คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รอ
เคยคิดไหมคำว่า....รอ
คำเดียวที่ให้ความรู้สึกแตกต่างมากมายสำหรับผม
รอ.....คำเดียวที่เป็นแสงสว่างแก่ผม
รอ.....คำเดียวที่เป็นความมืดแก่ผม
รอ......คำเดียวที่เป็นความหวังแก่ผม
รอ.....คำเดียวที่เป็นความโหดร้ายแก่ผม
เขาเป็นคนบอกให้ผมรอถ้าหากผมรักเขาจริง แต่เขากลับจากผมไปเหลือเพียงแต่คำว่า..รอ...ที่สลักเข้าไปดวงใจของผม เขาจะบอกให้ผมรอทำไม? ในเมื่อเขาเลือกที่จะทิ้งผมไป
เขาปล่อยให้ผมรอทั้งชีวิตได้อย่างไร
หากย้อนเวลากลับไปได้ผมจะไม่ขอรักเขาเด็ดขาด
ผมจะไม่ต้องจมปลักในห้วงแห่งพิษรัก
คริสเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยผมหนึ่งปี และที่สำคัญเขาเป็นพี่รหัสผมอีกด้วย เขาเป็นคนคุยสนุก สุภาพ อ่อนโยน สิ่งต่างๆเหล่านี้เป็นเสน่ห์ของเขา ทำให้ใครๆต่างที่จะหลงรักเขารวมทั้งผมด้วย เขาเป็นคนเจ้าชู้เปลี่ยนคู่ควงเหมือนกับเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ผมไม่แคร์นิสัยเหล่านั้น ผมพยายามให้เขามองที่ผมคนเดียว ผมใช้ฐานะน้องรหัสเข้าตีสนิทเขา ถึงถูกกล่าวหาว่าขี้โกงแต่ผมไม่เคยใส่ใจ ผมสนใจแค่ว่าขอให้ผมมีตัวตนสำหรับเขา
ผมใช้เวลาไม่นานที่สนิทสนมกับเขาถึงขนาดเข้าออกบ้านเขาได้ตามใจชอบ ความสนิทนั้นผมมีไปเผื่อแผ่ถึงพ่อแม่เขาด้วย ผมสนิทชนิดที่ว่าผมไปค้างแรมบ้านพี่คริสเมื่อไรก็ได้ เพียงแต่ขอให้บอกล่วงหน้า เพราะเขาเป็นคนชอบเที่ยว อภิสิทธิ์เหล่านี้มีผมเพียงคนเดียวได้รับ ยิ่งทำให้ผมหยิ่งทรนงตนเอง คิดว่าผมกับเขามีความรู้สึกเหมือนกัน
รู้อะไรไหมผมกลับคิดผิด ผมกับเขาไมได้มีความรู้สึกเดียวกัน มันมีแค่ความรักของผม ไม่เคยมีความรักของเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างผมคิดไปเองทั้งสิ้น
“จุนมยอนช่วยรอฉันได้ไหม รอวันที่ฉันจะรู้สึกตรงกับนาย ตอนนี้ฉันคิดกับนายแค่น้องชาย” คำว่ารอที่พี่คริสหยิบยื่นให้นั้นช่วยสร้างความหวังในชีวิตผม อย่างน้อยเขาไม่ได้ปฏิเสธความรู้สึกผม หากผมเลือกที่อดทนรอเขา ผมเชื่อสักวันเขารักผมเฉกเช่นเดียวกับที่ผมรักเขา
นับจากวันที่เขาบอกให้ผมรอ ผมกับเขาเที่ยวกันบ่อยขึ้น ใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น แต่เขายังคงเปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยๆตามกาลเวลา คำว่า...รอ...นอกจากสร้างความหวังให้ผม......คำว่า...รอ...ยังสร้างความโหดร้ายให้ผมไม่แพ้กัน เพราะคำว่ารอที่เอ่ยจากปากเขาไม่อาจจะทำให้ผมตัดใจได้ ผมยังคงรอเขาอย่างมีความหวัง ทุกครั้งที่ผมเห็นเขาเดินกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม..ดวงใจของผมช่างหนาวเหน็บเสียยิ่งกว่าธารน้ำแข็งใดๆในโลก
