ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดตัวหนุ่มหล่อ&สาวงาม
ณ คฤหาสหลังใหญ่โอ่โถง สวยงามที่ออกแบบมาดังพระราชวัง แต่มันก้อเงียบเหงาเหลือเกิน เพราะมีเด็กชายผู้นึงได้นั่งสั่งคนรับใช้ให้ทำท่าทำทางประหลาดตามที่ใจตนต้องการ แต่เขาก้อรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงมันเหมือนขาดอะไรไป
"เดรโก!!! เดรโก!!! เมื่อไหร่แกจะเสร็จซักทีฮะ ฉันเบื่อที่ต้องมานั่งคอยแกแล้วนะ เร็วๆซิ" เสียงลูเซียส มัลฟอย ตะโกนต่อว่าลูกชายเพราะความไม่พอใจ
"ครับๆ ผมเสร็จแล้ว ขอโทษครับ"
"อืม วันนี้ฉันต้องไปตรอกน็อกเทิร์น แกไปรอฉันที่ตรอกไดแอกอนเหมือนเดิมนะ บ่าย3 อย่าลืม!!!!!"ลูเซียสกำชับบุตรของตนเสร็จแล้วออกเดินทาง
++ตรอกไดแอกอน++
มัลฟอยเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยๆอย่างไร้จิตวิญญาณเพราะตนไม่รู้ว่าจะทำอะไร/นี่ฉันต้องรอพ่ออย่างงี้จนถึงบ่าย3เหรอเนี่ยะ เซงชะมัด/
"อ๊ะ!!!! เป็นไรมั๊ยเนี่ยะ"มัลฟอยพูดฮ้วนๆตามแบบฉบับ พลางโอบแขนรับผู้หญิงที่ทำท่าเหมือนจะหกล้ม
"ไม่เป็นไรจ๊ะ ขอบใจนะที่ช่วย โอ๊ย!!!"
"ไม่เป็นไรนะ ป้า!!!"มัลฟอยถามพลางเริ่มสังเกตุเห็นว่าผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้หน้าตาเหมือนใครซักคนแต่ก้อนึกไม่ออก
"โอ๊ย!!! พอดีฉันมารับ ลูกสาวน่ะแต่หาร้านที่นัดไว้ไม่เจอ แถมยังมาขาแพลงตอนนี้อีก"
"งั้นเดี๋ยวผมช่วยพยุงและก้อพาไปแล้วกัน"มัลฟอยพูดพลางคิด/ไม่เป็นไรน่ะ ถึงจะไม่หนุกแต่อย่างน้อยก้อมีอะไรทำวะ/
มัลฟอยเดินพยุงหญิงวัยกลางคนคนนั้นอย่างสบายๆเพราะร่างกายของเขาเปลี่ยนไปมากทั้งสูงขึ้น อกผาย ด้วยการเล่นกีฬา ก้อทำให้เขามีร่างกายกำยำ และผสมกับหน้าตาอันหล่อเหลาชวนกรี๊ดกับไอคิวที่สูงผิดมนุษย์(เว่อและ) ทำให้เขากลายเป็นหนุ่มฮอตสุดฮิตในโรงเรียนเวทมนตร์คาถาฮอกวอตส์ในตอนนี้ไม่แพ้แฮร์รี่เลย
"ที่นี่แหละป้า"
"ขอบใจจ๊ะ แล้วเฮอร์ไมโอนี่ไปไหนเนี่ยะ"
/อะไรนะ คิดไปเองมั้ง/มัลฟอยคิดว่าได้ยินชื่ออะไรแว่วๆแต่ก้อไม่ได้คิดมากอะไร
"อะไรน่ะ พ่อหนุ่ม"
"ฮะ มีไรป้า"
"นั่นน่ะอะไร?"หญิงวัยกลางคนพูดพลางชี้ไปทางที่มีผู้ชายตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงตาเฒ่ามามุงเป็นจำนวนมาก
"ขอไปดูหน่อยนะป้า"มัลฟอยพูดพลางเดินไปดูด้วยความสงสัย และอยู่ดีๆวงก้อแตกเพราะมีผู้หญิงวิ่งออกมาและวิ่งหนีไปทันที
"เฮ้ยไรวะ"มัลฟอยตกใจและโกรธเพราะโดนผู้หญิงคนนั้นสอกเข้าให้เต็มๆ จึงวิ่งตามไปหวังจะไปฆ่าทิ้ง(มั้ง)
จากการที่วิ่งมาได้ซักพัก"เฮ้ย หยุดเซะ บอกให้หยุด เฮ้ย!!!"และอยู่ดีๆผู้หญิงคนนั้นก้อสะดุดอะไรซักอย่างและกำลังจะล้ม แต่ด้วยความโชคดี(รึป่าว)ก้อมีคนรับเอาไว้
"พ่อ!!!!"
