คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6
พี่คงชอบอูยอง
พี่คงชอบอูยอง
พี่คงชอบอูยอง
พี่คงชอบอูยอง
“เฮ้ย อูด้ง น้ำหก”เสียงชานซองเรียกสติผมให้กลับมาจากที่ไกลแสนไกล ตอนนี้ผม ชานซองและจุนโฮอยู่ในร้านไอติมหน้ามหาวิทยาลัย เรากำลังกินไอติมกันอย่างเอร็ดอร่อยและเมื่อกี้ผมเพิ่งจะทำน้ำหกใส่เสื้อตัวเอง
“ซุ่มซ่ามชะมัด มัวแต่เหม่อคิดถึงพี่แทคน่ะสิ คงไม่กลับมาแล้วมั้ง”ชานซองบ่นเบาๆแต่ได้ยินกันไปทั้งร้าน อ่า ผู้ชายคนนี้นี่หาเรื่องพี่แทคได้ตลอดเวลาจริงๆเลย ผมควรจะขำหรือโกรธแทนดีนะ
“พูดมาก เก็บปากของนายไว้กินไอติมเถอะ”และเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่จุนโฮโต้ตอบแทนผม ชานซองอ้าปากจะพูดต่อแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะคนข้างๆเอาไอติมยัดเข้าปากคำโต ผมเห็นจุนโฮแอบยิ้มเมื่อคนโดนกระทำตาเหลือก ทำท่าจะคายไอติมออกมา ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม
The smile on your face lets me know that you need me
There's a truth in your eyes saying you'll never leave me.’
ยังไม่ทันจะได้รับผ้าเช็ดหน้าที่จุนโฮยื่นให้ เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น
พี่คุณโทรมา...
‘อยู่ไหน นี่มันเย็นมากแล้วนะ ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก’พอรับสายก็ถูกพูดใส่เป็นชุด
“ผมอยู่หน้าโรงเรียนกับเพื่อน เดี๋ยวจะกลับแล้วครับ”จุนโฮกับชานซองมองหน้าผมงงๆ อ้าปากถามแบบไร้เสียงว่า คุยกับใคร พี่แทคเหรอ ผมสั่นหัว กับพี่แทค...ผมไม่พูดเรียบร้อยขนาดนี้หรอกและพี่แทคก็ไม่ใช้น้ำเสียงเหมือนที่พี่คุณใช้ด้วย พี่แทตจะอ่อนโยนทุกสถานการณ์และพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาไม่เหมือนพี่คุณที่ทำให้การกลับบ้านช้าของเด็กมหาวิทยาลัยกลายเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย
‘ตอนนี้พี่อยู่แถวนั้นพอดี เดี๋ยวพี่ไปรับ’ไม่รอให้ผมได้พูดอะไรตอบ พี่คุณก็วางสายทันที
ถ้าผมไม่ได้คิดไปคนเดียว หลังจากที่เขาบอกฃอบผมตอนอยู่บนรถครั้งนั้น เขาดูใส่ใจและสนใจผมเป็นพิเศษ ชอบมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวผม ชอบโทรมาถามว่าอยู่ไหน ชอบมาอยู่ใกล้เวลาผมอยู่บ้าน เข้ามากอดบ้างล่ะ หอมบ้างล่ะแล้วก็ยิ้มให้ ส่วนพี่เจย์ที่เห็นก็ไม่ได้มีท่าทีหึงแบบที่ผมคิด เขาเอาแต่หัวเราะเหมือนเห็นเป็นเรื่องตลก
สำหรับผมแล้ว มันไม่ใช่เรื่องตลก
มันน่าอึดอัด...
The smile on your face lets me know that you need me
There's a truth in your eyes saying you'll never leave me.’
