คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : work for love 4 : เริ่มงาน
Rit side :
ตอนนี้ผมอยู่หน้าบริษัท โตคิน จำกัด ซึ่งเมื่อวานนี้ก็เคยมาแล้วหละเพราะไอซ์พามาฝากงาน
" มาเร็วดีนี่ " นี่ผมเพิ่งเดินเข้ามาเองนะ
" ก็คุณบอกให้มาเวลานี้นี่ครับ" เอาไงว่ะ!! บอกให้มาเช้า..มาแล้วก็บ่น..ไอ้ห่านี่
"ก็ดีแล้ว...ตามมานี่" พูดแล้วก็ไปเลยเนี่ยนะ งงกับเค้าจริง.แต่จะทำไงได้หละ คนอย่างริทก็ต้องตามไปหนะสิ
" นี่คือเกต...เกตนี่ริท จะมาเป็นเลขาให้กับฉันนะ"
" ค่ะ..สวัสดีจ๊ะ น้องริท". พี่เกตเข้ามาทักทายอย่างเป็นมิตร จะว่าไปที่นี่ก็มีแต่คนนิสัยดีนะคงจะยกเว้นอีตาประธานบริษัทหละมั้ง...จอมหยิ่งเอ้ยย
" ครับ " หลังจากนั้นคุณภาคินก็พาผมมาดูโต๊ะทำงาน..อยู่หน้าห้องนี่เองแหละ ส่วนโต๊ะของพี่เกตก็อยู่ตรงข้ามกันแต่ต้องเดินเข้าไปในมุมหน่อย พี่เกตเป็นหัวหน้าฝ่ายพบลูกค้า เวลามีงานอะไรต้องคอยบอกให้พี่เกตไปสั่งลูกน้องอีกทีนึง
" งานของริทก็ไม่มีอะไรมากนะ..ส่วนใหญ่จะคอยรับคำสั่งจากคุณภาคินเรื่องต่างๆมาบอกพวกพี่อีกทีนึง..และที่สำคัญต้องคอยสรุปประชุมให้คุณภาคินฟังของวันต่อจากประชุมทุกครั้ง". งานเยอะไม่ใช่เล่นนะ บ้าเอ้ยยยย
" แล้วมีอะไรอีกมั้ยครับ..ที่ริทต้องทำ" ผมถามพี่เกตหลังจากที่พี่เกตเงียบไปนาน
"ไม่จ๊ะ..งานแค่นี่ก็เยอะแล้วนะ" พี่เกตส่ายหัวเบาก่อนจะเดินจากไปที่โต๊ะของตัวเอง...ผมจึงเริ่มจัดโต๊ะของตัวเองซะที
" นึกว่าใคร?" ใครว่ะ..นึกว่าใครไรมึง..ผมเงยหน้าขึ้นจากกองหนังสือตามเสียงและต้องตกตะลึกที่เป็น
" เกรซ" ใช่..ไอ้คนนั้นคือ ยัยเกรซ คู่อริผมเอง
"เห็นพี่คินบอกว่ามีเลขามาใหม่...แต่ไม่นึกว่าเป็นนายนะ " ฉันก็ไม่นึกว่าแกจะมาเหมือนกันนะ เร็วจริงๆ
.
.
.
" ตอนแรกฉันก็นึกว่าใคร..ที่แท้ก็เป็น เกรซนี่เอง "
" ดีจัง!! ที่ยังจำฉันได้ "
" หน้าอย่างเธอก็มีคนเดียวในโลกหนะแหละ " ผมย้อนไป ทำเอายัยนั่นงงเล็กน้อยอ่ะนะ โง่ไง!!
" แกหมายความว่าไง? " น่านไง!! โง่จริงๆ
" น่านไง!! ว่าแล้วว่าต้องไม่เข้าใจ..ก็หน้าหนาๆกับหน้าโง่ที่ต้องคอยจับผู้ชายอย่างเธอมันก็มีอยู่คนเดียวในโลกหนะแหละ " คำตอบของผมทำเอายัยนั่นผงะและหน้าแดงมาก จนผมก็แอบสะใจอยู่
" กรี้ดดดดด!! นี่แกด่าฉันหรอ "
" แปะๆ..ฉลาดขึ้นมา 1% แล้วหนิ " ผมตบมือให้ไปสองที
" เก่งขึ้นเยอะนะริท " น้ำเสียงค่อยข้างไม่พอใจสักเท่าไรแต่ต้องเก็บอาการเนื่องจากนี่มันบริษัทแฟน ก็ต้องสร้างภาพเป็นธรรมดา จริงมั้ย?
