ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เทนมะ เอจิ
ตอนที่ 3 : เทนมะ เอจิ
“ คร่อก……ฟี้!……คร่อก…..ฟี้! ”
“ ตื่นได้แล้ว>_< พวกนาย 2 คนเป็นอะไรไปเนี่ย! ” ฉันสะกิดนัตสึกิกับเคตะที่นอนหลับอยู่ในห้อง ทั้งคู่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย
“ ทาคิ! เมื่อคืนเธอนอนหลับไปได้ยังไง? ” นัตสึกิเบิกตาโต
“ ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่นา ”
“ ไม่มีได้ไง ก็เมื่อคืนเกิดพายุที่ห้องทากิทั้งคืน โอ้ย! ง่วงนอนจะตายอยู่แล้ว!!! ”
“ แล้ว 2 คนนั้นหายไปไหนซะหละ นี่มันก็ใกล้จะเริ่มเรียนแล้วนี่นา ”
“ เดี๋ยวมันก็มา ” พอสิ้นเสียงของเคตะ ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าพวกเค้ากำลังมา จากจำนวนของนักเรียนหญิงที่เพิ่มขึ้นพรวดพราดจนทำให้ทางเดินนั้นแน่นไปเลย เสียงกรีดร้องดังออกมา
“ กรี๊ด!……เอจิคุง” เสียงร้องค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ จนมาดังถึงขีดสุดที่หน้าห้องของฉัน ฉันมองผ่านช่องประตูออกไป เอจิกำลังพูดคุยอยู่กับบรรดาสาว ๆ ในโรงเรียนอย่างยิ้มแย้ม ซึ่งนัตสึกิบอกกับฉันว่า นี่เป็นแค่เศษเสี้ยวเองนะ ของจริงมันเยอะกว่านี้อีกหลายเท่า แต่ผิดกับทากิที่ทำหน้าเฉย ๆ เข้าแทบจะไม่ได้สนใจเลยว่ามีสาว ๆ กรี๊ดกร๊าดในตัวของเขาขนาดไหน เขาพยายามจะหาทางเข้ามาในห้อง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีช่องว่างให้เขาเลย
“…..ครับ…..ครับ…ขอบคุณมากครับ แล้วพบกัน ผมเข้าห้องก่อนนะครับ ” เอจิยิ้มบอกสาว ๆ แล้วเดินเข้ามายังพวกเราที่นั่งอยู่ เขาวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะข้าง ๆ ทากิ
“ ไม่ได้มาโรงเรียนซะนาน บรรยากาศไม่เปลี่ยนเลยแฮะ ”
“ ฉันว่ามันดูแย่กว่าเดิมนะ โดยเฉพาะพ่อคนนั้นหนะ>_< ” นัตสึกิบอกพร้อมกับชี้ไปที่ทากิที่ดูเหมือนว่าเพิ่งจะหลุดพ้นจากการพันธนาการของสาว ๆ มาได้ เข้าเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางที่เซ็ง ๆ คิ้วของเขาแทบจะขมวดติดกัน แล้วทากิก็วางกระเป๋าที่โต๊ะเสียงดังลั่น ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องถึงกับสะดุ้งอย่างตกใจ
“ เข้ามาทีหลังแล้วยังจะทำเท่อีกนะนายหนะ ” เคตะแกล้งว่า แต่ดูเหมือนว่าทากิจะไม่ขำ เขามองเคตะด้วยสายตาชวนหาเรื่อง เคตะส่งยิ้มแหยๆ ไปให้แล้วก้มหน้าก้มตาหยิบหนังสือในกระเป๋าขึ้นมาอ่าน อย่างไม่กล้าขัดขืนทากิ
“ ชิ! ” เสียงทากิสบถเบา ๆ แล้วเขาก็นั่งถอนใจยาว ๆ บนเก้าอี้ ขาของเขาพาดยาวไปบนโต๊ะ จนเกือบจะไปถูกกับเคตะที่นั่งอยู่ข้างหน้า แล้วอาจารย์คูมิโกะก็เดินเข้ามาเธอส่งสายตาที่เหมือนนกเหยี่ยวมาทางทากิ
“ ครับ ๆ ผมรู้ครับ! ไม่ต้องมองด้วยสายตาแบบนั้นก็ได้ ” ทากิพูดเหมือนรู้ทัน แล้วเขาก็ค่อย ๆ เอาขาลงจากโต๊ะ อาจารย์คูมิโกะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาประจำห้องของฉัน เมื่อวานทากิบอกกับฉันว่า เห็นยัยป้าหน้าตาสวยแบบนี้ก็เหอะ แต่ความจริงแล้วคือนางมารดี ๆ นี่เอง แล้วฉันก็รู้ซึ้งทันทีเมื่อแปรงลบกระดานที่เคยประจำอยู่หน้าห้อง บินมาใส่หัวของเคตะที่นอนหลับอยู่
“ เฮ้ย! ใครปาอะไรมาว่ะ? ” เคตะลุกพรวดพร้อมกับหาตัวคนที่ทำให้เขาตื่นและเจ็บตัว
“ ฉันอยู่นี่! มองไปทางไหน? ” เสียงอาจารย์คูมิโกะพูดขึ้นหน้าห้อง เคตะหันกลับไปมอง แล้วพอทันทีที่เขาเห็นเธอนั้นเคตะก็ถึงกับเข่าอ่อน เขาทรุดฮวบลงกับพื้นอย่างกับไม่มีเรี่ยวแรง
“ อ๊ากกกก……ช่วยฉันด้วย!!!!!!! ” เสียงร้องโหยหวนของเคตะดังไปตลอดทางหลังจากที่คูมิโกะเดินตรงเข้ามาลากเขาออกไปด้านนอก
“ แบบนี้มีหวังเคตะตายแน่เลย! ” ฉันคิดในใจ แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีแหละว่าเคตะจะโดนทำโทษอะไร
“…พรืด!…” ทากิ เอจิ แล้วก็นัตสึกิลุกพรวด พวกเขารีบวิ่งตามเคตะออกไปทันที ฉันมองพวกเขาอย่างตกใจ พวกนายจะไปช่วยเขาหรอ? แล้วเหมือนจะเป็นปฏิกิริยาตอบโต้ต่อมความดีหรือที่เรียกอีกอย่างว่าต่อมความอยากรู้อยากเห็นของฉันก็พุ่งเข้ามา ฉันตัดสินใจลุกตามพวกเขาไป จนมาหยุดที่หน้าตึกที่พวกเราเรียนอยู่ เคตะถูกสั่งให้นั่งคุกเข่าสำนักผิดอยู่ด้านหน้าจนกว่าจะถึงคาบพักกล่างวัน แต่ทำไมไม่เห็นมีพวกทากิเลยหละ ก็พวกเขาตามเคตะมานี่นา ฉันมองรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นพวกเขา แล้วทันใดนั้นคูมิโกะก็เดินมายังตรงที่ฉันซ่อนตัวอยู่ ฉันมองซ้ายมองขวาพยายามจะหาที่ซ่อนตัว แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันซะแล้ว คราวนี้ฉันโดนฆ่าแน่!!
“ …หมับ! อยู่เฉย ๆ สิ…” มีมือ ๆ หนึ่งมาดึงตัวฉันไป เขาลากฉันมาหลบที่หลังพุ่มไม้ใกล้ ๆ ใจของฉันเต้นตึกตัก โอ้ย! ใครเป็นผู้ช่วยชีวิตฉันไว้เนี่ย!