"หึ อยู่นี่เอง แกรู้มั้ยฉันตามหาแกแทบแย่"
"เอ่อ ก้อนี่ เที่ยงเองนะครับ"
"แล้วทำไม ฉันเอาของมาให้แกลืมเอาไว้ แกนี่ขี้ลืมจริงๆน่ารำคาญ เอานี่ไปด้วย"ลูเซียสพูดพลางผลักผุ้หญิงคนที่รับไว้มาให้มัลฟอยอย่างแรงและหายไป
"โอ๊ย!!! โทษค่ะ เฮ้ย!!! มัลฟอย!!!"ผู้หญิงคนนั้นพูดพลางทำตาโต
"เออสิ ทำไมอยากเรียกชื่อฉันให้เป็นบุญปากซักครั้งรึไง ยัยเลือดสีโคลน!!!"มัลฟอยพูดด้วยสีหน้ารำคาญ แต่ก้อต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นเฮอร์ไมโอนี่ชัดๆ
"มองไรยะ คุณชายเลือดบริสุทธิ์"เฮอร์ไมโอนี่พูดประชด
"แค่มองขยะน่ะ"มัลฟอยพูดแต่ในใจกลับกำลังคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ดูเป็นผู้หญิงอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งรูปร่าง สัดส่วน ผิวพรรณดูแล้วจะเรียกว่าเชิญชวนก้อได้ แต่เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าผู้ชายส่วนมาก ไม่เว้นแม้แต่บ้านสลิธีรินต่างก้อเริ่มพูดถึงเฮอร์ไมโอนี่ในทางที่ดีทั้งนั้น บางครั้งเขาก้อเห็นผู้ชายบ้านสลิธีรินที่หน้าตาดีๆและโด่งดังในหมู่สาวๆ(แต่ไม่เท่ามัลฟอย)จับกลุ่มกันคุยเรื่องเฮอร์ไมโอนี่ ทำให้เขายิ่งรู้สึกแปลกใจยิ่งขึ้นไปอีก
"...ฟอย นี่!!! มัลฟอย ฟังอยู่รึป่าว นี่!!!"
"เออน่า มีไรยัยหัวฟู"กึ๋ยเขาก้อเพิ่งสังเกตุเห็นอีกว่าเฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้หัวพองฟูเหมือนแต่ก่อนแล้วแต่มันกลับหยิก ลอนเป็นทรงที่เข้ากับรูปหน้าเรียวของเฮอร์ไมโอนี่ซะจริงๆ
"ก้อถ้านายไม่มีไรแล้ว ฉันจะไปล่ะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางกำลังจะหันหลังกลับเดินไป แต่มัลฟอยกลับจับมือเฮอร์ไมโอนี่ไว้
"ฮะ?"เฮอร์ไมโอนี่ถาม
"ปะ...ป่าว!!!"
เฮอร์ไมโอนี่งงแล้วเดินต่อไป
"เดี๋ยวยัยหัวฟู!!!"
