนปก็ช่วยฉันตลอดแม้เขาจะชอบบ่นก็เถอะ" ซีเรียสบอก
"ก็จริงอย่างที่ซีเรียสพูดนะเขาช่วยพวกเราแทนเธอตลอด" ปีเตอร์พูด
ฉันยิ้มให้พวกเขา ถึงจะกัดกันตลอดเเต่พอมาวันนี้ทำให้รู้ว่าพวกเขาเเค่เเกล้งกันเล่นทั้งที่จริงใส่ใจกันตลอดน่ารักมาก
"นี่ไคลีย์ทำไมกระดาษเธอหอมจัง" รีมัสถามถึงแม้ว่าจะมีกระดาษที่มีกลิ่นหอมขายแต่กลับของไคลีย์แล้วมันหอมกว่าของพวกนั้นเยอะ
"อ๋อกระดาษนี่ฉันเอาน้ำหอมที่ฉันทำมาฉีดใส่เองแหละไม่มีขาย" ฉันบอกเขา
"หอมมากฉันชอบ มันเหมือนกลิ่นที่อยู่บนตัวเธอเลย" คริสติน่าพูดพร้อมกับดมเสื้อของไคลีย์เต็มปอด
"ขอบใจมากเพื่อนรัก ฉันฉีดใส่เสื้อทุกตัวไว้ขี้เกียจฉีดหลายรอบแต่มันติดทนดีนะฉีดมาหลายวันแล้ว" ฉันพูด
"ดีจังวันหลังทำน้ำหอมมาขายให้ฉันด้วยสิ" คริสติน่าบอกฉันพยักหน้าให้เธอมีคนชอบน้ำหอมฉันด้วยภูมิใจ
"ว่าเเต่พวกนายคงไม่เขียนอะไรพิเรนๆให้เซฟหรอกใช่มั้ย" ลิลลี่ถามเจมส์กับซีเรียส
"ไม่หรอกฉันตั้งใจเขียนขอบคุณจริงๆ" ซีเรียสพูด เจมส์พยักหน้าเห็นด้วยกับซีเรียส
"ก็ดี"ลิลลี่พูด
พวกเราเริ่มเขียนการ์ดกันอย่างตั้งใจต่างคนต่างเขียน
"พวกเธอดูรักกันดีนะ" รุ่นพี่เรนพูด
"แค่วันนี้เท่านั้นแหละค่ะพอเอาการ์ดให้กันเสร็จก็กลับมากัดกันเหมือนเดิม" ฉันบอกกับรุ่นพี่
"ฮ่าๆๆ โอ้ยๆ" รุ่นพี่หัวเราะ หัวเราะไม่ดูแผลที่ปากตัวเองเลยฉันได้เเต่กั้นขำรุ่นพี่เรน จะว่าไปรุ่นพี่เรนนามสกุลเอ่อ...ไม่อยากพูดถึงเลยพูดทีไรคิดลึกตลอด ภาษาฝรั่งเศสอะเนาะ กีลียานที่แปลว่าสงครามนะอย่างคิดลึกเป็น กีของลียานก็แล้วกันได้เเต่บอกตัวเองคิดทีไรเห็นภาพทุกทีโต่งเต่งมาแต่ไกลเลยทีเดียว นั่นเเหละนามสกุลของรุ่นพี่เรนหนุ่มฝรั่งเศสสายเลือดบริสุทธิ์
หลังจากทุกคนเขียนเสร็จก็แยกย้ายกันกลับหอฉันลืมบอกพวกเขาไปเลยว่าฉันออกจากห้องพยาบาลพรุ่งนี้
ฉันตื่นขึ้นมาอย่างสดใสเพราะอะไรอย่างงั้นหรอก็เพราะว่าฉันออกจากห้องพยาบาลแล้วโว้ยยย ฮ่าฮ่าๆ
"ยิ้มแฉ่งเชียวนะไคลีย์" รุ่นพี่สลิธิรีนพูด
"อยู่แล้วค่ะกว่าจะได้ออก รุ่นพี่ก็สู้ๆนะคะ" ฉันพูด
"ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ" เขาพูด
"ฮ่าๆ ไปก่อนนะคะ" ฉันโบกมือให้รุ่นพี่ทุกคนในห้องพยาบาลก่อนออกไป เป็นไงล่ะอยู่ด้วยกันจนสนิทกันไปแล้วทีนี้แหละเวลาที่ฉันเอาคืนยัยเซลวินจะได้ทางสะดวก ยิงทีเดียวได้นกสองตัว
ฉันเดินมาทีหอตั้งแต่เช้าเพราะวันนี้มีเรียนปรุง
อยากจะมาเซอร์ไพรส์ทุกคนสักหน่อย
( เปล่าหรอกลืมบอก)
ฉันขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวที่ห้อง ดีที่ลิลลี่พึ่งลงไปกินข้าวเพราะฉะนั้นฉันต้องรีบอาบน้ำและรีบไปที่ห้องโถงก่อนที่ลิลลี่จะไปที่ห้องพยาบาล
"นี่เจ้าพีกัส ไม่คิดที่จะไปเยี่ยมกันเลยรึไง" ฉันถามเจ้าพีกันหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
"ถึงฉันไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเเต่คนอื่นก็ไปเยี่ยมเธออยู่ดี" มันพูด
