>///< ใครจะรักนายคุณชายขี้เต๊ะ >///<

ลำดับตอนที่ #3 : {[[[แกล้ง]]]}

นี่!นายจะพาฉันมาโรงแรมทำม๊ายย นายจะทำมิดีมิร้ายฉันใช่ไหม ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย คนนี้เค้าจะปล้ำ

หนู เค้าโรคจิตค่า คุณพ่อ คุณแม่T^T ช่วยด้วย หนูยังไม่ได้ตอบแทนบุณคุณท่านเลย หนูคงทำให้ท่านเสียใจ

หนูขอโทษหนูไม่ได้อยากเจอเรื่องแบบนี้หนูยังไม่อยากเสียตัวง่า หนูเพิ่งอยู่ม.6ยังไม่ได้เรียนมหา’ลัยเลย

หนูยังไม่เคยมีแฟน แงๆ คุณแม่ช่วยหนูด้วยหนูกำลังจะถูกไอ้บ้ามันปล้ำช่วยหนูด๊วยยยย

ค่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“คุณหนูคะ ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะคะ เดี๋ยวคุณชายจะไม่รอนะคะ  คุณหนูขา....... โว้ยย คุณหนูเลิฟ ตื่นซักทีสิ

คะป้าแจ่มไม่ว่างมากหรอกนะคะ”

“หืม?? ” เหมือนมีเสียงอะไรมากระทบหู- -”ฉันแง้มตาข้างนึงขึ้นมาดู  เฮ้ยย ป้าแจ่ม ซวยแล้วตู

“มาหืมอะไรล่ะคะ คุณหนูรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเลยนะคะคุณชายเซฟเค้าตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ส่วนคุณหนู

เป็นกุลสัตว์ เอ้ย กุลสตรีแท้แดดส่องก้นแล้วยังไม่ตื่น ใช้ไม่ได้นะคะ แบบนี้ไม่มีใครมาขอหรอกนะคะ ป้า

แจ่มยืนยัน นั่งยันนอนยัน”  ป้าแจ่มยืนเท้าสะเอวอยู่ข้างๆเตียงนอน ทำหน้าเหมือนยักษ์ลงแดง =  =

“โห่ป้าแจ่ม เป็นชุดเลยนะ เลิฟจะไปอาบน้ำก็ได้ โอยย ยังง่วงอยู่เล้ยย หาววว”  ฉันครวนครางแล้วหาวไป

ด้วย

“หาวไม่ปิดปาก เสียมารยาทนะคะ ป้าแจ่มได้บอกคุณหนูไปหลายครั้งหลายหนแล้วว่าทำเช่นนี้ไร้คุณสมบัติ

ผู้ดีทำไมคุณหนูไม่ดูคุณชายเซฟเป็นตัวอย่างซะบ้างละค่ะ”  ใส่ใหญ่เลยนะป้าแจ่ม ใช่นี่เลิฟมันไม่ดีเท่าพี่เซฟ

หรอกT^T เซฟเป็นพี่ชายแท้ๆของฉัน พ่อกับแม่ของฉันต้องไปดูแลกิจการที่อเมริกาเดือนหนึ่งจะกลับมาก็

แค่ครั้งเดียวพ่อกับแม่เลยให้ป้าแจ่ม(หัวหน้าคนใช้)ดูแลฉันและเซฟ เซฟเป็นพี่ชายที่มีนิสัยตรงข้ามกับฉัน

หมด ส่วนใหญ่ที่มันไม่ดีจะมาอยู่กับฉันหมดแหละ= =’  เหมือน....ด่าตัวเองเลย  แต่ยกเว้นหน้าตานะเราพ

พวกเราหน้าตาคล้ายกันแต่ผมคนละสี ฉันผมสีน้ำตาลส่วนเซฟผมสีดำ ถ้าลองให้เซฟแต่งหญิงสิ คงสวยใช้ได้

หุหุ เหมือน.....ชมตัวเองอยู่

เลยเนอะ อิอิ

“คุณหนูนั่งคิดอะไรคะ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวสิคะ ป้าแจ่มให้เวลา 10 นาที” ป้าแจ่มเร่งหนูไมอ้า~

“ก็ได้”

“ต้องพูดว่า ‘ค่ะ’ สิคะ”  ป้าแจ่มสั่ง -*-

“ค่ะ” ฉันกระแทกเสียงแล้วรีบไปอาบน้ำ อาบไม่ถึง10นาทีก็เสร็จฉันจับเวลาไว้แล้วแค่ 0.9 นาที แหะๆ เร็วไป

นาทีนึงเองอ้านึกว่าจะเร็วไปสัก 9 นาทีซักอีก เสียselfเลย  หลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ลงไปทานข้าวข้าง

ล่าง

“เลิฟทานข้าวเร็วๆหน่อยพี่นัดเพื่อนไว้ - -*”

“เลิฟกินเร็วแล้วนะเซฟ” ฉันไม่เคยเรียกเซฟว่าพี่เลยสักครั้ง ....ไม่รู้ว่าเพราะอะไร คงสนิทกันมากหรือไม่ก็ขี้

