ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The second Planing
"จะให้ไปส่งที่ไหนครับ"
"คอนโดที่สีลมค่ะ"
"แล้วคุณชื่ออะไร ชอบอะไรไม่ชอบอะไร?"
"ชื่อมานามิหรือเรียกว่าพาสเทลก็ได้ ชอบช็อกโกแลตที่สุด แต่ไม่ชอบกินพริก"
"ขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้มั้ยครับ"
"ได้ค่ะได้"
"ตึ้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่ะนี่เบอร์ผม"
"ไม่ได้ขอนะ"
"ที่ให้เพราะผมอยากให้:)"
"อ่ออ ค่ะๆ"กรี๊ดดด งี้ฉันก็มีหวังสิ ><
"..."เงียบ ทำไมคะ?
"เอ่อ..เดี๋ยวคุณเลี้ยวตรงซอยนี้นะคะ"
"ครับ"
"จอดตรงนี้หล่ะค่ะ"
"นี่คอนโดที่คุณอยู่หรอครับ"
"ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ?"
"คอนโดนี้ใช่คอนโดที่พะ.."เยส!มันแพงที่สุดในประเทศเลยจ้า
"ใช่ค่ะ มันเป็นอย่างที่คุณคิด"
"อ่อ งั้นผมกลับละนะครับ"
"ค่ะ ขอบคุณที่มาส่ง บาย"
.
.
.
.
"ตืด..ตืด..ตืด..ฮัลโหล"
"แกๆคอปเปอร์มาส่งฉันที่คอนโดฉันด้วยแหละ"
"จริงหรอแก แกนี่ร้ายไม่เบาเลยนะเนี่ย"
"เค้าขอมาส่งนะฉันไม่ได้เรียกร้องอิอิ"
"แหม จะอวดละซี้"
"ก็นิดหน่อย แต่แกรู้จักคนที่ชื่อเอ่อ..เฮอร์คงเฮอร์คิวอะไรนี่ป้ะ"
"อ้อ เฮอร์คิว เป็นเพื่อนสนิทของคอปเปอร์หน่ะ"
"อ้อ.."
"แล้วแกได้งานนี้ป้ะ"
"ฉันว่าได้นะ"
"ดีละ แกก็ลองหาวิธีที่ได้ใกล้ชิดคอปเปอร์แบบนี้อีกสิ บางทีเค้าอาจจะชายตามามองเเกบ้างก็ได้นะ"
"เออเกือบลืม เค้าให้เบอร์ฉันด้วยแหละ"
"ให้? ให้ฟรีๆเลยหรอ"
"ใช่ๆ อยู่ดีๆเค้าก็ขอโทรศัพท์ฉันไปแล้วก็เม็มเบอร์ให้เสร็จสับ ฉันยังอึ้งๆอยู่เลย"
"ตายแล้วแก! เค้าอาจจะสนใจแกก็ได้นะ ><"
"บ้าหน่า..เจอกันแค่ครั้งเดียวเนี่ยนะไม่มีทาง"จริงหรอๆ อร๊าย~ คอปเปอร์ชอบฉัน!
"เออๆ แค่นี้ก่อนนะแก บาย"
"บาย" The first Planing Complete! เย้! แต่เอ..แผนต่อไปจะทำอะไรดีนะ เราว่าไปหาข้อมูลประวัติส่วนตัวเค้าก่อนดีกว่า"จึกๆๆๆ นายคอปเปอร์
ผลการหา..นี่ไง!"นายภูธเรศวร์ อัคคเดชโภคิน สูง 182 ซม. หนัก 64 กก. เป้นนายแบบแถวหน้าอยู่ที่บริษัท ST บลาๆๆๆ อ้ะ!กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัย..เดียวกับฉันหนิ ช็อคออฟเดอะทาวน์ *0* คณะวิศวกรรมศาสตร์ ใกล้ ตึกแพทยศาสตร์ฉันอีก โอ้มายกอดพระเจ้าจอร์จขายกล้วย!งั้นฉันรู้แผนสองและหล่ะโฮ๊ะๆๆๆ
"เป็นไงจ้ะยัยเทลตัวแสบ"
"ฉันรู้แผนสองละแหละ"
"ว่ามาๆ"
"ฉันไปสืบมาว่าคอปเปอร์เค้าอยู่ที่คณะวิศวะใกล้ๆคณะแพทย์เรานี่แหละ"
"จริงดิ"
"จริง อะอาจารย์หมอมา!"
"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ"
"ครับๆ"
"...ไปและ แล้วเธอจะทำยังไงต่อ?"
"ฉันว่าเราน่าจะเดินไปแถวๆตึกวิศวะกันหน่อยนะ"
"อีกชั่วโมงนึงถึงจะเข้าเรียนภาคเช้าตอน10โมง รีบกันหน่อยนะเดี๋ยวจะมาเรียนไม่ทันเอา"
"โอเคๆ"
"เทลๆนั่นคอปเปอร์หนิ กำลังอยู่กับยายมัดหมี่.."
"ไหนๆ จริงด้วย ออกมาเดี๋ยวนี้นะยัยหมี่เน่า!"
