ลำดับตอนที่ #32
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : เตรียมตัวไปเที่ยวลอนดอน
หลังจากที่พ่อพาฉันไปกินแฮมเบอร์เกอร์ตามสัญญาพ่อก็พาฉันกลับมาที่บ้านแถมซื้อแฮมเบอร์เกอร์กลับมาฝากทุกคนด้วย
"มาแล้วหรอสองคนพ่อลูก" ไดแอนออกมารับสามีกับลูกสาวหลังได้ยินเสียงรถของสามี
"กลับมาแล้วค่ะ! ดูสิมีของกินมาฝากทุกคนด้วย" ฉันพูดพร้อมยกมือของในมือพ่อขึ้นเพราะเขาเป็นคนถือ
"ซื้อมาซะเยอะเลย" แม่พูด
"ไม่ให้เยอะได้ยังไงคุณ ไคลีย์เล่นเอาเกือบทุกอย่างในร้าน ฮ่าๆๆ" พ่อพูดพรางหัวเราะออกมา
ทำไงได้ก็คนมันหิวแถมทุกอย่างที่ร้านยังน่ากินอีก
"กินจนแก้มจะแตกแล้วนะคะคุณลูก" ไดแอนพูดพรางหยิกแก้มนิ่มๆของลูกสาว
"แม่ก็ ไม่พูดด้วยแล้ว" ฉันพูดออกไปแบบงอนๆแล้วเดินเข้าบ้าน
"คุณดูสิมีคนงอนซะแล้ว" ไดเเอนพูดกับสามี
"รีบง้อคุณเขาล่ะ เข้าบ้านกันเถอะที่รัก" เอเลียดพูดกับภรรยาก่อนจะเดินเข้าบ้านพร้อมเธอ
ฉันเข้ามานั่งหน้าง้ออยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นพรางเอามือขึ้นมาจับแก้มตัวเอง ก็ไม่เห็นจะเยอะตรงไหนเลยนิ แม่ต้องโกหกแน่ๆ
"น้องทำอะไรน่ะไคลีย์" เพ็ตทูเนียถามน้องสาวเธอ เธอลงมาจากห้องเพราะได้ยินเสียงรถของพ่อพอเธอเดินมาชั้นล่างก็เห็นน้องสาวคนเล็กเอามือขึ้นมาจับแก้มตัวเองแถมหน้าตาเหมือนงอนใครมา
"พี่เพ็ตมาพอดีเลยช่วยดูแก้มให้หนูหน่อยมันเป็นยังไงบ้าง" ฉันพูด
เพ็ตทูเนียเดินมานั่งที่โซฟาแล้วดูหน้าน้องตัวเองดีๆก็ไม่เห็นมีอะไรเลย แผลก็ไม่มี มีแต่แก้มกลมๆ ก่อนที่เธอจะพูดเสียงของลิลลี่ก็ดังขึ้นซะก่อน
"ทำอะไรกันหรอทั้งสองคน" ลิลลี่ทัก
"พี่มาก็ดีแล้วมาดูแก้มให้หนูหน่อยสิมันเป็นยังไงบ้าง" ฉันพูด
"เอ่อ..ก็ไม่มีอะไรนิ มีเเต่แก้มกลมๆอ้วนๆของน้อง" ลิลลี่พูด หลังดูแก้มให้น้อง
"นั้นสิแผลก็ไม่มี มีแต่เเก้ม" เพ็ตทูเนียบอกน้อง
"น้องงอนใครรึเปล่าหน้าง้อเชียว" ลิลลี่ถามน้องสาวตัวเองหลังจากที่เธอพูดว่าแก้มน้องเธอนั้นกลมๆอ้วนๆ ไคลีย์ก็หน้าง้อขึ้นมาทันที
"งอนพวกพี่นั่นแหละ ง้อด้วย"
ลิลลี่กับเพ็ตทูเนียมองหน้ากันก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น เเล้วมาที่ห้องครัวเพื่อหาพ่อกับแม่
