ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : GoodBye So Love Me : 2
ติ้ด ตือ ~
(ฮัลโหล อือ~ ยุนกิแรงหน่อย) เสียงอะไรเล็นลอดมากโทรศัพของคุณ
“????ฉัน อะ เอง..” คุณพูดอย่างกังวล และรู้สึกแปลกๆ
(ใคร ? อือออ พอก่อนเธอกลับไปได้ละ) คุณรู้สึกกลัวยุนกิมากตอนนี้
“ฉะ ฉัน..อะ เอง” ปลายสายเงียบดูเหมือนจะคิดอะไรอยู่
(ออ มีไร) ถามคุณเสียงเรียบนิ่งมาก
“เรื่องที่นายบอกฉันเมื่อตอนเย็น งานน่ะ”
(ออ พรุ่งนี้ค่อยเจอกันละกัน ที่ร้านกาแฟ)
“อือ”
ตัดสาย
คุณได้แต่คิดว่าคิดถูกแล้วหรอ ? แต่ยังไงก็เพื่อแม่ คุณยอมได้ทุกอย่าง
[ร้านกาแฟ]
ตอนนี้คุณนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟ ที่คุณทำงาน คุณดูกังวลกลัวๆ เพราะพี่จินเคยสั่งห้ามเกี่ยงกับ ผู้ชายคนนี้ เพราะเขาอันตราย แต่เขายื่นข้อเสนอว่า เงินจะดีคุณก็เลยทำ ทำไงได้
พี่จิน จองกุก จีมิน คอยช่วยเหลือคุณ และเอาแม่ไปรักษาแต่คุณปฏิเสธ เพราะว่าคุณเกรงใจ ทั้งๆที่พวกนันเต็ม แค่รักษาแม่ เงินของพวกเขามันไม่หมดหรอก
ปรืน ~ เสียงรถหรูไม่รู้รถใคร แลมโบกินี่สีขาว จอดที่หน้าร้านกาแฟน
“ยุนกิ หรอ?” พึนพัมในลำคอพรางมองดูคนที่กำลังลงจากรถ
ยุนกินันเองที่เป็นคนขับรถมาเอง พอเขาลงจากรถเขาดูหล่อมาก ในเสื้อสีขาว กางเกงสีทำ ใส่แว่วตา ถึงยังนันเขาก็ดูหล่อมาก จริงๆ
หลังตากลงรถยุนกิถือซองกระดาษ และเดินเขามาหาคุณ คุณมองเขาดูสายตาที่เต็มไปด้วยอะไรหลายอย่าง และคุณละสายตาไปจาก ยุนกิ เลย
“ไง” ยุนกิคุณและนั่งลงเกาอี้ตรงกันข้าม
“อือ หวัดดี”
“งานที่ฉันจะให้เธอทำก็เหมือนที่เธอทำกับจองกุก”
“ห้ะ”
“แต่ฉันให้เธอ 10เท่า จากเงินเดือนที่จองกุกให้เธอ”
“ว่าไง นะ นายพูดเล่นหรือไง”
“ฉันพูดจริง ตกลงจะทำงานกับฉันไหม” คุณกำลังคิดอยู่ว่าจะทำไม่ทำ คุณคิดว่าเขาพูดเล่นหรือเขาหลอกคุณแต่ทำไมถึงอยากตกลงไปไม่รู้
“อือ ฉันตกลง”
ยุนกิยืนซองเอกสารไปให้
“เซ็นสะ แล้วก็ไปลาออกจากที่ทำงานจองกุก”
คุณอึ่งนิดๆที่ต้องลาออกจากที่ทำงานของจองกุก แล้วเขายืนซองให้คุณ คุณไม่ได้อ่านรายละเอียดอะไรมากมาย คุณเซ็น ตอบรับ แล้วยืนให้ยุนกิคืน ยุนกิยกยิ้มแล้วเดินออกไป
“แล้วฉันทำงานวันไหน แล้วไปยังไง”
“เดียวฉันมารับ แล้วบอกจองกุกด้วยละ” แล้วเขาก็เดินหนีไป
หลังจากที่ยุนกิขึ้นรถไป
“สุดท้ายเธอก็มาทำงานกับฉัน ผู้หญิงร้อนเงิน” เหอะ แล้วขับรถออกจากร้านกาแฟ
