คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เร็วเหมือนโกหก (แก้ไขครั้งที่ 1)
ไงทุกคน ฉันเองยัยน้ำขิง เเต่ตอนนี้ได้ชื่อใหม่แล้วจ้าเเนะนำตัวใหม่เลยแล้วกันฉันชื่อ ไคลีย์ เอฟเวนส์ เกิด วันที่30 ม.คค.ศ 1960 ใช่นามสกุลที่ทุกคนคุ้นเคยนามสกุลเเม่ของเเฮร์รี่ พอตเตอร์ ตอนแรกที่ฉันได้ยินนามสกุลตัวเองฉันโคตรตกใจเลย เเต่ๆฉันไม่ใช่เเม่ของแฮร์รี่นะฉันเป็นน้องสาวฝาแฝดของลิลลี่ เอฟเวนส์ ที่ออกหลังเธอเพียงเเค่สิบวิแถมยังมีพี่สาวคนโตที่อายุมากกว่าพวกฉัน4ปีเธอชื่อ เพ็ตทูเนีย เอฟเวนส์พระเจ้าฉันขอเกิดในเรื่องแฮร์ พอตเตอร์ ก็จริงเเต่ทำไมให้ฉันเกิดเป็นน้าเขาเล่าอุตส่าห์จะจีบน้องรี่สักหน่อยไหนกลายเป็นน้าน้องเขาไปแล้วพระเจ้าคุณทำให้ฉันดูเเย่ ("พระเจ้า : ไรวะ")
ตอนนี้ก็ผ่านไป9ปีเเล้วที่ฉันได้เกิดใหม่ฉันโคตรดีใจเลยที่ได้รู้ว่ามันคือความจริงถึงแม้จะแอบเสียดายที่ฉันไม่ได้เกิดพร้อมน้องแฮร์รี่ เอ๊ะ หรือหลาน ซิ อะไรก็ช่างรู้แค่ว่าอดเต๊าะน้องเลยตอนนี้ครอบครัวของฉันกำลังนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ยกเว้นฉันคนหนึ่งเเหละ ที่นอนอุตุอยู่บนห้อง
"เพ็ตทูเนียไคลีย์ไปไหนจ้ะ" คุณนายเอฟเวนส์ถามผู้เป็นลูกสาวคนโต
"ไคลีย์ตื่นนานเเล้วค่ะเเต่ไม่ยอมลงมากินข้าว"เเม่ที่ได้ยินดังนั้นจึงบอกว่าเดี๋ยวเเม่จัดการเอง ลูกสาวคนเล็กของเธอมักจะเป็นเเบบนี้ประจำผู้เป็นเเม่ขึ้นไปตามยัยตัวเเสบได้สักพักก็ได้ยินเสียงวิ่งลงบันไดมาด้วยความเร็วเเสง
ไม่ใช่ใครอื่นไกลเป็น ฉันนั้นเองเเหละฉันผู้ที่กำลังวิ่งหน้าตั้งหนีฝ่ามืออรหันต์ที่กำลังจะทักทายกับก้นของฉัน ลงมานั่งข้างพี่สาวฝาแฝดตัวเองด้วยอาการหอบอย่างแรง
"ไงไคลีย์โดนรึเปล่า?" นายเอฟเวนส์ถามแฝดคนเล็กของบ้านทุกคนมักจะเห็นเเบบนี้เป็นประจำเมื่อยัยตัวแสบไม่ยอมลงมากินข้าว
"เกือบเเล้วค่ะพ่อ เเต่ดีที่หนูหลบทันเลยไม่งั้นคงโดนฝ่ามืออรหันต์ของแม่เต็มๆแน่ค่ะ" ฉันพูดไปหอบไป
นายเอฟเวนส์ที่ได้ยินเเบบนั้นจึงหัวเราะออกมาเบาๆคุณแม่ที่พึ่งเดินลงมาได้ยินประโยคนั้นก็พูดขึ้น
"ถ้าไม่อยากโดนก็ต้องลงมากินข้าว ถ้าเเม่ไม่ขึ้นไปตามลูกลูกคงจะไม่ลงมากินข้าวเลยใช่ไหมไคลีย์"
"ก็หนูไม่หิวนิค่ะ" ผู้เป็นแม่ที่ได้ยินก็พูดขึ้น
"ไม่หิวก็ต้องกินจลูกอยู่ในวัยกำลังโตเดี๋ยวลูกก็ป่วยเอา" แม่พูดก่อนจะนั่งลงและบังคับให้ฉันกินข้าว
{ หลังจากกินข้าวเสร็จ }
"ไปเล่นกันเถอะนะไคลีย์ นะๆ พี่เพ็ตทูเนียด้วย" เสียงออดอ้อนของผู้เป็นพี่สาวฝาแฝดของฉันพูด
"แล้วจะไปเล่นที่ไหนล่ะลิลลี่" เพ็ตทูเนียถามน้องคนกลางของบ้าน
"ก็ชิงช้าท้ายซอยไงคะ เรายังไม่เคยไปเลยหนิอีกอย่างหนูขอเเม่เเล้วนะคะพี่เพ็ตทูเนีย" ผู้เป็นพี่สาวที่ได้ยินเเบบนั้นก็จนปัญญาที่จะห้ามน้องสาวคนกลางแล้ว เพราะเธอกลัวว่าจะเกิดอันตรายต่อน้องสาวของเธอเนื่องจากอยู่ท้ายซอย
"โอเคๆเราไปเล่นตรงนั้นก็ได้ แล้วน้องล่ะไคลีย์ไปด้วยกันไหม" เพ็ตทูเนียไปมาถามน้องคนเล็ก
"แน่นอนค่ะคุณพี่ใครจะปล่อยให้พี่สาวของหนูไปกันเเค่สองคนล่ะคะ" ลิลลี่ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันที
ความคิดเห็น