"แกๆ เดินเข้าไปเลย"
"เอาเลยหรอ"
"ลุย!"
.
.
.
"ใช่คอปเปอร์รึเปล่าคะ?"
"อ้าวคุณพาสเทล มาได้ไงครับเนี่ย?"หน้าเหวอไปเลยหล่ะซี้ยัยหมี่เน่า 5555
"ก็พอดีมีธุระแถวนี้หน่ะค่ะ แล้วคุณ?"
"ผมเรียนคณะนี้หน่ะครับ อ้อนี่ เกือบลืมไปเลย นี่มัดหมี่"
"สวัสดีค่ะคุณ มัด หมี่! :) ไม่ทราบว่าคุณเป็นแฟนกับคอปเปอร์หรอคะ?"
"มะไม่ใช่ครับ มัดหมี่เป็นแค่เพื่อนครับ แล้วอย่าเรียกว่าคอปเปอร์เลยนะ เรียกผมว่าคอปเฉยๆก็ได้"อุ้ยตาย! หน้าแตกสองรอบเลยนะนี่ยัยหมี่เน่า!
"นี่คอป!"โวยวายหรอ ขี้โวยวายจัง ไม่น่ารักเลยนะ:)
"ผมบอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกคอป!"
"ก็ทีอีนังพาสเทลนี่ยังเรียกคอปเฉยๆได้เลย!"
"ความสำคัญมันไม่เท่ากัน และอีกอย่างอย่าเรียกแฟนผมว่าอีนังอีกผมไม่ชอบ ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน คุณจะไม่ได้เป็นแม้กระทั่งคนรูจัก ไปซะ!"
"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยพาสเทล!"
"...คุณไปไล่เธอแบบนั้นได้ยังไง"
"ผะผมเอ่อ เค้าตามตื้อผมตั้งหลายรอบแต่ผมไม่สนใจ เธอก็เลยเป็นแบบนี้อ่ะครับ หวงไปทั่ว"
"แต่คุณบอกว่าฉันเป็นแฟนกับคุณแต่แท้จริงแล้ว..."
"ที่ผมพูดออกไปเพราะผมอยากให้เป็น"
"นี่คุณ.."
"ลองคบกับผมได้มั้ย พาสเทล"
"คือ..ขอลองเก็บไปคิดก่อนได้มั้ย แล้วนี่มันก็จะ10โมงแล้วด้วยฉันต้องรีบไปเรียน"
"นี่คุณเรียนคณะอะไรหรอ?"
"แพทย์ค่ะ ไปนะคะ"
"โอ้โห ผมมีแฟนเป็นนักศึกษาแพทย์ แถมยังน่ารักสุดๆ ผมนี่โชคดีมากเลยนะเนี่ย:)"
"นี่คุณ! ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ"
"เอ๊ะนี่มันจะ10โมงแล้วนะ ถ้าอาจารย์หมอมาละก็.."
"นี่คุณอย่ามาเฉไฉเปลี่ยนเรื่องนะ"
"ยัยพาสนี่มันจะ10โมงแล้ว ไปเร็ว เอ่อ..ฉันคอกเทลเพื่อนสนิทพาสเทลมีอะไรสงสัยถามฉันได้แต่ตอนนี้ต้องรับไปเรียนไปละนะ บาย"
"นี่คอกอย่ารีบสิ ฉันยังเคลียร์ไม่จบ นี่คุณ!ยิ้มอะไร"
"อย่าลืมมาตอบคำตอบผมนะ ที่รัก;) ไปละ"
"นี่คุณ!"
"ไปเหอะยัยพาส"
"โห่ย เออๆ ไปก็ไป อารมณ์เสียจริงๆ ;)"
"แหมๆ เรียนแพทย์ไม่ใช่หรอทำไมถึงแสดงเก่งแบบนี้ เอ้าๆ หน้าแดงแล่ว555"
"อะไรๆ ไปเรียนเลยไป"
"อันแนะๆ แหมๆเพื่อนฉันมีความรัก"
"เดี๋ยวเถอะ!"The second Planing Complete!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผลการหา..นี่ไง!"นายภูธเรศวร์ อัคคเดชโภคิน สูง 182 ซม. หนัก 64 กก. เป้นนายแบบแถวหน้าอยู่ที่บริษัท ST บลาๆๆๆ อ้ะ!กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัย..เดียวกับฉันหนิ ช็อคออฟเดอะทาวน์ *0* คณะวิศวกรรมศาสตร์ ใกล้ ตึกแพทยศาสตร์ฉันอีก โอ้มายกอดพระเจ้าจอร์จขายกล้วย!งั้นฉันรู้แผนสองและหล่ะโฮ๊ะๆๆๆ
"เป็นไงจ้ะยัยเทลตัวแสบ"
"ฉันรู้แผนสองละแหละ"
"ว่ามาๆ"
"ฉันไปสืบมาว่าคอปเปอร์เค้าอยู่ที่คณะวิศวะใกล้ๆคณะแพทย์เรานี่แหละ"
"จริงดิ"
"จริง อะอาจารย์หมอมา!"