ตอนนี้คุณนั่งมองโทรศัพคิดจะโทรบอกจองกุกแต่ก็ไม่กล้าจะทำยังไงก็ไม่กล้า จองกุกดีกับคุณมากแต่กับคุณกับไปทำงานกับยุนกิคู่แข่งกับจองกุกสะงัน
“ทำไงดี คิดถูกแล้วใช่ไหม” คุณนั่งกุมขมับ ปวดหัวไปหมดแล้วทำไมนะ ทำไมคุณรู้สึกเหมือนทรยศจองกุก
ติ้ด ตือ~
(ว่าไง ที่รัก)
“จองกุก ฉะ ฉันมีอะไรจะบอก”
(ว่ามาเลยครับ)
“คะ คือ ฉัน ขอลาออกนะ”
(ทำไม มีอะไรหรือเปล่า)
“ คือฉันได้งานใหม่หน่ะ “
(งานอะไร)
“งานแบบนายนันแหละ”
(แล้ว ใครชวนเธอทำ)
“ยะ ยุน กิ”
(เธอว่าอะไร ไอ้ยุนกิ ฉันไม่ให้ออก และไม่ให้ทำ)
“จองกุก”
(คิดยังไงไปทำงานกับมัน ห้ะ) เจ้าเสียงที่พูดดูโกรธคุณมากจริง จองกุกรู้สึกโมโหมาก
“แต่ ฉันเซ็นกับยุนกิแล้วนะ” คุณพูดดูกลัวจองกุก แง่เขาไม่โกรธคุณได้ไง ไปทำงานกับคู่แข่ง แถบคนที่ไปคือคนรักจองกุก
(เธอว่าไงนะ เธอรู้จักมันดีแล้วหรอ มันร้ายกว่าที่เธอคิดอีกนะ ทำไมเธอถึง……) จองกุกปล่อยช่องว่างระหว่างคำ ให้เติมก็คือโง่
“ฉันขอโทษจริงๆนะ จองกุก แต่เรื่องนี้อย่าบอกพี่จินนะ ฉันขอร้อง”
(อือ ดูแลตัวเองดีๆละ ถ้ามันทำอะไรเธอรีบโทรมาหาฉัน)
ติ้ด จองกุกกดตัดสายทิ้ง จองกุกดูโกรธคุณมาก คุณเองก็เหมือนคนโง่ แต่เงินดีคุณคุณก็ไปทำ เพื่อนำเงินไปรักษาแม่
[ตกเย็น]
คุณยืนรอยุนกิที่หน้าร้านกาแฟ ในขนาดที่คุณรอจองกุกแอบมาดูคุณที่ข้างๆร้าน แต่ไม่กล้าเข้าไปหาคุณ เลยแค่แอบมองอยู่ตรงนัน คุณเองก็ยืนรอมินยุนกิ 30 นาที ผ่านไปก็ยังไม่เห็นยุนกิเขามา คุณเลยคิดว่าเขาหลอกคุณ เขาแค่เล่นๆไปงันแหละ และอีกคนที่ยังคงมองคุณอย่างจองกุก ที่มองมาไม่ละสายตาเลย
ผ่านไปสัก 5 นาที รถคันสีขาวของมินยุนกิก็มาจอดที่หน้าคุณ คุณมองเขาแบบเงียบๆ เขาเปลี่ยนชุดหรอ แล้วคุณก็เดินไปที่ประตูอีกด้านหนึ่งแล้วขึ้นรถออกไป ส่วนคนที่ยืนรอ คุณอย่างจองกุก ดูเจ็บใจไม่ใช่น้อยที่เห็นคุณขึ้นรถของยุนกิ
ในรถหรูของยุนกิ กลิ่นมันหอมมากราวกับเป็นกลิ่นดึงดูดสะเหลือเกิน คุณมองไปที่หน้ายุนกิ เขาเหมือนเทพบุตร ใบหน้านิ่ง ผิวขาว รางบาง แต่กลับดูหล่อจริงๆ
“เธอ ต้องทำตามเงื่อนไขของฉัน”
“เงื่อนไขอะไรคะ”
“เธอจะต้องเป็นเด็กเสิร์ฟ แต่ต้องเสิร์ฟเฉพาะโต๊ะฉัน และเธอต้องทำตามที่ฉันบอกทุกอย่าง ไม่มีปฏิเสธ และเธอต้องมาทำงานกับฉันตั้งแต่เช้า”
“ว่า ไงนะ”
“อย่างที่เธอได้ยิน ฉันไม่พูดซ่ำเงื่อนไขมีแค่นี้”