“ ทากิ! ”
“ ทาคิมาตรงนี้สิ ขืนอยู่ตรงนั้นนานเดี๋ยวก็โดนคูมิโกะจับตัวได้หรอก ” เอจิร้องบอกพร้อมกับพาฉันมานั่งที่ม้านั่งไม่ไกลนัก ทากิเดินตามมา แล้วที่โต๊ะตอนนี้ก็มีนัตสึกิที่กำลังนั่งปัดมาสคาร่าอยู่
“ เอาไงดี! ” ทากิถามความคิดเห็นของทุกคนถึงเรื่องของเคตะ
“ ก็เอาแบบทุกทีนั่นแหละ =_= ” เอจิบอก
“ ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เสียพละกำลังมาก เมื่อคืนฉันยิ่งพักผ่อนไม่พออยู่ ขืนใช้แรงมากไปมันจะไม่ดีต่อสภาพผิวของฉัน “
“ เว่อร์ ” ทากิกับเอจิว่านัตสึกิพร้อมกับ เธอมองพวกเขางอน ๆ ก่อนที่จะเก็บข้างของต่าง ๆ ลงในกระเป๋า แล้วเดินตามทากิกับเอจิที่เดินนำหน้าไปแล้ว
“ อ๊ะ! ทาคิไม่ต้องไปหรอก นั่งรออยู่ตรงนี้แหละ รับรองว่าไม่เกิน 3 นาที ” ฉันทำท่าจะลุกขึ้นแต่นัตสึกิก็ผลักให้ฉันนั่งลงเหมือนเดิม ฉันมองพวกเขาอย่างแปลกใจ
“ พวกนายจะชิงตัวประกันรึไง? ” แล้วก็เป็นดังคาด ทันทีที่ทั้ง 3 เดินเข้าไปหาเคตะ เอจิกับนัตสึกิทำหน้าที่ร้องเสียงดัง สักพักพวกนักเรียนต่างกรูเข้ามาดู ฉันสาบานได้เลยว่าแอบเห็นทากิเตะเข้าที่ท้องของเคตะอย่างแรง
“ ตายแล้ว! เคตะคุงเป็นอะไรไปค่ะ ตัวงอเชียว! ” เคตะนั่งกุมท้องไว้แน่น
“ อะไรนะ!? แย่หละสิ เคตะเป็นโรคปวดท้องเรื้อรัง ถ้าไม่รีบพาไปหาหมอหละก็คงต้องช็อกตาตั้งแน่เลย ” นัตสึกิทำเสียงที่เหมือนกับว่าเคตะจะตายแล้วงั้นแหละ
“ อ๊ะ! พี่อามาเนะมาพอดีเลย ผมขออนุญาติพาเคตะไปโรงพยาบาลนะครับ! ” เอจิพูดขอร้องกับรองประธานนักเรียนสาวสวย
“ ตะ แต่ว่า! ”
“ ขอบคุณมากครับ ช่วยเป็นบอกอาจารย์คูมิโกะด้วยนะครับว่าเคตะโรคปวดท้องกำเริบ ต้องรีบพาไปโรงพยาบาล ” เอจิส่งสายตาที่หวานเยิ้มไปให้ รุ่นพี่อามาเนะถึงกับอ่อนระทวย แล้วเธอก็เผลอตัวตอบตกลงทันที
“ ผมรักพี่ที่สุดเลยครับ! ” เอจิเข้าไปกระซิบที่ข้าง ๆ หูของเธอ ทำเอาอายาเมะถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย ทากิเข้าไปพยุงเคตะที่ยังคงเอามือกุมท้องอยู่ นัตสึกิวิ่งมาหาฉันแล้วบอกให้ฉันวิ่งตามเธอไป
“ อือ! ”
“………กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!……….” ทันทีที่พ้นเขตโรงเรียน เสียงกรีดร้องของอาจารย์คูมิโกะก็ดังออกมา ป่านนี้เธอคงรู้ตัวแล้วหละว่าโดนหรอก
“ แล้วเคตะไม่เป็นอะไรแน่เหรอ? ” ฉันถามเคตะที่ตอนนี้วิ่งได้สบายแล้ว ( ก็ฉันเห็นทากิเขาเตะนายนี่นา )
“ สบายมาก! ”
“ ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกทาคิ หมอนี่เขามีอุปกรณ์เฉพาะตัว …ดูสิ! หนังสือปึกเบ้อเริ่ม ” เอจิบอกฉันแล้วเคตะก็ค่อย ๆ เอาหนังสือที่ยัดไว้ในเสื้อออกมา
“ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ฉันอยากกินไอศครีมที่ร้านอิโซจี้จังเลย>_< ” นัตสึกิเอ่ยขึ้น แล้วพวกเราก็พุ่งหน้าไปที่ร้านไอศครีมที่นัตสึกิคุยนักคุยหนาว่าอร่อยที่สุด! แล้วที่สำคัญคนขายหล่อมากเลยนะ
“ อ๊ะ!? ” ฉันหยุดชะงักเมื่อถึงหน้าร้านของอิโซจี้ นัตสึกิมองฉันอย่างแปลกใจ “ มองอะไรทาคิ!? ”
“ เปล่า! ฉันคงตาฝาดหนะ ไม่มีอะไรหรอก>_< ” ฉันบอกเลี่ยง ๆ เมื่อกี้ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่เหมือนกับว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน แต่พอหันกลับมาดูเขาก็หายไปซะแล้ว รึว่าฉันจะตาฝาด ฉันมองดูอีกครั้งแต่ก็ไม่มี แนคงตาฝาดไปจริง ๆ แล้วฉันก็เดินตามพวกนัตสึกิเข้ามาด้านใน
“ หวัดดีครับ! ” พนักงานในร้านกล่าวต้อนรับ พวกเราเดินมานั่งที่โต๊ะด้านในของร้าน พวกเขาดูค้นเคยกับพนักงานของที่นี่ คงจะมาบ่อยสินะ
“ กินอะไรดีทาคิ! ” เอจิที่นั่งข้าง ๆ ฉันเอ่ยถาม ฉันคิดว่าเอจิเป็นคนที่ใจดีมาก ผิดกับทากิที่ออกจะโหดและเฉยชา ถึงว่า 2 คนนี้อยู่ด้วยกันไม่ค่อยได้
“ เอาอันนี้ก็แล้วกัน ” ฉันชี้ไปที่ไอศครีมที่มีหน้าตาเหมือนคุณลุงอ้วน ๆ นัตสึกิกับเคตะหัวเราะออกมาทันทีที่ฉันสั่ง
“ หัวเราะอะไร? ”
“ เปล่า! ฉันก็แค่อยากหัวเราะ - - แล้วพวกนาย 2 คนหละจะเอาอะไร? ” เคตะตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะหันไปถามทากิกับเอจิที่ยังไม่ได้สั่ง
“ เอาแบบนี้ครับ! ” แล้วทั้ง 2 คนก็สั่งพร้อมกัน เหมือนกันอีกต่างห่าง ฉันที่นั่งระหว่างทั้ง 2 เหมือนจะเห็นประกายไฟแลบออกมาจากสายตาที่ทิ่มแทงของพวกเขา แต่กระนั้นมันยิ่งทำให้เคตะกับนัตสึกิหัวเราะดังขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า
“ อ้าว! นัตสึกิจัง วันนี้มาแต่วันเลยนะ ไม่เรียนรึไง? ” ชายหนุ่มหน้าตาหล่อ ๆ ย้อมผมสีทองยาวแค่บ่าเดินเข้ามาทัก สงสัยเขาคงจะเป็นอิโซจี้แน่เลย
“ ค่ะ! วันนี้อิโซจี้จังก็น่ารักเหมือนเดิมนะคะ ”
“ แหม! ผมก็เป็นแบบนี้ทุกวันแหละครับ! ว่าแต่!? คนนี้เพื่อนใหม่หรือครับไม่เคยเห็นหน้าเลย ” เขาบอกยิ้ม ๆ แล้วก็มาสะดุดที่ฉัน
“ ค่ะ ทาคิ - - เพิ่งย้ายเข้ามา ”
“ หวัดดีครับ! ”
“ ค่ะ! หวัดดีค่ะ ” ฉันกล่าวทักทาย แต่ดูเหมือนว่าอิโซจี้คุงจะจ้องหน้าฉันนานเกินไปแล้ว เขาค่อย ๆ เคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ฉันแล้วพูดขึ้นว่า
“ มาคบกับผมมั๊ยครับ? ” คำพูดของเขาทำให้ฉันแทบช๊อก เคตะรีบเอามือปิดปากนัตสึกิไม่ให้ร้องออกมา
“ เรื่องอะไร? ยัยนี่เป็นผู้หญิงของฉัน ” ทากิพูดขึ้น ราวนี้เอจิรีบเอามือมาปิดปากฉันทันที ฉันพยายามจะร้องปฏิเสธแต่ว่าเอจิปิดปากของฉันแน่น
“ ว้า! แย่จัง - - แต่ถ้าเลิกกับทากิคุงเมื่อไหร่ก็มาหาผมได้ทุกเมื่อนะครับ >_< ” อิโซจี้บอกยิ้ม ๆ แล้วเดินกลับไป นัตสึกิแกะมือของเคตะออก แล้วร้องเสียงดัง
“ กรี๊ด! ฉันไม่ยอมนะ ……อิโซจี้คุงใจร้ายที่สุดเลย ฉันอุตส่าห์ชอบมาตั้งนาน ทำแบบนี้หมายความว่าไง ”
“ ก็หมายความว่าเขาไม่ชอบเธอหนะสิ…แบร่ๆ ” เคตะตอบทำให้นัตสึกิร้องดังกว่าเดิมหลายเท่า
“ แต่ฉันไม่ได้ชอบเขานะ “ และแล้วฉันก็แกะมือของเอจิออกมาจนได้ ฉันรีบบอกนัตสึกิทันที
“ จริงนะทาคิ! ”
“ จริงสิ! ”
“ ฉันรักทาคิที่สุดเลย!! ” นัตสึกิพูดอย่างดีใจพร้อมกับจะเข้ามากอดฉัน แต่โดนแขนของเอจิขวางไว้ นัตสึกิไม่ได้สนใจเลยเธอหันไปพูดกับทากิว่า “ เมื่อกี้นายเท่ที่สุดเลย ”
“ ฉันก็แค่พูดไปเท่านั้นแหละ ” ทากิบอกเสียงห้วน ๆ แล้วเมื่อกี้นายพูดออกไปทำไม?
