[fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

ลำดับตอนที่ #38 : กลับไปเรียนอีกแล้วจ้า~

พวกเรากับมาถึงบ้านก็เกือบจะเที่ยงพอดีถึงไวหน่อยเพราะเดินทางตั้งเเต่เช้าตู่ ฉันได้มานอนตายในรถแทนเพราะเมื่อคืนนอนดึกมัวเเต่ตีกันกับเจ้าพีกัส ก็เพราะโดนหมาเบียดตกเตียงนะสิกว่าจะขยับเจ้าอ้วนออกไปได้เล่นเอาเหนื่อยแทบเเย่

"ตื่นได้เเล้วไคลีย์ น้ำลายยืดใส่เเขนเสื้อฉันหมดแล้ว" เซเวอร์รัสพูดพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าของเขาอุดปากเธอไว้ ถ้าถามว่าทำไมเขาถึงมานั่งตรงนี้แทนลิลลี่นะหรอก็เพราะอยู่ๆลิลลี่ก็บอกให้เขามานั่งเองแถมยิ้มแปลกๆมาให้อีก เขาไม่ได้ติดอะไรหรอกเเถมเต็มใจซะอีก
"ถึงแล้ว?" เธอถามด้วยความงัวเงีย 

น่ารักเห้ย!ไม่ได้ เขาได้เเต่ส่ายหัวห้ามตัวเองไว้เเละตอบเธอ

"ใช่ แถมเธอยังทำแขนเสื้อฉันเปียกอีกด้วย" เขาพูด

"คิดซะว่าเป็นที่ระลึกก่อนกลับบ้านก็เเล้วกันนะ" เธอพูดก่อนจะลงรถไปยกกระเป๋าตัวเอง

"ระทึกสิไม่ว่า" เซเวอร์รัสพูดก่อนจะลงรถและมาช่วยเธอยกกระเป๋าลง ตอนไปว่าหนักแล้ว ตอนกลับหนักกว่าเดิมอีกยกทีหลังแทบหัก

"งั้นเรากลับบ้านก่อนนะคะคุณไดแอน คุณเอเลียด" ไอรีนบอกกับสองสามีภรรยา

"ให้พวกเราไปส่งมั้ยคะ?" ฉันถาม

"ไม่เป็นไรจ้ะหนูไคลีย์ไปพักผ่อนเถอะจ้ะ" คุณไอรีนตอบ

"อย่าลืมซักผ้าเช็ดหน้าให้ฉันด้วยล่ะ กลับก่อนนะครับ" เซฟพูดกับฉันก่อนจะหันไปบอกพ่อกับแม่ฉันและค่อยเดินตามคุณไอรีนไป

พวกเราขนของเข้าบ้านกัน และเเยกย้ายกันไปพักผ่อน ฉันตื่นอีกทีคือเช้าของอีกวันหลับเป็นตายนี่ถ้าไม่ติดว่าหิวก็คงไม่ลุก เเถมต้องตื่นมาจัดกระเป๋าไปเรียนอีกเศร้าว่ะ

"ตื่นเเล้วหรอจ้ะคุณลูก" ไดแอนพูดกับลูกสาวคนเล็กหลังจากเห็นเธอเดินลงมาจากด้านบน

"หนูตื่นเพราะ.." ฉันยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงพูด
เเทรกขึ้นมาก่อน

"หิว ยัยตัวเเสบของเรามีไม่กี่อย่างหรอกคุณถ้าไม่หิวก็โดนเจ้าพีกัสปลุก เเต่คงจะเป็นอย่างเเรก มากกว่านะซิ" เอเลียนพูด เขารู้นิสัยลูกสาวคนเล็กของบ้านดี ถ้าเกิดว่ายัยตัวเเสบไม่ได้กินข้าวเย็นละก็พอนอนจนอิ่มเเล้วกระเพราะก็จะทำงานทันทีพอตื่นเช้ามาก็จะหิวถ้าเกิดว่ายังไม่หิวก็โดนเจ้าพีกัสปลุกแต่วันนี้คงหลับลึกจริงๆ ขนาดลิลลี่ปลุกแล้วยังไม่ขยับ เจ้าพีกัสก็คงจะหมดปัญญาที่จะปลุกเจ้านายมันแล้ว

"ใช่หนูหิวมาก~" ฉันพูดก่อนจะไปนั่งข้างลิลลี่

"พี่ปลุกเเล้วแต่น้องไม่ยอมตื่นแถมยังทำท่าทางเหมือนจะต่อยใครอีก" ลิลลี่บอก

ฉันได้เเต่คิดตาม ทำท่าทางเหมือนจะต่อยใครงั้นหรอ อ๋อเมื่อคืนฉันฝันว่าได้ใส่หน้าของจอมมารอีกรอบตามมายันในฝัน ฉันคงหมั่นไส้หน้าขาวที่ไม่มีจมูกนั่นยังดีเเต่ในฝันถ้าเป็นจริงนี่เขาจมูกหักแล้วนะเดิมฉันได้ไปกองอยู่พื้นเเน่เพราะต่อยจมูกจอมมาร

"หนูทำท่าไชโยรึเปล่า พี่ตาฝาดแน่ๆหนูออกจะบอบบางจะไปต่อยไปทุบใครเป็น" ฉันพูดพร้อมกับดัดเสียงให้มันดูแอ๊บแบ๊วขึ้น

"อย่าให้พี่บอกกับทุกคนนะว่าน้องเคยทุบหลังของเจมส์ ดังตุบ" ลิลลี่กระซิบบอกน้องสาว เธอเห็นหน้าน้องสาวเธอก็รู้แล้วว่าต้องลืมเเน่ๆ 

