ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

    ลำดับตอนที่ #4 : ต้องการคำอธิบาย (แก้ไขครั้งที่ 1)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.69K
      375
      11 มี.ค. 66

    หลังจากที่ฉันรักษาหมาป่าเสร็จ ฉันก็อุ้มหมาป่าในร่างลูกหมาขึ้นเมื่อว่าเห็นหมาป่าตัวใหญ่ที่กลายเป็นลูกหมาแสนน่ารักก็ ฉันก็อดที่จะเข้าไปกอดไม่ได้ขนมันนุ่มนิ่มมากๆหมาป่าที่เห็นฉันทำแบบนั้นก็รู้ทันทีเลยว่าเขานั้นคิดผิดที่เปลี่ยนร่างเป็นลูกหมา



    หลังจากทีฉันฟัดหมาป่าตัวน้อยเสร็จ(ที่จริงๆตัวใหญ่กว่าเธอเยอะ)ฉันก็อุ้มมันไปหาพวกๆพี่ฉันที่รอฉันอยู่ที่ชิงช้าทันที 

     


    เเต่ทันทีที่ไคลีย์เดินออกไปคนที่ซ่อนอยู่หลังต้นไม้ก็ปรากฎตัวเขาเป็นเด็กผู้ชายตัวสูงผมสีดำเขามองมาที่ไคลีย์และคิดในใจว่าเขาเจอคนที่เป็นผู้วิเศษแบบเขาแล้วล่ะ



    เมื่อลิลลี่เเละเพ็ตทูเนียเห็นแฝดคนเล็กที่กำลังเดินมาพร้อมกับอุ้มก้อนขาวๆมาด้วยจึงหยุดเล่นเเล้วเดินมาหาผู้เป็นน้องสาวทันที



    "ไคลีย์เธออุ้มก้อนอะไรมาน่ะ"  ลิลลี่ถามแฝด
     

     

    "นั่นมันลูกหมารึเปล่า" เพ็ตทูเนียถามไคลีย์

     


    "ก้อนงั้นเรอะเธอเรียกฉันว่าก้อนงั้นเรอะ"หมาป่าดูจะหงุดหงิดนิดหน่อยเมื่อได้ยิน ลิลลี่เรียกตัวเองว่าก้อน ฉันที่ฟังมันออกก็ได้เเต่กั้นขำเพราะฉันเองก็เคยเรียกมัน
     


    "ใช่เเล้วพี่ลูกหมา หนูเห็นมันนอนเจ็บอยู่ก็เลยช่วยเห็นมันน่ารักดีก็เลยอุ้มมาด้วย หนูว่าจะขอพ่อกับแม่เลี้ยงน่ะ"   หมาที่ได้ยินแบบนั้นก็คิดในใจ ถามฉันรึยังยัยเด็กนี่



    เมื่อพี่ๆได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะยังไงพ่อกับแม่ก็คงให้เลี้ยงอยู่ดีถึงไม่ให้พวกเธอก็จะช่วยน้องเธอเองเพราะถ้าน้องมีความสุขพวกเธอเองก็มีความสุขด้วย

     

    หลังจากนั้นฉันก็นั่งดูพวกพี่ๆเล่นกัน ทำไมฉันถึงไม่ไปเล่นด้วยนะหรอก็เพราะฉันให้เหตุผลว่าจะนั่งเฝ้าน้องหมายังไงล่ะ ที่จริงฉันเฝ้าดูเหตุการที่ลิลลี่จะแสดงเวทมนตร์ให้เพ็ตทูเนียดูหลังจากเล่นชิงช้าเสร็จน่ะสิ เพราะหลังจากที่ลิลลี่แสดงเวทมนตร์แล้วป๋าเชฟก็มาบอกว่าลิลลี่เป็นแม่มดนั่นทำให้ลิลลี่เเละเพ็ตทูเนียเริ่มห่างกันเเละไม่ถูกกันฉันจะไม่ยอมให้พี่น้องผิดกันหรอกเเต่ก็คงจะให้เนื้อเรื่องดำเนินต่อไปอยู่ดี
     


    อีกฝั่งทางต้นไม้ใหญ่มีเด็กชายผิวขาวสูงยืนดูเด็กหญิงผมแดงอมส้มที่กำลังนั่งเล่นกับ
    ก้อนขาวๆนั่นอยู่  ที่จริงเขาก็สังเกตดูอีกคนด้วย เขาคิดว่าน่าจะเป็นแฝดกันอีกคนก็น่าจะเป็นแม่มดเหมือนกัน เเต่คนที่นั่งเล่นอยู่นี้เป็นแม่มดชัวร์เพราะเขาเป็นคนที่เเอบดูเธอพูดอยู่คนเดียวในป่าแล้วเขาก็เห็นเหมือนมีเเสงอะไรออกมาจากมือเธอหลังจากนั้นเจ้าก้อนขาวๆนั่นทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังไม่มีมันแปลกมากสำหรับเขา
     


    ตัดกลับมาอีกฝั่ง



    ลิลลี่ที่เล่นเสร็จก็เดินมาหาแฝดตัวเองแล้วเรียกพี่สาวคนโตมาด้วย

     

     

    "มีอะไรหรอลิลลี่" เพ็ตทูเนียถาม

     


    "นั่นสิพี่มีอะไรงั้นหรอลิลลี่" 

     

     

