เดียวค่อยตั้ง

เนื้อเรื่อง

และแล้วชีวิตม.ปลายของฉันก็จบลง เพราะฉันไม่พอใจกะที่เรียนใหม่ของฉันเลย ทำไมฉันถึงไม่พอใจงันหรอเพราะฉันเบื่อ เบื่อพวกที่ชอบตามฉันเวลาฉันไปนู้นไปนี้ ไม่เคยเป็นส่วนตัวเลยจริงๆนอกจากจะเดินตามฉันยังไม่พอยังมาขอฉันถ่ายรูปอีก ฉันละไม่เข้าใจจริงๆ ฉันชื่อนานา หรือ นานาจังเพื่อนฉันเติมให้เพราะเห็นว่านานาดูโตเกินไปไม่เหมาะกะฉันเลย พวกเค้าจะเห็นฉันเป็นเด็กมากต้องเดินจับมือฉันตลอดเวลา แต่ฉันก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะ ฉันชอบเพราะมันทำรู้สึกปลอดภัยแต่ฉันจะมัวมาเป็นนานาจังคนเดิมไม่ได้อีกต่อไป เพราะชีวิตของฉันผกผันทันที่เมื่อธุระกิจชื่อดังของคุณป๋าฉันถูกยึดอำนาจจากอิมดงเฮ่ง(ซวย)คนหนึ่ง บ้านหลังโตๆของฉัน ห้องนอน ห้องออกกำลังกาย ห้องเปียโนที่คุณป๋าพึ่งอนุมัติ ฟันของฉันแตกสหลายไปหมด T-T
"ไม่นะนานา เราจะมัวมานั้งเพ้อไมได้แล้ว T-T หึ " ฉันส่องกระจกเตือนตัวเอง ว่าฉันครวทำอะไรต่อไปหลังจากนี้
ทำอะไรสักอย่างสิ นานา !


"แม่ค่ะ ! ๆ" ฉันนึกอะไรดีๆออกแล้วละ "มีอะไรนานาจัง" -.- * ทำไมละค่ะ นานาธรรมดาๆก็พอ
"เออ คือ อะ คึนะ "พูดไม่ออก ก็มันกลัวโดนดุนิ"มีอะไรก็พูดออกมาเลยลูก ถ้าไม่พูดลูกก็จะอึดอัดดนะนานาจัง"
"มะ มี อะ เอ่อแม่ค่ะ ต่อไปนี้นานะจะไม่อยู่บ้านช่วงบ่ายถึงสี่ทุ่มนะค่ะ คะ คือ ต้องไปเรียนพิเศษอ่ะคะ" วู้ว โกหกทั้งเพ
"ลูกเรียนหนักไปไหม ตัวนิดเดียวเรียนวันละเกือบสิบชั่ววโมงเลยนะ " นั้นสิจะไหวเหร่อ? นานา เอานาอนาคตของทุกคนอยู่ในมือเราแล้ว "ไหวค่ะ นานาชอบเรียนภาษาอังกฤษ เรียนยังไงก็ไม่เบื่อหรอกจริงๆ นะ"

แหละแล้วแม่ก็ใจอ่อนตามเคย ฮ่า ๆ :DD
ฉันมุ่งหน้าไปห้างสรรพสินค้าไม่ใช่ไปเรียนพิเศษตามที่บอกแม่หรอก แต่กลัวท่านจะไม่อนุญาติ ฉันมาทำงานพิเศษตังหาก
ฉันยืนมองร้านไอครีมที่มีคนเข้าคนออกเป็นว่าเล่น ร้านนี้ขายดีมาก ฉันต้องเข้าไปแล้วสินะ
" ฉันนานาค่ะ" ที่ฉันพูดแค่นี้ เพราะเพื่อนของฉันได้ฝากฝังเอาไว้แล้วว่าฉันจะมาทำงานในวันนนี้
"ยินดีตอนรับนานา ฉันไนต์เป็นผู้จัดการที่นี้ เธอพร้อมหรือยัง"โห ตัวสูงมากเลย ฉะ ฉัน"โอ้ย! "
"นานาเป็นไร ไหวไหม" ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่เส้นยึดเพราะมองหน้าคุณเนี้ยแหละ ยิ่งเข้ามาใกล้แบบนี้ฉันยิ่งจะเป็นลมนะ
" ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ สบายมาก คอบคุณ"
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ผมเตรียมชุดฟอร์มไวให้คุณแล้วนะ แต่ผมไม่คิดว่าคุณจะเล็กขนาดนี้" เห๊อะ!! อะไรเล็กยะ
พูดให้ดีๆนะ"เอ่อ ฉันพร้อมแล้วค่ะ"

โอ้ กระโปรงฉันมันหลวมไปอ่ะ ทำไงดีเนี้ยเพื่อการแก้ไขเฉพาะหน้าฉันจึงต้องพับกระโปรง แต่มันทำให้กระดปรงฉันสั่นกว่าคนอื่น ซึ่ง ทำให้ฉันเป็นเป้าสายตาไงล่ะ
เอาละ เริ่มทำงานได้ ฉันเดินไปหาอีตาไนต์อีกที่เพื่อถามให้แน่ใจว่า ฉันมีหน้าที่อะไรบ้าง
แต่ตานั้นจะมองอะไรฉันนัหนาเนี้ย จะกลืนฉันเข้าไปเลยรึไง
"เดียวพุ่งนี้ฉันจะเตรียมชุดใหม่ให้เธอนะ นานาจัง"
"นานา เฉยๆ คะ จังไม่เอา :D "
"อ่อ ห้าๆ เธอนิน่ารักดีนะ" อ้าว ๆ ชมกันอย่างงี้ มันยังงัยเนี้ย
"- - ! "
"เอาล่ะ เธอไม่ต้องทำอะไรมาก ทำตามที่ฉันบอกอย่างเดียว"
"(-- --)(_ _)"