คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ซื้อของ
อีกสองอาทิตย์ที่นั้นก็เปิด วันนี้พวกเราจะไปซื้อของกัน แต่พ่อกับแม่ไม่ว่างเลยไม่ได้พาพวกเราไปพวกเราเลยได้ไปกับคุณไอรีน โดยมีพี่เพ็ตเป็นคนไปดูพวกเราแทนพ่อกับแม่ เรานัดกันไปเจอที่บ้านของคุณไอรีน เพื่อง่ายต่อการไปตรอกไดแอกอน
พวกเราเดินมาถึงบ้านของคุณไอรีน พอถึงก็เห็นเชฟออกมาตอนรับพวกเรา หรือแค่รอรับพี่ลิลลี่กันนะ คงใช่พ่อหนุ่มคลั่งรักเอ้ย ยิ้มไม่หยุด เราเดินเข้ามาข้างในบ้านของเชฟก็ไม่ต่างจากตอนที่มางานวันเกิดเขาสักเท่าไรแต่ก็ดีขึ้นกว่าตอนที่มีพ่อของเชฟอยู่ก็แล้วกัน เราเดินตรงมาที่เตาผิง แรกๆพี่เพ็ตและลิลลี่งงว่าจะไปยังไงคุณไอรีนจึงอธิบายให้พวกเธอฟัง
"พร้อมรึยังเด็กๆ" คุณไอรีนถามพวกเรา
"พร้อมแล้วค่ะ/ครับ" พวกเราทั้งหมดตอบกลับ
"งั้นเซฟไปก่อนนะ เป็นตัวอย่างให้สาวๆ" ไอรีนบอกลูกของเธอ
"ครับแม่ ตรอกไดแอกอน!" เขาตอบกลับแม่ของเขาพร้อมตะโกนชื่อตรอกและปาผงฟลูลงพื้น
ลิลลี่เเละพี่เพ็ตที่เห็นเชฟหายไปต่อหน้าก็รู้สึกตกใจ
พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ
"ใครจะไปก่อนจ้ะ" เธอถามเด็กๆ
"หนูค่ะคุณไอรีน" เพ็ตทูเนียอาสาไปก่อนน้องเธอ
"โอเคจ้ะ พูดชื่อให้ถูกและหนักแน่นนะจ้ะ" คุณไอรีนบอก
เพ็ตทูเนียพยักหน้าให้คุณไอรีนและพูดชื่อตรอกออกไปพร้อมปาผงฟลู คนต่อไปคือลิลลี่ แล้วค่อยมาฉันกับพีกัส หลังจากฉันเดินออกมาจากเตาผิงเชฟก็เข้ามารับและตามด้วยพี่ๆ หลังจากนั้นคุณไอรีนก็ตามออกมา
"เอาล่ะจ้ะเด็กๆไปรอฉันที่ร้านไอศกรีมของฟลอเรียนก่อนนะจ้ะเซฟจะพาพวกเธอไป เดี๋ยวฉันไปธนาคารก่อนแล้วเจอกันจ้ะ" เธอพูดพร้อมกับเดินออกไป
"ไปกันเถอะเดี๋ยวฉันพาไป" เซเวอร์รัสบอกกับสามพี่น้อง
พวกเราเดินตามเซฟมาจนถึงร้านไอศครีมของคุณฟลอเรียน และเข้าไปนั่งข้างในพร้อมสั่งไอศครีมมากิน ส่วนพีกัสรออยู่นอกร้าน ฉันนั่งใกล้กระจกหน้าร้านกระจกอยู่ด้านซ้ายลิลี่นั่งข้างขวาส่วนเซฟกับพี่เพ็ตนั่งหันหน้ามาทางเราเชฟนั่งติดกระจกเหมือนกับฉันพี่เพ็ตนั่งด้านหน้าลิลลี่ด้านหลังของพี่เพ็ตมีโต๊ะอีกหนึ่งโต๊ะและต่อจากโต๊ะนั้นเป็นประตูของร้านทำให้เวลาคนเข้าออกฉันและลิลลี่สามารถเห็นคนพวกนั้นได้ ส่วนมากเป็นเด็กเหมือนพวกฉันเเต่มีบ้างที่มีคุณตาคุณยายเข้ามานั่งกิน แต่คนที่ฉันเห็นต่อไปคือคนที่ฉันไม่คาดคิดว่าจะมาเจอเขาที่นี่
