ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ควิดดิช ควิดใจ&เเนะนำตัวใหม่
วันนี้มีแข่งควิดดิช!! ตั้งตารอมานานแล้วถึงแม้จะเคยมีมาหลายครั้งแล้วก็ตามแต่ฉันไม่เคยไปดูเลยนะสิเพราะขี้เกียจเลยพาดมาหลายครั้งแต่ครั้งนี้ไม่มีพาด ฉันตั้งใจตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปดูผู้ชายใช่พูดตามตรงคือไปดูผู้ชายเพราะไม่รู้ว่าเขาเล่นกันยังแต่เป้าหมายหลักของฉันก็คือผู้ชาย!
"ตื่นเช้าจังไคลีย์" ลิลลี่พูดหลังตื่น
"วันนี้มีเเข่งควิดดิช" ฉันบอกกับลิลลี่อย่างตื่นเต้น
"ตื่นเต้น? ปกติไม่เห็นจะไปดู" ลิลลี่ถามอย่างสงสัย
"ครั้งนี้ตั้งใจไปดูจริงๆพี่" ฉันยืนยันกับลิลลี่
"อย่าให้เห็นว่าหลับคาอัศจรรย์ล่ะ เวลาเธอตื่นเช้าทีไรก็ชอบง่วงตลอด" ลิลลี่พูด
"ไม่มีหลับเเน่นอน พี่ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว" ฉันบอกลิลลี่พร้อมกับดึงเธอออกจากเตียง
"พอแผลหายดีก็ซ่าเลยนะ" ลิลลี่พูด
"โธ่ พี่มันตั้ง3-4วันแล้วแถมศ.จมัลฟอยก็รักษาให้แล้วนะมันเลยหายเป็นปกติไง ไปอาบน้ำได้แล้ว" ฉันพูดพร้อมดันลิลลี่เข้าห้องน้ำ
พอทำทุกอย่างเสร็จฉันกับลิลลี่ก็ลงไปที่ห้องโถงพอมาถึงสิ่งเห็นอันดับแรกก็คือ นักกีฬาควิดดิช พูดได้คำเดียวเลยคือ งานดีย์!
"ไคลีย์" ลิลลี่เรียก เเต่ไม่มีเสียงตอบรับ
"ไคลีย์" เงียบ
"ไคลีย์!" ลิลลี่หมดความอดทนก็ได้ตะโกนออกมา
"พี่ตะโกนทำไมอยู่ใกล้กันเองนะ" ฉันเลิกมองนักกีฬาควิดดิชเพราะได้ยินเสียงลิลลี่ตะโกนเรียกชื่อ แต่มานั่งตอนไหนหว่า
"ก็มัวมองแต่หนุ่มเล่นควิดดิชบ้านสลิธิรีนอยู่ไงเลยไม่ได้ยิน" คริสติน่าพูด
"อ๋ออย่างงี้นี่เองที่บอกจะไปดูเขาเเข่งควิดดิชก็คือไปดูผู้ชายว่างั้น" ลิลลี่ถาม
"ใครทำอย่างงั้นไม่มี๊ ใครไปดูกันผู้ชาย" ฉันพูด
"ไม่ค่อยจะมีพิรุจเลยนะคะลูกสาว" แม่เบลพูด
"ก็จริงที่ฉันไปดูควิดดิชก็เพราะผู้ชายนะ" แม่เจสพูดขึ้น
"เข้าข้างกันเก่ง" แม่เบลพูด
"กินเข้าไปเยอะๆเลยไคลีย์" ลิลลี่พูดพร้อมเอาขนมปังทาเเยมให้ฉันเพิ่ม
รู้ทันนะคะคุณพี่คิดจะให้ฉันกินเยอะๆจะได้ง่วงไม่อยากให้ฉันดูผู้ชายล่ะชิ หวงน้องสาวก็ไม่บอก ถึงฉันจะคิดอย่างนั้นก็กินให้อยู่ดีใครจะ
ปฎิเสธอาหารลง
หลังกินเสร็จพวกเราก็ไปรวมตัวกันที่อัศจรรย์
เเข่งนัดนี้ สลิธิรีนแข่งกับเรเวนคลอ เป็นคู่ที่สูสีมาก
"พวกเธอเชียร์ทีมไหน" คริสติน่าถาม
"สลิธิรีน เธอล่ะ" ลิลลี่พูด