“ ทาคิ! รีบกินเข้าสิ จะละลายหมดแล้วนะ ” เอจิสะกิดให้ฉันกินไอศครีมคุณลุงอ้วนที่ตั้งอยู่ตรงหน้า ว้าว! เหมือนคุณลุงจริง ๆ ด้วยแฮะ
พวกเรานั่งอยู่ที่ร้านของอิโซจี้คุงจนกระทั่งใกล้ถึงเวลาเลิกเรียน ฉันไม่อยากคิดเลยหละว่าพอไปถึงโรงเรียนพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น เฮ้อ! นี่ฉันเข้ามาอยู่กลุ่มที่อันตรายซะแล้วสิ แต่แล้วพอทากิบอกให้กลับได้แล้ว เอจิก็เปิดกระเป๋า เขาหยิบแว่นตาอันหนา ๆ ที่เหมือนกับของเคตะมาใส่
“ อ๊ะ! “ ฉันมองเอจิอย่างแปลกใจ ตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กนักเรียนธรรมดา ๆ ที่บ้าเรียนคนหนึ่ง ทำไมเอจิถึงต้องปลอมตัวด้วยหละ ฉันมองอย่างแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป พวกเราเดินออกมาหน้าร้าน สวนกับนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะอยู่โรงเรียนสตรีที่มีชื่อ เธอกำลังพูดคุยกันถึงเรื่องของนักร้องซึ่งกำลังเป็นที่นิยม
“ เห็น MV ตัวใหม่รึยัง? น่ารักมาก ๆ เลยนะ “
“ คิกๆๆๆๆ ” นัตสึกิกับเคตะหัวเราะออกมาอีกแล้ว ฉันว่าพวกนายทำตัวแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ ทากิบางทีก็ชอบทำตัวเงียบ ๆ แต่พอพูดทีไร โอ้ย! มันดูโหดร้ายมากเลยหละ
พวกเราเดินผ่านร้านขายโทรทัศน์ที่กำลังฉาย MV เพลงที่นักเรียนหญิงกลุ่มนั้นพูดถึง เสียงร้องของเขาเพราะมากเลย ราวกับว่าจะสะกดทุกคนที่ผ่านไปให้หยุดฟัง คนที่เดินไปมาต่างพากันหยุดดูฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยเหมือนกัน และแล้วเขาก็ฉายมาที่นักร้องที่กำลังร้องเพลงอยู่นั้น อยากรู้จังว่าจะน่ารักขนาดไหน เห็นใคร ๆ ก็ต่างพากันหลงใหล ขอดูหน้าให้ชัด ๆ สักทีเถอะ
แล้วใบหน้าที่ขาวใสของเขาก็ปรากฏขึ้น ริมฝีปากที่อวบอิ่มอมชมพูของเขาขับเสียงเพลงที่ไพเราะออกมา ผมสีน้ำตาลที่ยาวตรงของเขาพลิ้วไปตามแรงลม แล้วจุดสุดท้ายที่ทำให้ฉันถึงกับยืนมองตาค้าง เขามีตาสีฟ้า!
“ เอจิ! ” ฉันร้องออกไปเสียงดัง คนที่ยืนอยู่แถวนั้นหันมามองฉันเป็นตาเดียว ราวกับว่ายัยนี่มันบ้านนอกชัด ๆ ฉันมองเอจิที่อยู่ในทีวีอย่างตกใจ เอจิคนที่เรารู้จัก เอจิคนที่อยู่ข้าง ๆ ห้อง แล้วเอจิที่อยู่ชมรมเดียวกับเรา เป็นนักร้องที่ดังขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!?
“ มายืนค้างเติ่งอะไรอยู่ตรงนี้ กลับกันได้แล้ว ” เสียงของทากิพูดขึ้นด้านหลัง เขาลากร่างที่แข็งทื่อของฉันไป ฉันยังคงสับสนอยู่ดี ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าเอจิเป็นนักร้อง ทำไมไม่มีใครบอกฉันเลยหละ
“ อ้าว! แล้วคนอื่นไปไหนกันหมด? ” ฉันเอ่ยถามระหว่างทาง ทากิเขาบอกว่าฉันนี่มันสุดยอดจริง ๆ จะหยุดเดินก็ไม่บอก คนอื่นเขาก็ตามหาเธอให้วุ่น ตอนนี้พวกเขากลับไปรอที่หอเรียบร้อยแล้วหละ
“ ขอบคุณนะที่อุตส่าห์ตามกลับมารับฉันหนะ ”
“ อือ! ” ทากิตอบเสียงเรียบ ๆ เหมือนไม่ได้สนใจ พอกลับมาถึงที่หอก็ไม่พบเอจิแล้ว นัตสึกิบอกว่าเอจิรีบไปทำงาน แล้วฉันก็รีบถามนัตสึกิเรื่องของเอจิทันที นัตสึกิทำหน้าตกใจที่รู้ว่าฉันไม่รู้ว่าเอจิเป็นนักร้อง
“ ก็จริงหนะสิ ฉันจะโกหกเธอทำไม? ”
“ อย่ามาล้อฉันเล่นน่าทาคิ มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่รู้จักเอจิ - - มุขเธอไม่ตลกเลยนะ ”
“ ก็ฉันนี่ไง >_< ”
“ โอ้! พระเจ้า นี่เธอไม่ได้โกหกฉันจริงๆ เหรอเนี่ย? ”
“ ฉันพูดความจริง - - แล้วนัตสึกิหละบอกได้ไหมว่าทำไมเธอเองก็ไม่บอกฉันว่าเธอเป็นดารา?? ” ฉันร้องถาม เมื่อเห็นนัตสึกิเล่น MV ของเอจิ นี่พวกนายมีความลับอะไรปกปิดฉันอยู่อีกมั๊ยเนี่ย!?
“ ก็ไม่ได้ปกปิดซะหน่อย ทาคิไม่รู้เองต่างหากหละ……ตายแล้ว! นี่ก็ได้เวลาที่ฉันจะต้องไปทำงานแล้ว ฉันไปก่อนนะทาคิ >_< ” นัตสึกิพูดเหมือนตัวเองไม่ผิด( ก็ไม่ผิดจริง ๆ นั่นแหละ ) แล้วเธอก็รีบไปทำงาน ฉันมองนัตสึกิที่รีบวิ่งออกไป แล้วฉันเองก็กลับขึ้นไปบนห้อง
“ แล้วที่ทากิพูดแบบนั้นเมื่อกลางวัน มันหมายความว่าไงกันนะ? ”
*/*/ ชมรมเคนโด้ /*/*/
“……เอจิ!! ทำไมนายไม่บอกฉันหละว่า นายเป็นนักร้องดัง รู้มั๊ย!!ฉันงี้ตกใจแทบช็อกเลยนะที่รู้ว่านายดังขนาดนั้น” ฉันบ่นเอจิขณะที่กำลังฝึกซ้อมฟาดล้มอยู่
“ ฉันก็แปลกใจเหมือนกันแหละ ที่เธอไม่รู้จักฉัน ฮะ ฮะ ฮะ …..” เอจิพูดแล้วหัวเราะออกมา
“ เฮ้! เอจิกับทาคิจังเสร็จรึยัง? ” เสียงรุ่นพี่คุโร่ตะโกนถามพวกเรา
“ ยังโว้ย! ตั้ง 500 ที ใครจะเสร็จเร็วปานนั้นว่ะ!!” เอจิตะโกนกลับไปด้วยเสียงเซ็ง ๆ ก็เล่นสั่งฟาดล้มตั้ง 500 ที วันนี้ทั้งวันจะเสร็จรึเปล่าก็ไม่รู้?