เกียจเรียกเปลืองน้ำลาย เพราะพยางค์มันยาวกว่าพยางค์นึง - -’

“เสร็จแล้ว ไปๆ” ฉันบอกเซฟ

            แล้วเซฟก็ขับรถมาส่งฉันที่สยาม 7.58 น. อีก 2 นาทีจะเข้าเรียน เกือบไม่ทันแระ  -*- แล้วฉันก็รีบวิ่ง

ไปหน้าสถาบันที่เรียน เอ๊ะ..นั่นหน้าคุ้นๆแฮะ เฮ้ย ไอ้บ้านี่นามาทำไรตอนเช้าเนี่ย ฉันรีบตรงไปหาไอ้บ้า

“นาย มาทำอะไรที่นี่” มันหันมาทำหน้างง งง เหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม ทำอะไรอ่ะนาย บริหารหน้าเหรอ? - -”

“ก็มาเรียนแต่ยังไม่ถึงเวลา เหลืออีก 1 นาทีกว่าจะเข้า” นายนั่นพูดพร้อมก้มลงดูนาฬิกาข้อมือสุดเท่ห์ของมัน

แล้วถามไรหน่อยเด้ 1 นาทีของนายมันนานมากเลยใช่มะถึงมารอที่หน้าสถาบันไม่เข้าไปนั่งข้างในแอร์

เย็นๆ -*-

“แล้วมาลงเรียนที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่” ก็ปกติไม่เคยเห็นหน้ามันอยู่ๆโผล่มากลางเทอมก็งงอะดิ

“เพิ่งเรียน ยัยงั่นขึ้นเรียนได้แล้ว เมาส์อยู่ได้น่ารำคาน” เฮ้ย พูดงี้หาเรื่องนี่หว่า วอนแระๆ

“- -*” ฉันทำหน้าไม่พอใจอย่างแรง

“อะไร ทำหน้าประหลาด ไปเร็วๆ” นายนั่นลากแขนฉันขึ้นเรียน แน่ะๆ อย่ามาแต๊ะอั๋งฉันเดี๋ยวละลาย>///<

เว้ย พูดไรของฉันเนี่ย ชักบ้าขึ้นทุกวันๆแล้ว

            ในชม.ฉันก็เรียนอย่างเอาเป็นเอานาย ส่วนนายนั่นก็หันมามองฉันอยู่นั่นแหละ ทำแบบฝึกหัดไม่

ได้รึไงแต่พอถามมันบอกว่าทำได้ แล้วมันจะมองทำซากอะไร - -* แต่ฉันก็ไม่ได้คิดจะสนใจเรียนดีกว่า...

พอเลิกเรียนเที่ยง 10 นาที เพราะอาจารย์ปล่อยเลท ชิส์ เลทไปตั้ง 10 นาทีแน่ะ ใจร้ายจริงๆT^T

“ไหน นายจะพาไปดูอะไร” ฉันหันหน้าไปถาม

“ไม่รู้สิ จำไม่ได้แล้ว” เฮ้ย...ไรวะ

“ไปเที่ยวกันมะ” นายนั่นชวนหน้าตาย

“ไปไหน- -”

“ไปไหนดีหละ” กำ ฉันถามนายนะไม่ใช่ให้นายมาถามฉัน

“ไม่รู้สิ ถ้าคิดไม่ออกฉันจะไปดอกหญ้า จะไปดูหนังสือนิยายซะหน่อย ไปมั้ย” ฉันชวนตามมารยาท หุหุ

แต่ความจริงก็อยากให้ไปด้วยแหละ มันหล่อดีเสื้อยืดสีดำ ใส่’เกงยีนส์ขาดๆ รองเท้าผ้าใบ ผมยุ่งๆหน่อย เท่ห์

ระเบิด

“อืม ไปก็ได้” มันบอกแล้วก้มลงดูนาฬิกา

“ดูนาฬิกาทำไม รีบไปไหนรึเปล่า ไม่ต้องไปกับฉันก็ได้นะถ้ารีบอ่ะ”

“ไม่เป็นไร แค่หิวนิดหน่อย จ๊อก~ จ๊อก~ ”  เสียงไรอ่ะ ท้องร้องเหรอ 555+

“ฮ่าๆ นี่หิวนิดหน่อยเหรอ” >///< มันหน้าแดง อายอะดี๊ อิอิ

“ไม่เป็นไร ไปซื้อนิยายของเธอก่อนก็ได้”โถ ไม่สงสารท้องตัวเองรึไง ปากแข็งจริง เดี๋ยวแม่แกล้งซะหรอก

“งั้นไปซื้อนิยายก่อนนะ” หึหึ ปากแข็งดีนัก เอาให้เข็ด  แล้วฉันก็พาไอ้งั่นเดินมาร้านดอกหญ้า ทำไมมันเดิน

