[fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

ลำดับตอนที่ #37 : มีคนหลงสเน่ห์1อัตรา

วันหยุดช่างผ่านไปไวซะเหลือเกิน อีกเเค่สามวันก็จะต้องกลับไปเรียนซะเเล้วยังอยากหยุดต่ออยู่เลย~คนมันขี้เกียจอ่ะ เเต่จะว่าไปเหมือนฉันจะโดนคุณจอมมารจับตาดูแบบจริงจังซะด้วยไม่ว่าฉันจะไปเที่ยวไปเล่นที่ไหนในลอนดอนก็สามารถเห็นเขาตามที่ต่างๆได้ง่ายๆเสมือนว่าสเเตนบายรออยู่เเล้ว ตอนนี้ก็เหมือนกัน

"นี่ถามจริงคุณว่างขนาดนั้นเลยหรอ ฉันเห็นคุณอยู่ทุกที่เลย" ฉันเดินเข้าไปถามเขาตรงๆหลังจากเห็นเขายืนมองฉันมานาน

"ก็บอกเเล้วไงว่าฉันจะจับตาดูเธอ" เขาพูด

"เข้าใจว่าจะจับตาดูฉันแต่จะมาขัดฉันกับเซฟเวลาอยู่ด้วยกันไม่ได้" ฉันบอกเขา ใช่เขาไม่เเค่มาจับตาดูเฉยๆแต่เวลาที่ฉันกับเซฟอยู่ด้วยกันก็จะโดนเขามากวนตลอด

"ได้สิทำมั้ยจะไม่ได้" เขาพูดอย่างลอยหน้าลอยตา

"ถ้าจะจับตาดูขนาดนี้นะแนะนำให้มาอยู่กับฉันเลย" ฉันบอกเขา ไปไหนมาไหนเห็นเเต่คนเดิมตลอดขยันปรุงน้ำยาสรรพรสจริงๆ

"ได้หรอ?" เขาถาม

"ประชดเถอะ" ฉันบอกเขาก่อนจะเดินหนีไปซื้อของกิน

ฉันเดินเข้าออกร้านไหนก็จะมีคนเดินตามตลอดเอาเข้าไปตามติดยิ่งกว่าผีก็จอมมารนี่เเหละเดี๋ยวเจอฉันหลอกให้เลี้ยงขนมดูสิว่ายังจะอยากตาม อยู่รึเปล่า

"นี่ ถ้าจะตามขนาดนี้ช่วยเลี้ยงขนมด้วยสิ" ฉันหันไปบอกเขา

"ทำไมฉันต้องเลี้ยงเธอด้วย" เขาถาม

"ถ้าไม่เลี้ยงก็ไม่ต้องตาม" ฉันบอกเขา

"หึ ดูซิว่าเด็กอย่างเธอจะกินแค่ไหนกัน" เขาพูด

"พูดงี้คือจะเลี้ยง?" ฉันถามเขา ง่ายไปป้ะ

"แค่เศษเงิน" เขาพูด จ้าเชื่อก็ได้ว่าเเค่เศษเงิน ขนาดเงินห้าร้อยล้านยังหามาได้ง่ายๆ ค่อยดูจะกินให้แหลก

ฉันเดินเข้าออกร้านขนมเป็นว่าเล่นได้ของมาเยอะมาก ใครเป็นถือก็คนเลี้ยงไงเขาเอาไปถือเอง จอมมารมีมุมนี้แบบนี้ด้วย อเมซิ่งมาก ต้องทำท่าเขินให้เขาใช่มั้ย

"เป็นอะไรของเธอทำท่าอะไรแปลกชะมัด" เขาพูดหลังเห็นยัยเด็กนี่อยู่ๆก็ทำแปลกๆ

"กำลังเขินไง ไม่คิดว่าจะมีคนมาทำแบบนี้ให้" ฉันพูดพร้อมกระพริบตาปริบๆให้

"ฉันดูออกว่าเธอแกล้งทำเป็นเขิน" เขาพูด

"ไม่เนียนหรอ" ฉันถามเขา

"เนียนตายเหอะ" เขาตอบ โอเคร๊ไม่เนียนก็ไม่เนียน หาร้านขนมต่อดีกว่า ฉันคิดพรางเดินหาร้านขนมอย่างสบายใจ