” เออ! พวกแกมานี่กันก่อน ” พอฉันกับเอจิเข้าไปรุ่นพี่คุโร่ก็เริ่มชี้แจงเรื่องงานกระชับมิตร “…คงรู้กันอยู่แล้วนะ ว่าทางโรงเรียนจะจัดงานกระชับมิตรระหว่างหอ……ซึ่งจะจัดหลังจากที่สอบปลายภาคเสร็จ ซึ่งเป็นเวลา 2 วัน ”
“…….ครับ……”
“ ชมรมของเราจะจัดการแข่งขันเคนโด้ขึ้นภายในงานนี้ โดยจะจัดที่หอประชุมวันที่ 2 ของงานเพราะว่าวันแรกทางชมรมการแสดงจะจัดการแสดงละครเวทีขึ้น ดังนั้นพวกเราจึงสามารถใช้หอประชุมได้ในวันที่ 2 กว่าจะถึงวันนั้นก็ขอให้ทุกคนขยันซ้อม เพราะว่าวันนั้นคนที่อ่อนที่สุดจะได้รับหน้าอันทรงเกียรติของชมรมต่อจาก ทาชิม่าคุง” รุ่นพี่คุโร่พูดพร้อมกับมองไปทางรุ่นพี่ทาชิม่าที่เป็นเบ๊คนล่าสุด
“ ไม่ใช่ฉันแน่! ”
แล้วเวลาเดือนกว่า ๆ ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว การสอบเริ่มต้นขึ้นอย่างโหดร้าย ฉันแทบจะทำข้อสอบไม่ได้ เหตุผลส่วนใหญ่ก็ไม่ต้องคิดเลย ฉันเข้าโรงเรียนมาเมื่อตอนที่โรงเรียนเปิดไปแล้ว 2 เดือน หนำซ้ำพอมาเรียนจริง ๆ ก็แทบไม่ได้เรียนซะอีก ที่ฉันหลงระเริงมากไปรึไงนะ แต่เท่าที่ดู ๆ ฉันจะมีเพื่อนนะ พอสอบเสร็จวันสุดท้ายฉันกับเคตะแทบปล่อยโฮออกมา วันเวลาที่ชั่วร้ายได้ผ่านไป งานกระชับมิตรที่ฉันรอคอยได้เริ่มขึ้นแล้ว
งานกระชับมิตรครั้งที่ 27 โรงเรียนโกริวคันดะ
สวัสดีครับ นักเรียนทุกคนขอต้อนรับทุกคนเข้าสู่งานกระชับมิตรครั้งที่ 27 ขอให้นักเรียนทุกคนใช้เวลา
ตั้งแต่ 09.00 – 15.00น. เที่ยวชมงานอย่างสนุกนะครับ” เสียงรุ่นพี่ซันตะที่เป็นประธานนักเรียนกล่าวขึ้น เขาเป็นพี่ชายของทากิหละ ดูจากบุคลิกภายนอกก็หน้าตาหล่อพอ ๆ กัน แต่ภายในนี่สิ! แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“ ทาคิ! มาตรงนี้สิ………รูปนี้สวยมั๊ย? ” เมื่อเดินผ่านหน้าชมรมถ่ายภาพ นัตสึกิก็ลากฉันเข้าไปดูภาพข้างใน เธอบอกว่าในนี้มีภาพของทากิด้วย
“ ทากินะเหรอ? ” ฉันพูดอย่างไม่เชื่อ คุณชายที่อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างนั้น ไม่น่าที่จะถ่ายรูปได้เลย แล้วฉันก็สะดุดกับรูป ๆ หนึ่งที่ตั้งอยู่ด้านหลังของชมรม เป็นภาพของผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งสวยราวกับนางฟ้า ฉันมองภาพนั้นอยู่นาน จนกระทั่งมีเสียงพูดขึ้นมาด้านหละ
“ A Goddess เทพธิดา ^_^ สวยใช่มั๊ยหละ? ”
“ ริกะจัง! “
“ ทาคิจังมาคนเดียวหรอจ๊ะ! แล้วทากิไปไหนซะหละ ”
“ เอ๋!? ไม่รู้เหมือนกันค่ะ >_< ”
“ เหรอจ๊ะ! งั้นริกะจังไปก่อนนะ แล้วเจอกัน ” รุ่นพี่ริกะบอกลาฉัน เธอจะชอบเรียกแทนตัวเองว่าริกะจังเสมอ แล้วฉันก็เดินไปหานัตสึกิที่อยู่อีกนานหนึ่ง
“ นัตสึกิมาดูรูปนี้สิ! สวยสุด ๆ เลย ” ฉันลากนัตสึกิมาดูภาพเทพธิดา นัตสึกิยิ้มออกมานิด ๆ ก่อนจะกระซิบบอกฉันว่า “ เป็นภาพโปรดของทากิเขาเลยหละ ”
“ ขนาดนั้นเลยเหรอ? ”
“ ของจริงมันยิ่งกว่านั้นอีก เหตุผลหลักที่ทากิเข้าชมรมนี้ก็เพราะรูปนี้นี่แหละ………อยากรู้จังว่าผู้หญิงในรูปนี้เป็นใคร เมื่อตอนเลือกชมรม พวกเราถูกรุ่นพี่ริกะชวนเข้าชมรมนี้ พวกฉันหนะปฏิเสธจะมีก็แต่ทากิที่ยังลังเลอยู่ แต่พอทากิเห็นรูปนี้เท่านั้นแหละ เขาก็ตอบตกลงทันทีเลย>_< ภาพนี้คงเป็นอะไรสักอย่างในใจของเขามั้ง? ”
“ นัตสึกิ! นัตสึกิ! ” เสียงเรียกนัตสึกิดังขึ้นด้านหลัง เอจิวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา เขาบอกนัตสึกิด้วยเสียงสั่น ๆ ว่า “ เคียวมะให้มาตามตัวเธอด่วน ตอนนี้จับไอ้เคตะเป็นตัวประกันอยู่ ”
“ ตายหละ! ฉันลืมสนิทเลย - - งั้นฉันรีบไปก่อนดีกว่า………ไปนะ ToT ” นัตสึกิทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ เธอรีบบอกพวกเราแล้ววิ่งออกไปทันที
“ ว้าย! เอจิคุงนี่นา……วันนี้ก็มาด้วยหรือค่ะ งั้นขอถ่ายรูปหน่อยนะค่ะ ” เสียงร้องของสาว ๆ ดังขึ้นในชมรม เอจิที่ยังไม่หายหอบรีบสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ แล้วเขาก็ส่งยิ้มให้สาว ๆ ทันที ช่างเป็นคนที่มีสปิริตแรงกล้าสุด ๆ
“ ทาคิ! มาตรงนี้หน่อยสิ ” เอจิตะโกนเรียกฉัน ฉันค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขา แล้วเอจิก็ดึงฉันเข้าไปถ่ายรูปทันที
“ อ๊ะ! ทาคิจังที่เป็นนักเรียนใหม่นี่นา>_< ดูใกล้ ๆ แล้วเท่กว่าที่คิดไว้ซะอีก! ” รุ่นพี่ปี 3 บางคนถึงกับร้องออกมา นี่เอาฉันไปพูดถึงขนาดไหนเนี่ย!?
“ มาได้แล้ว เธอหนะ ” มือทากิที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนลากฉันให้ออกไป ฉันมองหน้าของเขาอย่างซาบซึ้ง แต่ดูเหมือนทากิจะทำหน้าบูด ๆ อีกแล้ว
“ แหม! ทากิคุงหละก็ ใจร้ายเหมือนเดิมเลยนะ ” รุ่นพี่ปี 3 อีกกลุ่มหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะชอบทากิ เธอพยายามชวนทากิเดท แต่ดูเหมือนว่าทากิจะไม่ได้สนใจ
“ นี่นะรึนักเรียนใหม่ที่พูดถึงกันบ่อย ๆ ไม่เห็นจะสวยเลย……ชิ! ” เธอเห็นฉันอยู่กับทากิจึงพูดแขวะ
“ ผู้หญิงอะไรหน้าตาก็สวยหรอก แต่ปากร้ายชะมัด=_= ” ฉันบ่นออกมาหลังจากที่ยัยป้าเสียพวกนั้นเดินออกไป แล้วทากิก็หัวเราะหึๆ ออกมา
“ หึๆ แต่ฉันว่ายัยนั่นพูดถูกนะ ”
“ กรี๊ด! ตาบ้าๆๆๆๆ ”
“ มาแล้ว! พวกนายรอนานมั๊ย! ดูสิ! ฉันได้ขนมเพียบเลย ” แล้วเอจิก็วิ่งออกมาจากชมรมของทากิ เขาออกมาพร้อมกับถุงขนมที่บรรดาสาว ๆ ให้มา แทบถือไม่หมดเลยหละ
“ ตะกละ ” ทากิว่าเอจิ เอจิมองทากิค้อน ๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร สงสัยคงจะชิน
“ ติ๊งต่อง!!! ขณะนี้เวลา 14.00 น. ณ. หอประชุมของโรงเรียนจะมีการแสดงละครเวทีโดยชมรมการแสดง ใครสนใจก็สามารถเข้าไปดูกันได้ - - จบข่าว! ” เสียงประกาศจากคณะกรรมการนักเรียนดังขึ้น พวกเรารีบตรงไปยังหอประชุมทันที
“ นัตสึกิเล่นด้วยใช่มั๊ย? ” ฉันถามทากิ
“ อือ! นางเอกซะด้วย! ”
“ ว้าว! เก่งจัง>_< ” แล้วพอเข้าไปด้านใน ถึงแม้ว่าจะยังไม่ถึงเวลาการแสดง ที่นั่งก็ถูกจับจองจนเต็มไปหมด ยังดีนะที่เคตะจองที่ไว้ให้
“ พวกนายมาช้าชะมัด! ”
“ แกต้องว่าไอ้จอมตะกละนู่น มันมัวแต่ห่วงกิน ” ทากิหันไปชี้ทางเอจิที่ยังคงสนุกสนานกับการกินอยู่ แล้วไม่นานผ้าม่านก็เปิดออก ละครที่นัตสึกิแสดงได้เริ่มขึ้นแล้ว