"แม่คะ พ่อคะ พวกเราโดนน้องงอนทำยังไงดี"
เพ็ตทูเนียบอกพ่อกับแม่ พวกท่านกำลังเตรียมข้าวเที่ยงกันอยู่
"ลูกๆไปทำอะไรให้น้องงอนเข้าล่ะ" เอเลียดถามลูกสาว
"น้องบอกให้พวกเราดูแก้มให้ว่ามันเป็นยังไงพวกหนูเลยบอกว่า แก้มน้องไม่เป็นอะไรมีแต่เเก้มกลมๆอ้วนๆ จากนั้นก็งอนไปเลยค่ะ" ลิลลี่พูดให้พ่อกับแม่ฟัง
"ฮ่าๆๆ ลูกไปพูดแบบนั้นก็เลยโดนงอนน่ะสิ ไม่เป็นไรแม่ก็โดน" ไดแอนบอกลูกของเธอ
"ลองไปจูงมือน้องมาที่ห้องครัวสิ" เอเลียดบอกเด็กๆ
เพ็ตทูเนียกับลิลลี่ที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาทันที เพราะจุดอ่อนของน้องพวกเธอคือ การเอาอาหารมาล่อ พวกเธอเดินไปห้องนั่งเล่นเเละเข้าไปจูงมือน้องมาที่ห้องครัว
ฉันที่โดนลิลลี่และพี่เพ็ตจูงมือมาที่ห้องครัวก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะพามาทำอะไรเเต่ตอนนี้งอนอยู่
พวกเธอพาน้องมานั่งที่โต๊ะกินข้าว
"ไหนดูสิใครงอนกัน" ไดเเอนเดินไปหาลูกสาวคนเล็ก
"ไม่มีนิคะ" ฉันพูดเเต่ไม่มองหน้าแม่
"ไม่มีเเล้วทำไมไม่มองหน้าแม่คะ" ไดแอนพูดกับลูกสาว
"ก็ได้หนูงอนเองค่ะ" ฉันพูด
"หายงอนนะไคลีย์" ลิลลี่พูด
"นั่นสิหายงอนน้าา" เพ็ตทูเนียพูดพรางเอาของที่น้องเธอชอบให้
ฉันที่เห็นของที่ตัวเองชอบกินก็พยายามหักห้ามใจไม่ให้ตัวเองกินมัน อดทนไว้ฉันจะไม่กินมัน ฉันหันหน้าหนีแต่ตายังจ้องอยู่
ทุกคนที่เห็นว่าไคลีย์ไม่สนใจอาหารตรงหน้าก็เริ่มแปลกใจเพราะปกติต้องกินของที่เธอชอบแล้วไม่ว่าจะงอนแค่ไหน จนเอลียดนึกอะไรออก
"นี่ ของใครน้าา ใช่ของลูกรึเปล่า" เอเลียดพูดพรางยื่นแฮมเบอร์เกอร์ที่ลูกสาวไปเลือกเองกับมือให้เธอ
ฉันที่เห็นของกินตรงหน้าที่ตัวเองไปเลือกกับมือถึงกับลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังงอนพี่ๆกับแม่อยู่
หลังจากนั้นฉันก็เริ่มกินทุกอย่างที่ทุกคนเอามาใส่จานให้ แก้มฉันออกก็เพราะเเบบนี้เเหละ
หลังกินเสร็จฉันก็มานั่งเล่นกับเจ้าพีกัสแล้วก็พี่ๆอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"เด็กๆ พ่อกับแม่มีเรื่องจะบอก" พ่อพูด
"อะไรหรอคะ"ลิลลี่ถาม พวกเรามองพวกท่านสองคนด้วยความอยากรู้