" ก็เพราะหลังจากที่เธอโดนรีทรายหรือว่าเธอลาออกเองนะ..ฉันก็ได้กลายเป็นคนใหม่ " ผมพูดพร้อมลุกขึ้นประจันหน้ากับเกรซ คือลืมบอกไปว่า ตอนเถียงกันผมนั่งอยู่แต่พอดีว่าขึ้เกียจจะเงยหน้าเลยต้องลุกขึ้น
" แกกล้ามากนะที่ว่าฉันหนะ " กูว่ามึงตอนไหนว่ะ? แค่บอกว่าโดนรีทราย ( ถูกป่ะ? ) เฉยๆอ่ะ
" เธอมาแค่นี้ไม่ใช่หรอ..หรือว่ามาหาคุณภาคิน..ถ้ามาหาเค้าก้เข้าไปได้แหละ..ยืนอยู่ตรงนี้นานๆระวังจะติดนิสัยผู้ดีจากฉันไปใช้แล้วจะเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้นะ "
" กรี้ดดดดดดดดด!! หลายรอบแล้วนะ " เกรซทำท่าจะตบผมแต่ว่าเสียงลำโพงหน้าห้องดังขึ้นขัดทำให้เกรซต้องหุบมือก่อน
" ริทเอาน้ำมาให้หน่อยสิ " เสียงใครที่ไหน..ก็ไอ้คุณภาคินไง
" ครับๆ..ฉันไปก่อนนะต้องทำหน้าที่เลขาหนะ " ผมพูดก่อนจะเดินออกไปเอาน้ำ
" น้องริท!! " ขณะที่ผมกำลังเอาน้ำอยู่ พี่เกดก็เดินเข้ามาพร้อมน้ำเสียงที่ดูมีความสุขมากกก จนผมงง
" มีอะไรหรอครับพี่เกด "
" น้องริททำดีมากเลย " ทำอะไรว่ะ!! กูทำอะไร งงอ่ะ
" ริททำอะไรหรอครับพี่ " ผมเอามือเกาหัวบอกกับหน้าบอกว่างงสุดๆ ทำเอาพี่เกดหัวเราะเล็กน้อย
" ก็การพูดแล้วก็เถียงกับยัยหน้าหนานั่นหนะสิ " ใครว่ะ..อ๋อ.ยัยหน้าหนาหรอ
" อย่าบอกนะว่า."
" ใช่.ยัยนั่นแหละ "
" แล้วมันดียังไงหละครับ "
" ก็ตอนแรกที่ยัยนั่นเข้ามานะ..ยัยนั่นหนะทำตัวเป็นคุณนายเลย สั่งโน่นสั่งนี่ ทำอย่างกับเป็นภรรยาคุณภาคินงั้นอ่ะ..ทำเอาทุกคนเกลียดขี้หน้าไปเลย " ขนาดนั้นเลยหรอ? ก็ไม่แปลกหรอ..นิสัยอย่างนั่นหนะ
" แล้วคุณภาคินไม่รู้หรอครับ "
" ไม่..ก็ต่อหน้ายัยนั่นทำตัวเป็นนางเอกแล้วก็คนดีหนะสิ " เข้าใจแหละ!! ถ้าจะแกล้งยัยนั่นต้องอยู่ต่อหน้าคุณภาคินสินะ
" ยัยนั่นก็แบบนี้แหละ "
" ยังไงก้ต้องขอบคุณนะที่ช่วยด่าให้พวกพี่หนะ "
" นี่พี่เห็นหมดเลยหรอครับ? " ตกใจสิ!! ไม่คิดว่าจะมีคนเห็นนะเนี่ยยย
" ใช่..ตอนแรกพวกพี่ก็อึ้งแต่ตอนหลังพวกพี่สะใจมากกว่า " แหมๆๆ ผมยังอึ้งเลย
" หรอครับ?..ผมว่าผมไปดีกว่าเดี๋ยวคุณภาคินจะรอแย่ "
" จ๊ะๆ สู้ๆนะริท " คำสุดท้ายของพี่เกดทำเอาผมหัวเราะเลย..ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนเห็นนะเนี้ยยย