"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ"
"ครับๆ"
"...ไปและ แล้วเธอจะทำยังไงต่อ?"
"ฉันว่าเราน่าจะเดินไปแถวๆตึกวิศวะกันหน่อยนะ"
"อีกชั่วโมงนึงถึงจะเข้าเรียนภาคเช้าตอน10โมง รีบกันหน่อยนะเดี๋ยวจะมาเรียนไม่ทันเอา"
"โอเคๆ"
"เทลๆนั่นคอปเปอร์หนิ กำลังอยู่กับยายมัดหมี่.."
"ไหนๆ จริงด้วย ออกมาเดี๋ยวนี้นะยัยหมี่เน่า!"
"แกๆ เดินเข้าไปเลย"
"เอาเลยหรอ"
"ลุย!"
.
.
.
"ใช่คอปเปอร์รึเปล่าคะ?"
"อ้าวคุณพาสเทล มาได้ไงครับเนี่ย?"หน้าเหวอไปเลยหล่ะซี้ยัยหมี่เน่า 5555
"ก็พอดีมีธุระแถวนี้หน่ะค่ะ แล้วคุณ?"
"ผมเรียนคณะนี้หน่ะครับ อ้อนี่ เกือบลืมไปเลย นี่มัดหมี่"
"สวัสดีค่ะคุณ มัด หมี่! :) ไม่ทราบว่าคุณเป็นแฟนกับคอปเปอร์หรอคะ?"
"มะไม่ใช่ครับ มัดหมี่เป็นแค่เพื่อนครับ แล้วอย่าเรียกว่าคอปเปอร์เลยนะ เรียกผมว่าคอปเฉยๆก็ได้"อุ้ยตาย! หน้าแตกสองรอบเลยนะนี่ยัยหมี่เน่า!
"นี่คอป!"โวยวายหรอ ขี้โวยวายจัง ไม่น่ารักเลยนะ:)
"ผมบอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกคอป!"
"ก็ทีอีนังพาสเทลนี่ยังเรียกคอปเฉยๆได้เลย!"
"ความสำคัญมันไม่เท่ากัน และอีกอย่างอย่าเรียกแฟนผมว่าอีนังอีกผมไม่ชอบ ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน คุณจะไม่ได้เป็นแม้กระทั่งคนรูจัก ไปซะ!"
"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยพาสเทล!"
"...คุณไปไล่เธอแบบนั้นได้ยังไง"
"ผะผมเอ่อ เค้าตามตื้อผมตั้งหลายรอบแต่ผมไม่สนใจ เธอก็เลยเป็นแบบนี้อ่ะครับ หวงไปทั่ว"
"แต่คุณบอกว่าฉันเป็นแฟนกับคุณแต่แท้จริงแล้ว..."
"ที่ผมพูดออกไปเพราะผมอยากให้เป็น"
"นี่คุณ.."
"ลองคบกับผมได้มั้ย พาสเทล"
"คือ..ขอลองเก็บไปคิดก่อนได้มั้ย แล้วนี่มันก็จะ10โมงแล้วด้วยฉันต้องรีบไปเรียน"
"นี่คุณเรียนคณะอะไรหรอ?"
"แพทย์ค่ะ ไปนะคะ"
"โอ้โห ผมมีแฟนเป็นนักศึกษาแพทย์ แถมยังน่ารักสุดๆ ผมนี่โชคดีมากเลยนะเนี่ย:)"
"นี่คุณ! ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ"
"เอ๊ะนี่มันจะ10โมงแล้วนะ ถ้าอาจารย์หมอมาละก็.."
"นี่คุณอย่ามาเฉไฉเปลี่ยนเรื่องนะ"
"ยัยพาสนี่มันจะ10โมงแล้ว ไปเร็ว เอ่อ..ฉันคอกเทลเพื่อนสนิทพาสเทลมีอะไรสงสัยถามฉันได้แต่ตอนนี้ต้องรับไปเรียนไปละนะ บาย"
"นี่คอกอย่ารีบสิ ฉันยังเคลียร์ไม่จบ นี่คุณ!ยิ้มอะไร"
"อย่าลืมมาตอบคำตอบผมนะ ที่รัก;) ไปละ"
"นี่คุณ!"
"ไปเหอะยัยพาส"
"โห่ย เออๆ ไปก็ไป อารมณ์เสียจริงๆ ;)"
"แหมๆ เรียนแพทย์ไม่ใช่หรอทำไมถึงแสดงเก่งแบบนี้ เอ้าๆ หน้าแดงแล่ว555"
"อะไรๆ ไปเรียนเลยไป"
"อันแนะๆ แหมๆเพื่อนฉันมีความรัก"
"เดี๋ยวเถอะ!"The second Planing Complete!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแล้ว มันดูสั้นๆไปนะว่ามั้ย? ขอบคุณสำหรับคนที่แวะเวียนเข้ามาอ่านนิยายของนักเขียน(หน้าใหม่)คนนี้ ติดตามผลงานกันด้วยนะคะ ^________^
MiLkTEa42
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น