[fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

ลำดับตอนที่ #3 : ไคลีย์และหมาป่า (แก้ไขครั้งที่ 1)

ฉันเเละพี่ๆกำลังเดินไปท้ายหมู่บ้านเพื่อที่จะไปเล่นชิงช้าที่พวกเรานัดกันไว้ตอนอยู่ที่บ้าน ฉันตอนนี้ที่กำลังเดินรั้งท้ายอยู่จู่ๆฉันก็หันไปเห็นเข้ากับก้อนสีขาวๆที่อยู่ในป่า ก่อนที่จะเรียกลิลลี่และเพ็ตทูเนียพร้อมกับชี้ไปที่ก้อนขาวๆที่อยู่ด้านในป่าพลางถามว่าพวกเธอเห็นมันหรือเปล่าแต่คำตอบที่ได้กลับต้องทำให้ฉันแปลกใจเพราะพวกเธอไม่เห็นมัน

"ลิลลี่ เพ็ตทูเนีย พวกพี่ไปรอกันก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันตามไป" ฉันบอกทั้งสองเพราะต้องการเข้าไปดูว่ามันคือตัวอะไร

ลิลลี่ เเละเพ็ตทูเนียที่ได้ยินแบบนั้นก็สงสัยว่าไคลีย์จะไปไหน ฉันที่เห็นหน้าพี่ๆที่เชิงถามว่าจะไปไหนฉันก็บอกกับพี่ๆว่าลืมของที่บ้านจะกลับไปเอาแป๊บเดียวเดี๋ยวตามไป 

"ได้รีบตามมานะ" แม้จะสงสัยแต่ทั้งสองก็ไม่ถามต่อ

 ฉันที่เห็นว่าพวกเธอเดินไปแล้วก็เดินรีบเข้าไปในป่าตรงที่ก้อนสีขาวๆนอนอยู่เมื่อเดินเข้าไปใกล้กับพบว่ามันเป็นหมาป่าสีขาวตัวใหญ่

"เอาไงดีมันจะสวบป่าวเนี้ย เอาวะเป็นไงเป็นกัน "

เมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้ๆมันเหมือนหมาป่าตัวนี้จะสัมผัสการเคลื่อนไหวของฉันได้ ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปใกล้หมาป่าตัวก็ลุกขึ้นมาเพื่อที่จะพยายามป้องกันตัวมันเอง แต่เนื่องจากมันบาดเจ็บทันทีที่มันลุกมันก็ร้องทันที 

"เจ้าเป็นใคร!" หมาป่าถามออกมาเเม้ว่ามนุษย์นี่จะเข้าใจมันหรือไม่ก็ตาม เเต่การที่มนุษย์นี่มองเห็นตัวมัน เเสดงว่าไม่ธรรมดา เพราะไม่มีใครเห็นมันมาเกือบ พันปีเเล้ว นอกจากจะเห็นอีกร่างของมัน(อีกร่างคือลูกหมาตัวเล็กๆ)

"เฮ้ๆ ใจเย็นๆก่อนนะ ฉันไม่ได้จะมาทำร้ายนาย"

หมาป่าที่ได้ยินดังนั้นจึงยอมเชื่อเพราะถ้าเด็กนี่จะทำร้ายมันจริงๆคงทำไปตั้งเเต่แรกเเล้ว เเต่สิ่งที่มันแปลกใจคือนอกจากเด็กนี่ไม่ใช่เเค่เห็นร่างจริงของมันได้แถมยังฟังมันออกด้วย ด้วยความสงสัยมันจึงถามออกมา 

"เธอฟังฉันออกด้วยงั้นหรอ"

ฉันที่ได้ยินก็ตอบว่า "ใช่"  เพราะฉันฟังภาษาสัตว์ได้ตั้งเเต่เด็ก หมาป่าที่ได้ยินจึงบอกว่าภาษาที่มันใช้มันเป็นภาษาโบราณ ถึงแม้จะมีคนฟังได้เเต่มันก็เมื่อพันปีก่อน 

ฉันที่ฟังหมาป่าพูดมานานจึงบอกว่า "ให้ฉันรักษาแผลให้ก่อน"  เพราะดูท่ามันจะไม่ไหว อ่อลืมบอกว่าฉันสามารถใช้เวทมนตร์ได้ตามที่ขอ เเต่ดูเหมือนว่าที่ฉันฟังภาษาสัตว์ออกคงเป็นเพราะพระเจ้าเเน่ๆ

"นั้นมันเวทมนตร์โบราณนิ! เธอมีมันได้ยังไง?" มันถามด้วยความตกใจ

เวทมนตร์โบราณอะไรฟ้ะฉันที่ได้ยินมันพูดก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงถ้าบอกออกไปว่า อ๋อฉันได้มันมาจากพระเจ้ามันคงเป็นอะไรที่บ้ามากแน่ๆ 

"ฉันมีมันตั้งแต่เกิดเเล้วเเต่ว่าเวทมนตร์โบราณอะไรของนาย" ฉันถาม 

"มันเป็นเวทมนตร์โบราณ ที่หายสาบสูญไปตั้งนานแล้วเเต่เธอกับมีมันที่เธอฟังฉันออกก็อาจเป็นเพราะอย่างงี้ก็ได้ เธอเป็นเเม่มดงั้นหรอ"

เมื่อมันถามยังงั้นฉันก็ไปไม่เป็นอีกครั้ง ได้เเต่ตอบ ว่า "คงใช่เเหละ"แต่สิ่งที่ฉันสงสัยก็คือทำไมฉันเห็นหมาป่าตัวนี้เเต่พี่ๆของฉันถึงไม่เห็น

"นี่ ทำไมฉันถึงเห็นนายเเต่คนอื่นกับไม่เห็น"

"มันเป็นเพราะฉันตั้งใจให้คนที่มีเวทย์สูงเท่านั้นที่จะมองเห็นฉันได้ เธอคงมีก็เลยเห็นเเต่คนอื่นไม่"

เมื่อได้คำตอบฉันก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรและยังคงรักษามันต่อไป  พระเจ้านี่คุณเอาเวทมนตร์โบราณมาให้ฉันงั้นหรอ เจ๋ง

นี่คือคุณลุงหมาป่า