คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : งอน ง้อ
ห้องพักที่มืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากหน้าคอมให้ความสว่าง มือหนากระแทกนิ้วลงบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างหงุดหงิด ภาพหลากหลายโมเม้นท์ของจุนมยอนกับเพื่อน พี่ น้องร่วมค่ายในงานคอนเสริต์ต่างๆ โชว์อยู่แทบทุกเวปของซูโและสมาชิกวงเอ๊กโซ โดยเฉพาะภาพที่จุนมยอนซบไหล่ของพี่ร่วมค่ายอย่างคยูฮยอน แถมมีมาเป็นภาพนิ่ง ภาพดุ๊กดิ๊ก ยันไปถึงแฟนแคม ทำให้เขารู้สึกฉุนกึกโมโหจนแทบอยากจะเหวี่ยงโน๊ตบุ๊คลงบนพื้น แค่เพื่อนร่วมวงที่มาเกาะแกะคนรัก เขาแทบอยากจะบ้า แต่นี่มีรุ่นพี่คนสนิทของจุนมยอนมาร่วมวงด้วย ทำให้ต่อมหึงเขาทำงานเพิ่มขึ้นอีกร้อยเท่า
ครั้งแรกที่เขาเห็นภาพที่หัวหน้าฝั่งเคเข้าไปซบไหล่คยูฮยอนประหนึ่งว่าตัวเองเป็นลุกแมวน้อย เขาแทบจะถลาคว้าตัวรุ่นพี่คนสนิทของซูโฮแถมท้ายด้วยลูกถีบอีก 1 ลูก แต่ด้วยเขาเป็นเพียงแค่รุ่นน้องที่ควรจะต้องให้ความเคารพรุ่นพี่ และด้วยหน้าที่บนเวทีไม่อาจจะทำให้เขาทำได้อย่างใจคิด
และล่าสุดในงานสิ้นปีที่สมาชิกวงชายนีต่างนัวเนียกับจุนมยอนของเขา แทมินทั้งกอดทั้งหอมมือนิ่มแฟนเขา ไหนจะคีย์ที่ยืนโอบกอดจากด้านหลัง ทำเอาเขาอยากจะอาละวาดให้หอพัง
ความหึงหวงที่ก่อตัวขึ้นมาเงียบๆและยาวนานหลายเดือนท้ายสุดคริสไม่อาจจะทนเก็บไว้ได้อีกต่อไป แม้ปีใหม่ล่วงเลยมาได้สองอาทิตย์แล้ว แต่คริสไม่มีทีท่าจะคุยกับซูโฮเลย แม้ว่าอีกฝ่ายเพียรพยายามเข้าหาเขา พยายามชวนเขาคุยแล้วก็ตามที
เขาไม่ได้อยากจะงอนอีกฝ่าย
ไม่ได้อยากจะทำตัวงี่เง่าใส่
แต่อดที่จะน้อยใจไม่ได้ที่เห็นจุนมยอนให้ความสนิทสนมกับคนอื่นมากกว่าเขา
.
.
.
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเย็นเต็มไปด้วยความอึดอัด คริสไม่แม้แต่จะสบตาซูโฮ เขาก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเงียบๆ ไม่เปิดช่องว่างให้อีกฝ่ายเข้าหาเขาได้ สมาชิกคนอื่นๆได้แต่นั่งกินข้าวเงียบๆ ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยความเห็นใดๆออกไป รู้ดีว่าหัวหน้าฝั่งเอ็มไม่ได้ใจดีเหมือนกับคนตัวขาว ลีดเดอร์ตัวเล็กพยายามชวนร่างสูงคุยตลอดเวลาแต่กลับได้รับความเงียบจากคริสเป็นคำตอบ....หากร่างสูงเงยหน้ามองขึ้นมาสักนิด เขาก็จะเห็นรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ของซูโฮ
อู๋ฟานยังสาละวนอยู่กับหน้าจอคอมโดยไม่สนใจคนรักเช่นเดิม เขาพยาพยามไม่สนใจหาดูภาพซูโฮกับสมาชิกร่วมค่ายในงานต่างๆ แต่ทว่ามือเขาอดที่จะคลิกเข้าไปดูไม่ได้ เขาไม่เข้าใจนักทำไมถึงต้องหาเรื่องทำร้ายหัวใจตัวเอง ทั้งๆที่บางภาพล่วงเลยมาหลายเดือน เขากลับนั่งเซฟรูปเหล่านั้นและนั่งดูทุกๆวันให้กัดกร่อนหัวใจของตนเอง
“พี่คริสเมื่อไรจะหายงอนผมสักทีครับ” มือบางโอบเข้าที่ลำตัว ริมฝีปากสีสดกระซิบข้างหูราวกับยั่วยวนอีกฝ่ายให้สติกระเจิง นิ้วนาวเกลี่ยเล่นอยู่แถวหน้าอก
“พี่ไม่ได้งอน ซูโฮลุกและกลับหอไปได้แล้ว ” ดวงตากลมเหลือบเห็นภาพที่เขาซบไหล่รุ่นพี่คนสนิท ทำให้เขาอดที่จะยิ้มไม่ได้ เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เขาวางไว้ทุกอย่าง
