ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : XIII ตกหลุม(ได้ไง)
"ประกาศ!!นักเรียนห้อง 4-A ทุกคนวันนี้ตอนพักเที่ยงให้ไปที่ห้องประชุมเล็กด้วย" เสียงของอาจารย์ผู้หญิงคนหนึ่งพูด
"โห่ เซ็งเลยให้ไปทำไมตอนพักเที่ยงเนี้ย..." เสียงคนในห้องเริ่มบ่นหลังจากที่ฟังประกาศจบ
"ก็พวกเราต้องไปซ้อมละครกันไงหล่ะ ลืมไปแล้วหรอว่าห้องเราแสดงละครนะ" ทาลันที่ไม่รู้ว่าเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไรพูดขึ้น
"........." ไม่มีใครตอบ
"นายเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรอะ" ทีล่าถาม แล้วนี่เขาจะได้ยินที่เราพูดกับซายะหรือเปล่าเนี้ย
"ก็เพิ่งมาแหละ ทำไมหรอ" ถามแล้วยิ้มนิด ๆ แบบว่าผู้หญิงที่อยู่แถวนั้นแทบละลายเลยหล่ะแต่
"อ๋อ...ไม่มีไรหรอก" เธอบอกแล้วเดินไปโดยไม่ได้สนใจนายทาลัน
"อะไรของเขาเนี้ย แต่น่ารักดีแฮะแบบนี่สิท้าทายดี" เขาพึมพำแล้วก็เดินไปนั่งที่
"ฉันว่าไอ้คุณชายนี่มันน่าแตะชะมัด" ซูซึเกะพูด
"เห็นด้วย" เจ้าชายน้ำแข็งบอก(คุนิมิสึอะ)
"แต่ถ้ามันทำให้คุณหนูเสียใจหล่ะก็..." คิคุมารุพูดยังไม่จบนันจิโร่ก็แทรกขึ้นมา
"มันตายแน่มันถึงจะเป็นถึงคุณชายตระกูล ฮินาโตะก็เถอะ"
"ใช่" คิคุมารุ ซูซึเกะและคุนิมิสึพูดขึ้นพร้อมกัน
และพวกเขาก็ไม่รู้สึกตัวเลยว่ากำลังเป็นเป้าสายตาของผู้หญิงทั้งห้อง
"พอทั้งสี่คนอยู่ด้วยกันแบบนี้เหมือนกับภาพวาดในนิยายยังไงยั่งงั้นเลย..."
"ถึงแม้ว่านิสัยจะต่างกันแต่ก็สามารถเข้ากันได้ขนาดนี้..."
"พวกเขานี่เหมือนกับเทพบุตรมาเกิดแหนะ..." ผู้หญิงหลายคนวิจารย์
กิ๊ง.......ก๊อง.......
"มากันครบแล้วใช่ไหม" ทาลันถาม
"อืมครบแล้ว" ทีล่าบอกเมื่อนับจำนวนคนที่มาเสร็จ
"ดีงั้นเราก็จะแจกบทของแต่ละคนนะ" แล้วทาลัน ทีล่า ซายะ วารุ บิ้วตี้ และหนุ่มหล่อ 4 คนก็ช่วยกันแจกบทจนครบทุกคนเหลือก็แต่บทของ นานะกับ 4 องครักษ์
"เหลืออีก 5 ตัวละครครที่ยังไม่มีคนแสดงหรอ" ซายะถาม
"อืม...นานะหน่ะนายทาลันเป็นคนเลือกส่วนองครักษ์อีกสี่คนไม่รู้มาจากไหนตอนเช้ายังไม่มีเลย" ทีล่าบอก
"เอาหล่ะนะครับตอนนี้เหลือบทอีกห้าบทผมจะบอกเลยนะครับว่าใครจะแสดง" ทาลันประกาศบนเวที(ไม่รู้ขึ้นไปตั้งแต่เมื่อไร:ทีล่า)เพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน
"องครักษ์ 4 คนก็คือ คิคุมารุ นันจิโร่ คุนิมิสึและซูซึเกะ"
"เฮ้ย!!" คนที่ถูกเลือกให้เป็นองครักษ์ทั้ง 4 นั้นร้องขึ้นพร้อมกัน
"แล้วคนที่จะแสดงเป็นนานะก็คือ...ทีล่า" ทาลันประกาศต่อโดยไม่สนใจหนุ่มหล่อทั้งสี่เลย