อบราซัส มัลฟอย
ทำเอาช้อนในมือฉันร่วง ฉันรีบเอามากระเป๋าขึ้นมาปิดหน้าทำเอาพี่ๆและเชฟหันมามอง
"ไคลีย์น้องเอากระเป๋าปิดหน้าทำไม" ลิลลี่ถาม
นั้นสิไคลีย์เธอเป็นอะไรรึเปล่า" เซฟถาม
"เปล่า หนูไม่ได้เป็นอะไรแค่แสงมันเข้าตา" แถแถออกไปให้หมด
"แต่ในนี้ไม่เห็นมีเเสงเท่าไรเลยนะไคลีย์" เพ็ตทูเนียบอกน้องของเธอ
"ก็ ก็มันเข้าตาน้องพอดีเลยเอาขึ้นมาปิดค่ะ" ฉันพูดออกไปทำให้ทุกคนคิดว่าคงแสบตาจริงๆเลยไมถามต่อ
ฉันถอนหายใจและเหลือบไปมองตรงที่คุณมัลฟอย ยืนอยู่และเห็นเขากำลังยืนพูดกับคุณไอรีนอยู่ที่หน้าทางเข้า คุณไอรีนพาเขาเดินมาหาพวกเราที่
โต้ะ และเเนะนำพวกเราให้เขารู้จักที่ละคนจนมาถึงตาฉันที่เอาแต่นอนฟุบหน้าอยู่กับโต้ะ จนลิลลี่สกิดฉันให้ลุกขึ้นมาทักทายคุณมัลฟอย
"ไคลีย์ลุกขึ้นมาทักทายคุณมัลฟอยก่อน" ลิลลี่ดึงฉันขึ้นมาจากโต๊ะ ทำให้ฉันต้องจำใจมองหน้าเขาและแนะนำตัวออกไป
"สวัสดีค่ะ ไคลีย์ แมรี่ เอฟเวนส์ ค่ะ" ฉันแนะนำชื่อเต็มของฉันออกไปเพราะทุกคนแนะนำชื่อเต็มกันหมด
"ไคลีย์ งั้นหรอ หึ" เขาพูดชื่อฉันออกมาพร้อมกับเสียงหึในลำคอ
"ใช่ค่ะนี้ไคลีย์ น้องสาวฝาแฝดของหนูค่ะ" ลิลลี่พูดออกไปพร้อมกับหัดมายิ้มให้ฉัน โถ่คุณพี่ไม่ต้องบอกเขาก็ได้ ดูถ้าเขาก็คงดูออกแต่แยกออกรึเปล่านั้นอีกเรื่อง
"เราเคยเจอกันรึเปล่า ลิลลี่ ขอเรียกชื่อเล่นละกัน" เขาพูดกับลิลลี่เเละเรียกชื่อเล่นออกมา
"หนูไม่เคยเจอคุณเลยนะคะ หรือว่าคุณน่าจะเคยเจอไคลีย์รึเปล่าเลยน่าจะจำผิดนะคะ" ลิลลี่พูดออกมาทำให้ฉันหันควับไปมอง และนั้นทำให้ให้คุณมัลฟอยยิ้มออกมา
"คงใช่ จริงมั้ยไคลีย์ " เขาพูดออกมาพร้อมมองมาที่ฉัน
"ฉันไม่รู้" ขอยืมคำพูดของบิ๊กป้อมมาใช้ก่อนนะ
