*+.!!!!!รักนี้ต้องลุ้น_ไม่วุ่นได้ไง!!!!!.+*

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1::::: เริ่มเรื่องวุ่น

เช้าวันเสาร์ที่สดใส (แน่ใจอ่ะว่าเช้า:ข้าว) เหอๆเออๆ.....เปลี่ยนเป็นสายวันเสาร์ที่สดใสก่ะด่ะ-0-

ฉันลุกขึ้นจากเตียงและตรงไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำจากนั้นเดินเข้าครัวเพื่ออุ่นอาหารกล่อง

และเดินกลับเข้ามาอาบน้ำ.....



ปิ๊บๆๆๆ เสียงเวฟเตือนว่าอุ่นได้แล้วพร้อมกินได้ล่ะทีนี้

ฉันถือกล่องอาหารเช้าไปหน้าทีวีและเลือกหนังหนึ่งในถุงที่เช่ามาเมื่อวาน

อ้าจะดูหนังทั้งวันให้ตาแฉะไปเลยล่ะวันนี้ โห๊ๆๆ ^0^ ฉันทานไปดูไป



เวลาผ่านไปจบบ่ายโมง.....

กริ๊งๆๆๆๆ  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะดูหนังของฉัน -^-

ใครกันบังอาจโทรมาขัดจังหวะดูหนังเนี่ย  เดี๋ยวแม่บ่นให้กระจุยกระจายกระเด็กระดอนเล่ะ!



“.....โหล” ฉันพูดเสียงไม่ต้อนรับ  -0-

“อื้ม  เนเหรอนี่พี่นานะ” พี่นา(แสนดี)ของฉันพูด แห่ะๆคิดว่าใคร “^_^”

“อ่ะ.....พี่นาเองเหรอคะแหมคิดว่าใครวันนี้พี่นาจะกลับคอนโดไหม” ^-^

“กลับสิจ๊ะแหม.....ต้องกลับอยู่แล้ว....ใช่สิพี่มีอะไรจะบอกเน...อืมแต่เดี๋ยวกลับไปค่อยบอกก็ได้”

เสียงของพี่นาฟังดูเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจอะไรสักอย่าง.....แต่ตอนนี้ฉันอยากไปดูหนังต่อใจจะขาด

แล้วอ้า!!!!!!!!.....ยังไงเจอกันตอนเย็นค่อยถามก็ได้เนอะๆ

“อ่าค่าแล้วเย็นนี้เจอกันค่ะ”  

ติ๊ด!  ฉันวางสาย





ตอนเย็น.....(18.25 น)......

พี่นาเรียกฉันไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว  หน้าตาของพี่นาดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไร

“เอ่อ.....มีอะไรเหรอคะพี่นา” ฉันถาม

“เฮ้อ....พี่มีเรื่องนึงที่จะบอก  จำได้ไหมที่พี่เคยบอกว่าเรียนจบ ม.5 ที่นี่แล้วอยากไปต่อที่ร.ร.นึงที่-เชียงใหม่”

“จะ..จำได้ค่ะ”  ฉันพอเดาเรื่องได้และ (พี่นาคิดอยากไปเรียนที่นั่นตั้งนานแล้ว)

“อืม.....พ่อของเพื่อนพี่เค้าฝากให้พี่เรียนที่นั่นได้นะจ่ะ”  พี่นายิ้มแต่ไม่มีความสดใสบนใบหน้าเลย

“แล้วทำไมพี่นาไม่ดีใจละคะ” ^-^ ฉันดีใจแทน

“.....”



“อ้อ.....พี่นาไม่ต้องเป็นห่วงเนหรอกน้าเนอยู่ได้ฉะบายมากคร๊าเดี๊ยวยังไงเปิดเทอมเนก็จะไปเช่าคอนโดข้างโรงเรียนกะไอเมอยู่แล้ว” ^0^

“แต่พี่ก็ยังเป็นห่วงอยู่นะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่นา.....ยังไงพี่นาก็มาเยี่ยมเนเป็นพักๆก็ได้นี่คะ” ^-^

“อืม.....จะเอายังงั้นเหรอจ๊ะ”





“ค่ะยังไงพี่นาก็ไปเรียนที่นั่นเถอะค่ะเพราะพี่นาฝันอยากไปเรียนที่นั่นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ”

“ก็ใช่อ่าจ้า”

.............................................



