[FICBaekDo,ChanSoo]Boy's Paradise สะดุดรักนายซุปเปอร์สตาร์

อิมเมจ

"ผม เป็น แฟนบอยพี่เค้านะครับ"

               "กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อร้ายยยยยยยยยยยยย แบคฮยอนโอปปปปปปปปป้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" สิ้นเสียงกริ๊ดของพวกแฟนคลับสาว ๆ ที่มองชายหนุ่มวัย 20 ที่กำลังอวดรูปร่างที่เต็มไปด้วยซิกแพค ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ชื่นชอบผู้ชายคนนี้ ความฝันของผมคืออยากได้ใกล้ชิดกับคนที่ผมรัก ซึ่งตอนนี้ผมเรียนอยู่สาขาสื่อสารมวลชน พูดง่ายๆคือผมเรียนที่จะเป็นนักข่าวนั้นเอง ผมอยากเป็นนักข่าวสายงานบันเทิงมากครับ อยากที่บอกเหตุผมเดียวที่ผมอยากเรียนคือ ผมอยากใกล้ชิดกับคนที่ผมรัก "แบคฮยอนฮยอง" นั้นเองครับ ไม่มีเหตุผลอย่างอื่นที่มากกว่านั้นเลย ผมชื่อ โด คยองซู ผมอายุ 18 ปี เรียนปี 1 เอกสื่อสารมวลชน ผมเป็นแฟนบอยแบคฮยอนฮยองมาตั้งแต่พี่เขาเดบิ้วต์แล้วครับ เพลงแรกของพี่เขาเพราะมากเลย ผมทำโคฟเวอร์ด้วยแหละ เอ่ออ..ชื่อเพลงอะไรนะ //คิด// อ๋อ...เพลง moonlight นี่เอง เพลงนี้เพราะมากเลยครับ แบคฮยอนฮยองร้องคนเดียวด้วยแล้วคนในวงเป็นตัวประกอบฉาก ผมตามพี่เขาทุกที่เลย แต่ผมยังไม่เคยเห็นพี่เขาแบบใกล้ ๆ สักที อยากเห็นสักครั้งจังเลย 

มือเล็กๆ ที่ถือกล้องดิจิตอลอยู่ในมือ แล้วกดรัวชัตเตอร์ซูมกล้องไปที่คนตรงหน้า "หูยยย หน้าสวยเป็นบ้าเลย" ผมอุทานออกมาเบาๆ ตอนนี้ผมถูกผู้คนดันให้มาอยู่ตรงราวกั้นของขอบเวที ผมมองคนที่อยู่ตรงหน้าเต้นอย่างร้อนแรงตาไม่กระพริบ และแล้วคนตรงหน้าก็เดินตรงมาที่ผมแล้วเอากล้องจากมือผมยกขึ้นในมุมสูงพร้อมกับยิ้ม//แรง//ใส่กล้องของผม แล้วมือนุ่มๆ ได้ค่อยๆเอื้อมมาจับที่ไหล่อีกข้างของผม ให้ตายเหอะตอนนี้ผมจะทำไงดี คนที่ผมชอบเขามากกำลังจับไหล่ผมอยู่ ผมตั้งสติ แล้วชูสองนิ้วแล้วยิ้มตามคนตรงหน้าที่รัวชัดเตอร์ คนตรงหน้าหันมายิ้มให้ผมแล้ววางกล้องลงบนมือผม ผมไม่พูดอะไรนอกจากตอนนี้อยากจะวิ่งออกนอกคอนเสิร์ตทันทีและกลับไปนอนกริ๊ดที่บ้านมาก ผมมองที่กล้องแล้วกดดูภาพที่คนเมื่อกี้ถ่ายไว้ "เห้ยยย หน้ากู" คือภาพที่แบคฮยอนถ่ายคือ พี่เขาดูโอเคมาก แต่หน้าผม T__T แง้ ทำไงดี รูปผมบางรูปก็หลับตา บางรูปก็ไม่ได้มองกล้อง บางรูปก็หน้าเบลอๆ เนื่องจากตอนที่แบคฮยอนถ่ายเพลงในช่วงนั้นมัน มันส์มาก ผมเอามือเล็กๆกำ แล้วตีหัวตัวเองเบาๆ "คนโง่เอ่ย ได้ถ่ายรูปกับเจาทั้งทีทำไมต้องเขินแบบนี้นะ -/////-" 

ตอนนี้คอนเสิร์ตก็จบแล้ว ผมเดินออกมาจากฮอลล์ด้วยความกระหายน้ำ เพราะร้องเพลงเสียงดังจนคอแทบแตก ผมเดินหาเพื่อนสนิทผมที่พลัดหลงกันตอนออกมาก 

"Call me baby Call me baby..."เสียงโทรศัพท์

"มึงอยู่ไหน คยอง" 

"อยู่ไหนอะไรล่ะมึง กูนั่งรถกลับบ้านแล้ว หิวน้ำโว้ยยย"

"เอ้า ไหนบอกจะรอกู นิสัยนะมึง" 

"เอาน่าๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เลี้ยงหนมๆ" 

"เออๆ กลับดีนะมึง มึงยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ เป็นห่วงว่ะ" 

"โอเคๆ พรุ่งนี้เจอกันนะ บาย" 

สิ้นเสียงจากปลายสายผมก็นั่งดูรูปที่ผมถ่ายมาแบบ...ชัดมากกก (ประชด) ก็กล้องผมมันรุ่นกล้องอ่ะ ซูมก็ซูมไม่ชัด ตอนนี้ผมกำลังเก็บเงินซื้อกล้องรุ่นใหม่อยู่ ก็เป็นนักข่าวนี่เนอะก็ต้องทำโปรเจ็คเป็นธรรมดา 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เวลาผ่านไปเป็นเวลา 4 ปี ตอนนี้ผมเรียนจบแล้วนะครับ เป็นนักข่าวเต็มตัวแล้วด้วย แต่ผมได้อยู่สายการเมือง ซึ่งเป็นสายที่ไม่ใช่ทางผมเลย ผมอยากย้ายไปสาบบันเทิงที่สุด ไม่รู้แหละ ยังไงๆผมก็ต้องไปสายนั้นให้ได้ ผมต้องได้เจอแบคฮยอนฮยองอีกครั้ง!!!! 

ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