วันแล้ววันเล่าผ่านไปผมยังคงรอพี่คริสอย่างเดียวดาย พื้นที่ในการรอสำหรับคนอย่างผมอยู่ตรงไหนกัน เขาเคยคิดจะรักผมบ้างไหม......รอ......ที่เคยเป็นแสงสว่างสำหรับผม มันแปรเปลี่ยนเป็นความมืดมิดในใจผม ผมรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออกราวกับมีอะไรมาขวางกั้นทางเดินหายใจที่ต้องรอคอยใครสักคน มันช่างดูว่างเปล่าเสียจนน่ากลัว แต่ผมยังคงเลือกที่จะรอเขา แม้จะทำให้ผมต้องทุกข์ทรมานราวกับมีใครเอามีดปักลงบนดวงใจ
เมื่อไรการรอคอยอย่างไร้จุดหมายจะสิ้นสุดเสียที
คำภาวนาของผมก็เป็นจริง ในคืนหนึ่งที่ผมไปนอนค้างบ้านพี่คริสและเขาบอกกับผมว่าเขาให้คำตอบแก่ผม เขาให้ผมไปที่ริมแม่น้ำฮัน วินาทีนั้นหัวใจผมพองโตอย่างเปี่ยมสุข ไม่ว่าคำตอบจะออกมาในรูปแบบไหน อย่างน้อยการรอคอยอย่างไม่มีที่สิ้นสุดได้จบลงเสียที แม้ลึกๆในจิตใจผมอยากให้เขารู้สึกเหมือนผม
แต่ในโลกแห่งความจริงพระเจ้าช่างเล่นตลกกับผม ดลบันดาลให้ผมเจอความโหดร้ายของชีวิตอย่างไม่รู้จบ ทำให้ผมต้องกับคำว่า....รอ.....อย่างไม่มีที่สิ้นสุด.....ในคืนนั้นขณะที่เขากำลังมาหาผม ด้วยความรีบหรืออไรสักอย่างผมไม่อาจจะรู้ได้ เขารีบข้ามถนนโดยลืมที่จะมองว่ามีรถผ่านไปมาหรือไม่ ผมหันไปเห็นรถยนต์ที่ขับมาด้วยความเร็วสูงพุ่งชนใส่เขา ร่างเขาลอยกระเด็นไปไกลจากตัวรถที่ชน เสี้ยววินาทีที่ความตายได้พรากเขาจากผมไปตลอดการ ทำให้ผมร่ำไห้อย่างคนไร้สติ ดูเหมือนว่าร่างกายกับหัวใจผมกำลังด้านชาที่เห็นคนที่ผมแอบรักมาตายต่อหน้า ผมกอดร่างเขาที่แน่นิ่งไปปราศจากวิญญาณ ผมกู่ร้องตะโกนร้องเรียกชื่อเขาเป็นพันครั้งเป็นหมื่นครั้ง แต่ผมได้รับความเงียบเป็นคำตอบ
เขาใจร้ายเหลือเกินที่ปล่อยให้ผมรอเขาไปทั้งชีวิตแต่ตัวเขานั้นเล่ากลับจากผมไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
ณ เวลานี้ผมยืนบนดาดฟ้าของมหาลัยที่ผมกับเขามาใช้บริการบ่อย ผมหยิบรูปคู่ของผมกับพี่คริสขึ้นมาดู เป็นรูปที่ผมบังคับให้เขาถ่ายด้วย ผมลูบไล้ไปตามหน้าเขาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ผมจรดริมฝีปากบนหน้าเขา ผมไม่อาจที่จะเข้มแข็งพอที่จะรอเขาไปทั้งชีวิต ผมจะไปอยู่กับเขาที่ปรโลก ผมก้าวเท้าออกนอกระเบียงมีเพียงที่ยื่นออกมาเล็กน้อยแต่มันยังพอที่จะไม่ทำให้ผมร่วงหล่นไปตอนนี้ ผมค่อยๆปล่อยให้รูปความทรงจำลอยไปตามแรงลม ส่วนตัวผมค่อยๆทิ้งน้ำหนักตัวไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก
ลาก่อนโลกอันโหดร้าย
-----------------------------------------------------------
สวัสดีมิตรรักคริสโฮทุกท่าน เปิดห้องฟิคคริสโฮเป็นการฉลองปีใหม่ และไรเตอร์เป็นเมนซูโฮที่ชอบคริสโฮค่ะ
คนอ่านอย่าเพิ่งตบไรเตอร์นะคะที่มันสั้นมากกกกกก 3 หน้าเอสี่จบ จะบอกว่าตัวไรเตอร์ไม่ถนัดเขียนยาวๆ เขียนได้แต่ฟิคสั้นๆ
และฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคแปลงด้วยค่ะ จะบอกว่าฟิคคิรสโฮที่จะลงในอนาคตส่วนใหญ่เป็นฟิคแปลงค่ะ ดังนั้นถ้าใครคุ้นๆกับฟิค อย่าแปลกใจนะคะ ไรเตอร์ฝีมือยังไม่ดี ถึงเป็นฟิคแปลง แทบเหมือนต้นฉบับไม่ผิดเพี้ยน
เอนจอยรีดดิ้ง
ความคิดเห็น