“ฉันจะทำงานตามเงื่อนไขของนาย ถ้านายทำตามเงื่อนไขของฉัน”
“หึ ว่า”
“นายห้ามลวงเกินฉัน ห้ามเอาฉันไปขายกับใคร”
“ได้ ฉันจะทำ ถ้ามห้ามใจอยู่ อย่าลืมลาออกจากร้านกาแฟละ”
“อือ” คุณดูกลัวเขามาก เพราะเขารับปากคุณแต่เหมือนกับว่าไม่สัญญา
ทำไมยุนกิถึง….เหมือนยุนกิกำลังครอบงำคุณอยู่ตอนนี้ทำไมมันดูแปลกๆ แต่ถึงยังงัน คำว่าแม่ก็ขึ้นมาในหัวของคุณตลอดเวลา เพื่อแม่ คำนี้ หลังพูดจบต่างคนต่างเงียบ ยุนกิก็ยกยิ้มมุมปาก
(Minsu_club)
ในผับแห่งนี้ดูหรูหราไม่แตกต่างกับผับจองกุก แต่ที่นี้ดูใหญ่ และลูกค้าที่นี้ดูมีแต่รวยๆทั้งนัน ผู้หญิงมากหน้าหลายตาก็นุ้งห่มน้อยคอยงับผู้รวย หาเงินทางนี้ คุณเดินตามยุนกิเขาไปหลังร้านก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งดูสาวอยู่ แต่ก็มีอายุมากกว่าคุณแน่ เขาคงเป็นคนจัด พวกผู้หญิงแน่นอน
“ นิรา ฉันฝากเธอคนนี้ด้วย จับแต่งตัวแล้วมาเสิร์ฟพวกฉันแค่โต๊ะเดียวเข้าใจฉันไหม “ ยุนกิมองคุณแล้วก็เดินออกไป
“ สวัสดีค่ะ ฉัน___นะคะ” คุณเอ๋ยทักท้ายผู้หญิงคนนันดูวาจาสุภาพ และผู้หญิงคนนันก็ยิ้มออกมาให้คุณ
“หวัดดีจ้า คงรู้จักฉันแล้วนะ เรียกฉันว่า พี่ ก็พอนะ ไปแต่งตัวกันเถอะ”
นิราเดินนำคุณไปที่ห้อง ห้องหนึ่งในนันมีชุดเดรสมากมาย หลายชุดมีแต่สันๆ คุณเิงตอนนี้เริ่มรู้สึกกลัวกับการใส่ชุดพวกนี้ ตอนที่ทำงานกับจองกุก ชุดพวกนี้คุณไม่ได้ใส่เลย คุณใส่ชุดแขนยาว กางเกงยาว แต่นี่มันชุดเดรสสัน
“มานั่งนี้สิจ้ะ” นิราบอกคุณให้มานั่งหลังจากที่คุณอึ่งอยู่นาน
“ คะ พี่ คือฉันไม่อยากใส่พวกนี้เลย”
“เธอต้องใส่นะ อีกอย่างเธอต้องไปเสิร์ฟโต๊ะของบอสอีก”
ผ่านไป 1 ชม. เต็มสำหรับการแต่งตัวคุณ คุณดูเกรงกับชุดนี้ พอเสร็จ พี่นิราก็พาคุณไปที่โต๊ะของยุนกิทันที
ตอนที่คุณเดินเข้าไป คุณเห็นผู้ชาย 4 คนและผู้หญิงหลายคนอ้อมหน้าอ้อมหลัง เพื่อนอีกคนหนึ่งของยุนกิที่คุณที่ร้านกาแฟ ก็นั่งอยู่ที่นัน คุณเดินเกรงเขาๆ เพื่อนทั้ง 3 คน และ ยุนกิเองมองคุณ ดูอึ่ง
Suga Part
ผมกำลังนั่งกินเหล้าอยู่กับเพื่อนเป็นปกติ และผมก็นั่งรอเจ้าตัวที่ไปแต่งตัว นี้มัน ชม หนึ่งแล้วนะ ชักช้าชิบหายเลย
“มาแล้วคะ” นิราคนพูดขึ้นและพาตัวคุณเดินมา ผู้ชายในแวดล้อมแถวนันต่างมองมาที่คุณ
ทำไมผู้หญิงคนนี่ถึงมีใบหน้าที่ดูสวยหวาน หุ่นดีมาก ผิวขาว รูปร่างเล็ก แววตามีเสห์น่หน้าลงไหล หน้าอกก็….
