ทุกคนเรียกผมว่าฆาตกร

            ' ผมยอมรับใช่ ผมทำบาปบ่อย

เเต่ในบางครั้งผมก็ไม่คิดว่าสิ่งผมทำมันเรียกว่าบาป '

       " อีเด็กเปรตมึงอย่ามาเตะตัวกู มึงอย่าใช้ปากขยะๆมาเรียกกูว่าเเม่ อีลูกซาตาน"

' ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำมันถูกต้องมาโดยตลอดจนกระทั่ง   หญิงสาวที่ผมรักที่สุด.... เเต่ผมรู้

หล่อนน่ะ เกลียดผมในขณะที่คนอื่นเรียกผมว่าฆาตกร เเต่หล่อนกลับเรียกผมว่าความผิดพลาดของพระเจ้า

          ผมดีใจนะที่

อย่างน้อยหล่อนก็ไม่ได้เรียกผมว่าฆาตกร :)

           ทุกเรียกผมว่าฆาตกร

               ตอน

      ---

ลผลิตจากอสูรกาย

    ' มะลิ เกศรเเก้ว คือชื่อของเเม่ผม เธองดงามเหมือนกับดอกมะลิ เธอมีผิวกายสีขาวตัดกับผมลอนสีทองสว่าง ดวงตาอันอันล้นเสน่ห์สีฟ้าอ่อนเเละปากกระจับสีกุหลาบ เเถมเธอยังฉลาดอีกนะ เธอทำคะเเนนได้ดีในวิชาคณิตศาสตร์ ไม่น่าเเปลกที่เธอจะเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ ย้อนไปเมื่อ15 ปีก่อนสมัยที่เเม่ของผมยังเป็นเพียงเเค่เด็กสาววัย13 วันนั้นเป็นวันที่ดีวันหนึ่งสำหรับคุณยายเเต่มันกลับเป็นวันเเย่ๆที่สุดในชีวิตของเเม่ 

       วันเเต่งงานครั้งที่สองของคุณยายผม

เวลา 00.12 มันควรเป็นเวลาเข้าหอของคู่รักคู่ใหม่ปลามัน เจ้าสาวหน้าสวยวัย41ปีผู้ที่ความเเก่ทำอะไรเธอไม่ได้ กำลังวุ่นกับการตามหาเจ้าบ่าวทั่วเรือนหอหลังใหญ่ของเธอที่หายหัวไปตั้งเเต่ห้าทุ่ม 

     " หายหัวไปไหนกันเเน่นะ ตาบ้าเอ๋ย บอกจะเดินสำรวจหอวันที่มาดูหอนี่ยังสำรวจไม่พอรึไง  ไปดูมะลิดีกว่า ดึกขนาดนี้หลับหรือยังนะ  "

     หญิงสาวกล่าวก่อนที่จะเดินตรงไปทางห้องของ มะลิเด็กหญิงเเรกรุ่นผู้เป็นทั้งชีวิตของเธอ

    กริ้ดดดดดดดดด เธอกริ้ดเเทบจะหมดลมเมื่อเห็นเด็กหญิงนอนกกอยู่กับเจ้าบ่าวผู้เป็นดวงใจของเธอ ซ้ำไปกว่านั้น ยิ่งเธอได้ยินเสียงร้องไห้จากเด็กหญิงมันยิ่งเจ็บปวดเหมือนกับมีดหลายร้อยเล่มกรีดเเทงเธออย่างช้าๆ

ผิวสีขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยกุหลาบ ไหนจะข้อมือเล็กที่ขึ้นสีเพราะโดยมัดไว้กับหัวเตียง น้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา ปากเล็กๆที่ค่อยร้องเรียกไหนเธอช่วย

     " ฮึก เเม่ เเม่จ๋า ฮื่อๆ "

  ด้วยความไม่ได้เธอจึงถีบไอ้สัตว์ร้ายที่เเต่งงานจนตกเตียงไป ก่อนจะหันมาเเกะเชือกเเละกระชับกอดให้เด็กหญิง เจ้าบ่าวที่โดนถีบได้สติขึ้นมาก่อนจะ ยกมืออ้อนวอนเธอเเต่ทุกอย่างสายไปเสียเเล้ว

    3 เดือนผ่านไป

เด็กน้อยเเละผู้เป็นเเม่ ย้ายไปอยู่ที่ใหม่ ที่ไหนสักทีทางตอนของสยามประเทศ เเละเด็กหญิงคนนั้นรู้ตัวดีว่าเธอท้อง

   4 เดือนผ่านไป

ท้องของเด็กหญิงเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆในสายคนอื่นคงเห็น

เธอเป็นเด็กม1ใจเเตก เเต่ ในสายตาผม

ผมเห็นเด็กหญิงอายุ13ที่เเข็งเเกร่งที่สุดในโลก

  หลายเดือนต่อมา เเม่เจ็บปวด เเละผมก็คลอดออกมา สิ่งเเทนที่ทุกคนๆหรือเเม้เเต่คุณเห็นครั้งเเรกคงเป็นสีหน้าตื้นตันเเละดีใจจากเเม่ตัวเอง เเต่มันไม่ใช่กับผมสิ่งเเรกที่ผมเห็นคือสีหน้ารังเกียจเเละไม่พอใจอย่างเเรงจากคนเป็นเเม่  ตลอดระยะเวลาสิบห้าปีที่ผมอยู่บนโลกใบนี้ ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดไม่ใช่ นางเเบบสุดเซ็กซี่

นักร้องสุดสวย หรือเเม้เเต่สาวฮ็อตประจำโรงเรียนเเต่เป็นเเม่ของผม  เเม่บอกผมเสมอว่า

    อีเดนนรก    

  อีเด็กเปรต            ใครให้มึงเกิดมาว่ะ

                 ใครเเม่มึง

ไปไกลๆ        น่ารำคาญ

     อยากจะอ้วกว่ะ

วาวตาของผมเหมือนไอ้เดนนรกนั้นเลยนะ

     เเค่เห็นก็จะอ้วกเเล้วว่ะ 

             มึงทำลายอนาคตกูซ่ะเละเลย

  ไม่ผิดที่เเม่จะรังเกียจวาวตาของผม

  ไม่ผิดที่เเม่จะเป็นเเม่ที่ดีที่สุดให้เเก่ไม่ได้

  ไม่ผิดที่เเม่จะโกธรบัดดามนุษย์ป้าขี้เสือก

  ไม่ที่ที่เเม่ขัดขืนพ่อไม่ได้

  ไม่ของผมไม่เคยผิด

      คนที่ผิดคือทุกๆคนที่เข้ามาด่าเเละเสือกเรื่องเเม่ วันนี้วันเกิดอายุ15ของล่ะ :) มาเริ่มการชำระบาปกัน