"นี่ ถ้านายไม่หัดพูดจาน่ารักๆนะ ก้อไม่มีใครเค้าอยากจะคุยกับนายหรอกย่ะ"
"เออๆ เดี๋ยวสิ เกรนเจอร์"มัลฟอยพูดอย่างฝืนๆ(แบบฝืนสุดๆตะหาก)
"มีไรมัลฟอย"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางคิดสะใจ
"เออฉัน... ต้องรอพ่อจนถึงบ่าย3 เธอจะกลับกี่โมง"
"ฮะ!!! ฉันเหรอ ถ้าเจอแม่ก้อจะกลับแล้ว"
"เหรอ อืม"
"นายเหงาเหรอ พ่อหนูน้อย"
"อืมมม เฮ้ย!!!ยัยเลือดสีโคลน ป่าวนะ แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันอย่างนั้น อยากตายรึไง!!!"มัลฟอยพูดด้วยใบหน้าสีแดงด้วยความโกรธ(หรืออาย ผู้เขียนก้อไม่ทราบ)
"แล้วใครอยากตายล่ะ คุณชายเลือดบริสุทธิ์"เฮอร์ไมโอนี่พูดประชดแล้วแล้บลิ้นใส่
"ฮื้ม!!! เธอ!!!"มัลฟอยกำลังเดือด
"ตายล่ะ!!! ฉันสายแล้ว ไปล่ะ บาย หวังว่าคงไม่ได้เจอกันอีก อย่าคิดสั้นนะ"
"ไปเลย!!! ยัยเลือดสีโคลน คอยดูนะฉันจะฆ่าเธอ แล้วฉันจะคิดสั้นทำไม?"มัลฟอยกำลังใช้ความคิด "เฮ้ย!!! ฉันไม่ขี้เหงาขนาดนั้นหรอกน่า ยัยหัวฟู!!!"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช่วยๆกดให้คะแนนหน่อยนะอยากให้ตัวเลขมานเยอะๆอะจ๊ะ
มานยังไม่ค่อยเป็นเรื่องนะเดี๋ยวรอตอน2 ไปรร.และล่ะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
"เดรโก!!! เดรโก!!! เมื่อไหร่แกจะเสร็จซักทีฮะ ฉันเบื่อที่ต้องมานั่งคอยแกแล้วนะ เร็วๆซิ" เสียงลูเซียส มัลฟอย ตะโกนต่อว่าลูกชายเพราะความไม่พอใจ
"ครับๆ ผมเสร็จแล้ว ขอโทษครับ"
"อืม วันนี้ฉันต้องไปตรอกน็อกเทิร์น แกไปรอฉันที่ตรอกไดแอกอนเหมือนเดิมนะ บ่าย3 อย่าลืม!!!!!"ลูเซียสกำชับบุตรของตนเสร็จแล้วออกเดินทาง
++ตรอกไดแอกอน++
มัลฟอยเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยๆอย่างไร้จิตวิญญาณเพราะตนไม่รู้ว่าจะทำอะไร/นี่ฉันต้องรอพ่ออย่างงี้จนถึงบ่าย3เหรอเนี่ยะ เซงชะมัด/
"อ๊ะ!!!! เป็นไรมั๊ยเนี่ยะ"มัลฟอยพูดฮ้วนๆตามแบบฉบับ พลางโอบแขนรับผู้หญิงที่ทำท่าเหมือนจะหกล้ม
"ไม่เป็นไรจ๊ะ ขอบใจนะที่ช่วย โอ๊ย!!!"