"เรเวนคลอจ้า" คริสติน่าตอบ
"แล้วน้องล่ะไคลีย์" ลิลลี่ถามน้องสาวตัวเองที่กำลังดีดกับเสียงเพลงของกองเชียร์
"เชียร์ทีมที่ชนะจ้าเลือกไม่ได้ วู้ๆ" ฉันตอบลิลลี่และหันไปเต้นใส่เพลงของกองเชียร์ต่อ
ที่เต้นไม่ใช่อะไรกลัวง่วงก็เลยเต้นไว้ก่อนส่วนเซฟไม่ได้มาเพราะบอกไรสาระ หลังจากนั้นไม่นานผู้เล่นทั้งสองฝั่งก็ออกมาทำให้ทุกคนกรี้ด รวมถึงฉันด้วย
"อร้าย~หล่อมากเลยค่ะ!" ฉันกรี้ดพร้อมตะโกนออกไป ลิลลี่ที่ได้ยินน้องสาวตัวเองกรี้ดพร้อมตะโกนก็รีบเอามือไปปิดปากน้องสาวทันที
"ไคลีย์พูดอะไรเนี่ย" ลิลลี่ถาม
"หนูพูดความจริงไงพี่พวกเขาหล่อระเบิดระเบ้อเลย" ฉันพูด
"มันคือความจริงค่ะลูกสาว" เเม่เขาพูดพร้อมแท็กมือกับฉัน
เกมส์เริ่มแข่งกองเชียร์ก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แต้มแรกเป็นเรเวนคลอที่ทำคะแนนได้ ฉันที่ได้ยินเขา
กรี้ดก็กรี้ดตาม พอสลิธิรีนทำแต้ได้เขาก็พากันกรี้ดฉันก็กรี้ดตามกรี้ดตลอดไม่ว่าบ้านไหนทำแต้มได้
ไมนานเป็นสลิธิรีนที่จับลูกสนิชไปทำให้ชนะการแข่งขันนัดนี้พอจบเกมส์พวกฉันก็ลงจากอัศจรรย์ไปที่ห้องโถง
"เป็นอะไรไปทำไมเงียบ" ลิลลี่ถามตั้งแต่จบเกมส์จนมาถึงห้องโถงเธอยังไม่เห็นน้องเธอพูดเลย
"เจ็บคอ~" ฉันพูดเสียงแหบ
"ก็เล่นกรี้ดทั้งเกมส์ไม่ว่าบ้านไหนเข้าก็กรี้ดไม่เจ็บคอให้มันรู้ไป" ลิลลี่พูด
"เเล้วแกล่ะย่ะยัยเจสสิก้า" เมเบลหันไปถามเพื่อนตัวเอง
"เหมือนกัน" เจสสิก้าพูดเสียงแหบ
"ทั้งแม่ทั้งลูก" เมเบลมองสองแม่ลูกที่ตอนนี้นั่งหมดอะไรตายอยากอยู่โต๊ะ
"ขอไปเอายากับมาดามฟอมฟรีย์ก่อนนะ"ฉันบอกทุกคน
"ขอด้วย" แม่เจสพูด
ฉันเดินออกมาจากห้องโถงแล้วตรงไปที่ห้องพยาบาลระหว่างทางก็มีเเต่เสียงพูดคุยกันเรื่องควิดดิช บ้านสลิธิรีนเขามาแรงตอนนี้สาวๆกรี้ด กันเต็ม ฉันเดินเข้ามาในห้องพยาบาลก็เห็นคนที่เจ็บจากการแข่งนอนเรียงกันอยู่ที่เตียงเพียบ
"เธอมาก็ดีแล้วช่วยเอายาไปให้เตียงสุดท้ายหน่อยสิ" มาดามฟอมฟรีย์พูดพร้อมกับยัดแก้วยาให้ฉัน ฉันเดินเอายามาให้เตียงสุดท้าย
"ยามาแล้วค่ะ" ฉันพยายามเปล่งเสียงออกมา
"ขอบคุณ" เขาคนนั้นพูด
"อ้าวรีมัสนายเองหรอ" ฉันพูดเมื่อเห็นว่าใครเป็น
"อ้าวไคลีย์ เสียงเธอ" รีมัสพูด
"เจ็บคอนิดหน่อย แต่นายเป็นอะไรรึเปล่า" ฉันถามเขาด้วยเสียงแหบ
"เป็นหวัดน่ะมาดามฟอมฟรีย์ให้ฉันนอนที่นี่สองคืนน่ะ" เขาพูด
"แล้วนายกินข้าวรึยังล่ะ" ฉันถาม