เสียงปรบมือดังขึ้นกระหึ่มเมื่อนัตสึกิเดินออกมา ฉันถึงกับตกตะลึงในความสวยของนัตสึกิ เสียงพูดของเธอช่างอ่อนหวานจับใจ สมกับบทนางเอกจริง ๆ แล้วพระเอกของละครเวทีเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล เขาคือรุ่นพี่อินาริ
“…แต่เอจิ! รุ่นพี่อินาริเขาอยู่ชมรมของเรานี่!? ทำไมถึงมาแสดงได้หละ ” ฉันถามเอจิซึ่งเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“ ก็เพราะว่าเจ้านั่นมันอยู่หอเหนือนะสิ แล้วหัวหน้าหอเหนือก็เป็นประธานชมรมการแสดง ก็เลยจัดโหวตกันว่างานครั้งนี้จะให้ใครมาแสดงบทเจ้าชาย ซึ่งเจ้าอินาริมันก็ถูกโหวตให้เป็นอันดับที่ 1 แล้วฉันแพ้มันไปแค่ 3 คะแนนเองนะ…ไม่น่าเลย…” เสียงของใครคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างหลังพูดขึ้นอย่างเสียดาย
“…พี่มาโคโตะ…” ฉันที่หันไปดูร้องขึ้นอย่างตกใจ
“…มาทำไรที่เนี่ย! ไอ้หัวหน้าหอ…” เสียงทากิ เคตะ และเอจิพูดขึ้นพร้อมกัน
“ ก็มาเหมือนพวกนายนั่นแหละ………กะจะมาดูนัตสึกิจังสักหน่อย….” รุ่นพี่มาโคโตะบอกพวกเราพร้อมกับหันไปดูบนเวที การแสดงจบลงท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดังกระหึ่ม สมแล้วที่เป็นนัตสึกิแสดงได้เยี่ยมขนาดนั้น
“ หวังว่าพรุ่งนี้ฉันคงทำได้ดีเหมือนกับนัตสึกิบ้างนะ>_< ”
“ คร่อก……ฟี้!……คร่อก…..ฟี้! ”
“ ตื่นได้แล้ว>_< พวกนาย 2 คนเป็นอะไรไปเนี่ย! ” ฉันสะกิดนัตสึกิกับเคตะที่นอนหลับอยู่ในห้อง ทั้งคู่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย
“ ทาคิ! เมื่อคืนเธอนอนหลับไปได้ยังไง? ” นัตสึกิเบิกตาโต
“ ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่นา ”
“ ไม่มีได้ไง ก็เมื่อคืนเกิดพายุที่ห้องทากิทั้งคืน โอ้ย! ง่วงนอนจะตายอยู่แล้ว!!! ”
“ แล้ว 2 คนนั้นหายไปไหนซะหละ นี่มันก็ใกล้จะเริ่มเรียนแล้วนี่นา ”
“ เดี๋ยวมันก็มา ” พอสิ้นเสียงของเคตะ ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าพวกเค้ากำลังมา จากจำนวนของนักเรียนหญิงที่เพิ่มขึ้นพรวดพราดจนทำให้ทางเดินนั้นแน่นไปเลย เสียงกรีดร้องดังออกมา
“ กรี๊ด!……เอจิคุง” เสียงร้องค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ จนมาดังถึงขีดสุดที่หน้าห้องของฉัน ฉันมองผ่านช่องประตูออกไป เอจิกำลังพูดคุยอยู่กับบรรดาสาว ๆ ในโรงเรียนอย่างยิ้มแย้ม ซึ่งนัตสึกิบอกกับฉันว่า นี่เป็นแค่เศษเสี้ยวเองนะ ของจริงมันเยอะกว่านี้อีกหลายเท่า แต่ผิดกับทากิที่ทำหน้าเฉย ๆ เข้าแทบจะไม่ได้สนใจเลยว่ามีสาว ๆ กรี๊ดกร๊าดในตัวของเขาขนาดไหน เขาพยายามจะหาทางเข้ามาในห้อง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีช่องว่างให้เขาเลย
“…..ครับ…..ครับ…ขอบคุณมากครับ แล้วพบกัน ผมเข้าห้องก่อนนะครับ ” เอจิยิ้มบอกสาว ๆ แล้วเดินเข้ามายังพวกเราที่นั่งอยู่ เขาวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะข้าง ๆ ทากิ
“ ไม่ได้มาโรงเรียนซะนาน บรรยากาศไม่เปลี่ยนเลยแฮะ ”
“ ฉันว่ามันดูแย่กว่าเดิมนะ โดยเฉพาะพ่อคนนั้นหนะ>_< ” นัตสึกิบอกพร้อมกับชี้ไปที่ทากิที่ดูเหมือนว่าเพิ่งจะหลุดพ้นจากการพันธนาการของสาว ๆ มาได้ เข้าเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางที่เซ็ง ๆ คิ้วของเขาแทบจะขมวดติดกัน แล้วทากิก็วางกระเป๋าที่โต๊ะเสียงดังลั่น ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องถึงกับสะดุ้งอย่างตกใจ
“ เข้ามาทีหลังแล้วยังจะทำเท่อีกนะนายหนะ ” เคตะแกล้งว่า แต่ดูเหมือนว่าทากิจะไม่ขำ เขามองเคตะด้วยสายตาชวนหาเรื่อง เคตะส่งยิ้มแหยๆ ไปให้แล้วก้มหน้าก้มตาหยิบหนังสือในกระเป๋าขึ้นมาอ่าน อย่างไม่กล้าขัดขืนทากิ
“ ชิ! ” เสียงทากิสบถเบา ๆ แล้วเขาก็นั่งถอนใจยาว ๆ บนเก้าอี้ ขาของเขาพาดยาวไปบนโต๊ะ จนเกือบจะไปถูกกับเคตะที่นั่งอยู่ข้างหน้า แล้วอาจารย์คูมิโกะก็เดินเข้ามาเธอส่งสายตาที่เหมือนนกเหยี่ยวมาทางทากิ
“ ครับ ๆ ผมรู้ครับ! ไม่ต้องมองด้วยสายตาแบบนั้นก็ได้ ” ทากิพูดเหมือนรู้ทัน แล้วเขาก็ค่อย ๆ เอาขาลงจากโต๊ะ อาจารย์คูมิโกะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาประจำห้องของฉัน เมื่อวานทากิบอกกับฉันว่า เห็นยัยป้าหน้าตาสวยแบบนี้ก็เหอะ แต่ความจริงแล้วคือนางมารดี ๆ นี่เอง แล้วฉันก็รู้ซึ้งทันทีเมื่อแปรงลบกระดานที่เคยประจำอยู่หน้าห้อง บินมาใส่หัวของเคตะที่นอนหลับอยู่
“ เฮ้ย! ใครปาอะไรมาว่ะ? ” เคตะลุกพรวดพร้อมกับหาตัวคนที่ทำให้เขาตื่นและเจ็บตัว
“ ฉันอยู่นี่! มองไปทางไหน? ” เสียงอาจารย์คูมิโกะพูดขึ้นหน้าห้อง เคตะหันกลับไปมอง แล้วพอทันทีที่เขาเห็นเธอนั้นเคตะก็ถึงกับเข่าอ่อน เขาทรุดฮวบลงกับพื้นอย่างกับไม่มีเรี่ยวแรง
“ อ๊ากกกก……ช่วยฉันด้วย!!!!!!! ” เสียงร้องโหยหวนของเคตะดังไปตลอดทางหลังจากที่คูมิโกะเดินตรงเข้ามาลากเขาออกไปด้านนอก
“ แบบนี้มีหวังเคตะตายแน่เลย! ” ฉันคิดในใจ แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีแหละว่าเคตะจะโดนทำโทษอะไร
“…พรืด!…” ทากิ เอจิ แล้วก็นัตสึกิลุกพรวด พวกเขารีบวิ่งตามเคตะออกไปทันที ฉันมองพวกเขาอย่างตกใจ พวกนายจะไปช่วยเขาหรอ? แล้วเหมือนจะเป็นปฏิกิริยาตอบโต้ต่อมความดีหรือที่เรียกอีกอย่างว่าต่อมความอยากรู้อยากเห็นของฉันก็พุ่งเข้ามา ฉันตัดสินใจลุกตามพวกเขาไป จนมาหยุดที่หน้าตึกที่พวกเราเรียนอยู่ เคตะถูกสั่งให้นั่งคุกเข่าสำนักผิดอยู่ด้านหน้าจนกว่าจะถึงคาบพักกล่างวัน แต่ทำไมไม่เห็นมีพวกทากิเลยหละ ก็พวกเขาตามเคตะมานี่นา ฉันมองรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นพวกเขา แล้วทันใดนั้นคูมิโกะก็เดินมายังตรงที่ฉันซ่อนตัวอยู่ ฉันมองซ้ายมองขวาพยายามจะหาที่ซ่อนตัว แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันซะแล้ว คราวนี้ฉันโดนฆ่าแน่!!
“ …หมับ! อยู่เฉย ๆ สิ…” มีมือ ๆ หนึ่งมาดึงตัวฉันไป เขาลากฉันมาหลบที่หลังพุ่มไม้ใกล้ ๆ ใจของฉันเต้นตึกตัก โอ้ย! ใครเป็นผู้ช่วยชีวิตฉันไว้เนี่ย!
