ลำดับตอนที่ #31
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : พ่อสายเปย์มากค่ะ!
หลังจากกลับบ้านมาได้สองวันฉันก็ถูกพ่อชวนให้มาดูร้านเพชรที่คุณเขาทำ ทำไมถึงชวนเเค่ฉันนะหรอก็เพราะเเม่ให้เหตุผลว่าข้างนอกหิมะมันเยอะแถมอากาสหนาวไม่อยากให้ออกไปกลัวลูกจะไม่สบาย เเต่ทำไมฉันถึงออกมานะหรอก็เพราะ
'เดี๋ยวพ่อพาไปกินแฮมเบอร์เกอร์ร้านดัง'
มีรึคนอย่างฉันจะพลาด ของกินคือที่หนึ่งอยู่แล้ว
"ถึงแล้วครับคุณหนู" เอเลียดพูดแกล้งลูกสาว หลังลงมาเปิดประตูรถให้
"ขอบคุณค่ะ นี่ค่ะติ๊บ" ฉันพูดพร้อมยื่นลูกอมให้พ่อ
"ขอบคุณครับคุณหนู" เอเลียดเอาติ๊บที่เป็นลูกอมจากลูกสาวมากิน
"เลิกเล่นได้เเล้วคุณพ่อ" ฉันพูด
"ฮ่า ฮ่าๆ ได้ครับ ไหนพ่อดูชุดลูกหน่อยสิ" เขามองดูชุดของลูกสาว เสื้อกันหนาวไหมพรมสีน้ำตาล กระโปรงเทนนิสสีดำ ถุงเท้าครึ่งเเข้งสีดำกับรองเท้าบูทสั้นสีดำมีส้นนิดนึง เหมือนลูกสาวเขาจะชอบสีดำนะ เขาสำรวจความเรียบร้อยของลูกสาวเสร็จและกำลังจับมือเเต่ก่อนจับเขาสังเกตเห็นเเหวนเพชรที่นิ้วนางของลูกสาว
"ลูกใส่แหวนเพชร?" เขาถามลูก รีว่ามีคนมาจีบลูกสาวของเขา
"ชะ..ใช่ๆหนูใส่เเหวนเพชรเเต่ไม่ใช่เพชรแท้หรอกค่ะ" ฉันตอบพ่อเเละพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
"ใส่ของจริงเลยมั้ยแล้วถอดอันนี้ออก" เขาถามลูกสาวของเขา
"ไม่เป็นไรหนูใส่วงนี้จนชินแล้วถ้าถอดออกก็คงรู้สึกแปลกๆ" มันไม่ได้รู้สึกแปลกแต่มันถอดบ่ออก
"งั้นแล้วเเต่ลูกถ้าอยากเปลี่ยนวงใหม่บอกพ่อได้นะ" ถ้าลูกบอกว่าซื้อเองเขาก็จะเชื่อ
ข้างในร้านคือใหญ่มากเเถมคนเยอะด้วยคงขายดีแบบที่พ่อพูดจริงๆ
"ลูกไปเดินดูเดินเล่นก่อนนะพ่อขอตรวจงานแป็บเดียวเดี๋ยวมาหา" เอเลียดพูดกับลูกสาวพร้อมกับก้มตัวลงไปหอมหัวลูกสาว ก่อนจะเดินเข้าไปตรวจงาน
หลังจากที่พ่อเดินไปตรวจงานฉันก็เดินดูเพชรที่ตู้โชว์ มีหลายตู้มากดูยังไงหมดเนี่ยมีทั้งโซนตู้ที่เป็นแบบครบเซต โซนเเหวน โซนกำไลโอ้ยเยอะมากแยกโซนใครโซนมัน
พนักงานก็เยอะมากเช่นกันส่วนมากจะมีแต่ผู้ชายหล่อๆซะด้วยฉันยืนมองเพลินเลยทางนี้ไม่มีเบื่อมองจนพอใจถึงเลิกมอง ฉันเลิกมองพนักงานของที่นี่แล้วเดินดูตู้โชว์เพชรต่อ ฉันเดินมาโซนที่มีเเค่สร้อยเพชรอยู่ในนั้น ฮือสวยมาก~ฉันเอาหน้าดันกระจกตู้พรางดูสร้อยสวยๆพวกนั้น
"เอ่อ..ระวังจมูกหักนะครับ" พนักงานทักเด็กสาวที่เอาหน้าไปดันตู้กระจกเพื่อดูสร้อยเพชรด้านในจนจมูกแบนไปกับตู้
"ไม่หักหรอกค่ะ" ฉันตอบเขา แต่ยังคงมองสร้อยเพชรอยู่
"สนใจสร้อยหรอครับคุณหนู" เขาถาม
