[fic Harry Potter]เมื่อได้เกิดใหม่เป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์

ลำดับตอนที่ #23 : ไม่มีชื่อตอน

หลังจากจบงานฮาโลวีนรู้สึกว่าจะมีคนเข้ามาทักฉันเยอะเลย บางคนเข้ามาทักเเล้วขอให้ฉันเต้นให้ดูหน่อยอยากเต้นเป็นอิฉันก็บ้าจี้ซะด้วยก็สอนเขาเต้นกลางสนามควิดดิชของโรงเรียนไปเลยทำไงได้เข้ามาขอตอนเรียนวิชาการบิน
แถมศ.จก็ยังไม่ว่าอีก

ตอนนี้ฉันแอบทุกคนที่เข้ามาขอให้ฉันสอนเต้น
ท่าดึงดาวนั้น ไม่ใช่ไรนะขอพักเอวแป็บรวนหมดแล้ว ฉันแอบมาอ่านหนังสืออยู่ห้องสมุด
ที่จริงแอบมานอนต่างหาก ก็วิชาสุดท้ายของวันนี้คือวิชา ประวัติศาสตร์เวทมนตร์นะสิ มันน่าเบื่อเลยหนีออกมานอนที่ห้องสมุดดีกว่า ไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอกนะที่หนีออกมา คนอื่นก็เหมือนกัน

ก่อนนอนขอเดินดูหนังสือสักหน่อยดีกว่าเผื่อมีหนังสือหน้าสนใจมาอ่านกล่อมให้ง่วง ฉันเดินตามชั้นหนังสือเพื่อหาอะไรมาอ่านกล่อมตัวเองให้ง่วง ฉันเดินหามาสักพักก็เลือกอ่านหนังสือ
เกี่ยวกับฮอกวอตส์คงเป็นยานอนหลับชั้นดีเลยละ อ่านได้สองบรรทัดฉันก็เริ่มง่วง แต่ว่าตัวหนังสือมันแปลกไปเนาะอ่านไม่รู้เรื่องเลย
หลังจากนั้นฉันก็หลับไปเลย เพราะง่วงจัด

ด้านลูเซียสตอนนี้วิชาสุดท้ายของเขานั้นว่างทำให้เขาไม่มีอะไรทำเลยมาที่ห้องสมุดเพื่อหาหนังสืออ่านขั้นเวลาว่าง เขาเดินมาหลังสุดของห้องสมุดเพื่อหาหนังสือเเละที่อ่าน แต่ก่อนที่เขาจะหาหนังสืออ่านเขาดันหันไปเห็นเด็กที่ช่วงนี้กำลังมาแรง จะมีใครได้ที่มาแรงในตอนนี้นอกจากคนที่ชื่อว่า ไคลีย์ เอฟเวนส์ ที่ตอนนี้เจ้าตัวเดินหาหนังสือมาอ่าน แต่ว่าวิชาสุดท้ายของหล่อนมีเรียนไม่ใช่รึไงทำไมถึงมาอยู่ห้องสมุดได้ อย่าบอกบอกนะว่าโดดเรียน จริงๆเลยคนอะไรทั้งดือทั้งมึน

เขาเลือกนั่งโต๊ะที่ไม่ไกลหล่อนมากเพื่อดูว่าเจ้าหล่อนมาอ่านหนังสือจริงๆรึเปล่า
เขาเห็นเธอหยิบมาอ่านเล่มนึง เเต่อ่านไปได้ไม่เท่าไรก็หลับคาหนังสือแถมหนังสือที่อ่านยังกลับหัวอีก คงไม่ได้มาอ่านหนังสือหรอก มีเเต่หนังสือนั่นแหละที่อ่านเจ้าตัวเเถมท่านอนนั้นอีก
ไม่ใช่นอนฟุบโต๊ะแต่นั่งหลับต่างหากตัวไหลไปกับเก้าเเล้วครึ่งตัว ดีที่หัวติดที่พิงไม่งั้นตกเก้าอี้แน่ๆแถมยังเอาหนังสือมาปิดหน้าอีก เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนนอนท่านี้มาก่อนเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกก็ตอนนี้แหละ

ฉันนอนหลับไปนานเท่าไรไม่รู้แต่รู้อีกทีคือตอนที่ได้ยินเสียงหนังสือตก ตื่นมาฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว

"อ่านหนังสือเพลินไปหน่อยปวดคอเลย" ฉันพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจ พอบิดขี้เกียจเสร็จก็เอาหนังสือไปเก็บแล้วเดินออกมาเเต่ระหว่างเดินออกมาก็เห็นคนที่ช่วงนี้เห็นบ่อยเป็นพิเศษ