โอ้วว พระเจ้า นี่ฉันเคยทุบหลังของเจมส์หรือนี่ลืมไปได้ยังไงกันนะ ฉันคิดพรางแกล้งเอามือเเตะหน้าอกอย่างตกใจ ปลอมนะได้เเต่บอกตัวเอง

"เอาล่ะทั้งสองรีบกินข้าวจะได้ไปจัดกระเป๋า" ไดแอนบอกลูกสาวฝาแฝด ที่ตอนนี้เหมือนกำลังมีเรื่องอะไรกันอยู่

หลังกินข้าวเสร็จฉันก็ขึ้นมาจัดกระเป๋าเตรียมไว้รอบนี้เอากระเป๋าไปเพิ่มอีกใบสำหรับขนขนมที่ฉันไปไถ่เงินของคุณจอมมารซื้อมาโดยเฉพาะ
พอเอามาจัดลงกระเป๋าแล้วล้นกระเป๋าเลยแฮะ เพราะบางอันที่ฉันซื้อแค่กะจะซื้อแค่อันเดียวแต่คนที่จ่ายเงินให้ฉันนะสิเป็นหยิบใส่ตระกร้าให้ฉันแบบจุกๆ พอคิดเงินเสร็จยังมีหน้ามาบอกว่าฉันกินเยอะอีกแต่ไม่เป็นไรถึงจะโดนบ่นว่ากินเยอะเเต่ได้กำไรเป็นขนมมาเพียบ


วันที่1มกราคม (เปิดเรียนเเล้วจ้า~)

"ลูกขนอะไรกลับไปเนี่ยไคลีย์ ตอนมามาแค่กระเป๋าเดียวตอนกลับทำไมมีกระลากอันเล็กไปด้วยละเนี่ยคุณลูก" ไดแอนถามลูกสาวคนเล็กหลังเห็นลูกคนเล็กลากกระเป๋าใบเล็กมาด้วย

"ขนขนมไปไงค่ะแม่ หนูเอาไปด้วยเพราะที่ฮอกวอตส์เวลาหนูหิวตอนกลางคืนจะได้ไม่ต้องแอบออกจากหอไปกินที่ห้องุครัวไงค่ะ" ฉันพูดออกไปทีแรกก็ไม่ได้อะไรกับคำพูดหรอกนะ แต่พอมาคิดดีๆแล้ว 

นี่เราเผลอบอกความลับที่เเอบออกจากหอเพื่อไปกินข้าวที่ห้องครัวโรงเรียนให้ทุกคนฟังงั้นหรอ 

ไม่นะ.นะ.นะ (เสียงเอคโค่โดยไคลีย์ สาวหนวด)

"ยังไงจ้ะคุณน้องแอบออกจากหอนอนงั้นหรอ"ลิลลี่ถามน้องสาวจอมซนของเธอ ทำไมเธอถึงไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ เเสบมากยัยน้องเล็ก

"อย่างที่ได้ยินเลยค่ะคุณพี่~" ฉันพูด โป๊ะเเตกเพราะตัวเองมีอยู่จริง

"กฎของโรงเรียนก็มีนะคะคุณน้องว่าห้ามออกจากหอนอนโดยพลการ" ลิลลี่พูด

"โอเครก็ได้ๆ หนูจะไม่แอบออกจากหอเเล้วค่ะ" ฉันบอก แต่จะให้ทำไงได้กฎมีไว้แหกแค่ไปตีสนิทกับพรีเฟ็คต่างบ้านเเค่นี้ทางเดินก็สะดวก อะฮิฮิฮิ

ลิลลี่ยืนจ้องตาจับผิดฉันอยู่นานจนแม่ต้องพูดขัดขึ้นมาก่อน

"เอาล่ะๆก่อนจะขึ้นรถไฟมาให้พวกเรากอดซะดีๆ" ไดแอนบอกลูกทั้งสองพร้อมกับดึงมากอดเเป็บเดียวก็ต้องจากกันอีกแล้วเร็วซะเหลือเกิน 

"พ่อกับแม่แล้วก็พี่เพ็ตจะไปไทยหรอคะ" ฉันถามพ่อเพราะเมื่อวานคุณไอรีน มาที่บ้านมา บอกว่ากับพ่อว่าจะไปประเทศไทย

"หูไวจริงๆลูกคนนี้ ใช่พวกเราจะไปที่ประเทศไทย ไปงานโชว์เพชรนี้เเหละมีอะไรรึเปล่าหื้ม" เอเลียนพูดพรางถามลูกสาวคนเล็ก

"อ๋อหนูแค่อยากได้ชาไทยเป็นของฝากเฉยคะ" ฉันบอกกับพ่อ ไม่ได้กินมานานของมันขาด

"ได้สิเดี๋ยวพ่อหาซื้อมาให้" พ่อพูด


หลังจากนั้นพวกเราก็กอดลากันจนใกล้เวลาที่รถไฟจะออกฉันกับลิลลี่ต้องจำใจขึ้นรถไฟเเต่ก่อนขึ้นรถไฟฉันไม่ลืมที่จะตะโกนบอกพ่อว่า.......

"อย่าลืมชาไทยหนูนะ!"

*ยังไม่ตรวจคำผิด*

หน้าน้องหลังจากที่รื้อฟื้นความหลังว่าตัวเองเคยทุบหลังเจมส์

ไคลีย์ : "ฉันทำจริงหรอเนี่ย โอ้.มาย.ก๊อด ฉันรู้สึกผิดจริงๆนะ"

เจมส์ : "อย่ามาสตอเบอรี่สตอเบอเเหลนะยัยหนวด!"