"อืม...ห๊ะนายว่าไงนะใครแสดงเป็นนานะนะ" ทีล่าว่า
"ก็เธอไงและฉันก็คิดว่าคงไม่มีใครคัดค้านนะ เอาหล่ะเรามาเริ่มซ้อมกันเลยก็แล้วกันนะ" ทาลันบอกอีกรอบและก็ไม่ฟังคำคัดค้านของคนอื่นอีกเช่นเคย
แล้วพวกเขาจึงเริ่มซ้อมละครกัน
"ฉันรักนายแต่ว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้ลาก่อน" ทีล่าที่แสดงเป็นนานะพูดแบบไร้อารมณ์สุดขีด
"คัท คัท ทีล่าเธอพูดแบบมีอารมณ์หน่อยได้ไหม บทนี่นานะต้องเสียใจสิที่เธอกับวอเนอร์จะต้องแยกจากกันเพราะเขาเป็นถึงองค์รัชทายาท" ซายะที่ตอนนี้รับบทเป็นผู้กำกับว่า
"ก็...."
"เอาเถอะฉันว่าวันนี้พอแค่นี่เถอะเอาไว้เราค่อยซ้อมกันต่อพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ" ทาลันพูดพร้อมใบหน้ายิ้ม ๆ
"อืม...ได้งั้น...พรุ่งนี้เราค่อย...ซ้อมกันต่อก็แล้วกัน" ซายะตอบรับ แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปเพราะว่ายังเหลือเวลาพักอีก 10 นาที
"ทีล่าฉันมีอะไรจะบอกเธอช่วยมากับฉันหน่อยได้ไหม" ทาลันถามและก็ลากทีล่าไปเลย(ถามทำไมก็ไม่รู้)
"นี่นายจะลากฉันไปไหนเนี้ย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" เธอเริ่มโวยวาย
"เอาหล่ะถึงแล้ว"
"นายพาฉันมาที่ดาดฟ้าทำไมกันเนี้ย"
"เธอจำเรื่องที่เราตกลงกันได้ไหม" เขาถามทวนความจำเธอ
"ตกลงอะไร" หญิงสาวถามกลับ ตกลงอะไรกันหว่างง
"ก็ที่เราตกลงกันว่าภายใน 1 เดือนฉันจะทำให้เธอบอกรักฉันให้ได้ไง"
"อ๋อ...อืมจำได้ไมหรอ"
"ก็ฉันทำได้แล้วไงหล่ะวันนี้เธอบอกรักฉันแล้ว" ชายหนุ่มว่าและยิ้มอย่างผู้ชนะ
"นายว่าอะไรนะฉันไปบอกรักนายตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ" หญิงสาวเถียง
"ก็เมื่อกี้ไงทำเป็นลืม"
"เมื่อกี้........ห๊า...หรือว่า...เฮ้ยนั้นมันไม่เกี่ยวนะมันเป็นแค่บทละครที่ฉันต้องแสดงเฉย ๆ นะนายจะมานับรวมได้ยังไงหรือว่านายวางแผนไว้" หญิงสาวเริ่มโวย
"อันนี้ก็ช่วยไม่ได้นะยังไงเธอก็ต้องเป็นแฟนฉันจนกว่าฉันจะเป็นฝ่ายบอกเลิก และทุกอาทิตย์เราต้องไปเดทกัน ตอนเย็นเธอก็ต้องกลับบ้านกับฉัน ตอนเที่ยงเธอต้องไปกินข้าวกับฉันอ๋อแล้วเธอก็ต้องทำข้าวกล่องมาด้วยนะ" ทาลันบอก
"นาย..." ทีล่าตั้งท่าจะเถียง
"อะ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาดเลยนะเพราะเธอเป็นฝ่ายแพ้" ทาลันดักคอ
"ก็ได้" เธอบอกโดยเก็บความแค้นไว้ภายในใจ ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยแพ้ใครแต่ทำไมนะทำไมฉันถึงต้องมาแพ้นายด้วยฮึ้ย...ค่อยดูเถอะวันงานโรงเรียนนายโดนหนักแน่!?