"สวัสดีค่ะรุ่นพี่มัลฟอยมาอ่านหนังสือหรอค่ะ"
ฉันถามเขา

"ใช่เธอจะให้ฉันมานอนรึไง" เขาตอบ

"นั้นสิมาห้องสมุดก็ต้องมาอ่านหนังสือสิ ใครเขามานอนกัน" ฉันพูดพร้อมพยักหน้าเห็นด้วย เเต่พอคิดอีกรอบเอ๊ะเหมือนโดนตัวเองยังไงอย่างงั้น

ลูเซียสช่ายหน้า ที่เจ้าตัวพูดมาทั้งหมดนั่นเจ้าตัวนั่นแหละที่ทำ

"ไม่กวนแล้วค่ะไปดีกว่า หิวแล้ว" ฉันพูดพร้อมกับกำลังเดินออกมาแต่ก็ต้องหยุดเพราะโดนเรียก

"เดี๋ยวก่อนไปด้วยกันสิฉันกำลังไปห้องโถงพอดี" เขาพูด ฉันที่ได้ยินก็ตกใจนี้เขาชวนฉันเดินไปด้วยกันงั้นหรอ มาไม้ไหนเนี่ย

"โอเครค่ะ" ฉันตอบเขา

"เอาถือให้ฉันหน่อย" เขาพูดพร้อมกับยื่นหนังสือ สามถึงสี่เล่มมาให้ ไอ้ฉันก็ยอมถือให้แบบงงๆ

"อ๋อนี่ที่ให้ไปด้วยกันเพราะจะใช้ให้ถือของให้งั้นหรอค่ะ" ฉันถามเขา

"ก็ใช่ ไปได้เเล้ว" เขาตอบพร้อมเร่งฉัน

ระหว่างเดินมาฉันก็บ่นอุบอิบมาตลอดทาง

"หนังสือแค่นี้เองทำไมไม่ถือเองเนี่ย" ฉันแอบบ่น

"ฉันได้ยินนะ" เขาพูด

ฉันเลิกบ่นเเต่ใช้สายตาจิกไปที่เขาเเทนพอเขาหันมาก็ยิ้มกลับไปให้พอหันไปก็จิกตาใสเหมือนเดิม

พอเดินใกล้ถึงหน้าประตูเขาก็หยุดจนทำให้ฉันเบรคเกือบไม่ทัน

"เอาหนังสือมาเดี๋ยวฉันถือเอง" เขาพูดพร้อมเเย่งหนังสือในมือฉันไป

"ไม่ให้ถือไปส่งที่โต๊ะเลยละค่ะ" ฉันพูด

เขาไม่ได้พูดอะไรแค่ขำหึออกมาจากนั้นก็เดินเข้าห้องโถงไป ฉันเดินเข้าตามหลังเขาเเละเดินไปนั่งที่โต๊ะ กับแม่ๆ เเละลิลลี่พอมาถึงก็โดนถามทันทีว่าไปแอบอยู่ไหนมา

"ยัยตัวแสบไปแอบที่ไหนมาจ้ะ" แม่เบลถาม

"นั้นสิเธอโดดเรียนวิชาของศ.จ บินส์ ไปตอนไหนกัน" ลิลลี่ถาม

"ใจเย็นๆกันนะคะทุกคน" ฉันบอก

"ว่าเเต่เธอไปอยู่ไหนงั้นหรอ" แม่เจสถาม

"อยู่ห้องสมุดจ้าแค่ไป อ่านหนังสือเฉยๆ" ฉันตอบ

"ให้มันจริงเถอะ" ลิลลี่พูด

"อย่างอนน้องหน่า~ นี่ๆกินซี่โครงหมูย่างของโปรดพี่สิอร่อยนะ" ฉันพูดแล้วตักซี่โครงหมูย่างให้ลิลลี่

หลังจากนั้นฉันก็ง้อลิลลี่จนกลับเข้าหอมานอน

"หายงอนอะยัง" ฉันพูด

"ยัง" ลิลลี่พูด

"หายเถอะนะ" ฉันยังคงง้อพี่ฉันต่อ

"ทีหลังอย่าโดดไปคนเดียวอีกนะ ชวนพี่ด้วย" ลิลลี่พูดขึ้น

ฉันที่ได้ยินก็หัวเราะออกมาทันที ลิลลี่ที่เห็นยังงั้นก็หัวเราะตาม

"ได้รอบหน้านะพี่รอดูก่อนว่ามันน่าเบื่อรึเปล่า ฮ่าๆๆ" ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะ หลังจากนั้นพวกเราก็อาบน้ำและเข้านอนส่วนเจ้าพี่กัสนะหรอหลังจากให้ข้าวเสร็จก็หลับทันที


