ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Planing แผนรักพิชิตใจนาย Pop Star

    ลำดับตอนที่ #2 : The second Planing

    • อัปเดตล่าสุด 11 ก.ค. 56


    "จะให้ไปส่งที่ไหนครับ"
    "คอนโดที่สีลมค่ะ"
    "แล้วคุณชื่ออะไร ชอบอะไรไม่ชอบอะไร?"
    "ชื่อมานามิหรือเรียกว่าพาสเทลก็ได้ ชอบช็อกโกแลตที่สุด แต่ไม่ชอบกินพริก"
    "ขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้มั้ยครับ"
    "ได้ค่ะได้"
    "ตึ้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่ะนี่เบอร์ผม"
    "ไม่ได้ขอนะ"
    "ที่ให้เพราะผมอยากให้:)"
    "อ่ออ ค่ะๆ"กรี๊ดดด งี้ฉันก็มีหวังสิ ><
    "..."เงียบ ทำไมคะ?
    "เอ่อ..เดี๋ยวคุณเลี้ยวตรงซอยนี้นะคะ"
    "ครับ"
    "จอดตรงนี้หล่ะค่ะ"
    "นี่คอนโดที่คุณอยู่หรอครับ"
    "ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ?"
    "คอนโดนี้ใช่คอนโดที่พะ.."เยส!มันแพงที่สุดในประเทศเลยจ้า
    "ใช่ค่ะ มันเป็นอย่างที่คุณคิด"
    "อ่อ งั้นผมกลับละนะครับ"
    "ค่ะ ขอบคุณที่มาส่ง บาย"
    .
    .
    .
    .
    "ตืด..ตืด..ตืด..ฮัลโหล"
    "แกๆคอปเปอร์มาส่งฉันที่คอนโดฉันด้วยแหละ"
    "จริงหรอแก แกนี่ร้ายไม่เบาเลยนะเนี่ย"
    "เค้าขอมาส่งนะฉันไม่ได้เรียกร้องอิอิ"
    "แหม จะอวดละซี้"
    "ก็นิดหน่อย แต่แกรู้จักคนที่ชื่อเอ่อ..เฮอร์คงเฮอร์คิวอะไรนี่ป้ะ"
    "อ้อ เฮอร์คิว เป็นเพื่อนสนิทของคอปเปอร์หน่ะ"
    "อ้อ.."
    "แล้วแกได้งานนี้ป้ะ"
    "ฉันว่าได้นะ"
    "ดีละ แกก็ลองหาวิธีที่ได้ใกล้ชิดคอปเปอร์แบบนี้อีกสิ บางทีเค้าอาจจะชายตามามองเเกบ้างก็ได้นะ"
    "เออเกือบลืม เค้าให้เบอร์ฉันด้วยแหละ"
    "ให้? ให้ฟรีๆเลยหรอ"
    "ใช่ๆ อยู่ดีๆเค้าก็ขอโทรศัพท์ฉันไปแล้วก็เม็มเบอร์ให้เสร็จสับ ฉันยังอึ้งๆอยู่เลย"
    "ตายแล้วแก! เค้าอาจจะสนใจแกก็ได้นะ ><"
    "บ้าหน่า..เจอกันแค่ครั้งเดียวเนี่ยนะไม่มีทาง"จริงหรอๆ อร๊าย~ คอปเปอร์ชอบฉัน!
    "เออๆ แค่นี้ก่อนนะแก บาย"
    "บาย" The first Planing Complete! เย้! แต่เอ..แผนต่อไปจะทำอะไรดีนะ เราว่าไปหาข้อมูลประวัติส่วนตัวเค้าก่อนดีกว่า"จึกๆๆๆ นายคอปเปอร์
    ผลการหา..นี่ไง!"นายภูธเรศวร์ อัคคเดชโภคิน สูง 182 ซม. หนัก 64 กก. เป้นนายแบบแถวหน้าอยู่ที่บริษัท ST บลาๆๆๆ อ้ะ!กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัย..เดียวกับฉันหนิ ช็อคออฟเดอะทาวน์ *0* คณะวิศวกรรมศาสตร์ ใกล้ ตึกแพทยศาสตร์ฉันอีก โอ้มายกอดพระเจ้าจอร์จขายกล้วย!งั้นฉันรู้แผนสองและหล่ะโฮ๊ะๆๆๆ




    "เป็นไงจ้ะยัยเทลตัวแสบ"
    "ฉันรู้แผนสองละแหละ"
    "ว่ามาๆ"
    "ฉันไปสืบมาว่าคอปเปอร์เค้าอยู่ที่คณะวิศวะใกล้ๆคณะแพทย์เรานี่แหละ"
    "จริงดิ"
    "จริง อะอาจารย์หมอมา!"
    "สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ"
    "ครับๆ"
    "...ไปและ แล้วเธอจะทำยังไงต่อ?"
    "ฉันว่าเราน่าจะเดินไปแถวๆตึกวิศวะกันหน่อยนะ"
    "อีกชั่วโมงนึงถึงจะเข้าเรียนภาคเช้าตอน10โมง รีบกันหน่อยนะเดี๋ยวจะมาเรียนไม่ทันเอา"
    "โอเคๆ"