อ๊ะ พี่คุณโทรมาอีกครั้งภายในเวลาไม่ถึงห้านาที
‘จอดอยู่หน้าร้าน ออกมาสิ’คำพูดที่เหมือนเป็นคำสั่ง ผมขมวดคิ้ว ไม่ชอบเลย เวลาที่พูดกับใครแล้วคนนั้นวางสายหลังจากที่ตัวเองพูดจบโดยไม่รอให้เราพูดตอบ แล้วทำไมผมถึงต้องทำตามที่พี่คุณพูดด้วย
มองออกไปนอกร้าน เห็นรถสีดำจอดอยู่จริงๆ ข้างในมีผู้ชายผิวขาวที่ผมรู้จักใส่แว่นดำอยู่
“ฉันไปก่อนนะ”ผมพูดบอกลาอีกสองคนที่กำลังนั่งกินไอติมกันไม่เสร็จ
“อ้าว ไม่กลับด้วยกันแล้วเหรอ”ชานซองถามงงๆ ก็ตอนแรก คุยกันไว้ว่าจะกลับบ้านพร้อมกันหลังจากที่กินไอติมและไปซื้อของใช้ทำรายงานเสร็จ แต่คงไม่ได้แล้วล่ะ พี่คุณอุส่าห์แวะมารับทั้งๆที่ที่ทำงานเขาอยู่คนละทางกับมหาวิทยาลัยของผม ผมเกรงใจ ของไว้วันหลังก็ได้ รายงานยังส่งอีกนาน
“มีคนมารับสินะ”จุนโฮพูด สายตามองไปที่รถพี่คุณก่อนจะหันมามองผมยิ้มๆ ผมพยักหน้า ชานซองหน้าเลิ่กลั่กหันไปมองจุนโฮที ผมทีและคนที่อยู่นอกร้านที
“ฉันอิ่มแล้ว งั้นออกไปพร้อมกันนี่แหละ”ชานซองพูด
สุดท้ายก็เลยออกจากร้านพร้อมกันทั้งสามคน ผมรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ได้ยินว่าสองคนนั้นจะไปซื้อของกันเองทั้งๆที่ผมเป็นคนนัดแท้ๆ จุนโฮคงเห็นผมทำหน้าเศร้าเลยเอามือลูบหัว
“ไม่เป็นไรน่า ไว้วันหลังมีงานอีก ฉันจะให้นายไปซื้อคนเดียวเลยดีมั้ย”เขาพูดพร้อมกับหัวเราะแล้วโบกมือลาผมก่อนจะเดินออกไป ผมยืนมองตาม ถอนหายใจ เหลือผมกับพี่คุณอยู่แค่สองคนอีกแล้ว
รถก็คันเดียวกับวันนั้น
“ไง แทคยอนไปได้ไม่เท่าไหร่ เจอคนใหม่แล้วเหรอเรา”พอผมขึ้นนั่งบนรถ พี่คุณก็พูดขึ้น ผมหันไปมอง ปกติผมก็เจอชานซองพูดกระแหนะกระแหนแบบนี้บ่อยๆ ไม่ได้รู้สึกอะไรแต่ทำไมพอเปลี่ยนคนพูดเป็นพี่คุณแล้วมันถึงทำให้รู้สึกหงุดหงิด
”เห็นร่ำลากันตั้งนาน ถ้าไม่อยากกลับกับพี่ก็กลับกับเขาก็ได้นี่”พี่คุณยังพูดต่อ ไม่ได้ขับรถออกไปไหน
หาเรื่อง ?
เขาเหมือนกำลังพูดหาเรื่องผมอยู่ชัดๆ
“เขาเป็นเพื่อนผม”ผมพูดนิ่งๆ พี่คุณหันมามอง เลิกคิ้ว ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
“ดูเหมือนไม่ใช่เพื่อน จับมือถือแขน แถมยังลูบหัว ฉันดูสายตาเจ้านั่นก็รู้ว่าเขาคิดยังไงกับนาย”
แล้วที่พี่หอมแก้ม กอด จูบผม พี่ยังเป็น’เพื่อนพี่แทค’ได้เลย
“อีจุนโฮ อยู่คณะเดียวกับผม”ผมพยายามสกัดกั้นอารมณ์ตัวเองไม่ให้พูดย้อนออกไป ผมไม่ชอบน้ำเสียงของเขาที่พูดกับผม มันเหมือนผมทำอะไรผิดมากและพูดเหมือนตำหนิเพื่อนผม
ขนาดพี่แทคยังไม่เคยพูดถึงอีจุนโฮแบบที่เขาพูดเลย
“อ๋อ ก็เข้าทางเลยสิ เจอหน้ากันทุกวัน”พี่คุณยังคงพูดกระแหนะกระแหนต่อ สายตาคมกริบจ้องมองผม ผมเงียบ ไม่ใช่ว่ากลัวแต่ผมไม่อยากต่อปากต่อคำ