กลางดึกอยู่ๆก็มีเสียงเคาะที่หน้าต่างทำให้ฉันลุกขึ้นไปดูปรากฏว่าเป็นนกอินทรีย์จากคฤหาสน์มัลฟอยฉันเปิดให้มันเข้ามา

"เห้ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย ดึกขนาดนี้ยังเขียนจดหมายมาหาอีกหรอเจ้านายแกนี่แปลกเนาะ" ฉันถามมัน

"เห็นด้วยอย่างยิ่ง เอ้ารีบๆเอาไปฉันจะได้กลับ"
มันพูดพร้อมกับเขี่ยจดหมายมาให้พอให้เสร็จมันก็บินออกไป ฉันหยิบจดหมายขึ้นมาอ่าน

ถึง ไคลีย์ เอฟเวนส์

ฉันไม่ได้เขียนจดหมายหาเธอนานหวังว่าคงสนุกกับฮอกวอตส์นะ ไว้เจอกันที่ฮอกวอตส์

                                                   ด้วยรักจาก ABX.m



อะไรของเขา เเต่ว่าเจอกันงั้นหรออย่าบอกนะว่าเขาจะมาที่นี่ คงมีเรื่องจะพูดกับดับเบิ้ลดอร์แหละ แต่คำลงท้ายนี่อุตส่าห์บอกแล้วว่าอย่าเขียนมันน่าขนลุกหึ้ย~

ฉันเก็บจดหมายเขาไว้ในลิ้นชักจากนั้นก็เข้านอน

วันนี้ฉันตื่นก่อนลิลลี่เป็นอะไรที่อเมซิ่งสำหรับลิลลี่มาก เพราะปกติฉันจะนอนขี้เกียดอยู่บนเตียงเพราะวันนี้มันวันเสาร์

"โอ้ว เธอตื่นเช้าแถมตื่นก่อนพี่อีกประวัติศาสตร์ของฮอกวอตส์เลยนะเนี่ยตั้งแต่มาฮอกวอตส์นี่เป็นครั้งแรกที่เธอตื่นเช้า" ลิลลี่พูด

"ก็เจ้าพีกัสนะสิปลุกหนูให้ลุกขึ้นมาให้ข้าวมันนะสิ" ฉันบอกลิลลี่

"ถ้าพีกัสกัสไม่ปลุกก็ไม่ตื่น" ลิลลี่ถาม

"เยสส วันนี้พี่ไปช่วยมาดามพรอมฟรีย์รึเปล่า" ฉันตอบเเละถามลิลลี่เพราะปกติเสาร์อาทิตย์ถ้าลิลลี่ไม่มีการบ้านก็จะไปช่วยมาดามฟอมฟรีย์ ที่ห้องพยาบาล

"ไปสิ เห็นว่าวันนี้มีการซ้อมควิดดิชคงมีคนเจ็บมาอีกแน่ๆ" ลิลลี่พูด

"โอเครจ้า" ฉันตอบ

"พี่มีเรื่องจะถาม แหวนนั่นใครให้มาหรอพี่เห็นใส่นานแล้ว" ลิลลี่ถามฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะตอบเธอยังไงดี

"อ.อ๋อ หนูซื้อมาใส่น่ะเห็นมันสวยดี" แถไปให้สุดแล้วหยุดที่สีข้างถลอก

"งั้นหรอ นึกว่ามีผู้ชายมาจีบน้องแล้วให้แหวนมาใส่" ลิลลี่พูด

"ไม่ใช่พี่ หนูซื้อมาใส่เองต่างห่าง" ฉันตอบลิลลี่

"แล้วไป ถ้ามีคนมาจีบน้องให้บอกพี่ทันทีเลยนะ" ลิลลี่พูดแล้วเดินไปอาบน้ำ

"เฮ้อ~เกือบเเล้ว ใครมันจะมาจีบคนอย่างเราว่ะ" ฉันพูดกับตัวเอง

หลังจากนั้นฉันกับลิลลี่ก็ลงไปกินข้าวที่ห้องโถง
วันนี้ฉันขอไปช่วยลิลลี่กับมาดามพรอมฟรีย์เพราะ ไม่รู้จะทำอะไร

"คิดยังไงถึงจะไปกับพี่ด้วย" ลิลลี่ถามเพราะปกติน้องเธอไม่ยอมไปกับเธอสักครั้ง

"ก็มันว่างอ่ะพี่แถมเชฟก็อ่านหนังอยู่ที่หออีกกว่าจะออกมาจากหอก็ตอนเที่ยงนู้น" ฉันบอกลิลลี่