ยุนกิกำลังพิจารณาสักส่วน อึ่งนิดที่ทำไมเธอถึงสวยขนาดนี้
“จะให้ฉันนั่งตรงไหนคะ”
“เธอมานั่งข้างฉัน พวกเธอไปได้ละ” ยุนกิไล่สาวที่นั่งข้างออกไป
(End suga)
คุณเดินเข้าไปนั่งข้างๆยุนกิอย่างกล้าๆกลัว แต่ทันใดนัน ยุนกิก็กระชากคุณนั่งลงที่ตักของเขา
ตอนนี้คุณนั่งอยู่บนตักของยุนกิ ใบหน้าทั้ง2คน ใกล้กันมากห่างกันแค่นิดเดียว ยุนกิจ้องมองคุณ คุณเองก็มองยุนกิ ยุนกิยิ่งมองใกล้ยิ่งหล่อ คุณ ยุนกิยิ่งมองใกล้เขายิ่งคิดว่าคุณสวยมากขึ้นเท่านัน
“ เอ่ออ ฉะ ฉัน ของลุกแปปนะ” คุณเตรียมตัวจะลุกออกจากตักของยุนกิ แต่ยุนกิกลับกระชากคุณนั่งเหมือนเดิม
“นั่งแบบนี้แหละ ฉันชอบ” หันมามองคุณด้วยสายตาเจ้าเหล์
คุณไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ เพราะตอนนี้คุณนั่งบนตักของยุนกิ มือสองของยุนกิ ก็วางอยู่ที่หน้าขาของคุณทำไมมันถึงเสียวสันหลังแบบนี่
“ มั่วแต่นั่ง ทำเครื่องดื่มให้ฉันได้ยัง “ คุณสะดุ้งเสียงของยุนกิ และรีบโน้มตัวลงไปทำ แต่พอโน้น ก้นของคุณก็โดนกับอะไรบ้างอย่าง (ขนลุก 555555)
“ ไงเธอคนสวย จำฉันได้ไหม “ คนที่ทักคุณนันคือวี คนที่มาร้านกาแฟกับยุนกิวันนัน คุณจำเขาได้ดีเลยละ
“ อือ ฉันจำได้ “ หันไปตอบ แล้วกับมาทำเครื่องดื่มให้ยุนกิจนเสร็จ แล้วเอาน้ำไปให้ยุนกิ
“ดีมาก เข้ามานั่งใกล้กว่านี้สิ” ยุนกิขยับตัวออก และอ้าขามากขึ้น คุณเองก็ยังกล้ากลัว แต่ก็ขยับเข้าไปใกล้
“ฉันจะแนะนำนะ ผู้ชายคนที่นั่งข้างฉันเจโฮป ส่วนคนถัดไปเป็นนัมจุน ส่วนไอ้นี้คงรู้จัก” คุณมองไปที่เพื่อน 2 คนที่คุณยังไม่รู้จัก เขาดูหล่อทั้งสองคน คนหนึ่งก็ดูสนุกเฮฮ่า คนหนึ่งก็ดูเงียบๆ ครึมๆ หล่อดี
“ยินดึที่ได้รู้จักคะ” คุณก้มโค้งให้กับเพื่อน 2 คนของเขา
“ มานอนกับฉันสักคืนไหม ฉันให้เธอไม่อันเลย” เจโฮปพูดออกมาทำให้คุณสะดุ้งแรงมาก แล้วผู้ชายทั้ง 3 คนหัวเราะ
“ของกุ หยุดเลย” ยุนกิพูดขึ้น เพื่อนทั้ง3 คนเลยหยุดหัวเราะ
สายตาของยุนกิที่มองคุณมันดูแปลกไปเรื้อยๆ มันไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลย
You part
ทำไมยุนกิถึงพูดแบบนันออกไป แล้วทำไมคฉันต้องใจเต้นแรง แล้วผู้ชายอย่างยุนกิจะทำอะไรฉันไหม ฉันคิดถูกหรือคิดผิดที่มาทำงานกับยุนกิแบบนี้ ทำไงดี เหมือนตกนรกเลย ทั้งสายตาที่ยุนกิมองฉัน มันอธิบายไม่ได้เลยแม้แต่อย่างเดียว กลัวจริงๆ ฉันจะต้องโทรหาจองกุกแล้ว
“เดียวฉันมานะ”
“ไปไหน” หน้านิ่ง เสียงเรียบ
“ ฉันไปเข้าห้องน้ำ “
ยุนกิปล่อยตัวคุณและคุณก็เดินออกไป คุณเดินออกห่างไปไกลพอสมควร คือคุณเดิน ออกมาข้างนอก คุณหยิบโทรศัพจะโทรหาจองกุก คุณกดไล่ๆดูจนเห็นชื่อเขา แล้วกดโทรออก
ตื้ด ตือ~
“รับสิ จองกุก” คุณภวานาให้จองกุกรับ
(มีไร)
“ จองกุกช่วยฉันด้วยสิ “
(มันทำอะไรเธอ)
“ ไม่ได้ทำ แต่ฉันกลัว “
(รออยู่นันนะ เดียว….)
