[fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

ลำดับตอนที่ #29 : ก่อนกลับบ้านขอเอาคืนก่อน

ตั้งเเต่ที่ฉันเอาคืนรุ่นพี่มัลฟอยด้วยการหลอกให้เขาเขียนการบ้านให้จนเสร็จ ไม่สิเขาเสนอเองนิว่าจะทำให้เท่ากับว่าฉันไม่ผิดผ่านมาหลายวันแล้วด้วย ส่วนวันนี้เป็นวันที่ฉันต้องกลับบ้านเพราะหยุดคริสมาสต์นักเรียนสามารถกลับไปฉลองกับครอบครัวหรือจะอยู่ที่ฮอกวอตส์ก็ได้ แน่นอนว่าพวกฉันเลือกกลับบ้านคิดถึงคนที่บ้านไม่ไหวแล้ว

"เก็บของเสร็จรึยังไคลีย์" ลิลลี่ถาม

"เสร็จแล้วคะพี่" ฉันตอบ

"เเล้วเจ้าพีกัสล่ะอยู่ไหน รีบไปเอาเจ้าพีกัสมานะเดี๋ยวพี่ยกของไปไว้ที่ห้องโถงให้" ลิลลี่บอกฉัน หลังจากนั้นฉันก็รีบไปหาเจ้าพีกัสที่เคยนัดกันว่าพอถึงเวลากลับบ้านจะให้ฉันมารอมันที่หน้าป่าต้องห้าม เป็นอะไรที่ไม่อยากไปเลยตรงนั่นถ้าไม่ใช่เพราะต้องไปรอเจ้าพีกัสอะนะจ้างให้ฉันก็ไม่เข้าไปเหยียบ

ฉันเดินออกมาด้านนอกปราสาทที่ตอนนี้ปกคลุมไปด้วยหิมะ ฉันเดินมาหน้าทางเข้าป่าต้องห้าม มาเห็นทีไรก็มีแต่ภาพไอ้ตุ๊กแกยักษ์วิ่งสองขาทุกที มันทำให้ฉันขนลุกจนปวดขี้

"พีกัสฉันมาแล้ว!" ฉันตะโกนเรียกเจ้าพีกัส
ฉันยืนรอมันสักพักมันก็ออกมาเดินออกมาจากป่าต้องห้ามเหมือนจะตัวใหญ่ขึ้นป้ะเนี่ย

"มาแล้วไปกันเถอะ" มันบอก จากนั้นมันก็เปลี่ยนร่างเป็นลูกหมาไม่ได้เห็นนานแล้วร่าง
อ้วนๆของเจ้าพีกัส ฉันพามันเข้าไปด้านในปราสาทและเดินไปที่ห้องโถงเพื่อไปกินข้าวเช้าระหว่างทางฉันก็ฟัดแก้มอ้วนๆเจ้าพีกัสมาตลอดทาง

"มาแล้วทุกคน" ฉันพูด หลังเลิกฟัดแก้มมัน


"มาแล้วหรอนั้นลูกหมาป่าใช่มั้ยน่ารักจัง" แม่เบลพูด

"ขออุ้มหน่อยได้มั้ย" แม่เจสพูด ฉันเอาเจ้าพีกัสไปให้พวกเธออุ้ม

จากนั้นทุกคนก็เริ่มกินอาหารเช้าตอนนี้แปดโมงครึ่งรถไฟออกสิบเอ็ดโมง ยังพอมีเวลาเหลือพวกเรากินเสร็จก็ต่างพากันเลือกที่จะไปเดินเล่นนอกปราสาทเพื่อเล่นปาบอลหิมะใส่กัน


ฉันที่ตั้งใจจะปาใส่เจมส์แต่ดันพลาดไปโดน เซฟ ที่กำลังยืนดูพวกเราเล่นอยู่

"โป๊ะ!" เสียงบอลหิมะที่ฉันปาเข้ากลางหัวของเซฟเต็มๆ เซฟที่เห็นอย่างนั้นก็เลิกยืนดูแล้วมาปั้นบอลหิมะโยนใส่ฉันแทน จากนั้นสงครามหิมะก็เกิดขึ้น

พอเล่นกันจนเหนื่อยพวกเราก็เข้าปราสาทเพื่อเตรียมตัวไปหมู่บ้านฮอกมี้เพื่อไปขึ้นรถไฟกัน ก่อนจะไปขึ้นรถไฟฉันแยกตัวออกมาเพื่อที่จะเอาของสุดพิเศษที่ฉันเตรียมไว้ให้ ศ.จ มัลฟอย ก่อนที่ฉันจะกลับบ้าน มาให้เขาเป็นที่ระลึกก่อน

ฉันเดินมาห้องของเขาที่อยู่ตรงคุกใต้ดินก่อนเข้าหอสลิธิรีน ฉันเดินมาถึงหน้าประตูห้องของเขาจากนั้นฉันก็เคาะประตู

"ก๊อกๆ" ฉันเคาะไปสักพักประตูก็เปิดออก

"มีอะไรรึเปล่า ถึงมาหาฉันถึงที่นี่ทำไมไม่ไปขึ้นรถไฟ" เขาถาม

"มีของจะให้ค่ะ" ฉันพูด

"ให้ฉันอะไรงั้นหรอ" เขาถาม

"ศ.จช่วยขยับเข้าไปด้านในนิดนึงหน่อยได้มั้ยคะ" ฉันบอกเขา เขาขยับเข้าไปด้านในให้ฉันจากนั้นฉันก็ยื่นผ้าของเขาที่เคยให้ฉันไว้ตอนที่ฉันโดนกักบริเวณคืนให้