"อิ่มจังตังอยู่ครบ" ฉันพูดพร้อมกับตีพุงน้อยๆของตัวเองพวกเรานั่งอยู่ม้านั่งสาธารณะ จะว่าไปอยู่กับเขาก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นนิ หรือ
เพราะเเค่กับฉัน

"กินเยอะอย่างกับโทรลล์" เขาพูด เขาไม่คิดว่ายัยนี่จะกินเยอะขนาดนี้

"เงินในกระเป๋าคุณคงไม่หมดหรอกมั้ง" ฉันพูด

"มันไม่มีวันหมดหรอก ฉันเลี้ยงเธอได้สบาย" เขาพูด

"ถึงไม่มีคุณฉันก็เลี้ยงตัวเองได้จ้า" ฉันพูดและเเกะขนมกินต่อ

"เเต่มีฉันไว้เลี้ยงเธอสบายกว่านะ" เขาพูด

"ลองกินอันนี้ดูสิอร่อยนะ" ฉันบอกเขาก่อนจะเผลอยัดขนมเข้าปากเขา แหะเผลออีกเเล้วฉันนึกว่าอยู่กับเซฟเพราะเวลาเขาพูดมากฉันจะเอาขนมยัดปากเขาเป็นประจำ

"ทะ..ทะ..โทษทีฉันลืมตัว คายมันออกมาก็ได้นะ" ฉันพูดพร้อมกับยื่นถุงไว้ให้เขาคาย

"คายทำไม?" เขาถามพร้อมกับเคี้ยวขนมไปด้วย

"คุณคงไม่ชอบขนม" ฉันพูดพรางเก็บขนมเข้ากระเป๋ากลัวว่าเขาจะเอาคืน

"ใช่ฉันไม่ชอบ แต่ถ้าเธอเป็นคนป้อนฉันไม่ติด" เขาพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้

"งั้น.....ก็กินให้เป็นเบาหวานไปเลย!" ฉันพูดพร้อมกับยัดขนมเข้าปากเขา เขินรุนแรงไปหน่อยขอโทษละกันหลังจากนั้นฉันก็เอาขนมให้เขากินเรื่อยๆไม่ใช่อะไรหรอกฉันอยากชิมหลายๆอันเเต่กินไม่หมดเลยเอาขนมให้เขากินเวลาเขาพูดอ่อย ขยันพูดซะด้วย

ไม่รู้ว่าเราสองคนอยู่ด้วยกันนานขนาดไหนแต่ที่แน่ๆฟ้าเริ่มมืดแล้ว

"โอเครได้เวลากลับแล้ว" ฉันบอกเขาก่อนจะลุกขึ้น

"ฉันจะไปส่งเธอเอง" เขาพูดพร้อมกับถือถุงขนมที่เขาซื้อให้ฉันไว้

"ยังไงเนี่ย~คิดอะไรกับฉันป้ะเนี่ย" ฉันพูดหยอกเขา

"แล้วเเต่เธอจะคิด" เขาพูด ยัยนี่ไม่แบ่งให้เขาได้พูดเลยเอาเเต่ยัดขนมใส่ปากเขา

"เเหม่~ตอนนั้นยังบอกจะลงทงลงโทษอยู่เลย"
ฉันพูดกับเขาแบบติดตลก

"ไว้ทีหลังก็เเล้วกัน" เขาพูด

"ทีหลัง? คุณอยากเจอฉันอีกรึไงหลงเสน่ห์ฉันแล้วละสิ" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มกวนตีนไปให้

