คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : วันเกิดที่มาพร้อมกับฝันประหลาด 2/2 (แก้ไขครั้งที่1)
ฉันขึ้นมานอนต่อแต่ฉันก็ยังฝันเห็นผู้ชายคนนั้นอยู่ เพียงแต่มันเปลี่ยนสถานที่มาเป็นห้องเก่าๆที่มีเเค่เตียงกับตู้เก่าๆและเหมือนเดิมฉันยังคงไม่สามารถมองเห็นหน้าเขาได้ พอพยายามมองมันกลับเห็นแค่หน้าเบลอๆ เพ่งเท่าไรก็มองไม่เห็น ฉันเลยไม่มองหน้าของเขาอีกเพราะพยายามมองมันยิ่งมองไม่เห็น ลึกลับจริงนะพ่อคุณ แต่ฝันครั้งนี้เหมือนเขาจะมองไม่เห็นฉัน รึมองเห็น? คงไม่
ฉันเดินสำรวจห้องของเขาในขณะที่เขานั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ฉันเดินมาที่ชั้นหนังและสำรวจดูหนังสือก็เห็นหนังสือเล่มหนึ่งที่ปกเป็นสีดำทึบ แต่ส่วนมากในชั้นก็เต็มไปด้วยหนังสีอที่มีแต่สีดำแต่แค่ล่มนี้มันไม่เหมือนกับเล่มอื่น เล่มนี้มันดำแบบสนิด
ฉันหยิบมันออกมาดู หน้าปกมันเขียนว่า[เวทมนต์โบราณที่หายสาบสูญ] คุ้นๆเนอะ เค้าจะหามันไปทำไมกัน ฉันคิดเสร็จก็เก็บเข้าที่เดิม พอฉันหันหน้ามากลับเห็นเขากำลังชี้ไม้กายสิทธิ์มาตรงที่ฉัทยืนอยู่
"แกเป็นใครออกมาให้ฉันเห็นเดี๋ยวนี้" เขาพูด
ไม่เห็นฉันแต่เห็นสิ่งที่ฉันจับ? อะไรวะเนี่ย! จะให้ฉันปรากฎตัวให้เห็นแค่หน้านายเองฉันยังไม่เห็นเลย!
"ถ้ายังไม่ออกมาให้ฉันเห็นแกตายแน่ 1... 2... 3.. อวาดา เคดาฟ-รา" เขาพูดพร้อมกับเสกคาถาออกมาทันที
ตัวฉันที่ไม่ร้จะทำยังไงเลยเผลอยกมือขึ้นมาทำให้เวทมนต์ของฉันทำงานฉันเลยรอดจากคาถานั่น ก่อนที่ฉันจะหายไปมันมีบ้างอย่างที่ทำให้เขาสามมารถเห็นฉันได้แม้มันจะเป็นแค่เสี้ยววิก็ตาม
"นั้นมันเวทมนต์โบราณหนิ อยู่กับเด็กผู้หญิง? ฉันจะต้องตามหาเด็กนั่นให้เจอ" เขาพูดพร้อมกับเเสยะยิ้ม แม้ว่าเค้าจะไม่เห็นหน้าเด็กนั่นก็ตาม
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่รู้สึกเจ็บที่แขนพอฉันมองไปที่แขนก็เห็นแผลที่เป็นรอยไหม้ คงเกิดจากคาถานั่นแน่ๆ คำสาปพิฆาต ดีนะที่ไม่ตาย
"นี่มันไม่ใช่แค่ฝันแล้วแน่ๆ หรือฉันสามารถย้อนกับไปยังอดีตได้ แต่ว่ามันเป็นอดีตของใครกันลเะ เอาไว้ค่อยคิดทีหลังก็แล้วกัน" ฉันพูดกับตัวเองและเริ่มทำแผลด้วยยาทั่วไป ฉันไม่อยากใช้เวทมนตร์
เพราะรู้สึกว่าเวทมนต์ฉันมันอ่อนลง ทำเสร็จฉันก็จะลงไปข้างล่าง เพราะตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว
มาต่อให้อีกตอนไม่อยากให้รอ555 เพราะเคยรอเหมือนกันเข้าใจฮะ
ความคิดเห็น