"พรุ่งนี้เราจะไปลอนดอนกัน!"พ่อพูดด้วยความตื่นเต้น
"จริงหรอคะ! วู้!" ฉันพูดอย่างตื่นเต้น
"ใช่จ้ะเรามีงานโชว์เพชรที่นั้น ก็เลยอยากพาลูกๆไปด้วยพอเสร็จงานก็จะได้ไปเที่ยวต่อ" แม่พูด
"ไปกี่วันคะ" เพ็ตทูเนียถามผู้เป็นแม่
"สามวันจ้ะค้างคืนที่นั่นด้วย" แม่ตอบ
"เราเดินทางพรุ่งนี้แต่งานเริ่มมะรืนเพราะงั้นมีเวลาเตรียมตัววันนี้ ลูกไปเตรียมกระเป๋าเตรียมของกันเถอะ" เอเลียดบอกเด็กๆ มันกระทันหันมากเพราะอยู่ๆก็มีคนส่งจดหมายมาหาเขาว่าอยากให้เขาเอาเพชรไปโชว์ที่ลอนดอน มันเป็นโอกาสดีที่จะพาลูกๆของเขาไปเที่ยวที่ลอนดอนด้วย
ฉันกับลิลลี่ขึ้นมาที่ห้องของตัวเองเพื่อเตรียมกระเป๋าสำหรับไปเที่ยวที่ลอนดอนส่วนพี่เพ็ต
ก็ไปเตรียมกระเป๋าที่ห้องของตัวเองเช่นกัน
ตอนนี้พึ่งบ่ายโมงกว่ายังมีเวลาอีกเยอะสบายมากสำหรับเตรียมของ
"พี่ว่าเอาเจ้าพีกัสไปได้มั้ย" ฉันถามลิลลี่
"ได้เเหละมั้ง ค่อยถามพ่อกับแม่" ลิลลี่บอก
ฉันพยักหน้าให้ลิลลี่และเก็บของต่อเอาเสื้อผ้าสวยไปให้เยอะไปที่นั่นผู้ชายหล่อ อย่างน้อยขอดูผู้ชายที่นั่นเป็นอาหารตาสักหน่อยก็ยังดี
"มาแล้วหรอสองคนพ่อลูก" ไดแอนออกมารับสามีกับลูกสาวหลังได้ยินเสียงรถของสามี
"กลับมาแล้วค่ะ! ดูสิมีของกินมาฝากทุกคนด้วย" ฉันพูดพร้อมยกมือของในมือพ่อขึ้นเพราะเขาเป็นคนถือ
"ซื้อมาซะเยอะเลย" แม่พูด
"ไม่ให้เยอะได้ยังไงคุณ ไคลีย์เล่นเอาเกือบทุกอย่างในร้าน ฮ่าๆๆ" พ่อพูดพรางหัวเราะออกมา
ทำไงได้ก็คนมันหิวแถมทุกอย่างที่ร้านยังน่ากินอีก
"กินจนแก้มจะแตกแล้วนะคะคุณลูก" ไดแอนพูดพรางหยิกแก้มนิ่มๆของลูกสาว
"แม่ก็ ไม่พูดด้วยแล้ว" ฉันพูดออกไปแบบงอนๆแล้วเดินเข้าบ้าน
"คุณดูสิมีคนงอนซะแล้ว" ไดเเอนพูดกับสามี
"รีบง้อคุณเขาล่ะ เข้าบ้านกันเถอะที่รัก" เอเลียดพูดกับภรรยาก่อนจะเดินเข้าบ้านพร้อมเธอ
ฉันเข้ามานั่งหน้าง้ออยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นพรางเอามือขึ้นมาจับแก้มตัวเอง ก็ไม่เห็นจะเยอะตรงไหนเลยนิ แม่ต้องโกหกแน่ๆ
"น้องทำอะไรน่ะไคลีย์" เพ็ตทูเนียถามน้องสาวเธอ เธอลงมาจากห้องเพราะได้ยินเสียงรถของพ่อพอเธอเดินมาชั้นล่างก็เห็นน้องสาวคนเล็กเอามือขึ้นมาจับแก้มตัวเองแถมหน้าตาเหมือนงอนใครมา