" มาแล้วครับ " ผมเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นภาพที่คุณภาคินกำลังนั่งทำแผลให้เกรซอยู่ก่อนจะหันมาทางผมด้วยสายตาโกรธๆ อะไรว่ะ กูทำอะไรอีกเนี้ยย!! โอ็ยยยย!! แล้วยัยนั่นไปทำอะไรมา เดินชนประตูรึไง
" อ่าวว!! คุณเกรซเดินชนประตูหรอครับ..หน้าช้ำเชียว " ผมอดยิ้มไม่ได้..ใครทำอะไรว่ะ..ต้องชมสะหน่อย
" ยังจะมาพูดอีก..นายไม่ใช่หรอที่ทำ " หะ..หะ..หะ ใครทำ กูหรอ? ทำห่าไรอ่ะ
" ผม?..ผมทำอะไร "
" ก็นายไม่ใช่หรอที่ตบเกรซ "
"เห้ยยย!! ไม่ใช่แหละ..อย่ามากล่าวหาผมนะ..ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย "
" ไม่จริงนะคะคิน " อ่าวววไอ้เชี่ยยย!! ไหงพูดงี้อ่ะ กูไปทำเมิงตอนไหน
" ผมไปทำคุณตอนไหน " ผมเดินเข้าไปหาเกรซแต่โดนไอ้บ้าภาคินนี่กันไว้ซะก่อน
" เกรซเดินไปทักคุณริทดีๆแต่อยู่ๆคุณริทก็ตบเกรซแล้วบอกว่า แก้แค้นที่เมื่อก่อนเคยมีปัญหากัน " อ๊ากกกกกก!! จะบ้าตาย..ไอ้สาดดดด ใครกันแน่ที่จะตบใครก่อน..แล้วไอ้สรรพนามที่ใช่.คุณริทเนี้ยยย ถุย!! อยากอ้วกจริงๆ
" พูดให้มันดีๆนะ..ผมไปตบคุณตอนไหน" ผมชี้หน้าเกรซที่ตอนนี้ยิ้มแล้วก็แลบลิ้นให้ผมอยู่เพราะอยู่ข้างหลังคุณภาคินไง
" หยุดได้แล้วนะริท!! นายกล้ามากนะที่มีเรื่องในวันแรกหนะ " ไอ้ห่านี่ก็อีกคน..เมิงฟังกูสิ ฟังกู
" หลักฐานก็เห็นๆกันอยู่ " พระเจ้าา!! ทำไมโง่อย่างงี้นะ..นี่มันแต่งหน้าชัดๆ
" คุณดูไม่ออกหรอว่ามันคือการแต่งหน้าอ่ะ "
" แต่งตรงไหน..จับไปตรงไหนก็เจ็บหมดอ่ะ " แล้วเมิงเป็นมันหรอ..มันอาจจะแกล้งก็ได้..เป็นประธานอะไรโง่ได้ขนาดนี้อ่ะ
" ดูไม่ออกใช่มั้ย..ได้ "
" อ๊ากกกก!! " ผมยกแก้วน้ำที่วางอยู่ข้างๆแล้วสาดเข้าที่ใบหน้าของเกรซ ทำเอาคุณภาคินอึ้งแล้วก็ตามด้วยเสียงกรี้ดของยัยนั่นแต่คงไม่ดังมากเพราะยังอยู่กับคุณภาคินไง
" ริท!! นายทำอะไรไปหนะ " ตาบ้านี่ตวาดผมก่อนจะดึงผมให้ไปประจันหน้าแล้วลากผมให้ออกจากห้องทำงาน
" เกรซกลับไปก่อนผมต้องลงโทษคนที่ทำผิดก่อน "
" แต่คินคะ..คินคะ!! อ๊ากกกก!!" เสียงนั่นเริ่มหายไปเรื่อยพร้อมกับระยะห่างที่ไกลออกมาเรื่อยๆ และผมก็สังเกตว่านี่มันทางไปห้องน้ำ!! ห้องน้ำ!! เค้าพาผมไปทำไมเนี้ยยยย
++++++++++++++++++++++++++++++++
2.ยังไงก็อย่าเพิ่งลืมนิยายเรื่องนี้นะ
3. อย่าลืมเมนท์กับโหวดด้วยนะ
ความคิดเห็น