"โห่ เซ็งเลยให้ไปทำไมตอนพักเที่ยงเนี้ย..." เสียงคนในห้องเริ่มบ่นหลังจากที่ฟังประกาศจบ
"ก็พวกเราต้องไปซ้อมละครกันไงหล่ะ ลืมไปแล้วหรอว่าห้องเราแสดงละครนะ" ทาลันที่ไม่รู้ว่าเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไรพูดขึ้น
"........." ไม่มีใครตอบ
"นายเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรอะ" ทีล่าถาม แล้วนี่เขาจะได้ยินที่เราพูดกับซายะหรือเปล่าเนี้ย
"ก็เพิ่งมาแหละ ทำไมหรอ" ถามแล้วยิ้มนิด ๆ แบบว่าผู้หญิงที่อยู่แถวนั้นแทบละลายเลยหล่ะแต่
"อ๋อ...ไม่มีไรหรอก" เธอบอกแล้วเดินไปโดยไม่ได้สนใจนายทาลัน
"อะไรของเขาเนี้ย แต่น่ารักดีแฮะแบบนี่สิท้าทายดี" เขาพึมพำแล้วก็เดินไปนั่งที่
"ฉันว่าไอ้คุณชายนี่มันน่าแตะชะมัด" ซูซึเกะพูด
"เห็นด้วย" เจ้าชายน้ำแข็งบอก(คุนิมิสึอะ)
"แต่ถ้ามันทำให้คุณหนูเสียใจหล่ะก็..." คิคุมารุพูดยังไม่จบนันจิโร่ก็แทรกขึ้นมา
"มันตายแน่มันถึงจะเป็นถึงคุณชายตระกูล ฮินาโตะก็เถอะ"
"ใช่" คิคุมารุ ซูซึเกะและคุนิมิสึพูดขึ้นพร้อมกัน
และพวกเขาก็ไม่รู้สึกตัวเลยว่ากำลังเป็นเป้าสายตาของผู้หญิงทั้งห้อง
"พอทั้งสี่คนอยู่ด้วยกันแบบนี้เหมือนกับภาพวาดในนิยายยังไงยั่งงั้นเลย..."
"ถึงแม้ว่านิสัยจะต่างกันแต่ก็สามารถเข้ากันได้ขนาดนี้..."
"พวกเขานี่เหมือนกับเทพบุตรมาเกิดแหนะ..." ผู้หญิงหลายคนวิจารย์
กิ๊ง.......ก๊อง.......
"มากันครบแล้วใช่ไหม" ทาลันถาม
"อืมครบแล้ว" ทีล่าบอกเมื่อนับจำนวนคนที่มาเสร็จ
"ดีงั้นเราก็จะแจกบทของแต่ละคนนะ" แล้วทาลัน ทีล่า ซายะ วารุ บิ้วตี้ และหนุ่มหล่อ 4 คนก็ช่วยกันแจกบทจนครบทุกคนเหลือก็แต่บทของ นานะกับ 4 องครักษ์
"เหลืออีก 5 ตัวละครครที่ยังไม่มีคนแสดงหรอ" ซายะถาม
"อืม...นานะหน่ะนายทาลันเป็นคนเลือกส่วนองครักษ์อีกสี่คนไม่รู้มาจากไหนตอนเช้ายังไม่มีเลย" ทีล่าบอก
"เอาหล่ะนะครับตอนนี้เหลือบทอีกห้าบทผมจะบอกเลยนะครับว่าใครจะแสดง" ทาลันประกาศบนเวที(ไม่รู้ขึ้นไปตั้งแต่เมื่อไร:ทีล่า)เพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน
"องครักษ์ 4 คนก็คือ คิคุมารุ นันจิโร่ คุนิมิสึและซูซึเกะ"
"เฮ้ย!!" คนที่ถูกเลือกให้เป็นองครักษ์ทั้ง 4 นั้นร้องขึ้นพร้อมกัน
"แล้วคนที่จะแสดงเป็นนานะก็คือ...ทีล่า" ทาลันประกาศต่อโดยไม่สนใจหนุ่มหล่อทั้งสี่เลย
"อืม...ห๊ะนายว่าไงนะใครแสดงเป็นนานะนะ" ทีล่าว่า
"ก็เธอไงและฉันก็คิดว่าคงไม่มีใครคัดค้านนะ เอาหล่ะเรามาเริ่มซ้อมกันเลยก็แล้วกันนะ" ทาลันบอกอีกรอบและก็ไม่ฟังคำคัดค้านของคนอื่นอีกเช่นเคย
แล้วพวกเขาจึงเริ่มซ้อมละครกัน
"ฉันรักนายแต่ว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้ลาก่อน" ทีล่าที่แสดงเป็นนานะพูดแบบไร้อารมณ์สุดขีด
"คัท คัท ทีล่าเธอพูดแบบมีอารมณ์หน่อยได้ไหม บทนี่นานะต้องเสียใจสิที่เธอกับวอเนอร์จะต้องแยกจากกันเพราะเขาเป็นถึงองค์รัชทายาท" ซายะที่ตอนนี้รับบทเป็นผู้กำกับว่า
"ก็...."