    ลิลลี่เมื่อได้ยินคำถามเธอก็เดินไปหยิบดอกไม้เหี่ยวๆมาหนึ่งดอก

     

     

    "ฉันมีอะไรจะให้ดู"  ลิลลี่บอกทั้งสองเมื่อเธอกำดอกไม้เเละเเบมือออกจากดอกไม้ที่เหมือนตายเธอกับทำให้มันมีชีวิตอีกครั้ง



    ฉันที่เห็นก็ช็อคสิครับเพราะจู่ๆลิลลี่ก็แสดงเวทมนตร์ออกมาโดยที่ฉันยังไมทันได้ตั้งตัวก่อนที่ฉันจะหันไปหาเพ็ตทูเนีย สิ่งที่ฉันเห็นก็คือเธอก็ช็อคเหมือนฉันเเต่มันคงมากกว่าหลายเท่าเพราะฉันรู้อยู่แล้วเเต่เธอไม่รู้
     


    เพ็ตทูเนียที่หลังจากหยุดช็อคได้เเล้วเธอก็ถามน้องสาวคนกลางทันที

     

     

    "ลิลลี่เธอทำได้ยังไง บอกพี่มานะเธอทำได้ยัง"
     


    "เวทมนตร์ไงล่ะ เธอเป็นผู้วิเศษ" 

     

     

     อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นเราทั้งหมดหันไปตามเสียง ปรากฎเป็นเด็กผู้ชายตัวสูงผมยาวดำ ทันทีที่ฉันเห็นเขาฉันก็ตกใจเพราะเขาคือป๋าเชฟในตอนเด็กน่ะสิ

     


    "หมายความว่าไง เวทมนตร์ ผู้วิเศษ น้องสาวฉันเนี่ยนะเป็นผู้วิเศษ"  เพ็ตทูเนียถามเด็กผู้ชายด้วยความตกใจ

     


    "ใช่ แต่ไม่ใช่แค่เธอคนนี้เธอคนนั้นก็เป็นด้วย"

     

     

    “เอ้า” ฉันร้องออกมาด้วยความงงงวยที่จู่ๆเขาก็ชี้มาที่ฉันแล้วบอกว่าฉันเป็นผู้วิเศษ

     


    เพ็ตทูเนียที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจอีกรอบลิลลี่ก็เช่นกันเธอเองก็ตกใจที่น้องสาวฝาแฝดของเธอก็เป็นแบบเธอ

     

     

    "ไคลีย์น้องก็ทำแบบนี้ได้งั้นหรอ"  ลิลลี่ถาม 

     

     


    "ตอบพี่มาไคลีย์" เพ็ตทูเนียถามน้องสาวคนเล็กที่เอาแต่ก้มหน้า

     


    "ใช่หนูทำได้,,,เเต่หนูไม่ได้จะปิดบังพี่นะหนูเเค่คิดว่าถ้าหนูบอกพี่ไปพี่คงจะกลัวคนอย่างหนู หนูก็พึ่งรู้ว่าพี่ลิลลี่เองก็เป็นเหมือนกัน" แถจนสีข้างถลอกหมดแล้ว

     

     


    เมื่อเพ็ตทูเนียทีได้ยินแบบนั้นก็ไม่รู้จะพูดอะไรเพราะเธอเองก็ไม่ได้รู้สึกกลัวน้องๆทั้งสองคนเลยเพียงเเต่แค่ตกใจเเละต้องการคำอธิบาย



    ฉันที่เห็นว่าพี่สาวคนโตเงียบไม่ยอมพูดอะไรก็ได้แต่หันไปหาพี่สาวผู้เป็นฝาแฝดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ลิลลี่ที่เห็นแฝดคนน้องหันมาหาตัวเองพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก็หันไปหาผู้เป็นพี่คนโตที่เอาแต่เงียบมาสักพักแล้ว
     


    "พี่"  ฉันเรียกเพ็ตทูเนียด้วยเสียงอ่อยเพราะเธอเอาแต่เงียบ

     



    "ไว้ค่อยไปอธิบายกับพี่ที่บ้าน" เธอพูดพร้อมกับเดินออกไป

     



    ฉันที่เห็นเพ็ตทูเนียเดินออกไปก็หันไปหาแฝดคนพี่

     

     

    "เอาน่าไคลีย์เราค่อยไปอธิบายกับเพ็ตทูเนียทีหลังแต่สิ่งที่พี่อยากรู้ก็คือเรามีเวทมนตร์งั้นหรอ"

     



    เซเวอร์รัสที่ยืนฟังสามพี่น้องมานานหลังจากที่น่าจะเป็นพี่คนโตเดินออกไป เขาก็เข้าไปบอกว่าจะพูดทุกอย่างที่เขารู้ให้พวกเธอฟัง ผ่านไปสักพักหลังจากที่เขาเเนะนำตัวและเล่าให้พี่น้องฝาแฝดฟังเรื่องฮอกวอตส์และเวทมนตร์เสร็จเขาก็นั่งเล่นกับพวกเธอสักพักแต่ในใจเขาอยากถามไคลีย์มากว่าเธอไปทำอะไรที่ป่านั้น เเต่คงจะเก็บไว้ก่อนเพราะถ้าเธออยากเล่าคงเล่ามันให้ฟังเอง
     

     

     




    ขอกำลังใจด้วยนะคะ อาจจะเเต่งมั่วไปหน่อย555



     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×