"พี่เพ็ตมาพอดีเลยช่วยดูแก้มให้หนูหน่อยมันเป็นยังไงบ้าง" ฉันพูด
เพ็ตทูเนียเดินมานั่งที่โซฟาแล้วดูหน้าน้องตัวเองดีๆก็ไม่เห็นมีอะไรเลย แผลก็ไม่มี มีแต่แก้มกลมๆ ก่อนที่เธอจะพูดเสียงของลิลลี่ก็ดังขึ้นซะก่อน
"ทำอะไรกันหรอทั้งสองคน" ลิลลี่ทัก
"พี่มาก็ดีแล้วมาดูแก้มให้หนูหน่อยสิมันเป็นยังไงบ้าง" ฉันพูด
"เอ่อ..ก็ไม่มีอะไรนิ มีเเต่แก้มกลมๆอ้วนๆของน้อง" ลิลลี่พูด หลังดูแก้มให้น้อง
"นั้นสิแผลก็ไม่มี มีแต่เเก้ม" เพ็ตทูเนียบอกน้อง
"น้องงอนใครรึเปล่าหน้าง้อเชียว" ลิลลี่ถามน้องสาวตัวเองหลังจากที่เธอพูดว่าแก้มน้องเธอนั้นกลมๆอ้วนๆ ไคลีย์ก็หน้าง้อขึ้นมาทันที
"งอนพวกพี่นั่นแหละ ง้อด้วย"
ลิลลี่กับเพ็ตทูเนียมองหน้ากันก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น เเล้วมาที่ห้องครัวเพื่อหาพ่อกับแม่
"แม่คะ พ่อคะ พวกเราโดนน้องงอนทำยังไงดี"
เพ็ตทูเนียบอกพ่อกับแม่ พวกท่านกำลังเตรียมข้าวเที่ยงกันอยู่
"ลูกๆไปทำอะไรให้น้องงอนเข้าล่ะ" เอเลียดถามลูกสาว
"น้องบอกให้พวกเราดูแก้มให้ว่ามันเป็นยังไงพวกหนูเลยบอกว่า แก้มน้องไม่เป็นอะไรมีแต่เเก้มกลมๆอ้วนๆ จากนั้นก็งอนไปเลยค่ะ" ลิลลี่พูดให้พ่อกับแม่ฟัง
"ฮ่าๆๆ ลูกไปพูดแบบนั้นก็เลยโดนงอนน่ะสิ ไม่เป็นไรแม่ก็โดน" ไดแอนบอกลูกของเธอ
"ลองไปจูงมือน้องมาที่ห้องครัวสิ" เอเลียดบอกเด็กๆ
เพ็ตทูเนียกับลิลลี่ที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาทันที เพราะจุดอ่อนของน้องพวกเธอคือ การเอาอาหารมาล่อ พวกเธอเดินไปห้องนั่งเล่นเเละเข้าไปจูงมือน้องมาที่ห้องครัว
ฉันที่โดนลิลลี่และพี่เพ็ตจูงมือมาที่ห้องครัวก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะพามาทำอะไรเเต่ตอนนี้งอนอยู่
พวกเธอพาน้องมานั่งที่โต๊ะกินข้าว
"ไหนดูสิใครงอนกัน" ไดเเอนเดินไปหาลูกสาวคนเล็ก
"ไม่มีนิคะ" ฉันพูดเเต่ไม่มองหน้าแม่
"ไม่มีเเล้วทำไมไม่มองหน้าแม่คะ" ไดแอนพูดกับลูกสาว
"ก็ได้หนูงอนเองค่ะ" ฉันพูด
"หายงอนนะไคลีย์" ลิลลี่พูด
"นั่นสิหายงอนน้าา" เพ็ตทูเนียพูดพรางเอาของที่น้องเธอชอบให้