และฉันก็เกลี้ยกล่อมจนพี่นาหายห่วง  แต่ดูท่าว่าพี่นาจะมีเรื่องไม่สบายใจอีกเรื่องนะ  O-O

“เอ่อ.....พี่นาคะมีเรื่องไม่สบายใจอะไรรึเปล่าบอกเนมาน้า.....อย่าปิดบังกันสิ”

“อืมเอ่อ....”

“บอกเนมาเถอะค่ะอย่าเก็บเอาไว้เลยเดี๋ยวจายิ่งไม่สบายใจใหญ่”



“อะเอางั้นก็ได้จ่ะ.....คือ........พี่พีทบอกเลิกพี่..............”  น้ำตาใสๆของพี่นาเอ่ออยู่ในตา

“พ..พี่นาคะ....”ฉันนึกคำพูดที่จาปลอบพี่นาไม่ออก  แต่ก็เข้าไปกอดพี่นาเพื่อปลอบ



อ่ะ.....นึกออกแล้ว (เอามาจากในหนังนะเนี่ย แห่ะๆ)

“พี่นา.....อย่าไปสนใจคนที่เขาไม่รู้ค่าของเราเลยนะคะ  ถึงเค้าไม่ทิ้งเราวันนี้แต่เค้าอาจจะทิ้งเราในวัน-

ข้างหน้าก็ได้  เพราะเค้าไม่ได้รู้ค่าของเรา  แล้วเราจะไปเสียใจอะไรกับคนแบบนี้ละคะ”

“เอ่อ.....ชะใช่จริงด้วยสิจ๊ะ  พี่ไม่น่ามาร้องไห้เป็นเด็กๆแบบนี้เลย” พี่นาปาดน้ำตา





“งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะจ๊ะ”

และพี่นาก็เดินออกจากห้องครัวไป



ตอนที่พี่นาเข้าห้องน้ำฉันไปแอบฟังหน้าประตูและได้ยินเสียงพี่นาสะอื้น  พี่นาคงยังเสียใจอยู่

ไอพี่พีทนะไอพี่พีทกล้าดียังไงทามกะพี่นาแบบนี้    ช้านไม่ให้อภัยเพ่แน่!!!!!   .\\/.





ยังไม่พอนะ  ตอนที่เข้าห้องนอนพี่นาก็นอนไม่หลับและแอบร้องไห้เบาๆ(เพราะคงกลัวฉันได้ยิน)T_T

เหอๆ......ต้องแก้แค้น!!!!!!!!!!ให้พี่นา





สายวันรุ่งขึ้น.....

ฉันตื่นสายมากเพราะมัวแต่คิดจาเอาคืนพี่พีท  อ่ะ.....พี่นายังไม่ตื่นอีกเหรอเนี่ยสายป่านนี้แล้วน้า

งั้นเข้าไปปลุกดีกว่า  ฉันเข้าไปในห้องพี่นาแต่เอ๊ะ.....ไม่อยู่นี่  อ่าว.....มีจดหมายวางอยู่บนเตียง

\\ถึง..เน(น้องสาวน่ารักของพี่)

                       ขอโทษทีที่พี่ไปไม่บอก  พอดีเพื่อนพี่โทรมาตอนเช้าน่ะจ่ะว่าจะไปเชียงใหม่พร้อมกันไหม

พอดีมันจองตั๋วเผื่อไว้  และพี่คิดว่ายิ่งพี่ไปจากที่นี่ได้เร็วเท่าไรพี่จาได้ลืมพี่พีทได้ไงล่ะ  อืม......................

ดูแลสุขภาพดีๆนะจ้ะ  แล้วเรื่องเงินน่ะเดี๋ยวพี่โอนเข้าบัญชีให้ทุกเดือนจ้า    พี่อยากบอกว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจจะ

ทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวนะแต่มันจำเป็น  เมื่อพี่พร้อมจะบอกพี่จะบอกเธอเอง.....



