- - สาวใส! หัวใจยากูซ่า - -

ลำดับตอนที่ #4 : งานกระชับมิตรครั้งที่ 52

    สวัสดีแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่ให้เกียรติมาร่วมงานที่ทางคณะกรรมการนักเรียนจัดขึ้น  ทางเราของชี้แจงรายละเอียดของงานวันนี้ก่อนเลยนะค่ะ - -  





“  ซาคุจัง!  ”  เสียงบรรดาหนุ่ม ๆ ที่เป็นแฟนคลับของซาคุจังผู้น่ารัก  ต่างโห่ร้องให้กับเธอที่ยืนต้อนรับและกล่าวเปิดงานอยู่บนเวที - -  เธอส่งยิ้มที่หวานจับใจมากให้พวกเขา  ทำเอาแทบทรงตัวไม่อยู่กันเลย





“  ไหวแน่นะ  ไอริ!?  ”   เคียวเอ่ยถามไอริที่ยืนอยู่ข้าง ๆ  อย่างเป็นห่วง หลังจากที่ไม่ได้นอนกันมาทั้งคืน





“  สบายมาก!  อดนอนแค่นี้เอง  >  _  <  ”  ไอริเอ่ยกับเขาอย่างยิ้มแย้ม  เคียวมองเธออย่างไม่เชื่อ





“  ถ้าไม่ไหวยังไง - - พิงฉันก็ได้  ”  เคียวหันไปบอกกับเธอ  ทำเอาไอริถึงกับหน้าแดงขึ้นมา  แต่แน่นอน!  เจ้าตัวไม่รู้  เธอขยับเข้าไปใกล้ ๆ    แล้วเอาศีรษะที่แสนของแข็งและทนทานซบไปยังบ่าอันกว้างของเขา  เขามองเธอยิ้ม ๆ





    เวลาผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง  ตอนนี้งานในโรงเรียนเริ่มขึ้นแล้ว  นักเรียนทั้งในและนอกเดินกันขวักไขว่ - -  ชายที่สวมแว่นตาเดินตรงมายังไอริ  เคียวสะกิดเธอ  





“  ไอริจัง!  ”  ยุอันเอ่ยเรียกเธอ





“  มีปัญหาอะไรรึเปล่า?  ทำหน้ายุ่งเชียว  ”  เธอเอ่ยถาม  เขาพยักหน้าให้เธอก่อนจะเอ่ยเบา ๆ ว่า





“  มีคนดักตีคนชมรมบาส   ตอนนี้กำลังโวยวายกันใหญ่เลย  ”  เขาบอกอย่างกลุ้มใจ





“  มันชักจะยังไง ๆ  อยู่นะไอริ  ”  เคียวที่ฟังเรื่องราวทั้งหมดเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย





“  ฉันก็ว่างั้น - -  มันต้องมีอะไรแอบแฝงอยู่แน่  ”   เธอเห็นด้วยกับเคียว  แล้วทั้ง 3 ก็ตรงไปยังโรงยิมทันที  





“  ชะอุ๋ย!  ”  เคียวร้องออกมา  หลังจากที่เห็นสภาพของสมาชิกชมรมบาสแต่ละคน  เนื้อตัวของพวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผล  รอยฟกช้ำ  และเลือดที่ไหลออกมาโดยมีซาคุจังนั่งทำแผลอยู่ข้าง ๆ    





“   กรี๊ด!    พวกนายโดนมันอัดฝ่ายเดียวเลยรึไงเนี่ย?  ”  ไอริเห็นดังนั้นก็ร้องออกมา  ไปยอมมันได้ไงไอ้พวกหมาหมู่  - -  เป็นฉันหน่อยไม่

ได้





“  ก็นั่นมันเธอนี่  ”  ทุกคนคิดเหมือนกัน





“  นายจำพวกมันกันได้บ้างมั๊ย?  ”  ยุอันเอ่ยถาม  หลังจากที่พวกนั้นเริ่มถูกรังสีสังหารของไอริเข้าทิ่มแทง





“  จำได้ลาง ๆ ว่าพวกมันมากันหลายคน   รู้สึกว่าจะเป็นเด็กโรงเรียนอื่น  - -  อ้อ!  แล้วก็ที่ฉันจำได้มันมีรอยสักที่แขนข้างซ้าย  ”