ห่างฉันจัง  ไม่ใช่อยากให้เดินใกล้นะแต่นี่อ่ะ ห่างประมาณ 5 เมตรได้ สงสัยกลัวท้องร้องอีกรึเปล่าอ่ะ 555

“รีบๆซื้อนะ” มันบอกฉันก่อนฉันจะเข้าไปเลือกนิยายในร้าน ทำหน้าซะ ...น่าสงสารเชียว แต่ช่วยไม่ได้อยาก

ปากแข็งเอง หึหึ

“ทำไม ยังไม่ค่อยหิวไม่ใช่เหรอ รอหน่อยแล้วกันนะอยากจะซื้อสัก4 – 5 เล่ม” คิคิ สะจาย ความจริงจะซื้อสัก

เล่มสองเล่มเองใครจะไปแบกเล่า4-5เล่ม กร๊ากๆหิวให้ตายไปเลย

“งั้นฉันช่วยเลือกมั้ย จะได้เสร็จไวๆ” นายนั่นรีบจ้ำเข้าไปตรงแผนกนิยายสยองขวัญ -*- ไอ้บ้า ใครจะอ่าน

เล่าฉันอยากอ่านรักหวานซึ้งหยะ มั่วจริงๆ

“นี่นาย ฉันจะไปดูตรงนู้นต่างหาก” ฉันชี้ไปตรงแผนกนิยายหวานแหวว

“ -///- กำ ทำไมไม่รีบบอกหละ ” อะแน่ะ เขิลละสิ หิวอะดี๊ หุหุ หิวจนมั่ว น่าฉงฉาน กร๊ากๆๆ

“ฉันว่าเธอเอาเล่มนี้แหละ”นายนั่นชี้ไปที่นิยายเล่มนึงที่พระเอกกำลังถือกีตาร์”

“ฉันอ่านแล้ว” อิอิ เอามือจับท้องใหญ่ แหม หิวมากใช่ม้า...หิวต่อไปแล้วกันนะ ช่วยไม่ได้อยากปากแข็งเอง

“จ๊อก~ ” -///- 555+เขิลเข้าไปๆ

“หิวมากละสิ” ฉันถามยิ้มๆ

“คงงั้น” -*- ฟอร์มจัง เดี๋บวปั๊ดแกล้งอีกเลย...แต่ไม่เอาแระ ฉงฉานคนเขิล

“งั้นไปกินข้าวกัน” ฉันบอกมัน

“เธอหิวแล้วเหรอ” แน่ะๆ ยังจะมาฟอร์มถามฉันอีก เดี๋ยวเลือกนิยายต่อซะเลยหนิ

“หิวแล้วก็ได้ ไปๆ ฉันเลือกร้านนะ” ความจริงฉันยังไม่หิวเลย แต่ถ้ารอฉันก็พอดีกระเพาะนายเป็นรูแน่- -’

ฉันดันหลังไอ้งั่นให้เดินออกมาจากหนังสือ

“จะไปกินร้านไหน” นายนั่นหันมาถามฉัน

“เดี๋ยวก็รู้เดินตามมา” แล้วฉันก็จ้ำมาถึงหน้าร้านข้าวมันไก่แล้วเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ส่วนนายงั่นเดินตามทีหลังเพราะ

มัวแต่ไปสั่งข้าวมันไก่ที่หน้าร้าน

“ฉันสั่งเพื่อเธอแล้วนะ” ฉันพยักหน้ารับ

“กินเสร็จไปเที่ยวกันนะ” หวา พูทีน้ำลายยืดเชียว น่าเกียดจริงๆจะไปเที่ยวด้วยดีมั้ยเนี่ย -*-

“ไปไหน”

“ไปมาบุญครองมั้ยหละไปซื้อกางเกง” มันพูดแล้วยั๊กคิ้ว  เห็นแล้วใจละลาย เอ้ย ละลายบ้าไรเล่า

“ตามใจ ไปก็ได้” แล้วข้าวมันไก่2จานก็มาอยู่ตรงหน้าเรา 2 คน ไม่นานของไอ้งั่นก็หมดทั้งๆที่ฉันยังเหลืออีก

ครึ่งจานแต่มันไม่พอสั่งมาอีกหนึ่งแถมสั่งพิเศษอีก ทำไมมันไม่อ้วนฟระ อิจฉาๆ ชิส์ แล้วฉันก็กินจานแรก

ของฉันหมดพร้อมจานที่ 2 ของไอ้บ้านั่น

“ฉันเลี้ยงเอง” ไอ้งั่นบอก

“ขอบใจ” อิอิ ของฟรี อิ่ม สุข  ไม่ทุกข์ใจ  ได้กินกับคนหล่อ แถมตังก็ไม่กระเด็นสักกะบาท

“ขึ้นรถฉันไปแล้วกันเดี๋ยวเอาไปจอดที่มาบุญครอง” 0.0…อะไรนะ

“นายขับรถมาเองเหรอ??” ฉันถามงง งง

“อืม พ่อเพิ่งซื้อให้อ่ะ” นายนั่นหยิบกุญแจรถมาควงเล่น