ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Casanova HUNHAN ft.chanbaek kaido (Fic exo)

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro..

    • อัปเดตล่าสุด 24 พ.ย. 57



    " ลู่หาน! "

     

      ฉันละสายตาจากสายฝนและหันไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆตอนนี้เรากำลังยืนหลบฝนอยู่ข้างตึกเก่าๆ เซฮุนอายุมากกว่า

    ฉันสามปี แต่ฉันถูกห้ามไม่ให้เรียกเขาว่าพี่ เหตุผลคือเขาไม่อยากให้ฉันเป็นน้อง เมื่อได้ฟังตอนนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นพิเศษ

    ต่อเขามากกว่าคนอื่นๆ

     

      ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเมื่อเห็นสีหน้าเรียบเฉยของเซฮุน ใบหน้าเรียวสวยริมฝีปากบางมีเสน่ห์ คิ้วเข้มเรียงกันเป็น

    ระเบียบ ตาคมดุจเหยี่ยวที่มักดึงดูดฉันไว้ทุกครั้ง ผมเปียกๆ ดูลึกลับหน้าคนหาแต่ทว่าเขาอยู่ในเงามืด ใช่! นั่นแหละคือสิ่ง

    ที่ฉันรับรู้ได้จากคนตรงหน้า

     

     " ครับ ? "

     

      ถึงจะรู้สึกกลัว แต่ฉันก็ขานรับออกไป เซฮุนขยับมาหาฉันและใช้มือเขี่ยปอยผมที่เปียกฝนของฉันออกจากแก้ม ใบหน้าเขา

    ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ริมฝีปากเย็นเฉียบทาบลงมาแผ่วเบา ก่อนจะหนักหน่วงขึ้น นี่ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เขาหยิบยื่นและเอาไปจาก

    ฉัน เป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ เพราะฉันเป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจ ฉันคงโง่มากที่คิดว่าคงอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเขา

       เซฮุนถอนจูบออกและมองเข้ามาในตาฉันนิ่ง ทว่ามันต่างไปจากทุกครั้ง

     

    " เรา... เลิกกันเถอะ "

     

    " ?!? "

     

    .




    ..



    ....




    .....

     

     

     

     

    " เรา... เลิกกันเถอะ "

     

      ฉันรู้สึกเหมือนโดนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ ร่างกายแข็งทื่อดวงตาเบิกกว้าง ก่อนสะท้านไปทั้งตัว น้ำฝนคงทำให้ฉัน

    หนาว สายลมคงทำให้ฉันสั่น ฉันคิดว่าตัวเองหูฝาด ถึงกระนั้นฉันก็คงสะดุ้งสุดตัวเมื่อเซฮุนปล่อยมือจากไหล่ฉัน

     

     " มะ ... เมื่อกี้บอกว่าอะไรนะ "

     

        ฉันรู้สึกเหมือนเสียงที่ถามออกไปไม่ใช่เสียงฉัน มันแหบปร่าและฟังดูสับสน  เซฮุนหันหน้าออกไปทางถนนและมองไปที่

    รถมอเตอร์ไซค์ BMW. ของเขาที่จอดตากฝนอยู่ ซึ่งฉันภาวนาขอให้เซฮุนหันกลับมาแล้วลูบหัวฉันเบาๆ อย่างเคย ยิ้ม

    อ่อนโยนให้ฉันแล้วบอกว่าเขาแค่ล้อเล่น

     

      " ฉันบอกว่า... เราเลิกกันเถอะ ฉันเอานายไปเดิมพันกับเพื่อน หากฉันได้ทุกอย่างมาจากนายทั้งตัวทั้งหัวใจฉันก็ชนะ และ

    ตอนนี้ เกมจบแล้ว กลับไปอยู่ในที่ของนายได้แล้วลู่หาน ฉันกับนายเราอยู่คนละโลกกัน "

     

       เปรี้ยง !!!!

     

     " กรี้ดดด "

     

        เสียงฟ้าผ่าทำให้ฉันนั่งลงปิดหูแล้วกรีดร้อง เซฮุนไม่ได้หันกลับมามองแต่เดินไปขึ้นรถของเขาแล้วขับออกไปอย่างไม่

    ลังเล ฉันรู้สึกราวกับหัวใจถูกบดขยี้จนเป็นผุยผง เจ็บปวดทรมานแทบดิ้นตายลงตรงนี้

       

        " มะ..ไม่จริง...ไม่ !!!!!!! "





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×