“  รอยสักที่แขนข้างซ้าย - - เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง  ยุอันกับซาคุจังช่วยจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยด้วยนะ ”ฉันบอกก่อนจะเดินออกไป  พร้อมกับกวาดตามองหาคนที่มีรอยสักที่แขนข้างซ้าย  แต่ก็ไร้วี่แวว





“  คนเยอะขนาดนี้  คงหาไม่ได้ง่าย ๆ แน่  ”  เคียวเอ่ยขึ้น  ไอริหันไปมองอย่างตกใจที่เคียวตามเธอมาด้วย  





“  อ๊ะ!  เคียวมาตั้งแต่เมื่อไหร่? ”





“  ก็ตามเธอมานั่นแหละ……ว่าแต่!  รีบหาดีกว่า  ”  เขาเอ่ยขึ้น  พร้อมกับสอดส่องสายตามองหา  





“……กรี๊ด!………ขอถ่ายรูปหน่อยนะค่ะ  ”  เสียงร้องของนักเรียนหญิงดังขึ้นระหว่างทางที่พวกเราเดินผ่าน  ฉันกับเคียวที่เดินผ่านมามองอย่างอยากรู้







“  ดูอะไรกันอยู่เหรอครับ!  ขอผมดูด้วยคนสิ > _ <  ”  เคียวเดินเข้าไปสะกิด  พวกเธอหันมามองพาเห็นเคียวก็หันหัวกลับมาหาเขาทันที  เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า  





“  ไอริ!  ”  เสียงเรียกเธอดังขึ้นจากกลุ่มที่โดนล้อมเมื่อครู่นี้  เธอหันไปตามเสียงเรียก  ปรากฏว่าไดสุเกะนั่งอยู่กับเพื่อนอีกประมาณ 3 – 4 คน  พวกเขาพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน  และหนึ่งในนั้นก็มีชายลึกลับอยู่ด้วย  





“  - -  กินมั๊ย? - - ”  เขาเอ่ยชวน  กินขนมที่ได้มาจากสาว ๆ เมื่อครู่  





“  ง่ำๆๆ   อร่อยเหมือนกันแฮะ! ”  ไอริรับมากิน  พร้อมกับชมว่าอร่อย  





“  ฮะ ฮะ ฮ่า………เห็นมั๊ยหละ  ”  เสียงหัวเราะดังออกมา  รอบ ๆ ตัวของพวกเราล้อมรอบไปด้วยสาว ๆ  หนุ่มที่กำลังฮอตของโรงเรียนมาเจอกับสาวมาดเท่ของโรงเรียน เป็นธรรมดาที่จะถูกรุมล้อม  





“  ไอริ!   รีบไปกันเหอะ  ”  เสียงเคียวตะโกนเรียกไอริ  เธอหันไปตอบรับแล้ววิ่งไปหาเขา





“  ลืมถามชื่ออีกตามเคย!  ”  เธอนึกขึ้นได้  แล้วหันหลับไปมองเขา - - และเหมือนเขาเองก็จะมองมาที่เธอด้วยเช่นกัน









“   - - เหม่อเชียว  เป็นอะไรรึเปล่า? - - ”  เคียวเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทางเหม่อลอยของไอริ





“  ปะ…เปล่า!   แค่คิดอะไรเพลิน ๆ  ”   เธอแก้ตัว  ก่อนที่จะมีเสียงประกาศเรียกตัวเคียวดังขึ้น  ทั้ง 2 หันมามองหน้ากันทันที





“  ไปเหอะ!  ”  ฉันผลักให้เขาไป  เคียวมีท่าทีลังเล  เขาถูกเรียกตัวให้ไปลงแข่งบาส เนื่องจากบาดเจ็บจนแข่งไม่ไหว  





“  แล้วฉันจะรีบกลับมานะ  ………  ระวังตัวด้วยหละไอริ  = _ =  ”  เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบวิ่งไปยังโรงยิม  





“  ………พลั่ก!………ตุบ………”  พอหันหลับมาจากเคียว  ก็โดนผู้ชายกลุ่มหนึ่งชนเข้าอย่างจัง  ฉันร้องโอยออกมา  





“  โทษที!  ”  เขาเอ่ยห้วน ๆ แล้วเดินไปอย่างไม่สน   ฉันมองอย่างหมั่นไส้ก่อนจะลุกขึ้นปัดฝุ่นที่ติดตัว   แต่ไม่ทันได้ระวัง!  กระถามต้นไม้ที่อยู่บนอาคารเรียนก็ค่อย ๆ ล่วงลงมา





“………เพล้ง!………”  เสียงกระถางต้นไม้กระทบเข้ากับพื้นอย่างจัง  กระเบื้องแตกออกมาเป็นเสี่ยง ๆ





“……ตึกๆ……ตึกๆ……ตึกๆ……”  เสียงหัวใจของหญิงสาวที่เกือบจะกลายเป็นผู้เคราะห์ร้ายดังออกมาไม่เป็นจังหวะ  เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น………ใครกันที่ช่วยเธอ!





