อาญาแค้นบำเรอรัก

อาญาแค้นบำเรอรัก

ทรายแก้ว vs ปราการ

https://www.google.com/search?q=จางฮยอก&sxsrf

ปราการ อัครเหมันต์บดินษ์

เพราะรักน้องจึงจำต้องทำทุกวิธีทางเพื่อให้คนผิดมารับกรรม ในเมื่อนรกไม่ยอมเปิดประตูรับเธอ เขาจึงเปิดศาลเตี้ยขึ้นและกลายร่างเป็นยมฑูตเสียเองเพื่อลงทัณผู้หญิงสาวร้ายกาจ คนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องเลวร้ายทั้งหมดในชีวิตน้องสาวตน

httpswww.pinterest.compin511510470177013414

ทรายแก้ว ชิราธรทราพงษ์

เมื่อความรักที่เคยได้จากหนึ่งเดียวในครอบครัวกำลังจะถูกแบ่งปันให้คนอื่น หญิงสาวผู้มีปมเรื่องครอบครัวในชีวิตจึงทำใจยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ ใครคิดจะมาแย้งความรักจากเธอ เธอจะจองล้างจองผลาญมันให้หมด เอาไม่ให้ผุดให้เกิดกันไปข้าง ทว่าผลของการกระทำของเธอ กลับทำให้ตัวเธอเองมิเหลืออะไรสักอย่างในชีวิต แม้กระทั่งครอบครัวเพียงคนเดียวที่เธอรักสุดหัวใจ

https://www.google.com/search?biw=911&bih=405&tbm=isch&sxsrf

ทัชพล ชิราธรทราพงษ์

แม้จะเกลียดในสิ่งที่น้องสาวกระทำต่อคนรัก แต่เพื่อปกป้องน้องน้อย ชายหนุ่มจึงเลือกเอาชีวิตตัวเองซื้อหลักฐานชิ้นสำคัญที่สามารถเอาผิดน้องสาวตัวเอง ต่อให้ใครจะว่าเขาเห็นแก่ตัว ทว่ายังไง เลือดมันก็ข้นกว่าน้ำอยู่วันยังค่ำ

https://www.google.com/search?q=ยุนอึนเฮ&sxsrf

ลลิตา อัครเหมันต์บดินษ์

ความรักทำให้หญิงสาวต่อสู้และฟันฝ่าเพื่อเอาชนะใจน้องสาวของเขาให้ได้ แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายเกลียดเธอเข้ากระดูกดำ ลลิตาก็มิเคยท้อ หวังว่าสักวันจะสามารถพิสูจน์ตัวเองให้น้องสาวของเขายอมรับตัวเธอให้ได้

               เมื่อมองรอบๆ บ้านไม่พบใคร ทรายแก้วก็ทรุดลงกลับพื้นปล่อยโฮอีกรอบ หัวใจดวงน้อยเหว่ว้า หน่วงไปหมด ร่างเล็กชันเข่าซุกหน้าปล่อยโฮสุดเสียงราวกับคนจะขาดใจ ไม่ต้องพยายามฝืนกลั้นความรู้สึกที่มีต่อหน้าใคร ไม่ต้องฝืนยิ้มให้คนอื่นเหมือนคนเข้มแข็ง ความอ่อนแอที่ไม่เคยแสดงออกมาให้คนอื่นได้เห็นถูกปลดผนึกออกมา ดังลั่นบ้านหญิงสาวกอดเข่าตัวเองสะอื้นไห้ตัวสั่นเทา กว่าจะสงบสติตัวเองให้หยุดร้องไห้ได้ก็เหลือเวลาอีกแค่ไม่ถึงห้านาทีก็จะถึงเส้นตายที่ปราการขีดเอาไว้...

