[fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

ลำดับตอนที่ #27 : กักบริเวณ

หลังจากที่พวกของเจมส์มาสงบศึกระหว่างพวกฉันกับเขาเหมือนจะพยายามทำตามสิ่งที่ตัวเองพูดเเต่มีบ้างที่เล่นสงครามประสาทกับฉันอย่างเช่นเขาพูดไม่เข้าหูฉันฉันก็หยุมหัวเขา พอฉันพูดไม่เข้าหูเขา เขาก็ต่อยฉัน หมายถึงต่อยแขนนะถ้าต่อยหน้ามีสวนคืนแน่ อย่างเช่นตอนนี้ฉันกับเขาแย่งที่นั่งข้างลิลลี่กัน

"ฉันจะนั่งข้างพี่สาวฉัน" ฉันพูดกับเจมส์

"ฉันมาก่อนเธอนะ" เขาพูด

"แล้วไงนายก็ไปนั่งกับซีเรียสสิย่ะ" ฉันพูด

"เธอไปนั่งกับซีเรียสก่อนสิ" เขาพูด

"เห้ๆ พวกเธอจะเถียงกันทำไมเนี่ยเดี๋ยวศ.จมักกอนนากัลก็มาหรอก" ลิลลี่พูด

"หนูนั่งกับพี่นะคะ" ฉันบอกลิลลี่

"มาเถอะส่วนนายไปนั่งกับเพื่อนนายเลย" ลิลลี่พูด

ฉันนั่ลงข้างลิลลี่อย่างผู้ชนะ สักพักศ.จมักกอนนากัลก็เข้ามาเเละเริ่มเรียน คาบนี้เรียนกับฮัฟเฟิลพัฟ ศ.จมักกอนนากัลสั่งงานท้ายคาบสั่งซะเยอะเลยรู้สึกท้อแท้กับการบ้าน

"เป็นอะไร" ลิลลี่ถาม หลังเห็นหน้าน้องสาวตัวเอง

"การบ้านของ ศ.จมักกอนนากัลเยอะมาก" ฉันบอก

"ฉันเห็นด้วย" เจมส์พูด

"เรายังไม่ควรทำตอนนี้" ฉันพูด

"เห็นด้วยอย่างยิ่ง" ซีเรียสพูด

"เหมือนกัน" รีมัสตาม

"นายควรต่อต้านไม่ใช่เข้าร่วมนะ รีมัส" ลิลลี่พูด

"ต่อต้านไม่ไหวการบ้านเยอะมากเลย" เขาพูด

"หวังว่าวิชา ปรุงยาจะไม่มีนะการบ้าน" ปีเตอร์พูด

"ไงนะ ปรุงยาวิชาต่อไปนะหรอ" ฉันถามเพื่อความเเน่ใจ

"ก็ใช่ไงอย่าบอกว่าน้องลืมนะ" ลิลลี่พูด

"ไม่ใช่ คาถาหรอกหรอ" ฉันถาม

"ไม่ใช่ ยัยบ๊อง" เจมส์พูด

ได้เวลาหายตัว ฉันหายตัวบ่อยมากเวลาเรียนวิชานี้

"คิดจะว่าน้องจะโดดวิชานี้ได้อีกงั้นหรอ ไม่มีทางซะหรอก!" ลิลลี่พูดพร้อมกับล็อคคอฉันไว้
ลิลลี่ล็อคคอฉันมาห้องเรียนวิชาปรุงยา

"ไม่หนีแล้วแต่ขอนั่งข้างหลังนะ" ฉันบอกลิลลี่พร้อมแกะมือเธอออกแล้วด้วยความเร็วไปนั่งด้านหลัง

"งั้นฉันนั่งกับลิลลี่นะ" เจมส์พูด

"ได้แค่วิชานี้เท่านั้นเเหละ ให้คริสติน่านั่งตรงกลางด้วย" ฉันบอกเขา

ฉันมานั่งหลังห้องกับซีเรียสและเซฟนั่งตรงกลางระหว่างสองคนนี้รู้สึกแปลกๆ

"เลิกจ้องตากันได้แล้วเดี๋ยวก็ท้องหรอก" ฉันพูดกับพวกเขาเพราะสองคนนี้มัวแต่จ้องตากัน