                                                                                                                                    รัก.....พี่สาว/







ขอให้ลืมพี่พีท(บ้านั่น)ได้เร็วๆน้าค่ะ  เนเอาใจช่วย  เนจะไม่ทำตัวให้พี่เป็นห่วงค่ะ

หลังจากอ่านจดหมายเสร็จฉันก็กริ๊งกร๊างไปหายัยเมเพื่อนซี้เพื่อชวนไปโยนโบ

(เวลามีเรื่องไม่สบายใจอะไรก็ตามฉันชอบไปโยนโบเพราะมันเหมือนโยนทิ้งความไม่สบายใจนั่นไปกะ

ลูกโบลิ่ง)





“ฮัลโหล เมเหรอ” ^-^

“อื้ม.....มีไรจ้ะเนี่ยถึงได้ใช้ตังค่าโทรอันมีค่าของแกอุส่าโทรมาหาชั้นเลยนะเนี่ย” -0-

“ย่ะ.....อุส่าโทรมาชวนนะเนี่ย  ป่ะโยนโบกันม่ะ”

“อ่ะ ดีเหมือนกันเพราะตั้งแต่ปิดเทอมมาจนอีกอาทิตย์ก็จะเปิดชั้นยังไม่ได้ไปเที่ยวกะแกเลย”

“งั้นเจอกันที่เมเจอร์โบ 11 โมงนะ”

“อื้มๆแล้วเจอกัน.....อ้ออย่าเรดนะโว้ยขี้เกียจนุ่งรอ” -0-

“เออ.....แกก็ด้วย”

ติ๊ด~ฉันวางสาย



ฉันรีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะกิ๊งด้วยเสื้อสีชมพูหว๊านซะอิอิ(นานๆทีใส่นะเพราะฉันไม่ใช่คนหวานๆ)  

โอ้ย.....ข่งข้าวไม่ทานมันแล้วโว้ยเดี๋ยวไปสายโดนไอเมสวด 10 จบเพราะนี่ก็ 10.25 แล้ว  >0<



และแล้วก็มาถึงซะที เมเจอร์โบ <<(อ่ะโฆษณาให้ 2 รอบแล้วอ้าขอค่าโฆษณาหน่อยดิ๊)-0-

ว่ะฮ่าๆ เหลืออีก 2 นาที 11 โมง ช้านไม่สายโห๊ๆๆๆ ^0^



“อ่ะๆ.....ไม่สายนะโว้ยอิอิเหลืออีก 2 นาทีนะจ๊ะ” ฉันทักไอเม

“เออๆงั้นถือว่ากรูมาเร็วใช่ม่ะ” -0-

“อ่ะใช่.....แหะๆป่ะเหอะแกอย่ามานั่งแห้งอยู่ตรงนี้เลยเข้าไปข้างในกันเถอะ” ^-^

“เออป่ะ”

และฉันกับไปเมก็โยนโบกันไปคนละ 4 เกม (ยั่งสะใจ)

“เฮ้อ....”

“หิวว่ะแก.....เมื่อเช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องช้านเลยว่ะเน” >0<

“เออๆชั้นก็เหมือนกันไปหาอารายใส่ท้องกันเหอะ”



และเราก็เข้าไปลุยพิซซ่าถาดใหญ่กัน 1 ถาด  อาโห๊ๆๆยั่งอิ่มโคตรๆอ่ะ(อย่าเข้าใจผิดนะว่านางเอกของเรา

เป็นหมู555+:ข้าว)



“เออว่าแต่แกมีเรื่องอะไรไม่สบายใจป่าวอ่ะถึงชวนชั้นมาโยนโบเนี่ย” เมถาม

“กะก็มีเหมือนกันอ่ะ”

และฉันก็เล่าเรื่องพี่นาทั้งหมดให้ไอเมฟัง  รวมทั้งเรื่องไอ้พี่พีทด้วย  เชอะ..