             ทรายแก้วควานหามือถือเครื่องเล็กในกระเป๋าถือ ก่อนจะตัดสินใจเข้าไปในแอพลิชั่นไลน์ และทำการโทรออกหาเพื่อนใหม่ที่เพิ่งกดรับไป.... ชีวิตของเธอเป็นทางออกเดียวที่จะจบเรื่องทุกอย่าง ทั้งความรู้สึกผิดในใจที่มีต่อทัชพลกับลลิตา และความแค้นที่ปราการต้องการชำระ...

                “ฉันตกลง...แต่คุณต้องให้จดหมายฉันมาก่อน” ไม่รอให้ปลายสายเอ่ยอะไร ทรายแก้วก็เข้าประเด็นทันที

                “รู้สึกเหมือนฉันจะเคยบอกเธอไปแล้วนะ ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ต่อรอง...อย่างน้อยๆ ฉันก็น่าจะได้ทดลองสินค้าก่อน”

                “ฉันไม่ใช่สิ่งของ!” หญิงสาวตวาดลั่นเมื่อโดนเปรียบเป็นสิ่งของราวกับตัวเธอไม่มีค่ามีราคาอะไร

                “ไม่ใช่ก็ไม่ต่าง...เพราะเธอยอมขายศักดิ์ศรีให้ฉันเพื่อแลกกับบางสิ่งบางอยากอยู่ดี”

                “คุณจะเหยียบย้ำฉันไปถึงเมื่อไร...ฉันทำอะไรผิดนักหนา ก็ฉันบอกคุณแล้วว่ามันเป็นอุบัติเหตุ ฉันได้ผลักลลิตาอย่างที่คุณกำลังกล่าวหา!!”

                “ผมก็จะเหยียบจนคุณจมดินนั่นแหละ...” เขาบอกสั้นๆ

                “ได้...ถ้าคุณอยากได้ตัวฉันนัก ก็ได้ ตอนนี้เลยมั้ยล่ะ” เธอพล่ามออกมาเพราะความโมโห

                “ก็ดี...ถ้าคุณพร้อมนะ” เสียงที่ดัง ฟังชัดเกินจะได้ยินในสาย ทำให้ทรายแก้วต้องแหงนหน้าจากพื้นขึ้นมองมองๆ และพบเหงาของใครบางคนซ้อนทับด้านหลังของเธอ

                “คุณปราการ!” เธออุทานตกใจ ปนโลงอก เมื่อหันไปแล้วพบว่าเป็นปราการ มิใช่โจรหรือหัวขโมย “คุณเข้ามาในบ้านของฉันได้ยังไง” แม้จะโลงอกที่คนข้างหลังมิใช่โจร แต่เธอก็ตกใจมิน้อยกลับการปรากฏตัวของปราการในบ้านของเธอ แถมเขายังเข้ามาโดยที่เธอไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยสักนิด

                “มันคือข้อดีของคนมีเงิน” ปราการปรายตามองรอบๆ ทั่วทั้งบ้านโดยมิเกรงใจเจ้าของแม้แต่น้อย “ระบบป้องกันความปลอดภัยบ้านหลังนี้มันห่วยแตกมากรู้มั้ย”

                “แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์บุกรุกบ้านคนอื่น!” หญิงสาวต่อว่าเขาเอาให้อย่างเหลืออด ก็พอจะรู้ว่าเขามันคนไร้มารยาท แต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นนี้..

                “ฉันมาทวงสัญญา คุณบอกเองว่าพร้อมขึ้นเตียงกับผมตอนนี้” ชายหนุ่มเว้นช่วงก่อนจะพูดต่อ ราวกับกำลังหาเหตุผลดีๆ มาเป็นข้ออ้าง “มันเสียเวลาถ้าจะให้คุณไปหาผมเองจริงมั้ย”

                “ฉัน...” เธอสะอึกเมื่อโดนทวงซึ่งๆหน้า เธอแค่กำลังโกรธ ไม่ได้คิดอย่างที่พูดออกไปสักนิด

                “จะกลับคำหรือไง?”