"ใช่ค่ะ สวยจังขอดูของจริงหน่อยได้มั้ยคะ" ฉันพูด
"ได้สิครับ" เขาพูดพร้อมกับเปิดตู้แล้วนำสร้อยเพชรออกมา
"ของจริงสวยมากเลยค่ะ" ฉันพูด
"ลองเลือกมาใส่สักเส้นสิครับ" พนักงานพูด
ฉันมองสร้อยตรงหน้า เลือกไม่ถูกอ่ะสวยทั้งนั้นจนสุดท้ายชี้ไปที่สร้อยที่มีจี้เป็นรูปหัวใจ
"ตาถึงมากครับมันเหมาะกับคุณหนูมาก ลองใส่มั้ยครับ" พนักงานพูด
"ลองค่ะ" ฉันตอบเขาทันที พนักงานเดินมาใส่สร้อยให้ฉันจากนั้นก็เอากระจกให้ส่อง
"เหมาะกับคุณหนูมากเลยครับ" พนักงานพูด
มันก็สวยจริงนั้นเเหละเหมาะมากเวลาอยู่ที่คอฉันมันสวยมากๆ
"ทำอะไรอยู่หึตัวแสบ" เอเลียดทักลูกสาวหลังจากเขาตรวจงานเสร็จก็เดินหาลูกจนมาเจออยู่โซนสร้อย
"หนูลองสร้อยเส้นนี้อยู่ค่ะ สวยมั้ย" ฉันหันไปพูดกับพ่อพร้อมเอาสร้อยที่คอให้ดู
"หืม ไหนพ่อขอดูชัดๆหน่อยสิ มันเหมาะกับลูกมากไคลีย์" เอเลียดบอกลูกสาว
"สวยดีเนอะ เเต่ขอเก็บดีกว่าเดี๋ยวพัง" ฉันพูด
"ไม่ต้องหรอกพ่อซื้อให้" เขาบอกกับลูกสาว
"เห้ยพ่อไม่เอาหรอกมันเเพง" ฉันพูด
"ลูกลืมหรอว่าพ่อเป็นเจ้าของ" เอเลียดถามลูก
"ก็จริงเเต่ไม่เอาหรอกพ่อ"ฉันพูด
"พ่อตั้งใจซื้อให้ลูกๆทุกคนเลยนะ เอาเส้นที่ลูกชอบสิ ส่วนของพี่ๆของลูกค่อยพามาเลือกวันหลัง" เขาบอกกับลูกสาว ที่จริงตั้งใจพาเด็กๆมาเลือกเเต่วันนี้หิมะตกเลยขออยู่บ้านกันมีแต่ไคลีย์นี้แหละที่พอเขาบอกว่าจะพาไปกินแฮมเบอร์เกอร์เจ้าดังก็ตอบตกลงทันแม้ว่าเเม่จะห้ามยังไงก็ไม่ฟังเพราะจะกินให้ได้
"ก็ได้ค่ะงั้นหนูเอาเส้นนี้ค่ะ จะเก็บรักษาเป็นอย่างดีเลย" ฉันพูดพร้อมเข้าไปกอดพ่อ พ่อฉันนี่สายเปย์จริงๆ เปย์มาโดยตลอดโดยเฉพาะอาหาร
"จัดการให้ด้วยนะ" เอเลียดหันไปพูดกับพนักงาน
"ครับบอส"
"งั้นเราไปกินแฮมเบอร์เกอร์ที่พ่อเคยสัญญาไว้กันดีกว่า" เอเลียดบอกลูก
"ไปกัน! หิวเเล้วค่ะ!" ฉันพูด ในที่ก็จะได้กิน
เอเลียดที่เห็นอย่างนั้นก็หัวเราะออกมาทันทีเขาอุ้มลูกสาวขึ้นและเดินออกจากร้านเพชรของเขา พรางคิดเรื่องไคลีย์ ไคลีย์เป็นแบบนี้ประจำเวลาเอาอาหารหรือขนมมาล่อจะว่าง่ายแถมอารมณ์ดีอีกต่างหาก ตอนเด็กก็เช่นกันหมายถึงเด็กว่านี้นะ เป็นไข้แต่ไม่อยากไปหาหมอพอบอกจะพาซื้อขนมเค้กถึงยอมไปหาหมอ
เขาพาลูกสาวมาซื้อแฮมเบอร์เกอร์ตามสัญญาลูกสาวเขาดูมีความสุขมากเวลาเลือกเมนูเห็นตัวแค่นี้เเต่กินเก่งมากดูสิคนอะไรอ้วนแค่แก้ม
'เดี๋ยวพ่อพาไปกินแฮมเบอร์เกอร์ร้านดัง'
มีรึคนอย่างฉันจะพลาด ของกินคือที่หนึ่งอยู่แล้ว
"ถึงแล้วครับคุณหนู" เอเลียดพูดแกล้งลูกสาว หลังลงมาเปิดประตูรถให้