ถ้าคนเขาไม่เชื่อ ต่อให้พูดเป็นล้านรอบ เขาก็ไม่เชื่ออยู่ดี เปล่าประโยชน์
“พี่ล่ะสงสารแทค ถ้ามาเห็นอูยองอยู่กับผู้ชายอื่นคงใจสลาย”พี่คุณพูดอีกเมื่อเห็นผมไม่โต้ตอบ ผมถอนหายใจ มองออกไปนอกรถ อยู่ดีๆฝนก็ตกลงมา วันนี้ผมไม่ได้พกร่มมาด้วยแต่ถ้าหากต้องติดอยู่ในรถกับพี่คุณและถูกเขาพูดใส่แบบนี้
ผมว่า...ผมยอมเดินตากฝนกลับบ้านยังดีซะกว่า
“ผมจะเดินกลับเอง”ผมเปิดประตูจะลงจากรถแต่มือหนาของคนที่นั่งตรงที่คนขับก็รีบมาดึงผมไว้ให้นั่งลงที่เดิมจนหัวผมชนเข้ากับขอบประตูข้างบน เขาไม่ได้สนใจว่าผมจะเจ็บ เพียงแค่คาด safety belt ให้แล้วทำหน้าดุก่อนจะขับรถออกจากที่จอดรถ
เจ็บชะมัด ใช้กำลัง ดีที่หัวผมไม่แตก
ระหว่างขับรถกลับบ้านก็มีแต่ความเงียบภายในรถ ไม่ได้เปิดเพลง ไม่ได้คุยกัน พี่คุณก็ขับไปเรื่อยๆส่วนผมก็เอาแต่มองออกไปนอกรถ ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ควรจะคุยกันสักเท่าไหร่ ผมไม่ได้กลัว ผมแค่ไม่อยากคุย จะเรียกว่าอารมณ์โกรธ มันก็เกือบจะใช่ มันเรียกว่าอะไรดีนะ
อ๋อ งอน...ก็ไม่เชิง
เอาเป็นว่ามันเป็นความรู้สึกแปลกๆที่ผมไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ อารมณ์แปลกๆที่ทำให้ผมไม่สนใจหรือทักท้วงเมื่อคนที่ขับรถขับไปคนละทางกับบ้านของตัวเอง
แค่คิดว่า ถ้าหากคนที่เจ็บตัวเป็นพี่เจย์แทนที่จะเป็นผม พี่คุณคงจะรีบเข้ามาดูแล ลูบหัวให้ เป่าหัวให้อาการหายเจ็บลดลง
คิดแล้วก็อาย ทำไมต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับแฟนเขาด้วยนะ
เขาคงจะทำแบบนั้นกับนายหรอกนะจางอูยอง ก็แค่’แฟนเพื่อน’
“อูยอง”อยู่ดีๆพี่คุณก็เรียกชื่อผม ผมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่แอบตกใจแต่ก็ไม่ได้หันไปหรือตอบรับคนเรียก ไม่ใช่ว่าไม่ได้ยิน แค่ไม่อยากหันไปเท่านั้นเอง ผมมองพี่คุณผ่านกระจกรถ เห็นพี่คุณขมวดคิ้วมองตรงไปข้างหน้าก่อนจะถอนหายใจเบาๆเมื่อเห็นผมเงียบ
“พี่ขอโทษ…ที่พี่พูดไม่ดีกับอูยอง ช่วงนี้พี่เครียดๆเรื่องงานน่ะ”เขายังคงพูดต่อ
เรื่องงานมันทำให้เครียดได้จนถึงขนาดเอามาลงกับคนอื่นโดยไร้สาเหตุขนาดนี้เลยเหรอ...ผมไม่เคยเห็นพี่แทคเป็นแบบนี้สักครั้งไม่ว่าจะเหนื่อยเรื่องอะไร
แม้จะสงสัยแต่น้ำเสียงและคำพูดแบบสำนึกผิดของพี่คุณก็ทำให้ผมรู้สึกว่า มุมปากตัวเองยกยิ้มขึ้นมาช้าๆ มองผ่านกระจก ผู้ชายที่พูดขอโทษก็มองกลับมา ยิ้มกว้างที่ทำให้หัวใจผมเกือบหยุดเต้น
“หรือบางที...พี่อาจจะหึงเรากับเด็กคนนั้น”เขาพูดกับตัวเองเบาๆแต่ผมได้ยินเต็มสองหู หัวใจที่เกือบหยุดเต้นในตอนแรกก็กลับมาเต้นตึกตักจนกลัวว่าคนที่นั่งข้างจะได้ยิน
�ต่อจากคำว่า ชอบ
ก็ได้ยินคำว่าหึง
แล้วต่อไปจะมีคำไหนออกมาอีกนะ...