เสียงหายไปพร้อมกับโทรศัพของคุณ
“ห้ะ” คุนหลังหันไปมองยุนกิ
“ไหนบอกจะไปเข้าห้องน้ำ แล้วมาข้างนอกทำไม แล้วยังโทรหาไอ้จองกุกอีก” โมโหคุณมาก
“ฉัน คะ แค่” ยุนกิมองคุณ แล้วพูดขึ้น
“จะให้มันมารับงันหรอ ? ไม่ใช่เวลาเลิกงานของเธอ กลับเข้าไป” พูดแล้วกระชากมือคุณเข้าไป
“ปล่อยมือฉัน นะ ฉันขอลาออก”
“ลาออกงันหรอ เธออ่านสัญญาที่เธอเสร็จหรือยัง”
สัญญาใบนันหรอ ฉันไม่ได้อ่าน หรือแค่อ่านมันนิดเดียว แล้วฉันก็เซ็น อะไร จะบ้าตาย
“หึ เธอมันโง่นะ” ยุนกิพูดแล้วกระชากคุณ
“ปล่อยฉัน เดียวนี้นะ” สบัดมือออกจากยุนกิ
“ถ้าเธอลาออก เธอจะต้องจ่ายให้ฉัน 100 ล้าน” ยุนกิยกยิ้มมุมปาก
เดียวนะ 100 ล้าน อะไรฉัน คือ อะไร …..
(End you)
ในแวดล้อมนันมีคนนั่งมองดูเหตุการณ์อยู่ใกล้แถวนัน ซึ่งมันไม่ใช่ใคร พัค จีมิน หรือ จีมิน เพื่อนของจองกุกและจิน ที่นั่งดูเหตุการ
“ทำไม ถึงมาอยู่กับไอ้ยุนกิ” จีมินพูดแล้วนั่งมองสถานะการ
จะลงไปช่วยคุณก็ไม่ได้เพราะ พวกก็ไม่มี เลยนั่งมองอยู่อย่างนัน ผ่านไป10 นาที จีมินเห็นยุนกิ กระชากคุณแรง จนทำให้จีมิน วิ่งลงไปช่วยคุณ
“มึงจะทำอะไร ___” จีมินพลักยุนกิล้มลง แล้วเดินมาหาคุณ
“เจ้านายกับลูกน้องเขาจะคุยกัน เสือกอะไร” ยุนกิเดินเข้ามาหาจีมิน
“จีมิน ช่วยฉันด้วย”
“ปล่อยเธอมาหาฉันสะ”
“ไม่ต้องไปกับมัน” บุคคลอีกหนึ่งคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่ใคร คือ จองกุก นันเอง
“ไป กลับ” จองกุกจับมือกับคุณแล้วหันหลังกลับไป
“ง่ายเกินไปหรือ จองกุก” ชายผิวขาวยกยิ้มมุมปาก
จองกุกพาคุณเดินต่อไปเรื้อยๆ จนไปขึ้นรถ และเสียงตะโกนขึ้นมา
“เธอจะต้องทรมาน” คุณหันกลับมามอง แล้วเห็นยุนกิเดินเข้าไปในผับแล้ว ดุเดินเข้าไปแล้วยกยิ้มเหมือนจะสะใจ
“เธอเป็นไรหรือเปล่า” จองกุกมองคุณไปรอบๆ
“ไม่ ฉันไม่เป็นไร” คุณยิ้มให้จองกุก
“ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้”
“คือ…..”
“ยังเห็นหัวฉันอยู่หรือเปล่า”
: ไรท์มาเอาแล้ว 100% แล้วนะ แสดงความคิด มาเป็นกำลังใจให้ไรท์ 55555555
เป็นไง กันบ้าง ยุนกิเริ่มโมโหจริงแล้ว อร๊าย จองกุก และ จีมิน ขี่ม้าขาวมาช่วย 55555 ติดตามตอนต่อไป
*เจอกันวัน อาทิตย์ น่ะ ไรท์อัพตามเวลา : อังคาร พฤหัสบดี และ อาทิตย์ โอเคน่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น