"เอาเถอะฉันว่าวันนี้พอแค่นี่เถอะเอาไว้เราค่อยซ้อมกันต่อพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ" ทาลันพูดพร้อมใบหน้ายิ้ม ๆ
"อืม...ได้งั้น...พรุ่งนี้เราค่อย...ซ้อมกันต่อก็แล้วกัน" ซายะตอบรับ แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปเพราะว่ายังเหลือเวลาพักอีก 10 นาที
"ทีล่าฉันมีอะไรจะบอกเธอช่วยมากับฉันหน่อยได้ไหม" ทาลันถามและก็ลากทีล่าไปเลย(ถามทำไมก็ไม่รู้)
"นี่นายจะลากฉันไปไหนเนี้ย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" เธอเริ่มโวยวาย
"เอาหล่ะถึงแล้ว"
"นายพาฉันมาที่ดาดฟ้าทำไมกันเนี้ย"
"เธอจำเรื่องที่เราตกลงกันได้ไหม" เขาถามทวนความจำเธอ
"ตกลงอะไร" หญิงสาวถามกลับ ตกลงอะไรกันหว่างง
"ก็ที่เราตกลงกันว่าภายใน 1 เดือนฉันจะทำให้เธอบอกรักฉันให้ได้ไง"
"อ๋อ...อืมจำได้ไมหรอ"
"ก็ฉันทำได้แล้วไงหล่ะวันนี้เธอบอกรักฉันแล้ว" ชายหนุ่มว่าและยิ้มอย่างผู้ชนะ
"นายว่าอะไรนะฉันไปบอกรักนายตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ" หญิงสาวเถียง
"ก็เมื่อกี้ไงทำเป็นลืม"
"เมื่อกี้........ห๊า...หรือว่า...เฮ้ยนั้นมันไม่เกี่ยวนะมันเป็นแค่บทละครที่ฉันต้องแสดงเฉย ๆ นะนายจะมานับรวมได้ยังไงหรือว่านายวางแผนไว้" หญิงสาวเริ่มโวย
"อันนี้ก็ช่วยไม่ได้นะยังไงเธอก็ต้องเป็นแฟนฉันจนกว่าฉันจะเป็นฝ่ายบอกเลิก และทุกอาทิตย์เราต้องไปเดทกัน ตอนเย็นเธอก็ต้องกลับบ้านกับฉัน ตอนเที่ยงเธอต้องไปกินข้าวกับฉันอ๋อแล้วเธอก็ต้องทำข้าวกล่องมาด้วยนะ" ทาลันบอก
"นาย..." ทีล่าตั้งท่าจะเถียง
"อะ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาดเลยนะเพราะเธอเป็นฝ่ายแพ้" ทาลันดักคอ
"ก็ได้" เธอบอกโดยเก็บความแค้นไว้ภายในใจ ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยแพ้ใครแต่ทำไมนะทำไมฉันถึงต้องมาแพ้นายด้วยฮึ้ย...ค่อยดูเถอะวันงานโรงเรียนนายโดนหนักแน่!?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น