“หืมนี่เหรอที่บอกว่าไม่งอน” ซูโฮหมุนเก้าอี้ให้คิรสหันมาเผชิญหน้ากับตนเอง ใบหน้าบูดบึ้งไร้อารมณ์ของร่างสูง ทำให้เขาชอบใจนัก นี่แสดงว่าคริสกำลังงอนเขาอยู่แน่นอน
“ทำไมพี่จะต้องงอนนาย”
“พี่คริสปากแข็งจัง เลิกงอนผมเถอะ ผมอุตส่าห์ง้อแล้วนะ” ร่างบางปลดกระดุมหัวหน้าฝั่งเอ็มออกทีละเม็ดๆ จนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่สมบูรณ์ ริมฝีปากบางลากไล้อยู่แถวแผ่นอกในขณะที่มือบางปลดกางเกงอีกฝ่ายออก คริสนั่งหดเกร็งหน้าท้องด้วยอารมณ์ที่ปั่นป่วน
“หายงอนยังเอ่ยพี่คริส ผมลงทุนง้อถึงขนาดนี้แล้วนะ” ซูโฮลุกขึ้นเย็นเต็มความสูงก่อนปลดกระดุมเสื้อของตัวเองบ้าง แผ่นอกที่เนียนใสน่าสัมผัสกำลังให้ร่างสูงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
คริสไม่คาดคิดว่าลีดเดอร์ตัวขาวจะง้อเขาด้วยวิธีนี้
ร่างบางโน้มตัวเข้าหาใบหน้าคมก่อนที่มือบางพิงพนักเก้าอี้ ริมฝีปากสีสดแนบชิดกับริมฝีปากอิ่มอย่างจงใจ ปลายลิ้นปรนเปรอความหวานละมุนอย่างถึงอารมณ์
“ถ้าพี่คริสหายงอนผม ผมก็จะสัมนาคุณให้พี่ถึงใจ” ริมฝีปากบางถามอย่างหยอกเย้า ใบหน้าหวานเอียงอายเพื่อยั่วให้อีกฝ่ายอารมณ์กระเจิดกระเจิง
ใบหน้าคมพยักหน้าตอบแทนการพูด ซูโฮที่เปลือยเปล่านั่งค่อมบนหน้าตักร่างสูงก่อนที่โน้มตัวจุมพิตแสนหวานอีกครั้ง สะโพกโยกย้ายไปมาบนส่วนแห่งอารมณ์ที่กำลังตึงเครียดเพื่อที่จะยั่วยวนอีกฝ่าย
“พี่ก็หายงอนแล้ว ไหนละของสัมนาคุณของนาย” คริสถามย้ำด้วยเสียงที่แหบพร่า ในเมื่อร่างเล็กเอาแต่ส่ายสะโพกไปมาไม่ยอมจัดการอะไรสักอย่าง คิม จุนมยอนกำลังทำให้อู๋อี้ฟานคนนี้เป็นบ้า
“ใจเย็นๆสิครับพี่คริส ของขวัญที่ผมจะให้เนี่ยทดทนความผิดที่ผมทำไว้แน่นอน” ซูโฮกระเถิบกายออกมาเพียงเล็กน้อย แผยให้เห็นส่วนตึงเครียดของคริส มือบางกอบกุมสัมผัสเคล้นคลึงส่วนแห่งอารมณ์ ในขณะเดียวกันริมฝีปากปางยังคลุกคลีกับกลีบปากหยักอย่างถึงอารมณ์
กลีบปากบางครางเสียงหวานเมื่อเจ้าของใบหน้าหวานกดเรือนกายให้ส่วนแห่งอารมณ์สัมผัสกับผนังนุ่ม
ด้านใน ความร้อนระอุกับความคับแน่นทำให้หัวหน้าวงทั้งสองสุขสมเสียราวอยู่กับบนสวรรค์ ซูโฮขยับกายไปตามจังหวะการชักนำของตนเอง ส่วนตัวคริสเองก็อยู่เฉยๆปล่อยให้คนรักของตนเป็นผู้กระทำอย่างพึงพอใจ ซูโฮที่ระเริงอยู่บนหน้าตักคริสเริ่มเหนื่อยอ่อน ร่างสูงจึงสวนสะโพกกำหนดจังหวะบทรักแทนเสียเอง เสียงหวานครางอย่างวาบหวามเมื่อส่วนแห่งอารมณ์เข้าไปในเรือนกายลึกซึ้งและลึกซึ้งยิ่งขึ้น
“ผมไม่ไหวแล้วฮะพี่คริส” ซูโฮหลับตาพริ้มด้วยความสะท้าน คริสเองรีบขยับกายให้แรงและเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายใกล้ถึงฝั่งฝัน อีกเพียงไม่กี่นาทีทั้งสองต่างถึงปลายทางแห่งความสุขล้ำใ บหน้าหวานซบลงบนอกแกร่งอย่างหมดแรง แต่ทว่าสะโพกมนยังส่ายวนปลุกให้ส่วนตึงเครียดดุนดันอยู่ในเรือนกายจุนมยอนอีกครั้ง
“ผมบอกแล้วไงครับว่าผมจะสัมนาคุณให้พี่คริสถึงใจ” ริมฝีปากสีสดยิ้มยั่วก่อนที่จะเริ่มบทรักอีกครั้ง .