ฉันที่เห็นของที่ตัวเองชอบกินก็พยายามหักห้ามใจไม่ให้ตัวเองกินมัน อดทนไว้ฉันจะไม่กินมัน ฉันหันหน้าหนีแต่ตายังจ้องอยู่
ทุกคนที่เห็นว่าไคลีย์ไม่สนใจอาหารตรงหน้าก็เริ่มแปลกใจเพราะปกติต้องกินของที่เธอชอบแล้วไม่ว่าจะงอนแค่ไหน จนเอลียดนึกอะไรออก
"นี่ ของใครน้าา ใช่ของลูกรึเปล่า" เอเลียดพูดพรางยื่นแฮมเบอร์เกอร์ที่ลูกสาวไปเลือกเองกับมือให้เธอ
ฉันที่เห็นของกินตรงหน้าที่ตัวเองไปเลือกกับมือถึงกับลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังงอนพี่ๆกับแม่อยู่
หลังจากนั้นฉันก็เริ่มกินทุกอย่างที่ทุกคนเอามาใส่จานให้ แก้มฉันออกก็เพราะเเบบนี้เเหละ
หลังกินเสร็จฉันก็มานั่งเล่นกับเจ้าพีกัสแล้วก็พี่ๆอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"เด็กๆ พ่อกับแม่มีเรื่องจะบอก" พ่อพูด
"อะไรหรอคะ"ลิลลี่ถาม พวกเรามองพวกท่านสองคนด้วยความอยากรู้
"พรุ่งนี้เราจะไปลอนดอนกัน!"พ่อพูดด้วยความตื่นเต้น
"จริงหรอคะ! วู้!" ฉันพูดอย่างตื่นเต้น
"ใช่จ้ะเรามีงานโชว์เพชรที่นั้น ก็เลยอยากพาลูกๆไปด้วยพอเสร็จงานก็จะได้ไปเที่ยวต่อ" แม่พูด
"ไปกี่วันคะ" เพ็ตทูเนียถามผู้เป็นแม่
"สามวันจ้ะค้างคืนที่นั่นด้วย" แม่ตอบ
"เราเดินทางพรุ่งนี้แต่งานเริ่มมะรืนเพราะงั้นมีเวลาเตรียมตัววันนี้ ลูกไปเตรียมกระเป๋าเตรียมของกันเถอะ" เอเลียดบอกเด็กๆ มันกระทันหันมากเพราะอยู่ๆก็มีคนส่งจดหมายมาหาเขาว่าอยากให้เขาเอาเพชรไปโชว์ที่ลอนดอน มันเป็นโอกาสดีที่จะพาลูกๆของเขาไปเที่ยวที่ลอนดอนด้วย
ฉันกับลิลลี่ขึ้นมาที่ห้องของตัวเองเพื่อเตรียมกระเป๋าสำหรับไปเที่ยวที่ลอนดอนส่วนพี่เพ็ต
ก็ไปเตรียมกระเป๋าที่ห้องของตัวเองเช่นกัน
ตอนนี้พึ่งบ่ายโมงกว่ายังมีเวลาอีกเยอะสบายมากสำหรับเตรียมของ
"พี่ว่าเอาเจ้าพีกัสไปได้มั้ย" ฉันถามลิลลี่
"ได้เเหละมั้ง ค่อยถามพ่อกับแม่" ลิลลี่บอก
ฉันพยักหน้าให้ลิลลี่และเก็บของต่อเอาเสื้อผ้าสวยไปให้เยอะไปที่นั่นผู้ชายหล่อ อย่างน้อยขอดูผู้ชายที่นั่นเป็นอาหารตาสักหน่อยก็ยังดี
*ยังไม่ตรวจคำผิด"
เเก้มยัยน้องที่ทุกคนพูดถึง
ไม่น่ารักหรอค่ะ!
⁵⁵⁵⁵⁵⁵⁵⁵⁵
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น