.
..
...
จำได้มั้ยครับ ว่าครั้งแรกผมกับพี่คุณเจอกันที่ไหน สถานที่ที่มีรูปวาดสวยๆ ผลงานศิลปะชั้นดี น่าหลงไหล
ผมมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น รูปวาดเปลี่ยนไป รูปเดิมที่โละออกหรือไม่ก็ขายออกไปจนหมด ไม่รู้ทำไม เวลาที่ผมเห็นงานศิลปะผมมักจะตื่นเต้นและหยุดอยู่กับมันได้เป็นชั่วโมง ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีฝีมือในการวาดรูป
แม่บอกว่า มันคงเป็นกรรมพันธุ์ เพราะพ่อของผมเคยเป็นจิตรกรก่อนที่จะเปลี่ยนอาชีพมาทำงานบริษัท
“อ่ะ อูยองพี่ให้ของขวัญ”พี่คุณถือของชิ้นใหญ่ลงมาข้างล่าง มันห่อด้วยกระดาษสีน้ำตาล ความกว้างความยาวก็ขนาดพอๆกับรูปวาดอื่นๆที่จัดแสดง ผมไม่ได้แปลกใจว่าของข้างในนั้นคืออะไร เพราะเดาจากขนาดแล้วก็คงไม่พ้นรูปวาด แต่ที่แปลกใจ คือ ให้ทำไม
“วันเกิดผมผ่านมาแล้ว พี่คุณก็รู้นี่”
“พี่อยากให้เฉยๆ ลองแกะดู”เขายื่นสิ่งนั้นมาให้ผม ผมจึงต้องรับมาก่อนจะลงมือทำตามที่เขาพูด ภาพที่ปรากฎให้เห็นหลังจากที่แกะเสร็จ คือ ภาพวาดที่ผมเคยหยุดดูนานนับชั่วโมงตอนครั้งแรกที่เราเจอกัน ผมเงยขึ้นมามองพี่คุณที่ส่งยิ้มให้
“ผมรับไม่ได้ครับ”พูดก่อนจะส่งของคืนให้เจ้าของ ไอ้อยากได้น่ะมันก็อยากได้เพราะผมชอบภาพนี้มาก แต่ดูท่าทางมันน่าจะแพงน่าดู ที่สำคัญคืนนั้นพี่คุณบอกว่า ใช้เวลาวาดนานมากเป็นเดือน แบบนี้ใครจะไปกล้ารับมาฟรีๆ
“รับไปเถอะน่า นี่เป็นของที่ทำให้เราเจอกันนะ เป็นที่ระลึกไง”
“แต่...”ผมพยายามจะพูดขัด พี่คุณก็เลยวางรูปวาดไว้ที่ผนังแล้วเดินมาลูบหัวผม
“แค่รับไป พี่แค่อยากให้รูปที่ตัวเองชอบไปอยู่กับคนที่ตัวเองชอบเท่านั้นเอง”แล้วเขาก็เดินขึ้นบันไดไป
ผมมองตามแผ่นหลังของคนที่เดินจากไปด้วยความกังวล ไม่แน่ใจสิ่งที่พี่คุณพูดว่าเขาต้องการจะสื่ออะไรแต่ที่รู้คือ หัวใจผมเต้นเหมือนมีคนรัวกลองอยู่ข้างในขึ้นมาอีกครั้ง พอเหลือบมองไปที่ภาพวาดก็ทำให้นึกถึงคืนนั้นอีก
ตอนนี้ผมอยากจะโทรไปหาคนที่อยู่ไกล เรียกเขาให้กลับมาซักที
กลับมาก่อน...