.
.
ร่างเล็กลุกออกจากเตียงนุ่มอย่างช้าๆด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน เขารีบตรงไปที่ห้องนั่งเล่นทันทีก่อนที่จะกดเบอร์โทรศัพท์หารุ่นพี่ที่เขาให้ความสนิทสนมด้วย
“จุนมยอนเป็นไงแผนสำเร็จไหม”
“แน่นอนพี่คยูฮยอน ในที่สุดพี่คริสก็หึงผมจนได้ ขอบคุณพี่มากนะครับ” เรื่องที่เขาไปซบไหล่กับคยูฮยอนบนเวที รวมถึงโมเม้นท์ต่างๆกับสมาชิกร่วมค่ายเป็นแผนของคยูฮยอนทั้งสิ้น ร่างบางกลุ้มใจที่คริสไม่เคยหึงเขาเลยสักครั้งเวลาที่เขาอยู่กับชายอื่น ขนาดเขาขยันสร้างโมเม้นท์กับเพื่อนร่วมวงเพื่อกระตุ้นให้อีกฝ่ายหึงบ้าง แต่คริสดูไม่มีท่าทีที่จะแสดงออกว่าหึงเขาแต่อย่างใด จนเขาอดกลัวไม่ได้ว่าหัวหน้าวงฝั่งเอ็มอาจจะจำใจยอมคบเขามากกว่า ด้วยกลัวว่าเขาจะเสียใจหากปฏิเสธรับรัก ในเมื่อจุนมยอนเป็นคนใจกล้า หน้าด้านไปสารภาพรักกับร่างสูงก่อน คยูฮยอนจึงเสนอแผนการนี้ขึ้นมาซึ่งเขาเองก็เห็นด้วย
แน่นอนว่าสมาชิกชาวจีนคนนี้หึงเขาเป็นไปตามแผน
แต่กว่าจะสัมฤทธิ์ผล คิม จุนมยอนเกือบถอดใจไปหลายครั้ง ดีที่มีคยูฮยอนคอยช่วยให้กำลังใจเสมอมา ใครจะไปคาดคิดว่าอู๋ฟานนั้นจะมีความอดทนเป็นเลิศถึงขนาดนี้ ซูโฮตั้งเป้าหมายไว้ว่าถ้าจนถึงคัมแบคล่าสุดของพวกเขา หาก คริสยังมีท่าทีเฉยเมยกับเขา เขาจะยอมปล่อยให้ร่างสูงเป็นอิสระ
แต่โชคดีที่อู๋ฟานหึงหวงเขาเสียก่อน
“ไม่เป็นไรน้องรัก เรื่องแค่นี้สบายมาก แต่พี่คงต้องวางสายก่อนนะ เดี๋ยวพี่คังอินตื่นขึ้นมาแล้วจะยุ่ง”
“โอเคครับ ยังไงผมต้องขอบคุณพี่อีกครั้ง”
จุนมยอนเดินกลับเข้าห้องนอนอีกครั้งด้วยความสุขใจ เขานอนซุกหาไออุ่นจากอกแกร่งอย่างอารมณ์ดี ในที่สุดเขาพิสูจน์ได้เสียทีว่าคริสเองรักเขาเช่นกัน
ซูโฮเองก็หวังให้ความรักของคริสมีต่อเขาตราบนานเท่านาน
TALK^^
พบกันกับเรื่องที่สี่แล้วนะคะ เรื่องนี้จบแฮปปี้เอนดิ้ง เดี๋ยวจะคิดกันว่าเราลงเป็นแต่ฟิคเศร้าๆ มาลงให้ฉลองกับตัวเองเบาๆ
ฟิคเรื่องนี้อาจจะไม่ยาวมากนะคะ เราชอบแต่งสามหน้าเอสี่ไรงี้ค่ะ ช่วงนี้กำลังสครีมคริสโฮ เพิ่งเห็นภาพที่คริสลูบหัวนีออน
ที่ดิสนี่แลนด์ >< เอนจอยรีดดิ้งนะคะ
ขอแจ้งอีกนิดนึงนะคะ ฟิคตอนที่แล้วจบแล้วนะคะ จบแบบค้างๆคาคิดเองค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ฝีมือเราไม่ถึงพอเลยทำให้เข้าใจผิดกันค่ะ
แต่ในอนาคตเราอาจจะมาลงเป็นสเเชี่ยวก็ได้ค่ะ
ความคิดเห็น