"พวกเจมส์เอามาให้ฉันแล้วขอบคุณนะ แต่เธอควรไปกินยาได้เเล้วนะเสียงไม่มีแล้ว" เขาบอก ฉันบอกลาเขาพร้อมเดินมาเอายาเเก้เจ็บคอสองขวดจากนั้นก็ไปหาลิลลี่ที่ห้องโถ่ง ระหว่างทางก็กระดกยาไปด้วย รสชาติมัน
อื้มขมปี๋
"นี่!" อยู่ก็มีเสียงเรียกจากด้านหลัง
"อะไร" ฉันหันไปตอบคนที่เรียกฉันก็คือซีเรียส
เขาเดินมาข้างฉัน
"เปล่าหรอกแค่จะเดินไปด้วย" เขาพูด
"จะเเกล้งอะไรอีกป่ะเนี่ย" ฉันถามเขาเพราะเวลาเขามาคุยกับฉันทีไรก็จะชอบแกล้งฉันตลอด
"ครั้งนี้ไม่แกล้งแค่จะเดินไปห้องโถงด้วย" เขาพูด
"แล้วพอตเตอร์ไปไหนล่ะ ปกติเห็นอยู่ด้วยกันตลอด" ฉันพูด
"ไปก่อนแล้ว" เขาตอบ
เดี๋ยวนะไม่ใช่ไปอยู่กับพี่ฉันหรอกนะ ฉันที่คิดได้ก็รีบวิ่งไปที่ห้องโถง ซีเรียสที่เห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตาม ฉันวิ่งมาถึงห้องโถงพอมาถึงสิ่งที่เห็นคือไอ้บ้าเจมส์มันนั่งอยู่กับพี่ฉันแล้ว เป็นแบบนี้ประจำ ฉันหันไปหาซีเรียสพร้อมกับบิดหูไปหนึ่งที
"โอ้ยๆๆๆ จะ..เจ็บนะยัยบ้า" เขาพูด
"เจ็บสิดีคิดจะให้ฉันมาช้าๆเพื่อให้เพื่อนนายมายุ่งกับพี่ฉันงั้นสิ" ฉันบอกเขา
"ก็เเค่อยากทำความรู้จักใหม่ด้วยเองนะยัยบ้า" เขาบอก
"ก็หัดทำตัวดีๆสิ แต่อย่าลืมนะว่า พี่ข้าใครอย่าแตะ" ฉันพูดพร้อมวิ่ง4×100ไปหาลิลลี่
"มาแล้ว นายมานั่งอะไรตรงนี้ไม่ทราบ" ฉันวิ่งมาหาลิลลี่เเล้วถามเจมส์
"แค่มาทำความรู้จักใหม่เอง" เขาพูด
"ให้มันจริงเถอะ ถ้าอยากทำความร้จักจริงช่วยทำตัวให้มันดีด้วยเวลาอยู่กับพวกฉันน่ะ" ฉันพูด
"ได้ ฉันจะไม่แกล้งพวกเธออีก เราจะสงบศึกกัน" เขาบอก
"ไม่ใช่แค่พวกฉันเซฟด้วยถ้าเห็นพวกนายคนใดคนนึงแกล้งเขาถือว่าทุกอย่างที่พูดมาคือโมฆะ" ฉันพูด
"โอเครมาทำความรู้จักกันใหม่ ฉันเจมส์ พอตเตอร์" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือออกมา
"ไคลีย์ เอฟเวนส์" ฉันจับมือเขา เขาหันไปเเนะนำตัวกับลิลลี่
"ฉันซีเรียส แบล็ค ยินดีที่ได้รู้จัก" เขาเเนะนำตัวใหม่
"ไคลีย์ เอฟเวนส์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"ฉันพูดจากนั้นก็นั่งลง
"ไม่ถูกกันมาก่อนหรอ" เเม่เบลพูด
"ประมาณนั้นแม่" ฉันตอบ
"รักษาสัญญาที่พูดไว้ด้วยนะพ่อหนุ่ม" แม่เจสพูดเสียงแหบฉันที่ได้ยินถึงกับกั้นขำ
"นี่ยาค่ะเเม่หนูลืมโทษที" ฉันเอายาให้แม่เจส
"อย่าลืมบ่อยนะ" เเม่เจสพูดทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา
มาแล้วแถมให้เป็นพิเศษ รี้ดขอมาไรท์จัดให้