“  อ๊ะ!  ”  ไอริร้องออกมาเมื่อชายคนที่ช่วยเธอนั้นคือชายลึกลับเพื่อนสนิทของไดจัง  เธอมองเขาอย่างแปลกใจ  





“  ฟู่ว์!……เกือบไม่ทันแล้วไหมหละ  ”  เสียงถอนใจของเขาดังขึ้น





“  ว้าย!  นายเลือดออกนี่!  ” เธอร้องออกมาเมื่อเห็นเลือดเปื้อนแขนเสื้อของชายลึกลับ  ไอริรีบเข้าไปดู  เธอพับเสื้อของเขาขึ้น   แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าซับเลือดของเขาไว้





“  ทำไม? - - มันล่วงลงมาได้ไง ? ”  เธอเอ่ยถาม





“  มีคนโยนมันลงมา - - แต่ฉันเห็นไม่ชัด  ”  เขาบอกพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองข้างบน  ไอริมีสีหน้าตกใจเมื่อได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้น





“ เธอเป็นน้องสาวไดสุกะเรอะ? ”  เขาเอ่ยถาม  เธอพยักหน้าเป็นเชิงตอบให้กับเขา





“  ฉันไปหละ!  ”  เขาลุกขึ้นพร้อมกับเอ่ยลา  และระหว่างที่เขาขยับตัวลุกขึ้นนั้นสิ่งที่ทำให้ฉันถึงกับจ้องเขาตาค้าง





“…หมอนั่นมีรอยสักทีแขนข้างซ้าย…”  คำพูดของคนชมรมบาสวนเวียนเข้ามาในหัว  เธอจ้องมองเขาตาไม่กระพริบ  ทำไมที่แขนของเขา…แขนของนายมีรอยสัก! ไอริเผลอพูดออกไปทำเอาเขาแสดงทีท่าตกใจกับคำถามของเธอ





“  ว่าไงนะ? ”  เขาถามย้ำ





“  ปะ  เปล่า…แค่อยากจะขอบคุณที่นายช่วยฉันไว้อีกแล้ว ”  เธอบอกเสียงตะกุกตะกัก  สายตายังคงจ้องอยู่ที่แขนของเขา





“  งั้นเหรอ ^_^   ฉันชื่อ  อากิ  - - แล้วเจอกันนะไอริ! ”  เขายิ้มให้กับเธอ  ก่อนจะเดินออกไป  ไอริมองตามเขาไปอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง





“ เป็นนายจริง ๆ เหรอ? ”







                                             *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*





“  อ๊ะ!  กลับมาแล้วเหรอไอริ  กำลังจะออกไปตามพอดีเลย ”  หลังจากที่เห็นรอยสักที่แขนของอากิแล้ว  ไอริก็อึ้งจนทำอะไรไม่ถูก  เธอเดินกลับมาที่โรงยิมอย่างเหม่อลอย  เคียวที่เดินเข้ามาหาเธอ  เธอหันไปมองหน้าเขาเหมือนจะบอกเรื่องที่เจอมา - -  แต่แล้วเธอก็เปลี่ยนใจ





“  หิวอ่ะ!  หิวมาก ๆ ด้วย  ”  เธอเปลี่ยนเรื่อง  แต่ความจริงในตอนนี้ท้องของเธอก็ร้องระงมเนื่องจากยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า( ยกเว้นขนมของไดจัง 1 ชิ้น )





“  ฮะ ฮะ  ดูทำหน้าเข้าสิ!  ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ToT ” เคียวหัวเราะกับหน้าตาที่ดูอิดโรยของเธอ  พร้อมกับจูงไอริเดินไปยังร้านอาหารที่ตั้งอยู่ในโรงเรียน





“  เอ้า!  กินซะ  กำลังร้อน ๆ เลย ”  เขายกราเม็งชามโตมาให้เธอ





“  อู้ว์! อร่อยจัง ”