"ไม่เป็นไรนะ ป้า!!!"มัลฟอยถามพลางเริ่มสังเกตุเห็นว่าผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้หน้าตาเหมือนใครซักคนแต่ก้อนึกไม่ออก
"โอ๊ย!!! พอดีฉันมารับ ลูกสาวน่ะแต่หาร้านที่นัดไว้ไม่เจอ แถมยังมาขาแพลงตอนนี้อีก"
"งั้นเดี๋ยวผมช่วยพยุงและก้อพาไปแล้วกัน"มัลฟอยพูดพลางคิด/ไม่เป็นไรน่ะ ถึงจะไม่หนุกแต่อย่างน้อยก้อมีอะไรทำวะ/
มัลฟอยเดินพยุงหญิงวัยกลางคนคนนั้นอย่างสบายๆเพราะร่างกายของเขาเปลี่ยนไปมากทั้งสูงขึ้น อกผาย ด้วยการเล่นกีฬา ก้อทำให้เขามีร่างกายกำยำ และผสมกับหน้าตาอันหล่อเหลาชวนกรี๊ดกับไอคิวที่สูงผิดมนุษย์(เว่อและ) ทำให้เขากลายเป็นหนุ่มฮอตสุดฮิตในโรงเรียนเวทมนตร์คาถาฮอกวอตส์ในตอนนี้ไม่แพ้แฮร์รี่เลย
"ที่นี่แหละป้า"
"ขอบใจจ๊ะ แล้วเฮอร์ไมโอนี่ไปไหนเนี่ยะ"
/อะไรนะ คิดไปเองมั้ง/มัลฟอยคิดว่าได้ยินชื่ออะไรแว่วๆแต่ก้อไม่ได้คิดมากอะไร
"อะไรน่ะ พ่อหนุ่ม"
"ฮะ มีไรป้า"
"นั่นน่ะอะไร?"หญิงวัยกลางคนพูดพลางชี้ไปทางที่มีผู้ชายตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงตาเฒ่ามามุงเป็นจำนวนมาก
"ขอไปดูหน่อยนะป้า"มัลฟอยพูดพลางเดินไปดูด้วยความสงสัย และอยู่ดีๆวงก้อแตกเพราะมีผู้หญิงวิ่งออกมาและวิ่งหนีไปทันที
"เฮ้ยไรวะ"มัลฟอยตกใจและโกรธเพราะโดนผู้หญิงคนนั้นสอกเข้าให้เต็มๆ จึงวิ่งตามไปหวังจะไปฆ่าทิ้ง(มั้ง)
จากการที่วิ่งมาได้ซักพัก"เฮ้ย หยุดเซะ บอกให้หยุด เฮ้ย!!!"และอยู่ดีๆผู้หญิงคนนั้นก้อสะดุดอะไรซักอย่างและกำลังจะล้ม แต่ด้วยความโชคดี(รึป่าว)ก้อมีคนรับเอาไว้
"พ่อ!!!!"
"หึ อยู่นี่เอง แกรู้มั้ยฉันตามหาแกแทบแย่"
"เอ่อ ก้อนี่ เที่ยงเองนะครับ"
"แล้วทำไม ฉันเอาของมาให้แกลืมเอาไว้ แกนี่ขี้ลืมจริงๆน่ารำคาญ เอานี่ไปด้วย"ลูเซียสพูดพลางผลักผุ้หญิงคนที่รับไว้มาให้มัลฟอยอย่างแรงและหายไป
"โอ๊ย!!! โทษค่ะ เฮ้ย!!! มัลฟอย!!!"ผู้หญิงคนนั้นพูดพลางทำตาโต
"เออสิ ทำไมอยากเรียกชื่อฉันให้เป็นบุญปากซักครั้งรึไง ยัยเลือดสีโคลน!!!"มัลฟอยพูดด้วยสีหน้ารำคาญ แต่ก้อต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นเฮอร์ไมโอนี่ชัดๆ
"มองไรยะ คุณชายเลือดบริสุทธิ์"เฮอร์ไมโอนี่พูดประชด
"แค่มองขยะน่ะ"มัลฟอยพูดแต่ในใจกลับกำลังคิดว่าเฮอร์ไมโอนี่ดูเป็นผู้หญิงอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งรูปร่าง สัดส่วน ผิวพรรณดูแล้วจะเรียกว่าเชิญชวนก้อได้ แต่เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าผู้ชายส่วนมาก ไม่เว้นแม้แต่บ้านสลิธีรินต่างก้อเริ่มพูดถึงเฮอร์ไมโอนี่ในทางที่ดีทั้งนั้น บางครั้งเขาก้อเห็นผู้ชายบ้านสลิธีรินที่หน้าตาดีๆและโด่งดังในหมู่สาวๆ(แต่ไม่เท่ามัลฟอย)จับกลุ่มกันคุยเรื่องเฮอร์ไมโอนี่ ทำให้เขายิ่งรู้สึกแปลกใจยิ่งขึ้นไปอีก
"...ฟอย นี่!!! มัลฟอย ฟังอยู่รึป่าว นี่!!!"