    "เทลๆนั่นคอปเปอร์หนิ กำลังอยู่กับยายมัดหมี่.."
    "ไหนๆ จริงด้วย ออกมาเดี๋ยวนี้นะยัยหมี่เน่า!"
    "แกๆ เดินเข้าไปเลย"
    "เอาเลยหรอ"
    "ลุย!"
    .
    .
    .
    "ใช่คอปเปอร์รึเปล่าคะ?"
    "อ้าวคุณพาสเทล มาได้ไงครับเนี่ย?"หน้าเหวอไปเลยหล่ะซี้ยัยหมี่เน่า 5555
    "ก็พอดีมีธุระแถวนี้หน่ะค่ะ แล้วคุณ?"
    "ผมเรียนคณะนี้หน่ะครับ อ้อนี่ เกือบลืมไปเลย นี่มัดหมี่"
    "สวัสดีค่ะคุณ มัด หมี่! :) ไม่ทราบว่าคุณเป็นแฟนกับคอปเปอร์หรอคะ?"
    "มะไม่ใช่ครับ มัดหมี่เป็นแค่เพื่อนครับ แล้วอย่าเรียกว่าคอปเปอร์เลยนะ เรียกผมว่าคอปเฉยๆก็ได้"อุ้ยตาย! หน้าแตกสองรอบเลยนะนี่ยัยหมี่เน่า!
    "นี่คอป!"โวยวายหรอ ขี้โวยวายจัง ไม่น่ารักเลยนะ:)
    "ผมบอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกคอป!"
    "ก็ทีอีนังพาสเทลนี่ยังเรียกคอปเฉยๆได้เลย!"
    "ความสำคัญมันไม่เท่ากัน และอีกอย่างอย่าเรียกแฟนผมว่าอีนังอีกผมไม่ชอบ ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน คุณจะไม่ได้เป็นแม้กระทั่งคนรูจัก ไปซะ!"
    "ฝากไว้ก่อนเถอะยัยพาสเทล!"
    "...คุณไปไล่เธอแบบนั้นได้ยังไง"
    "ผะผมเอ่อ เค้าตามตื้อผมตั้งหลายรอบแต่ผมไม่สนใจ เธอก็เลยเป็นแบบนี้อ่ะครับ หวงไปทั่ว"
    "แต่คุณบอกว่าฉันเป็นแฟนกับคุณแต่แท้จริงแล้ว..."
    "ที่ผมพูดออกไปเพราะผมอยากให้เป็น"
    "นี่คุณ.."
    "ลองคบกับผมได้มั้ย พาสเทล"
    "คือ..ขอลองเก็บไปคิดก่อนได้มั้ย แล้วนี่มันก็จะ10โมงแล้วด้วยฉันต้องรีบไปเรียน"
    "นี่คุณเรียนคณะอะไรหรอ?"
    "แพทย์ค่ะ ไปนะคะ"
    "โอ้โห ผมมีแฟนเป็นนักศึกษาแพทย์ แถมยังน่ารักสุดๆ ผมนี่โชคดีมากเลยนะเนี่ย:)"
    "นี่คุณ! ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ"
    "เอ๊ะนี่มันจะ10โมงแล้วนะ ถ้าอาจารย์หมอมาละก็.."
    "นี่คุณอย่ามาเฉไฉเปลี่ยนเรื่องนะ"
    "ยัยพาสนี่มันจะ10โมงแล้ว ไปเร็ว เอ่อ..ฉันคอกเทลเพื่อนสนิทพาสเทลมีอะไรสงสัยถามฉันได้แต่ตอนนี้ต้องรับไปเรียนไปละนะ บาย"
    "นี่คอกอย่ารีบสิ ฉันยังเคลียร์ไม่จบ นี่คุณ!ยิ้มอะไร"
    "อย่าลืมมาตอบคำตอบผมนะ ที่รัก;) ไปละ"
    "นี่คุณ!"
    "ไปเหอะยัยพาส"
    "โห่ย เออๆ ไปก็ไป อารมณ์เสียจริงๆ ;)"
    "แหมๆ เรียนแพทย์ไม่ใช่หรอทำไมถึงแสดงเก่งแบบนี้ เอ้าๆ หน้าแดงแล่ว555"
    "อะไรๆ ไปเรียนเลยไป"
    "อันแนะๆ แหมๆเพื่อนฉันมีความรัก"
    "เดี๋ยวเถอะ!"The second Planing Complete! 



                  ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
     
     
    จบไปอีกตอนแล้ว มันดูสั้นๆไปนะว่ามั้ย? ขอบคุณสำหรับคนที่แวะเวียนเข้ามาอ่านนิยายของนักเขียน(หน้าใหม่)คนนี้ ติดตามผลงานกันด้วยนะคะ ^________^
     
                                                                                                                                           
                                                                                                                                                   MiLkTEa42
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×