"เอาหละฉันไม่กวนพวกเธอเเล้วไปซื้อของเข้าเรียนกันเถอะ ไว้เจอกัน" คุณมัลฟอยบอกทุกคนและประโยคสุดเขาหันมาจ้องตาฉันและพูดออกมา
หลังจากที่คุณมัลฟอยออกไปทุกคนก็แยกย้ายไปซื้อของของ ฉันไปกับลิลลี่เเละพี่เพ็ต คุณไอรีนไปกับเซฟเเละมาเจอกันที่ร้านไม้กายสิทธิ์ ทุกคนมาถึงร้านขายไม้กายสิทธิ์และเข้าไปด้านในส่วนคุณไอรีนและพี่เพ็ตจะไปซื้อสัตว์เลี้ยงให้เพราะอยากให้พวกเราใช้สมาธิเลือกไม้กายสิทธิ์
พวกเราเขามาด้านใน ด้านในกล่องไม้เต็มไปหมดแต่ไม่เห็นคุณโอลลิแวนเดอร์เลย
"คุณโอลลิเเวนเดอร์อยู่มั้ยครับ" เซฟตะโกนเรียก
สักพักเขาก็เดินออกมาจากชั้นที่เต็มไปด้วยกล่อง
"ไง คุณสเนปคุณเคยมาแล้วไม่ใช่หรอ" คุณโอลลิเเวนเดอร์ถามเชฟ
"ใช่ครับ ผมแค่พาเพื่อนมาเลือกไม้กายสิทธิ์น่ะครับ"
คุณโอลลิแวนเดอร์ที่ได้ยินก็หันมามองฉันกับลิลลี่ ที่เชฟบอกพามาคือเขาเคยมาซื้อแค่ไม้ไปก่อนหน้านี้แล้ว
"แฝดงั้นหรอ ใครจะมาเลือกก่อนล่ะ" เขาถาม
"หนูค่ะ" ลิลลี่พูดพร้อมกับเดินไปข้างหน้า
"เธอชื่ออะไรงั้นหรอแม่หนู" คุณโอลลิแวนเดอร์ถาม
"ลิลลี่ เอฟเวนส์ ค่ะ"
"แฝดคนพี่งั้นหรอ" เขาถามอีก
"ใช่ค่ะ" ลิลลี่ตอบ
"เอาล่ะถนัดข้างไหน" เขาถาม
"ขวาค่ะ" ลิลลี่พูดพร้อมยกมือขึ้น
"ยื่นแขนออกมา" เขาบอกลิลลี่ จากนั้นสายวัดก็เริ่มวัดแขนของลิลลี่คุณโอลลิแวนเดอร์ก็เอากล่องออกมาสี่ห้ากล่องและยื่นไม้กายสิทธ์ให้กับลิลลี่ แต่ก็ไม่ใช่สักอัน จนมาถึงไม้สุดท้ายเขายื่นให้กับลิลลี่อีกครั้งหลังจากลิลลี่จับเธอก็รู้สึกอุ่นขึ้นมา
"ไม้ วิลโลว์ งั้นเรอะแกนกลางขนยูนิคอร์น มีความผูกพันและซื่อสัตย์กับเจ้าของคนแรกดีที่สุดยาว 10นิ้ว" เขาพูอให้ลิลลี่ฟัง
"งั้นหรอค่ะดีจังขอบคุณค่ะ" ลิลลี่ขอบคุณแล้วออกมานั่งรอฉันตรงม้านั่งซึ่งไม่ไกลจากตรงที่เลือกไม้กายสิทธิ์เท่าไรนัก
"ต่อไป แฝดคนน้องงั้นสิเรา" เขาถามฉัน
"ค่ะ ไคลีย์ เอฟเวนส์" ฉันตอบเขา
"ถนัดข้างไหนล่ะ ยื่นออกมาให้สายมันวัดหน่อย" เขาบอกกับฉัน พอวัดอะไรเสร็จเขาก็เข้าไปหยิบกล่องออกมาสี่ห้าใบเหมือนลิลลี่
"ไม้วอลนัท ไม่ใช่ ไม้แอบเปิล ไม่ใช่" เป็นอยู่อย่างนี่มาประมาณ10ไม้ได้แล้ว