“ ทากิ! ”
“ ทาคิมาตรงนี้สิ ขืนอยู่ตรงนั้นนานเดี๋ยวก็โดนคูมิโกะจับตัวได้หรอก ” เอจิร้องบอกพร้อมกับพาฉันมานั่งที่ม้านั่งไม่ไกลนัก ทากิเดินตามมา แล้วที่โต๊ะตอนนี้ก็มีนัตสึกิที่กำลังนั่งปัดมาสคาร่าอยู่
“ เอาไงดี! ” ทากิถามความคิดเห็นของทุกคนถึงเรื่องของเคตะ
“ ก็เอาแบบทุกทีนั่นแหละ =_= ” เอจิบอก
“ ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เสียพละกำลังมาก เมื่อคืนฉันยิ่งพักผ่อนไม่พออยู่ ขืนใช้แรงมากไปมันจะไม่ดีต่อสภาพผิวของฉัน “
“ เว่อร์ ” ทากิกับเอจิว่านัตสึกิพร้อมกับ เธอมองพวกเขางอน ๆ ก่อนที่จะเก็บข้างของต่าง ๆ ลงในกระเป๋า แล้วเดินตามทากิกับเอจิที่เดินนำหน้าไปแล้ว
“ อ๊ะ! ทาคิไม่ต้องไปหรอก นั่งรออยู่ตรงนี้แหละ รับรองว่าไม่เกิน 3 นาที ” ฉันทำท่าจะลุกขึ้นแต่นัตสึกิก็ผลักให้ฉันนั่งลงเหมือนเดิม ฉันมองพวกเขาอย่างแปลกใจ
“ พวกนายจะชิงตัวประกันรึไง? ” แล้วก็เป็นดังคาด ทันทีที่ทั้ง 3 เดินเข้าไปหาเคตะ เอจิกับนัตสึกิทำหน้าที่ร้องเสียงดัง สักพักพวกนักเรียนต่างกรูเข้ามาดู ฉันสาบานได้เลยว่าแอบเห็นทากิเตะเข้าที่ท้องของเคตะอย่างแรง
“ ตายแล้ว! เคตะคุงเป็นอะไรไปค่ะ ตัวงอเชียว! ” เคตะนั่งกุมท้องไว้แน่น
“ อะไรนะ!? แย่หละสิ เคตะเป็นโรคปวดท้องเรื้อรัง ถ้าไม่รีบพาไปหาหมอหละก็คงต้องช็อกตาตั้งแน่เลย ” นัตสึกิทำเสียงที่เหมือนกับว่าเคตะจะตายแล้วงั้นแหละ
“ อ๊ะ! พี่อามาเนะมาพอดีเลย ผมขออนุญาติพาเคตะไปโรงพยาบาลนะครับ! ” เอจิพูดขอร้องกับรองประธานนักเรียนสาวสวย
“ ตะ แต่ว่า! ”
“ ขอบคุณมากครับ ช่วยเป็นบอกอาจารย์คูมิโกะด้วยนะครับว่าเคตะโรคปวดท้องกำเริบ ต้องรีบพาไปโรงพยาบาล ” เอจิส่งสายตาที่หวานเยิ้มไปให้ รุ่นพี่อามาเนะถึงกับอ่อนระทวย แล้วเธอก็เผลอตัวตอบตกลงทันที
“ ผมรักพี่ที่สุดเลยครับ! ” เอจิเข้าไปกระซิบที่ข้าง ๆ หูของเธอ ทำเอาอายาเมะถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย ทากิเข้าไปพยุงเคตะที่ยังคงเอามือกุมท้องอยู่ นัตสึกิวิ่งมาหาฉันแล้วบอกให้ฉันวิ่งตามเธอไป
“ อือ! ”
“………กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!……….” ทันทีที่พ้นเขตโรงเรียน เสียงกรีดร้องของอาจารย์คูมิโกะก็ดังออกมา ป่านนี้เธอคงรู้ตัวแล้วหละว่าโดนหรอก
“ แล้วเคตะไม่เป็นอะไรแน่เหรอ? ” ฉันถามเคตะที่ตอนนี้วิ่งได้สบายแล้ว ( ก็ฉันเห็นทากิเขาเตะนายนี่นา )
“ สบายมาก! ”
“ ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกทาคิ หมอนี่เขามีอุปกรณ์เฉพาะตัว …ดูสิ! หนังสือปึกเบ้อเริ่ม ” เอจิบอกฉันแล้วเคตะก็ค่อย ๆ เอาหนังสือที่ยัดไว้ในเสื้อออกมา
“ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ฉันอยากกินไอศครีมที่ร้านอิโซจี้จังเลย>_< ” นัตสึกิเอ่ยขึ้น แล้วพวกเราก็พุ่งหน้าไปที่ร้านไอศครีมที่นัตสึกิคุยนักคุยหนาว่าอร่อยที่สุด! แล้วที่สำคัญคนขายหล่อมากเลยนะ
“ อ๊ะ!? ” ฉันหยุดชะงักเมื่อถึงหน้าร้านของอิโซจี้ นัตสึกิมองฉันอย่างแปลกใจ “ มองอะไรทาคิ!? ”
“ เปล่า! ฉันคงตาฝาดหนะ ไม่มีอะไรหรอก>_< ” ฉันบอกเลี่ยง ๆ เมื่อกี้ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่เหมือนกับว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน แต่พอหันกลับมาดูเขาก็หายไปซะแล้ว รึว่าฉันจะตาฝาด ฉันมองดูอีกครั้งแต่ก็ไม่มี แนคงตาฝาดไปจริง ๆ แล้วฉันก็เดินตามพวกนัตสึกิเข้ามาด้านใน
“ หวัดดีครับ! ” พนักงานในร้านกล่าวต้อนรับ พวกเราเดินมานั่งที่โต๊ะด้านในของร้าน พวกเขาดูค้นเคยกับพนักงานของที่นี่ คงจะมาบ่อยสินะ
“ กินอะไรดีทาคิ! ” เอจิที่นั่งข้าง ๆ ฉันเอ่ยถาม ฉันคิดว่าเอจิเป็นคนที่ใจดีมาก ผิดกับทากิที่ออกจะโหดและเฉยชา ถึงว่า 2 คนนี้อยู่ด้วยกันไม่ค่อยได้
“ เอาอันนี้ก็แล้วกัน ” ฉันชี้ไปที่ไอศครีมที่มีหน้าตาเหมือนคุณลุงอ้วน ๆ นัตสึกิกับเคตะหัวเราะออกมาทันทีที่ฉันสั่ง
“ หัวเราะอะไร? ”
“ เปล่า! ฉันก็แค่อยากหัวเราะ - - แล้วพวกนาย 2 คนหละจะเอาอะไร? ” เคตะตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะหันไปถามทากิกับเอจิที่ยังไม่ได้สั่ง
“ เอาแบบนี้ครับ! ” แล้วทั้ง 2 คนก็สั่งพร้อมกัน เหมือนกันอีกต่างห่าง ฉันที่นั่งระหว่างทั้ง 2 เหมือนจะเห็นประกายไฟแลบออกมาจากสายตาที่ทิ่มแทงของพวกเขา แต่กระนั้นมันยิ่งทำให้เคตะกับนัตสึกิหัวเราะดังขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า
“ อ้าว! นัตสึกิจัง วันนี้มาแต่วันเลยนะ ไม่เรียนรึไง? ” ชายหนุ่มหน้าตาหล่อ ๆ ย้อมผมสีทองยาวแค่บ่าเดินเข้ามาทัก สงสัยเขาคงจะเป็นอิโซจี้แน่เลย
“ ค่ะ! วันนี้อิโซจี้จังก็น่ารักเหมือนเดิมนะคะ ”
“ แหม! ผมก็เป็นแบบนี้ทุกวันแหละครับ! ว่าแต่!? คนนี้เพื่อนใหม่หรือครับไม่เคยเห็นหน้าเลย ” เขาบอกยิ้ม ๆ แล้วก็มาสะดุดที่ฉัน
“ ค่ะ ทาคิ - - เพิ่งย้ายเข้ามา ”
“ หวัดดีครับ! ”
“ ค่ะ! หวัดดีค่ะ ” ฉันกล่าวทักทาย แต่ดูเหมือนว่าอิโซจี้คุงจะจ้องหน้าฉันนานเกินไปแล้ว เขาค่อย ๆ เคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ฉันแล้วพูดขึ้นว่า
“ มาคบกับผมมั๊ยครับ? ” คำพูดของเขาทำให้ฉันแทบช๊อก เคตะรีบเอามือปิดปากนัตสึกิไม่ให้ร้องออกมา
“ เรื่องอะไร? ยัยนี่เป็นผู้หญิงของฉัน ” ทากิพูดขึ้น ราวนี้เอจิรีบเอามือมาปิดปากฉันทันที ฉันพยายามจะร้องปฏิเสธแต่ว่าเอจิปิดปากของฉันแน่น
“ ว้า! แย่จัง - - แต่ถ้าเลิกกับทากิคุงเมื่อไหร่ก็มาหาผมได้ทุกเมื่อนะครับ >_< ” อิโซจี้บอกยิ้ม ๆ แล้วเดินกลับไป นัตสึกิแกะมือของเคตะออก แล้วร้องเสียงดัง
“ กรี๊ด! ฉันไม่ยอมนะ ……อิโซจี้คุงใจร้ายที่สุดเลย ฉันอุตส่าห์ชอบมาตั้งนาน ทำแบบนี้หมายความว่าไง ”
“ ก็หมายความว่าเขาไม่ชอบเธอหนะสิ…แบร่ๆ ” เคตะตอบทำให้นัตสึกิร้องดังกว่าเดิมหลายเท่า
“ แต่ฉันไม่ได้ชอบเขานะ “ และแล้วฉันก็แกะมือของเอจิออกมาจนได้ ฉันรีบบอกนัตสึกิทันที
“ จริงนะทาคิ! ”
“ จริงสิ! ”
“ ฉันรักทาคิที่สุดเลย!! ” นัตสึกิพูดอย่างดีใจพร้อมกับจะเข้ามากอดฉัน แต่โดนแขนของเอจิขวางไว้ นัตสึกิไม่ได้สนใจเลยเธอหันไปพูดกับทากิว่า “ เมื่อกี้นายเท่ที่สุดเลย ”
“ ฉันก็แค่พูดไปเท่านั้นแหละ ” ทากิบอกเสียงห้วน ๆ แล้วเมื่อกี้นายพูดออกไปทำไม?