แต่มีอย่างหนึ่งที่จะสารภาพ คือเราเขียนชื่อคุณเซฟผิดมาโดยตลอด ปกติจะเขียนเชฟ555 เดี๋ยวเเก้ให้ใหม่นะ
"ตื่นเช้าจังไคลีย์" ลิลลี่พูดหลังตื่น
"วันนี้มีเเข่งควิดดิช" ฉันบอกกับลิลลี่อย่างตื่นเต้น
"ตื่นเต้น? ปกติไม่เห็นจะไปดู" ลิลลี่ถามอย่างสงสัย
"ครั้งนี้ตั้งใจไปดูจริงๆพี่" ฉันยืนยันกับลิลลี่
"อย่าให้เห็นว่าหลับคาอัศจรรย์ล่ะ เวลาเธอตื่นเช้าทีไรก็ชอบง่วงตลอด" ลิลลี่พูด
"ไม่มีหลับเเน่นอน พี่ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว" ฉันบอกลิลลี่พร้อมกับดึงเธอออกจากเตียง
"พอแผลหายดีก็ซ่าเลยนะ" ลิลลี่พูด
"โธ่ พี่มันตั้ง3-4วันแล้วแถมศ.จมัลฟอยก็รักษาให้แล้วนะมันเลยหายเป็นปกติไง ไปอาบน้ำได้แล้ว" ฉันพูดพร้อมดันลิลลี่เข้าห้องน้ำ
พอทำทุกอย่างเสร็จฉันกับลิลลี่ก็ลงไปที่ห้องโถงพอมาถึงสิ่งเห็นอันดับแรกก็คือ นักกีฬาควิดดิช พูดได้คำเดียวเลยคือ งานดีย์!
"ไคลีย์" ลิลลี่เรียก เเต่ไม่มีเสียงตอบรับ
"ไคลีย์" เงียบ
"ไคลีย์!" ลิลลี่หมดความอดทนก็ได้ตะโกนออกมา
"พี่ตะโกนทำไมอยู่ใกล้กันเองนะ" ฉันเลิกมองนักกีฬาควิดดิชเพราะได้ยินเสียงลิลลี่ตะโกนเรียกชื่อ แต่มานั่งตอนไหนหว่า
"ก็มัวมองแต่หนุ่มเล่นควิดดิชบ้านสลิธิรีนอยู่ไงเลยไม่ได้ยิน" คริสติน่าพูด
"อ๋ออย่างงี้นี่เองที่บอกจะไปดูเขาเเข่งควิดดิชก็คือไปดูผู้ชายว่างั้น" ลิลลี่ถาม
"ใครทำอย่างงั้นไม่มี๊ ใครไปดูกันผู้ชาย" ฉันพูด
"ไม่ค่อยจะมีพิรุจเลยนะคะลูกสาว" แม่เบลพูด
"ก็จริงที่ฉันไปดูควิดดิชก็เพราะผู้ชายนะ" แม่เจสพูดขึ้น
"เข้าข้างกันเก่ง" แม่เบลพูด
"กินเข้าไปเยอะๆเลยไคลีย์" ลิลลี่พูดพร้อมเอาขนมปังทาเเยมให้ฉันเพิ่ม
รู้ทันนะคะคุณพี่คิดจะให้ฉันกินเยอะๆจะได้ง่วงไม่อยากให้ฉันดูผู้ชายล่ะชิ หวงน้องสาวก็ไม่บอก ถึงฉันจะคิดอย่างนั้นก็กินให้อยู่ดีใครจะ
ปฎิเสธอาหารลง
หลังกินเสร็จพวกเราก็ไปรวมตัวกันที่อัศจรรย์
เเข่งนัดนี้ สลิธิรีนแข่งกับเรเวนคลอ เป็นคู่ที่สูสีมาก
"พวกเธอเชียร์ทีมไหน" คริสติน่าถาม
"สลิธิรีน เธอล่ะ" ลิลลี่พูด
"เรเวนคลอจ้า" คริสติน่าตอบ
"แล้วน้องล่ะไคลีย์" ลิลลี่ถามน้องสาวตัวเองที่กำลังดีดกับเสียงเพลงของกองเชียร์
"เชียร์ทีมที่ชนะจ้าเลือกไม่ได้ วู้ๆ" ฉันตอบลิลลี่และหันไปเต้นใส่เพลงของกองเชียร์ต่อ
ที่เต้นไม่ใช่อะไรกลัวง่วงก็เลยเต้นไว้ก่อนส่วนเซฟไม่ได้มาเพราะบอกไรสาระ หลังจากนั้นไม่นานผู้เล่นทั้งสองฝั่งก็ออกมาทำให้ทุกคนกรี้ด รวมถึงฉันด้วย