"งั้นต้องลองไม้นี้งั้นสินะ" คุณโอลลิแวนเดอร์ พูดพึมพำและเดินออกไปเขาหายไปเกือบห้านาทีทำเอาใจฉันตกไปอยู่ตาตุ่มกลัวว่าไม่มีไม้ที่เลือกตัวเอง
"นี่ ลองเปิดดูสิ" เขาพูดพร้อมกับยื่นให้ฉันเปิด ฉันรับมาเปิดและลองหยิบมันออกมาจู่ๆด้านนอกที่สว่างกับมือลงและเกิดฝ้าฝ่าจากนั้นมันก็ค่อยๆหายไป
"มันเลือกเธอแล้วสาวน้อย ไม้นี้เป็นไม้ของปู่ฉันที่ท่านทำออกมา มันทำมาจาก ไม้เแอสเพน ฮาเซลเเละเอล์ม มันแตกต่างกันแต่พอมาอยู่รวมกันปู่ฉันบอกว่ามันมีพลังเทียบเท่าไม้เอลเดอร์เพราะทั้งสามร่วงหล่นพร้อมกันหลังจากร่วงหล่นพวกมันก็ตายพร้อมกัน มันเป็นกิ่งสุดท้ายก่อนพวกมันจะตายปู่ฉันจึงเอาทั้งสามมาทำไม้กายสิทธ์ส่วนแกนกลางของมันคือ เกร็ดของมังกรดำที่ปู่ฉันได้จากการช่วยเหลือมันจากการล่าของกระทรวงเวทมนตร์ มันเลยเอาเกร็ดไว้ให้กับปู่ฉัน ท่านเลยเอามาทำเป็นแกนกลางไม้กายสิทธิ์ นี่ก็เป็นอีกสาเหตุที่มันมีพลังเทียบเท่ากับไม้เอลเดอร์เพราะเกร็ดของมังกรดำไม่สามารถเอามาได้ง่ายๆถ้าเจ้าตัวไม่ดึงออกมาให้เองแถมเป็นมังกรดำตัวสุดท้ายเพราะไม่มีใครพบเห็นมันอีกหลังจากที่มันหนีไปนี่ก็เป็นเวลาพันปีหรืออาจจะสองพันปีแล้วก็ได้ เพราะปู่ฉันทำไม้นี่ออกมามันไม้เคยเลือกเจ้าของเลยพอมาถึงรุ่นพ่อฉันมันก็ยังไม่เลือกจนสุดท้ายมันมาเลือกเธอสาวน้อย จงรักษามันให้ดี" คุณโอลลิเเวนเดอร์ร่ายยาว
"ขอบคุณค่ะ ทั้งหมดเท่าไรหรอค่ะ"ฉันขอบคุณเขาพร้อมถามราคา
"20เกลเลี่ยน คิดแค่ของแฝดคนพี่ส่วนนี่มันเป็นของเธออยู่แล้ว" เขาบอก
ฉันยื่นเงินเกลเลี่ยนให้เขาเเละขอบคุณอีกครั้งหลังจากนั้นพวกเราก็ออกมาพอดีกับที่คุณไอรีนเเละพี่เพ็ตมาถึง สัตว์ของเลี้ยงใหม่ของฉันคือนกฮูกสีดำสนิทส่วนลิลลี่สีขาว เธอบอกว่ามันเป็นแฝดกันเธอเห็นมันเป็นเหมือนน้องสาวเธอเธอเลยเลือกจ้าสองตัวนี้มา หลังจาทำทุกอย่างเสร็จพวกเราก็กลับมาที่บ้านคุณไอรีนและลากลับบ้านพวกเราทันที
ตอนนี้แต่งตอนก่อนป่วย พึ่งมาตรวจคำผิดแต่อาจมีบางคำที่ยังผิดโปรดให้อภัยหม่อมฉันด้วย????
เดี๋ยวมาแก้เนื้อเรื่องให้ถ้าเกิดมันงงๆ มันสั้นนะ555
ความคิดเห็น