“อืม.....แล้วแกจาแก้แค้นพี่พีทจิงๆเหรอว่ะ”

“เจงอ่ะดิ.....ชั้นไม่ยอมให้พี่นาเจ็บฟรีๆหร้อก”

“แล้วแกรู้สาเหตุที่พี่พีทเค้าบอกเลิกพี่นาเหรอเค้าอาจจะมีเหตุผลอะไรที่แกยังไม่รู้ก็ได้นะเว่ย”

“เออว่ะ.....ไม่รู้ล่ะแต่ที่ชั้นรู้คือชั้นต้องแก้แค้นพี่พีท” -^- (เริ่มเลวแล้วว่ะนางเอกเราอิอิ:ข้าว)

“เออๆแล้วแต่แกละกันถ้าแกยืนยันชั้นก็จะอยู่ข้างแก” - -

“อื้มจ้า”



และฉันกะไอเมก็เดินเล่นกันเรื่อยๆดูเสื้อผ้าบ้างของกระจุ๊กกระจิ๊กบ้าง

จนมาเห็นเค้ามีบูทเล่นเกมของลูกอมสื่อรักยี่ห้อนึง (คราวนี้ไม่โฆษณาให้ฟรีแล้วน้าอ่ะ อิอิ)

ไอเมจึงลากฉันเข้าไปดู



“ค่ะ.....ตอนนี้ใครพร้อมที่จะเล่นเกมกะเราเข้ามาเลยคร๊า  แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องเป็นผู้หญิงที่ใส่สีชมพูค่ะ”

พิธีกรชมพู้ชมพูพูด

“เฮ้ย.....ไปเนแกใส่สีชมพูมานี่หว่าเข้าไปเล่นเกมดิเผื่อได้ของรางวัลจาได้เอามาแบ่งชั้นด้วย”

“จาบ้าเหรอไอเมชั้นไม่เล่น.....แกอยากได้แกก็ไปเล่นเองดิ” -0-

“ก็จะเล่นได้ไงล่ะชั้นไม่ได้ใส่สีชมพูแบบแกนี่  น่านะเล่นๆไปเหอะ”

และไอเมก็ดันๆผลักๆชั้นเข้าไปจนพิธีกรชมพูคนนั่น.........



“มาเลยค่ะน้องไม่ต้องอายค่ะ  ขึ้นมาเลยค่ะ”พิธีกรดึงแขนฉันขึ้นไปบนเวที(เล็กๆ)

โอ้ยจำไว้เลยนะไอเม..... >0<  อ่ะๆๆๆๆๆๆ



“เอาล่ะค่ะตอนนี้เราได้น้องผู้หญิงใส่เสื้อสีชมพูแล้วตอนนี้เราต้องการน้องผู้ชายที่ใส่สีขาวค่ะ”

-_- อ่ะเอาเข้าไป.....ให้แข่งกะผู้ชายเหอๆ  จาสู้มันได้ไหมล้า.....อ่ะ



และพี่พิธีกรสีชมพูก็มองเห็นผู้ชายใส่เสื้อสีขาวที่จะมาเล่นเกม

“น้องคะ.....น้องคะ”  พี่พิธีกรเรียก

นายนั่นทำหน้างงๆ - -“

“น้องนั้นแหละค่ะ  ขึ้นมาเล่นเกมกันหน่อยค่ะ  ขึ้นมาเลย”

นายนั่นโดนพี่ผู้หญิงดึงขึ้นมาบนเวทีเหมือนกัน  เอิ๊กๆยินดีด้วยผู้ร่วมชะตากรรม 555+ ^0^



“เอาล่ะค่ะเกมของเรามีอยู่ว่า  ให้น้อง2คนนี้ช่วยกันเลี้ยงบอลรูปหัวใจอันนี้ระหว่างหน้าผากของน้องค่ะ”

อ้าย.....อะไรนะพี่  ต้องหันหน้าเข้าหากันและมีบอลสีชมพูนั่นกั่นน่ะนะ โห่พี่ทามไมไม่ให้เอาหน้าผากชน

กันไปเลยล้า แบบนั้นหนุกกว่าอิอิโห๊ะๆๆ (อ่าวนางเอกเรา.....- - :ข้าว) เหอๆล้อเล่น แต่..จะให้เล่นอย่างนั้น

ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันเนี่ยนะโอ้ย  ไม่เอาอ่ะ  ไอเมนะไอเมพอหลุดจากเวทีนี่ได้ช้านนนจะฆ่าแก!!!!!  >^<



เอ.....แต่จะว่าไปแล้วนายนั่นน่าตาหล่อเหมือนกันอ้า.....ทั้งขาว ตาโต จมูกโด่ง ปากบางๆอมชมพู แก้มใส