เขาไม่ได้พูดอะไรเเต่พาฉันกลับมาที่โรงแรม พามาถูกด้วยเเสดงว่าตามดูอยู่ตลอด

"รู้ด้วยว่าฉันอยู่ที่นี่?" ฉันแกล้งถามเขา

"ฉันรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ" เขาพูด ใช่เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเด็กนี่รู้แม้กระทั่งว่าใครให้แหวนกับเธอมา

"เอาที่สบายใจเลยค่ะท่าน" ฉันพูดก่อนจะเอาถุงขนมทั้งหมดมาถือ ซื้อเยอะเหมือนกันนะเรา

"ฉันจับตาดูเธออยู่นะ" เขาพูดก่อนจะเดินออกไปและกลืนหายไปกับความมืด

"รู้แล้วว่าจับตาดูอยู่กลัวลืมรึไงกัน" ฉันบ่นออกมาก่อนจะเดินเข้าโรงแรม


"ไหนบอกไปซื้อขนมแป็บเดียวไง" ลิลลี่ถามน้องสาวฝาแฝด

"ซื้อเพลินไปหน่อย แหะ" ฉันพูดหัวเราะเเห่งไปให้ถ้าบอกไปว่าไปนั่งเล่นกับผู้ชายมามีหวังไม่ำ่ได้ไปไหนเองเเน่

"คงจะเพลินจริง ดูสิถุงขนมเต็มเลย" เพ็ตทูเนียพูดพรางอมยิ้มพร้อมกับไปรับถุงขนมมาจากน้องสาว

"หนูไปเก็บกระเป๋าดีกว่า" ฉันพูดพร้อมกับเดินไปเอากระเป๋ามาใส่เสื้อผ้า พอเก็บเสร็จก็ให้ข้าวเจ้าพีกัสและไปกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารกับทุกคนเเต่ฉันคงกินไม่ลงหรอกเล่นกินขนมไปเยอะซะขนาดนั้น

"เธอไม่หิวรึไงไคลีย์" เซเวอร์รัสถาม เพราะเห็นเธอกินเเต่นมร้อน

"กินขนมเยอะเเล้วมันยังอิ่มอยู่เลย" ฉันบอกเขา

"มั่นใจนะ" เขาถามอีกรอบ

"กินแค่นมร้อนก็พอ ขืนกินข้าวเข้าไปอีกมีหวังท้องฉันได้เเตกตาย" ฉันบอกเขา

"ถึงว่าทำตัวอืดๆ ทีแท้อิ่มอยู่นี่เอง" เขาพูดเเกล้งเธอ

"กินเข้าไปเลยนายอ่ะ" ฉันพูดพร้อมกับเอาผักยัดปากเขา นี่พูดเยอะดีนักเเต่ก่อนละเงียบมากเดี๋ยวนี้พูดมากไม่ไหว 

เซเวอร์รัสที่กวนประสาทไคลีย์ได้สำเร็จก็กินผักที่เธอเป็นคน(ยัด)ป้อนให้อย่างสบายใจ 

ทุกคนมองเด็กสองคนนี้ด้วยความว่างเปล่าทำเหมือนกับพวกเขาเป็นอากาศไปซะเเล้ว ดูสิคนโดนผักยัดปากยังเคี้ยวไปอมยิ้มไปประหนึ่งว่าโดนป้อนอย่างนุ่มนวนเเต่ที่จริงคือยัดต่างหาก 

*ยังไม่ตรวจคำผิด*

ลงให้ก่อนสั้นๆ555  ขอเเบ่งสมองอันเกียจคร้านไปสอบก่อนนะ เเต่ที่เเน่ๆคณิตไรท์ได้แก้ล้านเปอร์เซ็น5555༎ຶ‿༎ຶ เพราะส่งกระดาษเปล่า คุณครูเป็นอะไร!สอนอย่างออกอีกอย่างหัวจะปวด

สีหน้าของคนเลี้ยงขนมยัยน้อง

ทอม : "กินโหดเหมือนโกรธใครเเต่คนที่รับกรรมมันคือฉัน!"

ไคลีย์ : "เป็นเบาหวานไปด้วยกันนะ"

จับมือเข้าโรงบาลด้วยกัน