"เกินไปเเล้วนะย่ะ" ฉันพูดพร้อมกับบิดแก้มมัน
"รีบไปเถอะหน่า" มันบอก ฉันเลิกแกล้งมันและรีบไปที่ห้องโถง โชคดีหน่อยที่ลิลลี่ยังไม่ไปห้องพยาบาล ฉันเดินเข้าไปด้านในห้องโถงพร้อมกับหันไปมองพวกยัยเซลวินด้วยสายตาที่บอกกับพวกนั้นว่า
' เจอดีแน่ ' ระหวังหัวพวกหล่อนไว้ดีๆแม่จะหยุมมัน
"ไคลีย์! ออกมาตั้งแต่เมื่อไร" ลิลลี่ถามหลังจากเห็นน้องสาวตัวเอง
"เมื่อเช้าค่ะ" ฉันบอกลิลลี่
"ทำไมพวกเราไม่รู้ล่ะ" ซีเรียสถาม
"เซอร์ไพรส์ไง" ฉันพูด ที่จริงฉันลืมบอกต่างหาก
"เซอร์ไพรส์มาก" คริสติน่าพูดพร้อมกับกอดฉัน
ฉันนั่งลงก่อนจะหันไปโบกมือแบบไม่เต็มใจให้เซฟเขายิ้มกลับมาให้จากนั้นฉันก็เริ่มกินอาหารตรงหน้าอย่างสุขใจหลายวันมากนะที่ต้องกินคนเดียวแต่โชคดีหน่อยที่มีพวกรุ่นพี่ที่เล่นควิดดิชเป็นเพื่อน
"เธอออกมาตั้งแต่เมื่อไร" เซฟถามทันทีที่ออกจากห้องโถงเพื่อไปเรียน
"เมื่อเช้านะ แต่ว่านะฉันมีอะไรจะบอก" ฉันพูดเสียงแข็งๆไปให้เขา
เซเวอร์รัสที่ได้ยินเสียงของไคลีย์ก็รู้สึกไม่ดีเพราะเมื่อวานเขาไม่ได้ไปหาเธอเลยทั้งวันเขาคิดว่าเธอคงโกรธเขาแล้ว
"ขอโทษที่ไม่ได้ไปเยี่ยมนะ" เขาบอกเธอ
"ไม่เป็นไรหรอก แต่สิ่งที่ฉันจะบอกนายก็คือ" ฉันยังคงพูดเสียงเเข็งใส่เขาอยู่
"สุขสันต์วันเกิดนะ!" ไม่ใช่แค่ฉันที่พูดทุกคนในกลุ่มทั้งหมดพูดพร้อมกัน ฉันนัดกับพวกเขาตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าฉันจะเเกล้งพูดเสียงแข็งๆใส่เซฟแต่พอทำจริงๆแล้วไม่ไหว ดูสายตาเขาตอนขอโทษสิอะไรมันจะน่ารักขนาดนี้
"นี่รู้ได้ยังไงกัน" เขาถามอย่างตกใจ
"ไคลีย์เป็นคนบอกพวกเราเอง" ลิลลี่พูด
"เธอรู้ได้ยังไงกันไคลีย์" เขาถาม
"ถามแม่นายไง" ฉันบอกพร้อมกับยิ้มไปให้ ที่รู้ตั้งชาติก่อนแล้วคนมันติ่งนิ
พวกเราเอาการ์ดให้เขาทีละคนเเต่พอเขาเห็นของพวกเจมส์ก็รู้สึกสงสัยว่าพวกนี้จะเอามาให้ทำไมส่วนพวกเจมส์ก็ไม่กล้าพูดได้เเต่สะกิดให้ฉันพูดให้ ส่วนมากให้เป็นการ์ดเเต่ก็มีของเล็กๆน้อยๆให้เขา
"ขอบใจมากนะไคลีย์" เขาพูดก่อนจะเข้าไปกอดเธอ
"ไม่เป็นไรเเต่อาจไม่ได้มีของขวัญชิ้นใหญ่ๆให้นะพอดียังไม่ออกจากห้องพยาบาล" ฉันบอกเขา
"แค่นี้ก็พอแล้วของขวัญที่ฉันดีใจที่สุดก็คือเธอไง" เขาพูดเสียงเบาข้างหูฉันทั้งที่ยังกอดฉันอยู่
"พอๆ เลิกกอดกันได้เเล้วเห็นแล้วมันอิจฉา" ซีเรียสพูดพร้อมกับแยกออก
"อยากกอดรึไง" ฉันพูด
"ใช่ งั้นมาขอกอดหน่อย" เขาพูดพร้อมกับอ้าแขนเพื่อที่จะมากอดฉัน
"ไม่ว่างฉันก็กอดแล้ว" คริสติน่าพูดหลังจากกอดฉัน
"ใช่ไม่ว่าง" ลิลลี่กอดตาม จากนั้นพวกเราก็ไปเรียนกัน
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
ไคลีย์ : "รู้สึกสวยมากผู้ที่ชายอยากกอด เริ่ด!"
ถ้าไรท์เขียนผิดบ่อยอย่าด่าไรท์น่ะเพราะไรท์เกือบตกไทย555ถึงว่าตัวเองเขียนผิดบ่อยๆ
ไคลีย์ : โง่มากเจ้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น