"มันไม่สามารถท้องได้หรอกไคลีย์" เซฟบอก

"ฉันพูดให้พวกนายเลิกจ้องหน้ากันต่างหาก" ฉันอธิบายให้เขาฟัง

"พูดคำอื่นก็ได้มั้ง" ซีเรียสพูด

"เลิกจ้องหน้ากันได้เเล้ว มาจ้องฉันแทนนี่มา! " ฉันพูดประชดพวกเขา

เเต่เหมือนพวกนี้เอาจริงซะด้วย ไม่ห้ามหรอกนะชมความสวยของฉันไว้ซะ ฉันมันลูกอีกมั่น ฉันคิดพร้อมกับเชิดหน้าขึ้น

"ไม่ห้ามหน่อยหรอ" ซีเรียสพูด

"ไม่จ้าอยากจ้องก็จ้องไปคนมันสวย" ฉันพูด

จนศ.จมัลฟอยเข้ามาพวกนี้ถึงเลิกจ้องหน้าฉันสู้ซะด้วยพวกนี้

"วันนี้เราจะมาปรุงน้ำยา หลงลืมกัน ใครพอทราบสรรพคุณบ้าง คุณเอฟเวนส์คนน้องตอบฉันมาสิ" เป็นอะไร๊หร๊อ ฉันนั่งเฉยๆของฉันอยู่ดีๆแล้วนะ

"น้ำยาที่ทำให้ผู้ที่ดื่มสูญเสียความทรงจำค่ะ"ฉันตอบ

"ส่วนผสมคือ" ยังจะถามฉันอี๊ก

"น้ำจากแม่น้ำลีธี 2 หยด
ผลมิสเซิลโท 4 ผล
ช่อดอกวาเลเรียน 2 ช่อ
สมุนไพรที่ใช้ในการปรุงยามาตรฐาน 2 ส่วน ค่ะ" พอใจรึยังมาเอามาอีกพร้อมตอบฉันสู้

"ถือว่าดี แต่เธอยังต้องโดนกักบริเวณอย่ดูโทษฐานโดดเรียนคาบฉัน" เขาพูด เค๊รกักก็กัก

"ได้ค่ะ" ฉันตอบ

พอฉันฟังการรับโทษเสร็จเขาก็บอกให้ทุกคนเตรียมอุปกรณ์และเริ่มทำ บอกต่อหน้าทุกคนซะด้วย

"เธอทำเป็นใช่มั้ย" ซีเรียสถาม

"เป็นสิย่ะ" ฉันตอบเขา

"บอกฉันด้วย ที่บ้านสอนฉันอยู่ฉันแค่ไม่จำ" เขาบอก

"ในหนังสือก็มี" เซฟพูด

"ก็ฉันอยากให้ไคลีย์เป็นคนช่วย" ซีเรียสพูด

"เห้! จะใส่กันอีกแล้ว เอ่อๆก็ได้จะช่วย" ฉันพูดตัดบทสองคนนี้

"ขอบคุณ" ซีเรียสพูด

หลังจากนั้นฉันก็เริ่มทำของฉันพร้อมสอนซีเรียสไปด้วย วุ่นวายมากบอกอย่างหนึ่งได้ในอย่างหนึ่ง

"เสร็จสักทีเหนื่อย" ฉันพูดด้วยความเหนื่อยเพราะมัวเถียงกับซีเรียส

"ยากเหมือนกันแฮะ" ซีเรียสพูด

"มันไม่ได้ยากเลย นี่มันเริ่มต้นเองนะฉันอยากรู้เหลือเกินว่านายรอดมาได้ยังไงเนี่ย" ฉันพูดกับเขา

"เจมส์ช่วยไง เอาไปส่งเถอะ" ซีเรียสพูด

ฉันเอายาที่ทำเสร็จแล้วไปส่งที่โต๊ะ ของศ.จ

"อย่าลืมเธอมีกักบริเวณวันนี้ตอนเย็น ถ้าเธอไม่มาฉันจะเพิ่มวันกักตัว" เขาบอกฉัน

"ค่าาา ศ.จ" ฉันบอกเขา จากนั้นก็เดินออกมา

"โดนกักบริเวณซะแล้ว" เจมส์พูดหลังจากออกจากห้อง

"ตอกย้ำเก่งเกินเหมือนกับว่านายไม่ต้องไปทำความสะอาดห้องน้ำอย่างงั้นแหละ" ฉันพูด

"ลืม" เขาพูด





ได้เวลาโดนกักบริเวณซะเเล้วไวไปมั้ย แป็บเดียวก็ค่ำแล้วฉันเดินมาห้องศ.จมัลฟอยทางเข้าหอสลิธิรีน