"เออน่า มีไรยัยหัวฟู"กึ๋ยเขาก้อเพิ่งสังเกตุเห็นอีกว่าเฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้หัวพองฟูเหมือนแต่ก่อนแล้วแต่มันกลับหยิก ลอนเป็นทรงที่เข้ากับรูปหน้าเรียวของเฮอร์ไมโอนี่ซะจริงๆ
"ก้อถ้านายไม่มีไรแล้ว ฉันจะไปล่ะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางกำลังจะหันหลังกลับเดินไป แต่มัลฟอยกลับจับมือเฮอร์ไมโอนี่ไว้
"ฮะ?"เฮอร์ไมโอนี่ถาม
"ปะ...ป่าว!!!"
เฮอร์ไมโอนี่งงแล้วเดินต่อไป
"เดี๋ยวยัยหัวฟู!!!"
"นี่ ถ้านายไม่หัดพูดจาน่ารักๆนะ ก้อไม่มีใครเค้าอยากจะคุยกับนายหรอกย่ะ"
"เออๆ เดี๋ยวสิ เกรนเจอร์"มัลฟอยพูดอย่างฝืนๆ(แบบฝืนสุดๆตะหาก)
"มีไรมัลฟอย"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางคิดสะใจ
"เออฉัน... ต้องรอพ่อจนถึงบ่าย3 เธอจะกลับกี่โมง"
"ฮะ!!! ฉันเหรอ ถ้าเจอแม่ก้อจะกลับแล้ว"
"เหรอ อืม"
"นายเหงาเหรอ พ่อหนูน้อย"
"อืมมม เฮ้ย!!!ยัยเลือดสีโคลน ป่าวนะ แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันอย่างนั้น อยากตายรึไง!!!"มัลฟอยพูดด้วยใบหน้าสีแดงด้วยความโกรธ(หรืออาย ผู้เขียนก้อไม่ทราบ)
"แล้วใครอยากตายล่ะ คุณชายเลือดบริสุทธิ์"เฮอร์ไมโอนี่พูดประชดแล้วแล้บลิ้นใส่
"ฮื้ม!!! เธอ!!!"มัลฟอยกำลังเดือด
"ตายล่ะ!!! ฉันสายแล้ว ไปล่ะ บาย หวังว่าคงไม่ได้เจอกันอีก อย่าคิดสั้นนะ"
"ไปเลย!!! ยัยเลือดสีโคลน คอยดูนะฉันจะฆ่าเธอ แล้วฉันจะคิดสั้นทำไม?"มัลฟอยกำลังใช้ความคิด "เฮ้ย!!! ฉันไม่ขี้เหงาขนาดนั้นหรอกน่า ยัยหัวฟู!!!"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช่วยๆกดให้คะแนนหน่อยนะอยากให้ตัวเลขมานเยอะๆอะจ๊ะ
มานยังไม่ค่อยเป็นเรื่องนะเดี๋ยวรอตอน2 ไปรร.และล่ะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น