"ขอบคุณค่ะ นี่ค่ะติ๊บ" ฉันพูดพร้อมยื่นลูกอมให้พ่อ
"ขอบคุณครับคุณหนู" เอเลียดเอาติ๊บที่เป็นลูกอมจากลูกสาวมากิน
"เลิกเล่นได้เเล้วคุณพ่อ" ฉันพูด
"ฮ่า ฮ่าๆ ได้ครับ ไหนพ่อดูชุดลูกหน่อยสิ" เขามองดูชุดของลูกสาว เสื้อกันหนาวไหมพรมสีน้ำตาล กระโปรงเทนนิสสีดำ ถุงเท้าครึ่งเเข้งสีดำกับรองเท้าบูทสั้นสีดำมีส้นนิดนึง เหมือนลูกสาวเขาจะชอบสีดำนะ เขาสำรวจความเรียบร้อยของลูกสาวเสร็จและกำลังจับมือเเต่ก่อนจับเขาสังเกตเห็นเเหวนเพชรที่นิ้วนางของลูกสาว
"ลูกใส่แหวนเพชร?" เขาถามลูก รีว่ามีคนมาจีบลูกสาวของเขา
"ชะ..ใช่ๆหนูใส่เเหวนเพชรเเต่ไม่ใช่เพชรแท้หรอกค่ะ" ฉันตอบพ่อเเละพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
"ใส่ของจริงเลยมั้ยแล้วถอดอันนี้ออก" เขาถามลูกสาวของเขา
"ไม่เป็นไรหนูใส่วงนี้จนชินแล้วถ้าถอดออกก็คงรู้สึกแปลกๆ" มันไม่ได้รู้สึกแปลกแต่มันถอดบ่ออก
"งั้นแล้วเเต่ลูกถ้าอยากเปลี่ยนวงใหม่บอกพ่อได้นะ" ถ้าลูกบอกว่าซื้อเองเขาก็จะเชื่อ
พ่อพูดพร้อมกับจูงมือฉันเข้าไปในร้าน
ด้านหน้าร้านมีป้ายขนาดใหญ่เขียนชื่อร้านว่า diamond แถมยังมีคนคุ้มกันอยู่หน้าประตูอีกสองคน คนคุ้มกันงานดีนะเนี่ย ฉันยิ้มให้คนคุ้มกันไปหนึ่งทีก่อนจะเดินเข้าไปข้างในเมื่อคนคุ้มกันเปิดประตูร้านให้ข้างในร้านคือใหญ่มากเเถมคนเยอะด้วยคงขายดีแบบที่พ่อพูดจริงๆ
"ลูกไปเดินดูเดินเล่นก่อนนะพ่อขอตรวจงานแป็บเดียวเดี๋ยวมาหา" เอเลียดพูดกับลูกสาวพร้อมกับก้มตัวลงไปหอมหัวลูกสาว ก่อนจะเดินเข้าไปตรวจงาน
หลังจากที่พ่อเดินไปตรวจงานฉันก็เดินดูเพชรที่ตู้โชว์ มีหลายตู้มากดูยังไงหมดเนี่ยมีทั้งโซนตู้ที่เป็นแบบครบเซต โซนเเหวน โซนกำไลโอ้ยเยอะมากแยกโซนใครโซนมัน
พนักงานก็เยอะมากเช่นกันส่วนมากจะมีแต่ผู้ชายหล่อๆซะด้วยฉันยืนมองเพลินเลยทางนี้ไม่มีเบื่อมองจนพอใจถึงเลิกมอง ฉันเลิกมองพนักงานของที่นี่แล้วเดินดูตู้โชว์เพชรต่อ ฉันเดินมาโซนที่มีเเค่สร้อยเพชรอยู่ในนั้น ฮือสวยมาก~ฉันเอาหน้าดันกระจกตู้พรางดูสร้อยสวยๆพวกนั้น
"เอ่อ..ระวังจมูกหักนะครับ" พนักงานทักเด็กสาวที่เอาหน้าไปดันตู้กระจกเพื่อดูสร้อยเพชรด้านในจนจมูกแบนไปกับตู้
"ไม่หักหรอกค่ะ" ฉันตอบเขา แต่ยังคงมองสร้อยเพชรอยู่
"สนใจสร้อยหรอครับคุณหนู" เขาถาม
"ใช่ค่ะ สวยจังขอดูของจริงหน่อยได้มั้ยคะ" ฉันพูด
"ได้สิครับ" เขาพูดพร้อมกับเปิดตู้แล้วนำสร้อยเพชรออกมา
"ของจริงสวยมากเลยค่ะ" ฉันพูด
"ลองเลือกมาใส่สักเส้นสิครับ" พนักงานพูด