ก่อนที่ความหวั่นไหวกับความรู้สึกแปลกจะเข้ามาครอบงำจิตใจผม
และความรู้สึกที่เกิดมันจะชัดเจนขึ้น
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอบเม้น
nnnn เสนอแนวทาง เชียร์แทคสิ ผช.แสนดี เดี๋ยวไรเตอร์เปลี่ยนเรื่องเป็นแทคด้งให้(โดนคนอื่นถีบ 55)
GiNg เพิ่งเจอคนอ่านมีศีลธรรม ดีมากค่ะ ช่วยกันเบรกๆอิด้งไว้มั้ง ปล่อยให้นอกใจพี่แทคอยู่ได้
ปูนา เนอะ ชอบเนอะ พี่คุณร้าย ๆ
Pomeranian�นชค.พระเอกตลอดกาล แม้ทำผิดคนก็ยังเข้าข้าง แถมยังโยนความผิดไปให้แมวหน้าซื่ออีกแฮะ -*-
Biqqks.กะอิเเค่เจย์ไปนอนก่อนพี่คุณแป๊บเดียว ยังจะคิดว่าเจย์ไปแทคเจย์อีกเนอะ ฮ่า า� คนเรานี่ ไม่ด่านชค.แต่ดันชมว่ามีใจมั่นคงอีก เอาเข้าไป คนอ่านฟิคเรื่องนี้ หลงผิดกันไปแถว
ปอลอ.ต้องหาข้อมูลต่อไปว่าใครผิด 555
21101 มาลงแล้วค่ า
kimsooah เหมือนจะชื่นชมนชค.สินะที่ร้ายกาจ
tukta นั่นสิ ทำร้ายคนสามคนโดยไม่รู้สึกผิดสักนิด...แบบนี้มันน่าจะโดนทำร้ายบ้าง เดี๋ยวก่อนรอต่อไป หึหึ
WEEWY ไม่ได้แอบร้ายกาจอ่ะคะ แบบนี้มันออกนอกหน้ามาก เฮอะ
�kungnit ถ้าด้งไม่คล้อยตามต่อให้พี่คุณจงใจวางแผนก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับด้ง ฮ่าๆ
staysatit24 นึกตอนจบออกแล้วมาแต่งให้ด้วยนะคะ(อ้าว อินี่โยนงาน-*-) ก็ยังนึกไม่ออกเหมือนกันนี่หว่า
naamjim�เอาจริงสิค่ะ เด็กคนนี้
�เด็กตืด ชอบสินะที่นชค.ร้าย - -* จริงๆเลยแต่ละคนที่อ่านฟิคนี้ เข้าข้างกันเข้าไป โยนความผิดให้แมวมันเข้าไป เริ่มหมั่นไส้พี่คุณ แต่งให้ป่วยตายดีกว่า ฮาาา แทคเจย์ต้องรอดูกันต่อไปนานๆ
1202 เห็นกรี๊ดให้นชค.แล้วอยากตี(คิดจะทำร้ายคนอ่านเห็นๆ)
yaya ในที่สุดก็มีคนมีแนวร่วม ช่วยกันรักษาศีลธรรมแล้ว !!! เนอะ อย่าคุณด้งเรยเนอะ
�idiot_online ไรเตอร์กลับมาแล้ว พร้อมกับพี่คุณและด้ง - -* เมื่อไหร่แทคเจย์จะโผล่มามีบทบาทฟะ ถามตัวเองเบาๆ สักวันความมันต้องแตกและถึงเวลานั้นพี่คุณจะต้องเจ็บปวด หึหึ เชื่อเถอะ สักวัน แต่วันไหนบอกไม่ได้ ฮาาา รอต่อไปนะคะ อย่าแม่ยกคุณด้งมาก สงสารแทคมันหน่อย
แพว เนอะ ร้ายที่สุดเนอะ ไม่ไหวจะเคลียร์