"อร้าย~หล่อมากเลยค่ะ!" ฉันกรี้ดพร้อมตะโกนออกไป ลิลลี่ที่ได้ยินน้องสาวตัวเองกรี้ดพร้อมตะโกนก็รีบเอามือไปปิดปากน้องสาวทันที
"ไคลีย์พูดอะไรเนี่ย" ลิลลี่ถาม
"หนูพูดความจริงไงพี่พวกเขาหล่อระเบิดระเบ้อเลย" ฉันพูด
"มันคือความจริงค่ะลูกสาว" เเม่เขาพูดพร้อมแท็กมือกับฉัน
เกมส์เริ่มแข่งกองเชียร์ก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แต้มแรกเป็นเรเวนคลอที่ทำคะแนนได้ ฉันที่ได้ยินเขา
กรี้ดก็กรี้ดตาม พอสลิธิรีนทำแต้ได้เขาก็พากันกรี้ดฉันก็กรี้ดตามกรี้ดตลอดไม่ว่าบ้านไหนทำแต้มได้
ไมนานเป็นสลิธิรีนที่จับลูกสนิชไปทำให้ชนะการแข่งขันนัดนี้พอจบเกมส์พวกฉันก็ลงจากอัศจรรย์ไปที่ห้องโถง
"เป็นอะไรไปทำไมเงียบ" ลิลลี่ถามตั้งแต่จบเกมส์จนมาถึงห้องโถงเธอยังไม่เห็นน้องเธอพูดเลย
"เจ็บคอ~" ฉันพูดเสียงแหบ
"ก็เล่นกรี้ดทั้งเกมส์ไม่ว่าบ้านไหนเข้าก็กรี้ดไม่เจ็บคอให้มันรู้ไป" ลิลลี่พูด
"เเล้วแกล่ะย่ะยัยเจสสิก้า" เมเบลหันไปถามเพื่อนตัวเอง
"เหมือนกัน" เจสสิก้าพูดเสียงแหบ
"ทั้งแม่ทั้งลูก" เมเบลมองสองแม่ลูกที่ตอนนี้นั่งหมดอะไรตายอยากอยู่โต๊ะ
"ขอไปเอายากับมาดามฟอมฟรีย์ก่อนนะ"ฉันบอกทุกคน
"ขอด้วย" แม่เจสพูด
ฉันเดินออกมาจากห้องโถงแล้วตรงไปที่ห้องพยาบาลระหว่างทางก็มีเเต่เสียงพูดคุยกันเรื่องควิดดิช บ้านสลิธิรีนเขามาแรงตอนนี้สาวๆกรี้ด กันเต็ม ฉันเดินเข้ามาในห้องพยาบาลก็เห็นคนที่เจ็บจากการแข่งนอนเรียงกันอยู่ที่เตียงเพียบ
"เธอมาก็ดีแล้วช่วยเอายาไปให้เตียงสุดท้ายหน่อยสิ" มาดามฟอมฟรีย์พูดพร้อมกับยัดแก้วยาให้ฉัน ฉันเดินเอายามาให้เตียงสุดท้าย
"ยามาแล้วค่ะ" ฉันพยายามเปล่งเสียงออกมา
"ขอบคุณ" เขาคนนั้นพูด
"อ้าวรีมัสนายเองหรอ" ฉันพูดเมื่อเห็นว่าใครเป็น
"อ้าวไคลีย์ เสียงเธอ" รีมัสพูด
"เจ็บคอนิดหน่อย แต่นายเป็นอะไรรึเปล่า" ฉันถามเขาด้วยเสียงแหบ
"เป็นหวัดน่ะมาดามฟอมฟรีย์ให้ฉันนอนที่นี่สองคืนน่ะ" เขาพูด
"แล้วนายกินข้าวรึยังล่ะ" ฉันถาม
"พวกเจมส์เอามาให้ฉันแล้วขอบคุณนะ แต่เธอควรไปกินยาได้เเล้วนะเสียงไม่มีแล้ว" เขาบอก ฉันบอกลาเขาพร้อมเดินมาเอายาเเก้เจ็บคอสองขวดจากนั้นก็ไปหาลิลลี่ที่ห้องโถ่ง ระหว่างทางก็กระดกยาไปด้วย รสชาติมัน
อื้มขมปี๋
"นี่!" อยู่ก็มีเสียงเรียกจากด้านหลัง
"อะไร" ฉันหันไปตอบคนที่เรียกฉันก็คือซีเรียส
เขาเดินมาข้างฉัน