ฉันมองสร้อยตรงหน้า เลือกไม่ถูกอ่ะสวยทั้งนั้นจนสุดท้ายชี้ไปที่สร้อยที่มีจี้เป็นรูปหัวใจ
"ตาถึงมากครับมันเหมาะกับคุณหนูมาก ลองใส่มั้ยครับ" พนักงานพูด
"ลองค่ะ" ฉันตอบเขาทันที พนักงานเดินมาใส่สร้อยให้ฉันจากนั้นก็เอากระจกให้ส่อง
"เหมาะกับคุณหนูมากเลยครับ" พนักงานพูด
มันก็สวยจริงนั้นเเหละเหมาะมากเวลาอยู่ที่คอฉันมันสวยมากๆ
"ทำอะไรอยู่หึตัวแสบ" เอเลียดทักลูกสาวหลังจากเขาตรวจงานเสร็จก็เดินหาลูกจนมาเจออยู่โซนสร้อย
"หนูลองสร้อยเส้นนี้อยู่ค่ะ สวยมั้ย" ฉันหันไปพูดกับพ่อพร้อมเอาสร้อยที่คอให้ดู
"หืม ไหนพ่อขอดูชัดๆหน่อยสิ มันเหมาะกับลูกมากไคลีย์" เอเลียดบอกลูกสาว
"สวยดีเนอะ เเต่ขอเก็บดีกว่าเดี๋ยวพัง" ฉันพูด
"ไม่ต้องหรอกพ่อซื้อให้" เขาบอกกับลูกสาว
"เห้ยพ่อไม่เอาหรอกมันเเพง" ฉันพูด
"ลูกลืมหรอว่าพ่อเป็นเจ้าของ" เอเลียดถามลูก
"ก็จริงเเต่ไม่เอาหรอกพ่อ"ฉันพูด
"พ่อตั้งใจซื้อให้ลูกๆทุกคนเลยนะ เอาเส้นที่ลูกชอบสิ ส่วนของพี่ๆของลูกค่อยพามาเลือกวันหลัง" เขาบอกกับลูกสาว ที่จริงตั้งใจพาเด็กๆมาเลือกเเต่วันนี้หิมะตกเลยขออยู่บ้านกันมีแต่ไคลีย์นี้แหละที่พอเขาบอกว่าจะพาไปกินแฮมเบอร์เกอร์เจ้าดังก็ตอบตกลงทันแม้ว่าเเม่จะห้ามยังไงก็ไม่ฟังเพราะจะกินให้ได้
"ก็ได้ค่ะงั้นหนูเอาเส้นนี้ค่ะ จะเก็บรักษาเป็นอย่างดีเลย" ฉันพูดพร้อมเข้าไปกอดพ่อ พ่อฉันนี่สายเปย์จริงๆ เปย์มาโดยตลอดโดยเฉพาะอาหาร
"จัดการให้ด้วยนะ" เอเลียดหันไปพูดกับพนักงาน
"ครับบอส"
"งั้นเราไปกินแฮมเบอร์เกอร์ที่พ่อเคยสัญญาไว้กันดีกว่า" เอเลียดบอกลูก
"ไปกัน! หิวเเล้วค่ะ!" ฉันพูด ในที่ก็จะได้กิน
เอเลียดที่เห็นอย่างนั้นก็หัวเราะออกมาทันทีเขาอุ้มลูกสาวขึ้นและเดินออกจากร้านเพชรของเขา พรางคิดเรื่องไคลีย์ ไคลีย์เป็นแบบนี้ประจำเวลาเอาอาหารหรือขนมมาล่อจะว่าง่ายแถมอารมณ์ดีอีกต่างหาก ตอนเด็กก็เช่นกันหมายถึงเด็กว่านี้นะ เป็นไข้แต่ไม่อยากไปหาหมอพอบอกจะพาซื้อขนมเค้กถึงยอมไปหาหมอ
เขาพาลูกสาวมาซื้อแฮมเบอร์เกอร์ตามสัญญาลูกสาวเขาดูมีความสุขมากเวลาเลือกเมนูเห็นตัวแค่นี้เเต่กินเก่งมากดูสิคนอะไรอ้วนแค่แก้ม
*ยังไม่เเก้คำผิด*
ที่จริงแล้วเขาคนนี้ต้องเป็นนายแบบร้านเพชรเเต่เพราะขึ้นรถเมล์ผิดสายเลยทำให้โดนตัดหน้าไป
กว่าผมจะรู้ตัวว่าขึ้นรถเมล์ผิดสายมันก็ไม่ทันซะเเล้วผมเลยโดนไอ้นั่นเเย่งงานผมไป
ปล.รถคันนี้เร็วกว่าคันก่อนมากครับผมเกือบงายหลังดีที่จับเสาเหลืองนี่ไว้ได้ก่อน คนข้างหน้าถ่ายรูปให้พอดีครับ
5555555555555555555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น