ผมก็เท่ห์อ้า....(ใส่เจลด้วยสิท่า)  ดูเหมือนนายนั่นจะรู้ตัวว่าฉันกำลังจ่องอยู่จึงมองมา ฉันรีบหันทางอื่น

ทันที - -  



“ค่ะต้องเลี้ยงบอลนี้นะค่ะแล้วเดินไปให้ลงตะกร้าตรงโน้นค่ะต้องทำให้ได้ 2ลูกนะคะ”

“อ่ะค่ะน้อง 2 คนเตรียมตัวนะคะ”  พี่พิธีกรพูดและหยิบลูกบอลมาเตรียมจะวางให้ฉันและนายนั่น



โอย.....ไอเนเอ้ยไอเนชีวิตนี้ยังไม่เคยใกล้ชายใดขนาดนี้เล้ยยยยย   อย่าตื่นเต้นจนทำเฟอะฟะอะไรเข้าน้า

อ่ะ.....สู้โว้ย!  ชั้นหันหน้าเข้าหานายนั่นและเข้าไปใกล้ๆเพื่อที่ลูกบอลจะได้ไม่หล่น



นายนั่นยิ้มเล็กๆให้ฉัน  ว้าว!หล่อเป็นบ้าเล้ยยยย

และตอนนี้ก็มีลูกบอลมากั้นกลางระหว่างหน้าผากของเรา 2 คน

“ค่ะ  พี่จะบอกวิธีให้นะคะว่าต้องกดหน้าผากที่ลูกบอลนิดนึงค่ะเพราะถ้าห่างกันมากเนี่ยลูกบอลจะ

ตกได้ค่ะ”

ฉันกดหน้าผากไปที่ลูกบอลนั่นเพิ่มอีกหน่อยและนายนั่นก็ทำอย่างนั้นเหมือนกันเพราะฉันรู้ถึงแรงกดที่มา

อีกด้านหนึ่งของลูกบอล



“เอาล่ะค่ะถ้าพร้อมแล้วก็เริ่มเลยค่ะ”  พี่พิธีกรเป่านกหวีด “ปิ๊ด!!!!!!”

ฉันและนายนั่นก็เริ่มค่อยๆเดินช้าๆไปเรื่อยๆเพราะกลัวลูกบอลจะตก  แต่ถ้าว่ามันช้าไปหน่อยทำให้กว่าลูก

บอลลูกแรกจะลงตะกร้าได้เนี่ยเวลาก็ผ่านไปเยอะแล้ว



ตอนนี้เรา 2 คนวิ่งกลับมาเพื่อเอาลูปบอลลูกที่ 2

“เอ่อ.....เธอเดินไวกว่านี้ได้ไหมอ่ะ” นายคนนั้นถาม

อ้าย.....เสียงเท่เป็นบ้าเลย  แทบละลายแล้วช้านนนนน ^^

“ดะ..ได้สิ”

“งั้นเราเดินให้เร็วๆกันหน่อยนะเดี๋ยวไม่ทันเวลา”

“อะอื้ม” ^0^ ถ้าได้อยู่ใกล้ๆคนหล่อๆแบบนี้เนวี่สู้ตายค้า!!!!! ^0^ (แหม -_-:ข้าว)



เราทั้ง 2 คนกดหน้าผากไปที่ลูกบอลแน่นมากจนลูกบอลไม่หล่อนแต่เหตุการณ์ที่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้น

เพราะความตื่นเติ้นของฉันเองทำให้ฉันสะดุดอะไรสักอย่างและ >>ล้ม<<...........>0<



“โอ้ย”  ฉันล้มลงพร้อมกับลูกบอลที่ตกจากหน้าผากของเราทั้ง 2

“อะอ่าว.....เธอเป็นอะไรรึป่าว”  นายคนนั้นพยุงฉันลุกขึ้นมามาทำให้ได้กลิ่นโรออนหอมๆ>_<

อ้าย.....ไม่ไหวแล้ว  



และฉันก็ลุกขึ้นมาโดยมีนายคนนั้นพยุง  ตายละเวลาไม่รอใครซะด้วยเราต้องรีบวิ่งกลับไปเอาบอลใหม่เพราะบอลหล่นไปแล้ว