"เอามาให้ฉันทำมั้ย" อบราซัสถามเด็กตรงหน้าเพราะเขาจำได้ว่าให้เธอไปตอนที่เธอมาขัดหม้อเเล้วเขม่าก้นหม้อมันติดหน้า เขาให้เธอไปเช็ดหน้าแต่ไม่ได้บอกเธอก็เพราะมัวเเตกลั้นขำหน้าเธออยู่ พอผ่านไปอีกวันเขาได้ยินทุกคนเรียกเธอว่าสาวหนวด เขาคิดว่าเธอคงไม่ได้เช็ดมันออกก่อนกลับเลยทำให้ทุกคนเห็นถึงจะรู้สึกผิดแต่มันก็น่าจำด้วย

"อ๋อมีนี้ด้วยค่ะ" ฉันเอาถุงสี่เหลี่ยมเล็กๆออกมาจากกระเป๋าอย่างเบามือ

"อะไรงั้นหรอ" อบราซัสถามเธอ

"เดี๋ยวฉันสอนวิธีใช้นะคะ ว่าเเต่เตรียมผ้าแล้วใช่มั้ยคะ" ฉันบอกเขา เขาชูผ้าขึ้น

ฉันเอาถุงสี่เหลี่ยมเล็กๆวางลงกับพื้นในห้อง

"พร้อมเเล้วนะคะ" ฉันพูด

"เอาสักทีเถอะฉันรออยู่" เขาพูด ฉันที่ได้ยินอย่างนั้นก็เหยียบไปที่ถุงนั้นเต็มเเรง

"ไหนฉันไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเลย" เขาพูดอย่างสงสัย

"คงงั้นมั้งค่ะ เเต่ว่าขอตัวก่อนนะคะ" ฉันพูดเเล้วรีบเดินออกมาพร้อมปิดประตูให้เรียบร้อย
ฉันนับหนึ่งถึงสามในใจจากนั้นก็

"ปุ๊" มีเสียงออกมาจากในห้องของเขา ฉันที่ได้ยินเสียงนั่นเเล้วก็รีบวิ่งหนีออกมาทันที

ด้านอบราซัสที่ตอนนี้รู้สึกอยากอ้วกออกมาเต็มทีเพราะหลังจากที่เด็กนั่นเหยียบตอนเเรก มันไม่มีอะไรหรอกแต่พอเด็กนั่นออกไปไม่เกินสามวิอยู่ๆถุงนี้ก็ระเบิดออกมาพร้อมกับกลิ่นเหม็นจนเขาเเทบอ้วก เขารีบเปิดประตูออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ไม่มีกลิ่นเหม็นๆนั่น เขาว่าเขาโดนเอาคืนแล้วแหละถึงว่าบอกให้เตรียมผ้า เตรียมให้มาปิดจมูกนี่เอง เด็กนี่ร้ายมาก




ฉันมาทันกลุ่มสุดท้ายขึ้นรถลากไปที่ฮอกมี้ดพอดี เพื่อไปขึ้นรถไฟด่วนฮอกวอตส์ที่นั่น ฉันมาถึงรถไฟแล้วจากนั้นก็หาลิลลี่เเล้วก็คนอื่นๆฉันเจอพวกเขาที่โบกี้สุดท้าย ฉันเปิดประตูเข้าไปด้านในด้านในมี ลิลลี่ เซฟ เจมส์ ซีเรียส รีมัสส่วนปีเตอร์อยู่อีกโบกี้นึง

"หายไปไหนมาเนี่ยพี่หาแทบแย่" ลิลลี่พูด เธอหาน้องสาวเธอไม่เจอเจอเเต่เจ้าพีกัสที่อยู่กับเซฟ เธอเดินหาจนทั่วรถไฟก็ไม่เจอแถมตอนขึ้นรถลากก็ไม่เห็นอีก

"หนูมากับรถลากคนสุดท้าย" ฉันบอกลิลลี่ พร้อมนั่งลงข้างเธอเเน่นอนฉั่นั่งข้างหน้าต่าง

"ทีหลังบอกด้วยสิ" ลิลลี่พูด

"พอเเล้วๆตอนนี้ยัยไคลีย์ก็มาแล้วไง" เจมส์พูด

ฉันนั่งมองวิวด้านนอกหน้าต่างพรางคิดว่าศ.จมัลฟอยคงจะชอบของที่ระลึก(ระทึก)จากฉันอยู่แน่ๆฉันทำเองกับมือเลยนะ มันคือถุงตด ที่ฉันผสมกลิ่นให้มันเหมือนตดมากที่สุดตามจริงอยากใส่ตดจริงอยู่หรอกแต่หาไม่ได้นะสิ
กว่าจะสกัดกลิ่นเสร็จก็หลายวันเลยเพื่อมาเอาคืน เเต่ผลที่ได้คือสะใจมากขนาดฉันออกมาจากห้องเขาไกลพอสมควรยังได้กลิ่นเลย ฮิๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ

ทุกคนเงียบเเละตั้งใจหันหน้าไปดูไคลีย์ที่อยู่ๆก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

กว่าฉันจะรู้ตัวว่าเผลอหัวเราะจริงออกมาก็ตอนที่ทุกคนเงียบนี่แหละ

"เป็นอะไรของเธอ" ซีเรียสถาม

"เปล่าๆ ไม่มีอะไรเเค่อยู่ๆก็คิดถึงเรื่องตลกก็เลยหลุดหัวเราะออกมาน่ะ" ฉันพูด

ทุกคนยังมองฉันที่ตอนนี้ก็ยังหัวเราะไม่หยุด

*ยังไม่ตรวจคำผิด*

หน้าทุกคนที่มอง 

ขอโทษที่ออกจากมีมพวกเขาไม่ได้ไรท์ขำเกือบขิต555