"ก๊อกๆๆ" ฉันเคาะประตู

"เข้ามา" เขาพูด

ฉันเปิดและเดินเข้ามาด้านใน เขากำลังตรวจการบ้านนักเรียนอยู่ที่โต๊ะ

"เห็นหม้อตรงนั้นมั้ย" เขาถาม

"เห็นค่ะ"

"ขัดให้หมดซะ ห้ามใช้ไม้กายสิทธิ์ด้วย" เข้าสั่ง

โอ้..มาย..ก๊อต เยอะชิบหายเลย ขัดจนกล้ามขึ้นแน่ฉัน ฉันเดินไปตรงกองหม้อจากนั้นก็เริ่มนั่งขัด

อบราซัสที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความสะใจ เพราะเด็กนี่ไม่มาเข้าเรียนคาบของเข้าหลายครั้งเกินไปเหมือนอยากหลบหน้าเขาอย่างนั้นแหละ แถมตอนเเข่งควิดดิชนี่ วี้ด ผู้ชายจนเจ็บคอในคาบเขายังหนีไปนั่งด้านหลังอีก ต้องทำให้เข็ดซะบ้าง

โอ้ยเมื่อยโว้ยยย ปวดแขนแล้วกว่าจะเสร็จฉันลุกขึ้นยืนจากนั้นก็เดินไปหาเขา

"เสร็จแล้วค่ะ ศ.จ" ฉันพูด

"ดี ต่อไปนี้หวังว่าจะเข้าเรียนคาบของฉันนะ" เขาพูด

"ค่าาา จะเข้าทุกคาบเเล้วค่ะ" ไม่โดดแล้วก็ได้
ขี้เกียจมาขัดหม้อ

"ดี เอาไปสิ" เข้าพูดพร้อมกับยื่นผ้าและขวดยามาให้

"อะไรคะ?" ฉันถามออกไปแบบงงๆเพราะอยู่ๆเขาก็ยื่นผ้ากับขวดยามาให้

"ยาแก้ปวด ส่วนผ้าเอาไปเช็ดหน้าซะ" เขาพูดพร้อมยัดใสมือของฉันพร้อมกับทำหน้าตาแปลกๆ

"ขอบคุณค่ะศ.จ" ฉันขอบคุณเขาแล้วเดินออกมาจากห้อง

หลังจากที่เด็กนั่นออกไปอบราซัสก็ระเบิดหัวเราะออกมาทันที เพราะหน้าเด็กนั่นมีเเต่เขม่าก้นหม้อ โดยเฉพาะตรงปากบนนั่นมันเหมือนกับหนวดเขาเลยอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

ระหว่างเดินออกมาจากที่นั่นก็เจอมัลฟอยคนลูกอีก

"เธออกมาทำอะไรที่นี่" เขาถามพรางมองหน้า

"โดนกักบริเวณให้ไปขัดหม้อค่ะ" ฉันบอกเขา

ลูเซียสพยักหน้าให้เธอ ต้องเชื่อแล้วล่ะหลักฐานชัดเจนอยู่บนหน้าขนาดนี้

"รีบๆกลับหอเธอซะ" เขาพูด

"ขอบคุณค่ะ" อะไรทำหน้าตาแปลกๆกันอีกแล้ว

หลังจากที่ลูเซียสบอกให้เด็กนั่นกับหอไปเขาก็ขำทันทีหน้าเธอตลกจนเขาเกือบหลุดขำออกมา

หน้าน้องหลังรู้ตัวว่าสองพ่อลูกทำไมทำหน้าแปลกๆ

*ยังไม่ตรวจคำผิด*

จัดไปอีกหนึ่งตอน ไรท์สู้นะ555 รอบนี้เขียนชื่อคุณเซฟถูกแล้วนะ555(~￣³￣)~