“เธอวิ่งยังไหวม่ะ  เจ็บขาป่ะ”

“เอ่อ.....ไหวสิป่ะวิ่งกลับไปเอาบอลกัน”

“อะอื้ม”



แล้วเรา 2 คนก็วิ่งกลับไป แต่จะว่าไปแล้วฉันไม่ได้วิ่งปกติแต่กระแพลกไป ง่ะ..... - -

โอ้ยเจ็บข้อเท้าจัง  สงสัยข้อเท้าจะเคล็ดซะแล้วอ้า.....>0<

อ่ะ.....แต่ไม่เป็นไรฉันจะต้องทำได้เพื่อ.....พะเพื่อ.....นาย อิอิแหะๆ ก็นายน่าร๊ากกกกถูดใจช้านนินา

(แง่ว..- -:ข้าว)



ตอนนี้เรามีบอลลูกที่ 2 อยู่ตรงหน้าผาก

“เธอๆ.....นี่เวลาก็ใกล้จะหมดแล้วนะดังนั้นลูกนี้ต้องไม่หล่นนะ”

“ดะได้”

“เอางี้น้า.....เธอกอดคอเรานะ  แล้วเราจะจับไหล่เธอ มันจะยึดบอลไว้ได้ดีกว่า”

“อ....อ่ะ.....เอางั้นกะก็ดะได้”  ฉันไม่เคยถูกผู้ชายจับไหล่ทั้ง 2 ข้างแบบนี้เลยน้า......อ้า

และมือนุ่มๆของนายคนนั้นก็จับเบาๆเข้าที่แขนของฉัน  อ้าย......>_<  

และฉันก็ไม่มีทางเลือกจึงต้องกอดคอนายนั่น



เรา 2 คนเดินต่ออย่างมั่นคงจนมาได้ครึ่งทางแล้ว!

ใกล้แล้วใกล้แล้วจ้า.....ข้อเท้าจ๋าจะได้พักแล้วขอเพียงแต่เดินไปให้ถึง

อะ.....อะ.....อะ.....อะ  เจ็บจังโอ้ยต้องทนน้าเน.....เนสู้เค้า  >0< โอ้ยไม่ไหวแล้ว

และฉันก็ล้ม  ทำให้บอลหล่นลงไปและทำให้หน้าผากของเรา 2 คนชนกัน  อ้าย......>0<



หน้าผากนายนั่นค่อนข้างร้อนๆดูเหมือนจาไม่สบายแหะ  เวลาแบบนี้มาสนใจอะไรเรื่องนี้เล่าช้าน

เออแต่ได้แตะให้ผากคนหล่อก้อHappyดีเหมือนกัน แหะๆ  “^0^”/



“ติ๊ง.....หมดเวลาแล้วค่ะ.....สรุปน้อง 2 คนไม่สามารถทำได้ทันเวลานะคะแต่ไม่เป็นไรค่ะ พี่มีของรางวัล

เล็กๆน้อยๆให้ค่ะ”



ฉันและนายคนนั้นเดินลงจากเวทีพร้อมกับฉัน

ฉันรีบดึงยัยเมออกจากแถวนั้นทันทีเพราะอายๆๆ......อ้ายหน้าผากฉันโดนหน้าผากเค้า

และฉันกับเมก็มานั่งพักทานน้ำกันที่ฟู้ดเซ็นเตอร์โต๊ะในสุดริมกระจก



“แก.....ช้านอยากจาฆ่าแก......”  >0<

“เหอๆแหะๆใจเย็นเพื่อน  ถ้าแกฆ่าชั้นใครจาช่วยแกกินท๊อปฟี่ที่ได้มาเมื่อกี้ล่ะ”  “^0^/เมพูดพร้อมกับ

แกะท๊อฟฟี่กำลังจาใส่ปาก

“เออ.....งั้นชั้นกินคนเดียวได้เว้ย.....” ฉันแย่งท๊อปฟี่จากมือไอเม

ไอเมไม่ยอมดึงกลับเราดึงท๊อฟฟี่ที่แกะแล้วครึ่งนึง...ดึงกันไปดึงกันมา  สงสัยแรงมาท๊อฟฟี่ในซองกระเด็น

ไปโดนหัวคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ  “โป๊ะ!”

~~~~~ฉึ่ก~~~~~  

(-_+)

(+_-)

(+_+)

(+_+)





เหอๆซวยแล้วกรู.....(>0<  )(  >0<)(>0<  )(  >0<)

“ไอเมแกเป็นคนทามแกไปขอโทษเค้าเลย”  ฉันรีบโยนความผิดอย่างรวดเร็ว  -0-

“ไม่ต้องเลยแกอะเปงเจ้าของท๊อฟฟี่แกก็ไปขอโทษดิ”



“ไม่เอา.....ก็เม็ดนั้นชั้นให้แกไปแล้ว”

“แต่แกมาแย่งคืนอ่ะ”

“โอ้ย.....เค้ามองมาทางเราแล้วโว้ยไอเม” ฉันพูดกระซิบๆ >0<

“เออว่ะ.....ทามไงดีว่ะ”

“เอ่อ.....ตอนนี้เค้าเดินมาทางเราแล้ว”

“เออ.....เอาไงดีว้า.....อ่ะขอโทษๆเค้าไปเหอะแกแล้วเดี๋ยวเอาท๊อฟฟี่ถุงนี้เปงค่าทำขวัญให้เค้า”  “^^

“เวลาแบบนี้แกยังจะ.....”  ฉันพูดค้างประโยคไว้เพราะตอนนี้นายคนที่โดนท๊อฟฟี่นั่นมายืนที่โต๊ะชั้นแล้ว







“เธอเป็นคนโยนท๊อฟฟี่ไปโดนหัวฉันใช่ม่ะ.....”  เสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นนายคนที่เล่นเกมกะฉัน

บนเวทีนั่นเอง  แต่ตอนนี้สีหน้าคนละแบบกันเลย  น่ากลัวจังแต่ก็หล่อ แหะๆ



“ช..ชะ..ใช่ช..”  >0< โอ้ย.....พระเจ้าช่วยลูกด้วยนายคนหล่อนี่จา..(ไม่รู้เลยว่ามานจาทามไร) แหะๆ

“มันเจ็บนะ.....!!!!!”

“อะ..อ่าจ้า”  เออกะอีแค่ลูกอมเม็ดเดียวเนี่ยนะ

“อ่าจ้า..อะไรของเธอฉันบอกว่าเจ็บเธฮยังไม่ขอโทษอีก”

ตอนนี้ไอเมเหมือนลืมเอาปากมามันให้ฉันสู้หน้าอยู่คนเดียว  ไอเพื่อนเวร





“ขะ..ขอทะโทษ”  >0<

“แค่เนี่ย”

“กะก้อ...คือ.....ขะขอโทษไง”  ก้อแค่นี้อ่าดิจาอารายอีกละจาให้แถมจูบม่ะ อิอิ

“ไม่รู้ละเธอต้องทำอะไรไถ่โทษของเธอเพราะเธอทำให้ฉันเจ็บถ้าหัวแตกไปทามไงเนี่ย”

“อะเออ.....หัวแตกก็ปายโรงบาลดิ” จะบ้าเหรอนายนี่เว่อร์จิงๆหล่อซะป่าว

“ยังมากวนอีกนะเธอ”

“ไม่ได้กวนนะ”

“สรุปเธอต้องไถ่โทษด้วยละ.....ที่เธอทำให้ฉันเจ็บหัว.....คนยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่ด้วยเนี่ย”

“เหอๆ.....ก็ขอโทษไง  อ่ะๆจาให้ทามอารายบอกมาดิ” -0-

“ก้อ......ไม่มีไรมากอ่ะ.....แค่.....” นายนั้นยิ้งเจ้าเล่

“ก้ออารายล่ะ”

“คือ.....คืนนี้ให้ฉันไปอยู่บ้านเธอคืนนึง  ก้อแค่นี้เองจิ๊บๆ”

“อะ..อะไรนะ”

“เธอหูไม่ดีเหรอ”

“นี่นาย.....จาบ้าเหรอ.....มันไม่ดี....และชั้นก็ไม่รู้จักนายด้วยเกิดนายทามอะไรขึ้นมา”ฉันเริ่มคิดไกล