"เปล่าหรอกแค่จะเดินไปด้วย" เขาพูด
"จะเเกล้งอะไรอีกป่ะเนี่ย" ฉันถามเขาเพราะเวลาเขามาคุยกับฉันทีไรก็จะชอบแกล้งฉันตลอด
"ครั้งนี้ไม่แกล้งแค่จะเดินไปห้องโถงด้วย" เขาพูด
"แล้วพอตเตอร์ไปไหนล่ะ ปกติเห็นอยู่ด้วยกันตลอด" ฉันพูด
"ไปก่อนแล้ว" เขาตอบ
เดี๋ยวนะไม่ใช่ไปอยู่กับพี่ฉันหรอกนะ ฉันที่คิดได้ก็รีบวิ่งไปที่ห้องโถง ซีเรียสที่เห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตาม ฉันวิ่งมาถึงห้องโถงพอมาถึงสิ่งที่เห็นคือไอ้บ้าเจมส์มันนั่งอยู่กับพี่ฉันแล้ว เป็นแบบนี้ประจำ ฉันหันไปหาซีเรียสพร้อมกับบิดหูไปหนึ่งที
"โอ้ยๆๆๆ จะ..เจ็บนะยัยบ้า" เขาพูด
"เจ็บสิดีคิดจะให้ฉันมาช้าๆเพื่อให้เพื่อนนายมายุ่งกับพี่ฉันงั้นสิ" ฉันบอกเขา
"ก็เเค่อยากทำความรู้จักใหม่ด้วยเองนะยัยบ้า" เขาบอก
"ก็หัดทำตัวดีๆสิ แต่อย่าลืมนะว่า พี่ข้าใครอย่าแตะ" ฉันพูดพร้อมวิ่ง4×100ไปหาลิลลี่
"มาแล้ว นายมานั่งอะไรตรงนี้ไม่ทราบ" ฉันวิ่งมาหาลิลลี่เเล้วถามเจมส์
"แค่มาทำความรู้จักใหม่เอง" เขาพูด
"ให้มันจริงเถอะ ถ้าอยากทำความร้จักจริงช่วยทำตัวให้มันดีด้วยเวลาอยู่กับพวกฉันน่ะ" ฉันพูด
"ได้ ฉันจะไม่แกล้งพวกเธออีก เราจะสงบศึกกัน" เขาบอก
"ไม่ใช่แค่พวกฉันเซฟด้วยถ้าเห็นพวกนายคนใดคนนึงแกล้งเขาถือว่าทุกอย่างที่พูดมาคือโมฆะ" ฉันพูด
"โอเครมาทำความรู้จักกันใหม่ ฉันเจมส์ พอตเตอร์" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือออกมา
"ไคลีย์ เอฟเวนส์" ฉันจับมือเขา เขาหันไปเเนะนำตัวกับลิลลี่
"ฉันซีเรียส แบล็ค ยินดีที่ได้รู้จัก" เขาเเนะนำตัวใหม่
"ไคลีย์ เอฟเวนส์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"ฉันพูดจากนั้นก็นั่งลง
"ไม่ถูกกันมาก่อนหรอ" เเม่เบลพูด
"ประมาณนั้นแม่" ฉันตอบ
"รักษาสัญญาที่พูดไว้ด้วยนะพ่อหนุ่ม" แม่เจสพูดเสียงแหบฉันที่ได้ยินถึงกับกั้นขำ
"นี่ยาค่ะเเม่หนูลืมโทษที" ฉันเอายาให้แม่เจส
"อย่าลืมบ่อยนะ" เเม่เจสพูดทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา
*ยังไม่ตรวจคำผิด*
มาแล้วแถมให้เป็นพิเศษ รี้ดขอมาไรท์จัดให้
แต่มีอย่างหนึ่งที่จะสารภาพ คือเราเขียนชื่อคุณเซฟผิดมาโดยตลอด ปกติจะเขียนเชฟ555 เดี๋ยวเเก้ให้ใหม่นะ
เขินเลยขอบคุณที่บอกนะคะเขินจริงๆ( ꈍᴗꈍ)
ปล ด้นสดให้เลยนะตอนนี้หวังว่ามันจะไม่งงนะ55
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น