“ ทาคิ! รีบกินเข้าสิ จะละลายหมดแล้วนะ ” เอจิสะกิดให้ฉันกินไอศครีมคุณลุงอ้วนที่ตั้งอยู่ตรงหน้า ว้าว! เหมือนคุณลุงจริง ๆ ด้วยแฮะ
พวกเรานั่งอยู่ที่ร้านของอิโซจี้คุงจนกระทั่งใกล้ถึงเวลาเลิกเรียน ฉันไม่อยากคิดเลยหละว่าพอไปถึงโรงเรียนพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น เฮ้อ! นี่ฉันเข้ามาอยู่กลุ่มที่อันตรายซะแล้วสิ แต่แล้วพอทากิบอกให้กลับได้แล้ว เอจิก็เปิดกระเป๋า เขาหยิบแว่นตาอันหนา ๆ ที่เหมือนกับของเคตะมาใส่
“ อ๊ะ! “ ฉันมองเอจิอย่างแปลกใจ ตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กนักเรียนธรรมดา ๆ ที่บ้าเรียนคนหนึ่ง ทำไมเอจิถึงต้องปลอมตัวด้วยหละ ฉันมองอย่างแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป พวกเราเดินออกมาหน้าร้าน สวนกับนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะอยู่โรงเรียนสตรีที่มีชื่อ เธอกำลังพูดคุยกันถึงเรื่องของนักร้องซึ่งกำลังเป็นที่นิยม
“ เห็น MV ตัวใหม่รึยัง? น่ารักมาก ๆ เลยนะ “
“ คิกๆๆๆๆ ” นัตสึกิกับเคตะหัวเราะออกมาอีกแล้ว ฉันว่าพวกนายทำตัวแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ ทากิบางทีก็ชอบทำตัวเงียบ ๆ แต่พอพูดทีไร โอ้ย! มันดูโหดร้ายมากเลยหละ
พวกเราเดินผ่านร้านขายโทรทัศน์ที่กำลังฉาย MV เพลงที่นักเรียนหญิงกลุ่มนั้นพูดถึง เสียงร้องของเขาเพราะมากเลย ราวกับว่าจะสะกดทุกคนที่ผ่านไปให้หยุดฟัง คนที่เดินไปมาต่างพากันหยุดดูฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยเหมือนกัน และแล้วเขาก็ฉายมาที่นักร้องที่กำลังร้องเพลงอยู่นั้น อยากรู้จังว่าจะน่ารักขนาดไหน เห็นใคร ๆ ก็ต่างพากันหลงใหล ขอดูหน้าให้ชัด ๆ สักทีเถอะ
แล้วใบหน้าที่ขาวใสของเขาก็ปรากฏขึ้น ริมฝีปากที่อวบอิ่มอมชมพูของเขาขับเสียงเพลงที่ไพเราะออกมา ผมสีน้ำตาลที่ยาวตรงของเขาพลิ้วไปตามแรงลม แล้วจุดสุดท้ายที่ทำให้ฉันถึงกับยืนมองตาค้าง เขามีตาสีฟ้า!
“ เอจิ! ” ฉันร้องออกไปเสียงดัง คนที่ยืนอยู่แถวนั้นหันมามองฉันเป็นตาเดียว ราวกับว่ายัยนี่มันบ้านนอกชัด ๆ ฉันมองเอจิที่อยู่ในทีวีอย่างตกใจ เอจิคนที่เรารู้จัก เอจิคนที่อยู่ข้าง ๆ ห้อง แล้วเอจิที่อยู่ชมรมเดียวกับเรา เป็นนักร้องที่ดังขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!?
“ มายืนค้างเติ่งอะไรอยู่ตรงนี้ กลับกันได้แล้ว ” เสียงของทากิพูดขึ้นด้านหลัง เขาลากร่างที่แข็งทื่อของฉันไป ฉันยังคงสับสนอยู่ดี ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าเอจิเป็นนักร้อง ทำไมไม่มีใครบอกฉันเลยหละ
“ อ้าว! แล้วคนอื่นไปไหนกันหมด? ” ฉันเอ่ยถามระหว่างทาง ทากิเขาบอกว่าฉันนี่มันสุดยอดจริง ๆ จะหยุดเดินก็ไม่บอก คนอื่นเขาก็ตามหาเธอให้วุ่น ตอนนี้พวกเขากลับไปรอที่หอเรียบร้อยแล้วหละ
“ ขอบคุณนะที่อุตส่าห์ตามกลับมารับฉันหนะ ”
“ อือ! ” ทากิตอบเสียงเรียบ ๆ เหมือนไม่ได้สนใจ พอกลับมาถึงที่หอก็ไม่พบเอจิแล้ว นัตสึกิบอกว่าเอจิรีบไปทำงาน แล้วฉันก็รีบถามนัตสึกิเรื่องของเอจิทันที นัตสึกิทำหน้าตกใจที่รู้ว่าฉันไม่รู้ว่าเอจิเป็นนักร้อง
“ ก็จริงหนะสิ ฉันจะโกหกเธอทำไม? ”
“ อย่ามาล้อฉันเล่นน่าทาคิ มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่รู้จักเอจิ - - มุขเธอไม่ตลกเลยนะ ”
“ ก็ฉันนี่ไง >_< ”
“ โอ้! พระเจ้า นี่เธอไม่ได้โกหกฉันจริงๆ เหรอเนี่ย? ”
“ ฉันพูดความจริง - - แล้วนัตสึกิหละบอกได้ไหมว่าทำไมเธอเองก็ไม่บอกฉันว่าเธอเป็นดารา?? ” ฉันร้องถาม เมื่อเห็นนัตสึกิเล่น MV ของเอจิ นี่พวกนายมีความลับอะไรปกปิดฉันอยู่อีกมั๊ยเนี่ย!?
“ ก็ไม่ได้ปกปิดซะหน่อย ทาคิไม่รู้เองต่างหากหละ……ตายแล้ว! นี่ก็ได้เวลาที่ฉันจะต้องไปทำงานแล้ว ฉันไปก่อนนะทาคิ >_< ” นัตสึกิพูดเหมือนตัวเองไม่ผิด( ก็ไม่ผิดจริง ๆ นั่นแหละ ) แล้วเธอก็รีบไปทำงาน ฉันมองนัตสึกิที่รีบวิ่งออกไป แล้วฉันเองก็กลับขึ้นไปบนห้อง
“ แล้วที่ทากิพูดแบบนั้นเมื่อกลางวัน มันหมายความว่าไงกันนะ? ”
*/*/ ชมรมเคนโด้ /*/*/
“……เอจิ!! ทำไมนายไม่บอกฉันหละว่า นายเป็นนักร้องดัง รู้มั๊ย!!ฉันงี้ตกใจแทบช็อกเลยนะที่รู้ว่านายดังขนาดนั้น” ฉันบ่นเอจิขณะที่กำลังฝึกซ้อมฟาดล้มอยู่
“ ฉันก็แปลกใจเหมือนกันแหละ ที่เธอไม่รู้จักฉัน ฮะ ฮะ ฮะ …..” เอจิพูดแล้วหัวเราะออกมา
“ เฮ้! เอจิกับทาคิจังเสร็จรึยัง? ” เสียงรุ่นพี่คุโร่ตะโกนถามพวกเรา
“ ยังโว้ย! ตั้ง 500 ที ใครจะเสร็จเร็วปานนั้นว่ะ!!” เอจิตะโกนกลับไปด้วยเสียงเซ็ง ๆ ก็เล่นสั่งฟาดล้มตั้ง 500 ที วันนี้ทั้งวันจะเสร็จรึเปล่าก็ไม่รู้?