“เธอก็จาบ้าเหรอ  ฉันไม่ทามอะไรแบบนั้นกะเธอหรอกน่า ฉันไม่ใช่คนคิดสั้นนะ”

“เออ…..ยังไงก็ไม่ได้”

“ถ้าเธอไม่ยอมฉันจะไปเรียก ร.ป.ภ. มาจับเธอโทษฐานทำร้ายร่างกาย”

“โอ้ยนายนี่.....ฉันยังไม่ได้ทามอะไรเลย”  >0<



“ก็ทามไปแล้วนี่  ท๊อฟฟี่ยังคาโต๊ะเธออยู่เลย”

“แค่ท๊อฟฟี่เนี่ยนะ”

“อืมอ่าดิ.....แล้วฉันก็จะเดินตามเธอตลอดเธอไปไหนฉันไปด้วยจนถึงบ้านเธอ555+” ^0^

“เหอๆ.....นายนี่บ้าเจงๆ” -0-





“ป่ะเมไปกันเถอะชั้นอยากกลับบ้านและ”

“อืม”

นายนั้นไม่ยอมเลิกราเดินตามอย่างที่พูดไว้เจงๆ



“นี่นายจาเอาอารายกะชั้นเนี่ย”

“ก็บอกไปแล้วไง”  ^0^

“ก็บอกไปแล้วไงว่าไม่ได้”

“ก็ก็บอกไปอีกแล้วไงว่าถ้าไม่ได้ก็จาตามๆๆอยู่งี้แหละ 555+”

“เอางี้ก็ได้.....นายไปบ้านฉัน 1 คืนและนอนบนโซฟาวันรุ่งขึ้นต้องออกไปจากบ้านฉันทันที” -0-

“อืมๆ.....ได้ๆสรุปเป็นอันว่าตกลงนะ ป่ะฉันเหนื่อยแหละอยากพักผ่อนเร็วๆ”

“เออ”  -0- เวงกรำเจงๆว่ะช้านนนน  แต่ก็ได้ใกล้ชิดคนหล่อละว้า แหะๆ (นางเอกเรา เหอๆ:ข้าว)





และแล้วเมก็นั่งแท็กซี่มาส่งฉันถึงหน้าคอนโดและทิ้งฉันให้อยู่กะไอหน้าหล่อแต่บ้าให้อยู่กะฉันตามลำพัง

ด้วยเหตุผลที่ว่า  แม่โทรมาตามไปทานข้าวทั้งครอบครัววันนี้





“อ่ะถึงห้องฉันแล้ว”

“อื้ม.....ห้องเล็กไปหน่อยแต่ก็พออยู่ได้”

อุส่าให้อยู่แล้วอย่ามาเรื่องมากนะ



เฮ้อ.....ฉันนั่งกองลงบนโซฟาสีครีมตัวนุ่ม  ขอให้คืนนี้ผ่านไปเร็วๆๆๆๆๆๆเถิด(แต่นี่เพิ่ง 4 โมงเย็นเอง)

“หิวแล้วอ่ะ.....บ้านเธอมีรายกินบ้าง”

นั้นไง.....กะจานอนดูหนังสบายๆดันต้องมาปวดหัวกะนายนี่ เฮ้อๆๆๆๆๆๆ(อยากจาถอนหายใจซะพันหน)





*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+*+.+.+*+.+*ติดตามตอนต่อไป>>>>>



Yo!  แหะๆ.....เรื่องนี้เปงเรื่องแรกค่ะที่เอามาลง  ยังใหม่อยู่ถ้าแต่งได้ยังไม่ค่อยดีอย่าว่ากันน้าตะเอง

งั้น.....ขอแนะนำตัวหน่อยค่ะ  ชื่อ:ข้าว จ้า  อายุอานามก็ม่ะบอก แหะๆ แต่อยู่ ม.3 เจ้าค่ะ

ยังไงเพื่อนๆอ่านแล้วก็ช่วยเม้นๆโหวตๆเพื่อเปงกะลังจายให้ด้วยน้าค้านะค้า (มีอ้อนเล็กน้อยแหะๆ)

และเดี๋ยวจามารีบต่อตอนต่อไปจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++