ปี๊ป่อ(รักเด็กด้ง) อ่านเม้นไปตั้งแต่บรรทัดแรกจนบรรทัดสุดท้าย ดูยังไงก็เข้าข้างนชค.อยู่ดี แล้วแทคล่ะ แทค ควรจะเห็นใจหน่อยมั้ย(เรียกร้องความเป็นธรรมแทน) พี่คุณร้ายจนหยดสุดท้าย ฮาา แต่อย่างว่าแหละ คัยมันจะไปคิด หน้าใสๆแบบนั้นจะหลอกเพื่อนหลอกแฟนหลอกคนรอบข้างได้ลงคอ แต่ความผิดแทคก็มีนิดนึงตรงที่ไม่คิดจะระแวงเล้ยยย เจย์ก็นะ ปล่อยให้เค้าไปแทคเจย์สักนิดบ้างสิคะ ขนาดพี่คุณยังด้งคุณบ่อยๆเรย
ปอลอ.ช้านิดช้าหน่อยมีกัด แหม ไม่ได้อู้นะ แค่เมื่อยมือ พิมไม่ออกเลยหันไปดูซีรี่ย์แทน(แถวบ้านเรียกอู้นั่นแหละ -*-) อย่าคว้าด้งไปนะ เดี๋ยวเรื่องนี้ไม่มีนางเอก ระวังไรเตอร์สวมบทแทน คู่พี่คุณซะเลย ฮาาา
เจ๊วิก มาอัพช้าเพราะขาดตัวแสดง บังเอิญนชค.เข้าโรงบาลเพราะเจอเจ๊ถีบยอดหน้า เรื่องเลยไปต่อไม่ได้(ข้ออ้างหน้าด้านๆ) เออ เอาดิ่เจ๊ เอาด้งไปเมะเรย เค้าหนับหนุน ฮาา เปลี่ยนบทบ้างอะไรบ้าง เคะบ่อยแระ
ปอลอ.ประสบการณ์อ่านคงเยอะน่าดูเพราะแต่ง NC ได้ขนาดนั้น ฮาา
ปอลอ.ก้อคนของเจ๊มันน่าเป็นฝ่ายโดนกดนี่นา แต่ถ้าโฮด้งอยู่ด้วยกัน โฮต้องเมะนะ ขอแค่นี้ ฮ่าๆ
ปอลอ.ขอบคุณที่อวยพรค่ะ รัก JYPE (เอาทั้งค่าย) รักเจ๊เช่นกัน
Poky..eie = ] นชค.เค้าร้ายลึกแต่จะไปโทษเค้าฝ่ายเดียวก็ไม่ได้เพราะคนของเราก็ดันเอนเอียงไปหาเค้าเหมือนกันเนอะ ทำใจเถอะนะแทค ยังเหลือเจย์อยู่ หรือไม่อยากได้เจย์ มาเอาไวท์ไปก็ได้ ยอม ฮาา(เสียสละ?)
ปอลอ.ไม่ต้องห่วงเรื่องสุขภาพพี่ เพราะตั้งแต่อายุ 9 ขวบ พี่ก็ไม่เคยไม่สบายอีกเลย แม้แต่คนรอบข้างเป็นหวัดกันหมด พี่ก็รอดอยู่คนเดียว *เส้า(?) มีแต่ป่วยการเมือง รักษาสุขภาพเช่นกันจ้า
กั้ง นชค.ตายพอดี ทั้งถูกเขย่า ฟาด กรี๊ดใส่หู จบเรื่องนี้ก็คงเข้าโรงบาล สงสารสองคนนั้นมากกว่าเดิม 3 เท่าเรยเรอะ โห เยอะเนอะ 555 แล้วไม่สงสารด้ง ? ก้อแองเจิ้ลคุณนี่นี่ คัยมันจะไปคิดว่าพี่แกจะร้ายได้ขนาดนี้ คนเค้าถึงไว้ใจกันไง ฝากปลาไว้ในมือแมว ถ้าเป็นอิเเทคก็ว่าไปอย่าง(อ้าว) ก็อย่างที่บอกเรื่องไหนพี่คุณก็เนียนขั้นเทพ เรื่องนี้ก็หนีไม่พ้นเนียนเหมือนกันแหละแต่เนียนแบบเลวๆ รอวันที่แทคกับเจย์รู้ความจริงเห๊อะ !! เดี๋ยวไวท์จะจัดการขั้นเด็ดขาดให้(ทำไมแต่งเองแล้วหมั่นไส้เองวะ) อ้าว กั้งแทนทีจะห้ามเด็กแต่ดันเสี้ยมซะเอง สุดท้ายก้อเข้าข้างพี่คุณอยุ่ดี ฮาา
ปอลอ.รู้แล้วว่าเมนคุณด้งจ้า แหม ไม่ได้เลย
ปอลอ.เมื่อไหร่เค้าจะมีแว่นคู่กัน ก๊ากกก
ปอลอ.หื้มม ไหนดราม่าตรงไหน ไม่เห็นมีเรย ออกจะฮา
อัพฟิคข้ามชาติ...
ความคิดเห็น