” เออ! พวกแกมานี่กันก่อน ” พอฉันกับเอจิเข้าไปรุ่นพี่คุโร่ก็เริ่มชี้แจงเรื่องงานกระชับมิตร “…คงรู้กันอยู่แล้วนะ ว่าทางโรงเรียนจะจัดงานกระชับมิตรระหว่างหอ……ซึ่งจะจัดหลังจากที่สอบปลายภาคเสร็จ ซึ่งเป็นเวลา 2 วัน ”
“…….ครับ……”
“ ชมรมของเราจะจัดการแข่งขันเคนโด้ขึ้นภายในงานนี้ โดยจะจัดที่หอประชุมวันที่ 2 ของงานเพราะว่าวันแรกทางชมรมการแสดงจะจัดการแสดงละครเวทีขึ้น ดังนั้นพวกเราจึงสามารถใช้หอประชุมได้ในวันที่ 2 กว่าจะถึงวันนั้นก็ขอให้ทุกคนขยันซ้อม เพราะว่าวันนั้นคนที่อ่อนที่สุดจะได้รับหน้าอันทรงเกียรติของชมรมต่อจาก ทาชิม่าคุง” รุ่นพี่คุโร่พูดพร้อมกับมองไปทางรุ่นพี่ทาชิม่าที่เป็นเบ๊คนล่าสุด
“ ไม่ใช่ฉันแน่! ”
แล้วเวลาเดือนกว่า ๆ ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว การสอบเริ่มต้นขึ้นอย่างโหดร้าย ฉันแทบจะทำข้อสอบไม่ได้ เหตุผลส่วนใหญ่ก็ไม่ต้องคิดเลย ฉันเข้าโรงเรียนมาเมื่อตอนที่โรงเรียนเปิดไปแล้ว 2 เดือน หนำซ้ำพอมาเรียนจริง ๆ ก็แทบไม่ได้เรียนซะอีก ที่ฉันหลงระเริงมากไปรึไงนะ แต่เท่าที่ดู ๆ ฉันจะมีเพื่อนนะ พอสอบเสร็จวันสุดท้ายฉันกับเคตะแทบปล่อยโฮออกมา วันเวลาที่ชั่วร้ายได้ผ่านไป งานกระชับมิตรที่ฉันรอคอยได้เริ่มขึ้นแล้ว
งานกระชับมิตรครั้งที่ 27 โรงเรียนโกริวคันดะ
สวัสดีครับ นักเรียนทุกคนขอต้อนรับทุกคนเข้าสู่งานกระชับมิตรครั้งที่ 27 ขอให้นักเรียนทุกคนใช้เวลา
ตั้งแต่ 09.00 – 15.00น. เที่ยวชมงานอย่างสนุกนะครับ” เสียงรุ่นพี่ซันตะที่เป็นประธานนักเรียนกล่าวขึ้น เขาเป็นพี่ชายของทากิหละ ดูจากบุคลิกภายนอกก็หน้าตาหล่อพอ ๆ กัน แต่ภายในนี่สิ! แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“ ทาคิ! มาตรงนี้สิ………รูปนี้สวยมั๊ย? ” เมื่อเดินผ่านหน้าชมรมถ่ายภาพ นัตสึกิก็ลากฉันเข้าไปดูภาพข้างใน เธอบอกว่าในนี้มีภาพของทากิด้วย
“ ทากินะเหรอ? ” ฉันพูดอย่างไม่เชื่อ คุณชายที่อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างนั้น ไม่น่าที่จะถ่ายรูปได้เลย แล้วฉันก็สะดุดกับรูป ๆ หนึ่งที่ตั้งอยู่ด้านหลังของชมรม เป็นภาพของผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งสวยราวกับนางฟ้า ฉันมองภาพนั้นอยู่นาน จนกระทั่งมีเสียงพูดขึ้นมาด้านหละ
“ A Goddess เทพธิดา ^_^ สวยใช่มั๊ยหละ? ”
“ ริกะจัง! “
“ ทาคิจังมาคนเดียวหรอจ๊ะ! แล้วทากิไปไหนซะหละ ”
“ เอ๋!? ไม่รู้เหมือนกันค่ะ >_< ”
“ เหรอจ๊ะ! งั้นริกะจังไปก่อนนะ แล้วเจอกัน ” รุ่นพี่ริกะบอกลาฉัน เธอจะชอบเรียกแทนตัวเองว่าริกะจังเสมอ แล้วฉันก็เดินไปหานัตสึกิที่อยู่อีกนานหนึ่ง
“ นัตสึกิมาดูรูปนี้สิ! สวยสุด ๆ เลย ” ฉันลากนัตสึกิมาดูภาพเทพธิดา นัตสึกิยิ้มออกมานิด ๆ ก่อนจะกระซิบบอกฉันว่า “ เป็นภาพโปรดของทากิเขาเลยหละ ”
“ ขนาดนั้นเลยเหรอ? ”
“ ของจริงมันยิ่งกว่านั้นอีก เหตุผลหลักที่ทากิเข้าชมรมนี้ก็เพราะรูปนี้นี่แหละ………อยากรู้จังว่าผู้หญิงในรูปนี้เป็นใคร เมื่อตอนเลือกชมรม พวกเราถูกรุ่นพี่ริกะชวนเข้าชมรมนี้ พวกฉันหนะปฏิเสธจะมีก็แต่ทากิที่ยังลังเลอยู่ แต่พอทากิเห็นรูปนี้เท่านั้นแหละ เขาก็ตอบตกลงทันทีเลย>_< ภาพนี้คงเป็นอะไรสักอย่างในใจของเขามั้ง? ”
“ นัตสึกิ! นัตสึกิ! ” เสียงเรียกนัตสึกิดังขึ้นด้านหลัง เอจิวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา เขาบอกนัตสึกิด้วยเสียงสั่น ๆ ว่า “ เคียวมะให้มาตามตัวเธอด่วน ตอนนี้จับไอ้เคตะเป็นตัวประกันอยู่ ”
“ ตายหละ! ฉันลืมสนิทเลย - - งั้นฉันรีบไปก่อนดีกว่า………ไปนะ ToT ” นัตสึกิทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ เธอรีบบอกพวกเราแล้ววิ่งออกไปทันที
“ ว้าย! เอจิคุงนี่นา……วันนี้ก็มาด้วยหรือค่ะ งั้นขอถ่ายรูปหน่อยนะค่ะ ” เสียงร้องของสาว ๆ ดังขึ้นในชมรม เอจิที่ยังไม่หายหอบรีบสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ แล้วเขาก็ส่งยิ้มให้สาว ๆ ทันที ช่างเป็นคนที่มีสปิริตแรงกล้าสุด ๆ
“ ทาคิ! มาตรงนี้หน่อยสิ ” เอจิตะโกนเรียกฉัน ฉันค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขา แล้วเอจิก็ดึงฉันเข้าไปถ่ายรูปทันที
“ อ๊ะ! ทาคิจังที่เป็นนักเรียนใหม่นี่นา>_< ดูใกล้ ๆ แล้วเท่กว่าที่คิดไว้ซะอีก! ” รุ่นพี่ปี 3 บางคนถึงกับร้องออกมา นี่เอาฉันไปพูดถึงขนาดไหนเนี่ย!?
“ มาได้แล้ว เธอหนะ ” มือทากิที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนลากฉันให้ออกไป ฉันมองหน้าของเขาอย่างซาบซึ้ง แต่ดูเหมือนทากิจะทำหน้าบูด ๆ อีกแล้ว
“ แหม! ทากิคุงหละก็ ใจร้ายเหมือนเดิมเลยนะ ” รุ่นพี่ปี 3 อีกกลุ่มหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะชอบทากิ เธอพยายามชวนทากิเดท แต่ดูเหมือนว่าทากิจะไม่ได้สนใจ
“ นี่นะรึนักเรียนใหม่ที่พูดถึงกันบ่อย ๆ ไม่เห็นจะสวยเลย……ชิ! ” เธอเห็นฉันอยู่กับทากิจึงพูดแขวะ
“ ผู้หญิงอะไรหน้าตาก็สวยหรอก แต่ปากร้ายชะมัด=_= ” ฉันบ่นออกมาหลังจากที่ยัยป้าเสียพวกนั้นเดินออกไป แล้วทากิก็หัวเราะหึๆ ออกมา
“ หึๆ แต่ฉันว่ายัยนั่นพูดถูกนะ ”
“ กรี๊ด! ตาบ้าๆๆๆๆ ”
“ มาแล้ว! พวกนายรอนานมั๊ย! ดูสิ! ฉันได้ขนมเพียบเลย ” แล้วเอจิก็วิ่งออกมาจากชมรมของทากิ เขาออกมาพร้อมกับถุงขนมที่บรรดาสาว ๆ ให้มา แทบถือไม่หมดเลยหละ
“ ตะกละ ” ทากิว่าเอจิ เอจิมองทากิค้อน ๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร สงสัยคงจะชิน
“ ติ๊งต่อง!!! ขณะนี้เวลา 14.00 น. ณ. หอประชุมของโรงเรียนจะมีการแสดงละครเวทีโดยชมรมการแสดง ใครสนใจก็สามารถเข้าไปดูกันได้ - - จบข่าว! ” เสียงประกาศจากคณะกรรมการนักเรียนดังขึ้น พวกเรารีบตรงไปยังหอประชุมทันที
“ นัตสึกิเล่นด้วยใช่มั๊ย? ” ฉันถามทากิ
“ อือ! นางเอกซะด้วย! ”
“ ว้าว! เก่งจัง>_< ” แล้วพอเข้าไปด้านใน ถึงแม้ว่าจะยังไม่ถึงเวลาการแสดง ที่นั่งก็ถูกจับจองจนเต็มไปหมด ยังดีนะที่เคตะจองที่ไว้ให้
“ พวกนายมาช้าชะมัด! ”
“ แกต้องว่าไอ้จอมตะกละนู่น มันมัวแต่ห่วงกิน ” ทากิหันไปชี้ทางเอจิที่ยังคงสนุกสนานกับการกินอยู่ แล้วไม่นานผ้าม่านก็เปิดออก ละครที่นัตสึกิแสดงได้เริ่มขึ้นแล้ว
เสียงปรบมือดังขึ้นกระหึ่มเมื่อนัตสึกิเดินออกมา ฉันถึงกับตกตะลึงในความสวยของนัตสึกิ เสียงพูดของเธอช่างอ่อนหวานจับใจ สมกับบทนางเอกจริง ๆ แล้วพระเอกของละครเวทีเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล เขาคือรุ่นพี่อินาริ
“…แต่เอจิ! รุ่นพี่อินาริเขาอยู่ชมรมของเรานี่!? ทำไมถึงมาแสดงได้หละ ” ฉันถามเอจิซึ่งเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“ ก็เพราะว่าเจ้านั่นมันอยู่หอเหนือนะสิ แล้วหัวหน้าหอเหนือก็เป็นประธานชมรมการแสดง ก็เลยจัดโหวตกันว่างานครั้งนี้จะให้ใครมาแสดงบทเจ้าชาย ซึ่งเจ้าอินาริมันก็ถูกโหวตให้เป็นอันดับที่ 1 แล้วฉันแพ้มันไปแค่ 3 คะแนนเองนะ…ไม่น่าเลย…” เสียงของใครคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างหลังพูดขึ้นอย่างเสียดาย
“…พี่มาโคโตะ…” ฉันที่หันไปดูร้องขึ้นอย่างตกใจ
“…มาทำไรที่เนี่ย! ไอ้หัวหน้าหอ…” เสียงทากิ เคตะ และเอจิพูดขึ้นพร้อมกัน
“ ก็มาเหมือนพวกนายนั่นแหละ………กะจะมาดูนัตสึกิจังสักหน่อย….” รุ่นพี่มาโคโตะบอกพวกเราพร้อมกับหันไปดูบนเวที การแสดงจบลงท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดังกระหึ่ม สมแล้วที่เป็นนัตสึกิแสดงได้เยี่ยมขนาดนั้น
“ หวังว่าพรุ่งนี้ฉันคงทำได้ดีเหมือนกับนัตสึกิบ้างนะ>_< ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น