“  แน่หละ!  ฉันบอกให้คิระจังทำเป็นพิเศษเลยนะ…แน่นอน! ของเธอด้วย ” เคียวกระซิบบอกกับเธอ  ไอริหันไปมองคิระจัง   เธอเป็นหนึ่งในบรรดาแฟนคลับของเคียวและไอริ  





“  ถึงว่าพาฉันมากินที่นี่  มีแผนนี่เอง ”   เธอบอกเขาอย่างรู้ทัน  เคียวยิ้ม ๆ   แต่ยังไม่ทันที่จะกินหมด  เสียงเอ็ดตะโรโวยวายก็ดังขึ้นข้างหน้า  ไอริกับเคียวรีบวิ่งออกไปดู





“……อะจึ๊ย! ……”  เคียวร้องอุทานออกมาเมื่อเห็นคนกลุ่มหนึ่งถูกเอาเชือกมัดมืด  มัดเท้า  พวกเขาถูกลากไปรอบ ๆ โรงเรียน





“  ฮะ ฮะ ฮ่า……ยะฮู้! ”  เสียงร้องของซาคุจังดังออกมาด้วยอารมณ์ที่สะใจเต็มที่  เธอหยุดเมื่อเห็นไอริ - -





“  รุ่นพี่ไอริค่ะ  ซาคุจังกับพี่ยุอันจับคนที่ก่อเรื่องได้แล้วค่ะ ” เธอเดินเข้ามาหาไอริอย่างยิ้มแย้มแล้วเอ่ยขึ้น  





“ หวังว่าคงจะไม่ใช่หมอนั่นหรอกนะ ”  ความปราถนาในส่วนลึกของเธอดังขึ้น  เธอเดินเข้าไปพร้อมกับใช้ตะเกียบที่ถืออยู่ในมือ  เขี่ยหน้าของพวกเขาทั้ง 4 ขึ้นมา - -





“  อ้าว!  ไม่ใช่นี่น่า  ”  เธอร้องออกมาหลังจากที่ดูร่างอันบอบช้ำของพวกเขา  เสียงสะอื้นของไว้ชีวิตดังออกมา  ไอริมองหน้าพวกเขาไม่สะทกสะท้าน  ดวงตาของเธอจ้องไปที่พวกเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ  ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นสาบานกันได้เลยว่า - - เห็นน้ำสีเหลืองๆ ไหลออก

มาจากตัวของพวกเขา- -  







“  น่ากลัวชะมัด!  ”  ทุกคนมองไอริอย่างสยองกับท่าทีที่มีความสุขของเธอ  เสียงหัวเราะหึๆ ดังออกมาจากปากของเธอ





“  เหวอ!  น่าเกียจชะมัด ”  เสียงของไดสุเกะที่เพิ่งมาถึง เขานั่งลงข้างๆไอริ  แล้วหยิบตะเกียบของไอริมาจิ้มที่ตัวของเจ้าพวกนั้นท่าทางสนุกสนาน





“  อึ๋ย!  สยอง  ”





“  พวกนี้เองรึ……ที่ก่อเรื่อง ”  อากิเอ่ยขึ้น  ไอริหันไปมองเขาเหมือนกับจะส่งสายตาว่าฉันขอโทษที่เข้าใจนายผิด





“  กลับกันเหอะ  ไดสุเกะ  ”  อากิเรียกไดสุเกะพร้อมทั้งชวนกลับ  ไดกุเกะหันมาลาไอริก่อนจะเดินออกไปกับอากิ





“  จะเอาไงกับ 4 ตัวแสบนี้ดีค่ะ ”  ซาคุจังเดินเข้ามาถาม





“  เอาไปแขวนไว้บนดาดฟ้าของโรงเรียน  จนกว่าจะเย็นค่อยปล่อยลงมา ”  ไอริบอกด้วยน้ำเสียงโหดๆ





“  เธอนี่ก็น่ากลัวเหมือนกันแฮะ ”  เคียวเดินเข้ามาหาไอริแล้วเอ่ยขึ้น  เธอหันไปยิ้มให้กับเขาอย่างสบายใจ >_<  แล้วทั้ง 2 ก็เดินเที่ยวกันอย่างสนุก…………………และก็ดูเหมือนว่าทุกคนจะลืมไอ้ 4 ตัวที่ถูกแขวนอยู่บนดาดฟ้าไปซะแล้ว







..........................................................................อัพแล้วนะจ๊ะ!