หลังจากนั้นพวกเราทั้งสองก็ไปหามาดามพรอมฟรีย์ที่ห้องพยาบาล ข้างในมีคนป่วยไม่กี่คน
เพราะพวกที่ซ้อมควิดดิชคงยังไม่บาดเจ็บมั้ง

"อรุณสวัสดิ์ค่ะมาดาม พรอมฟรีย์ นี่น้องหนูค่ะ ไคลีย์ เอฟเวนส์ค่ะ" ลิลลี่ทักมาดามพรอมฟรีย์และเเนะนำตัวฉัน

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ" ฉันทักมาดามพรอมฟรีย์

"จ้ะ อรุณสวัสดิ์จ้ะทั้งสอง ตอนนี้ยังไม่คนเท่าไรงั้นช่วยจัดยาบนตู้ให้หน่อยนะ" มาดามฟฝพรอมฟรีย์สั่ง

ฉันกับลิลลี่จัดตู้ยาอยู่ก็ได้ยินเสียงคนร้องโอดโอยมาแต่ไกล เป็นคนที่ซ้อมควิดดิชนั่นแหละบ้านสลิธิรีน หามกันเข้ามาที่เตียง

"ถอยไปๆ ขอฉันตรวจหน่อย" มาดามพรอมฟรีย์บอกคนที่ขวางทาง

ทุกคนพร้อมใจกันหลบทางให้มาดามพรอมฟรีย์เธอตรวจสักพักก็บอกว่า แขนของเขานั้นหักต้องกินยาปลูกกระดูก คนที่ได้ยินถึงกับช่ายหน้าจนมาดาม

พรอมฟรีย์บอกว่า หรือจะปล่อยไว้อย่างนี้ คนนั้นเลยต้องยอมกินยา

ส่วนฉันกับลิลลี่มาดามพรอมฟรีย์บอกให้แยกกันไปดูคนอื่นที่ ตายล่ะไม่เคยทำแผลซะด้วยปกติใช้เวทมนตร์ตลอดจะรอดมั้ยครับเนี่ย

"ข้อดูแผลหน่อยค่ะ" ฉันบอกเขา เขามีแผลตรงข้อศอกตามแขนนิดหน่อย ฉันเริ่มทำแผลให้เขา

"แฝดคนพี่หรือคนน้องละ" เขาถาม

"คนน้องค่ะ" ฉันตอบเขา

"อ๋อเธอคือคนที่เริ่มเต้นท่ากวนๆนั่นสินะ" เขาพูด

"ใช่ค่ะ ฉันเอง" ฉันตอบเขา และเริ่มเช็ดแผลให้เขาอย่างเบามือที่สุด

"อ้าว ลูเซียสนายมาห้องพยาบาลทำไม" คนที่ฉันทำแผลให้พูดขึ้น

"ฉันแค่มาเอายาให้นาซิซ่า" เขาตอบ

"แบล็ค เป็นอะไร"

"แค่ปวดหัวไม่มีอะไร" ลูเซียสตอบเพื่อนร่วมชั้น เขามองไปที่ เอฟเวนส์คนน้องที่เขารู้เพราะแหวนที่นิ้วนั้น แถมตอนนี้เธอยังทำแผลให้เพื่อน
เขาโดยไม่สนใจเขาอีก

"แขนอีกข้างหน่อยค่ะ" ฉันพูดหลังทำแผลข้างหนึ่งให้เขาเสร็จ แต่เส้นเลือดบนมือเขานี่มันกราวใจจริงๆ

"เธอช่วยไปเอายาแก้ปวดหัวให้ฉันหน่อยสิ" ลูเซียสพูดขึ้น ทำให้ฉันหันไปมอง

"แต่ฉันทำแผลอยู่นะคะ" ฉันบอกเขา

"นายคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย" ลูเซียสถามเพื่อนร่วมชั้น

"ไปเอามาให้เขาเถอะ" คนโดนถามบอกฉัน

ฉันเลยเดินไปหยิบยาอยู่ตู้มาให้เขา พร้อมอ่านการใช้ยาให้เขาฟัง

"นี่ค่ะ กินหลังอาหารนะคะถ้าไม่ดีขึ้นแนะนำให้คุณแบล็คมาตรวจที่ห้องพยายบาลอีกที" ฉันบอกเขาเเล้วทำแผลต่อ

ลูเซียสเดินออกมาจากห้องพยาบาลด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดนิดหน่อย เขาติดกับตัวเองว่าทำไมต้องหงุดหงิดด้วยเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน



มาแล้วววทุกคน
มันจะงงๆนิดหน่อย555

*ยังไม่ตรวจคำผิด*