เล่ห์รักสาวพริตตี้

ลำดับตอนที่ #3 : สาวมหาลัย 100% แก้ไขคำผิด

             ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐบาล ที่มีแต่ใครๆก็อยากจะเข้ามาเรียนแต่เป็นมหาลัยที่คัดคะแนนสอบเข้าสูงมากในแต่ละคณะ แต่เมยาวี ก็สามาถสอบเข้าได้เธอเลือกคณะพานิชยศาสตร์และการบัญชีเพราะเป็นอาชีพที่หางานได้ง่ายที่สุดและสามารถสอบเป็นผู้ตรวจสอบบัญชีรับอนุญาตได้ซึ่งเงินเดือนก็ค่อนข้างสูงประมาณ หกหรือเจ็ดหลัก และเธอก็คิดว่าเธอมีทุนมากพอที่จะเปิดบริษัทตรวจสอบบัญชีเป็นของตัวเองแบบเล็กๆเพราะใช้ทุนไม่มาก และก็สามารถมีรายได้ประมาณแปดหลักแน่นอน ส่วนงานพริตตี้เป็นงานที่เธอทำมาตลอดเกือบสามปีตั้งแต่พ่อแม่เธอเสีย บ้านก็ถูกยึดตัวเธอเองต้องย้ายมาอยู่คอนโด ยอมรับเลยว่าเธอได้เงินมากอยู่กับอาชีพนี้และเธอก็รักอาชีพนี้เพราะมันทำให้เธอมีทุกวันนี้แต่ก็ทำอาชีพนี้ไปตลอดไม่ได้ทุกๆวันก็ต้องมีเด็กใหม่ๆเข้ามาเหมือนวัฏจักร เธอจึงต้องหาอาชีพที่มั่นคง

         ที่ชมรมเทควันโดของมหาวิทยาลัยเมยาวีกำลังซ้อมเทควันโดอย่างขะมักขม้น
"เมย์" ขวัญข้าวเพื่อนสาวคนสนิทที่พึ่งเดินมาถึงชมรม เธอพึ่งเลิกเรียนก็ตรงมาที่ชมรมเทควันโดเพื่อมาหาเพื่อนรัก เธอตะโกนเรียกเมยาวีแต่เพื่อนเธอก็ไม่ได้ยินยังคงซ้อมอยู่กับผู้ต่อสู้ จนเธอต้องตะโกนอย่างไม่สุภาพนักออกไป

"ไอ้เมย์" คราวนี้เมยาวีหันมาเธอหยุดซ้อมแล้วเดินมาหาเพื่อนข้างสนาม

"ทำไมเลิกช้าจังว่ะ ฉันซ้อมรอแกเกือบสองชั่วโมงแล้วเนี่ย" เมยาวีเอ่ยขนาดที่เธอกำลังหอบ

         เมยาวีกับขวัญข้าวเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากคำพูดของเธอทั้งสองจึงไม่ค่อยสุภาพนักและสองคนนี้ก็ไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยถ้าได้อยู่ด้วยกันตามประสาเพื่อน

"พอดีว่าฉันเอาหนังสือไปคืนที่ห้องสมุดและก็แวะซื้อหนังสือนิดหน่อย แล้วก็รีบตรงมาหาแกนี่แหละ"
         เมยาวีมานั่งตรงขอบสนามเพื่อพักเหนื่อย เธอเอาผ้าที่เตรียมมาเช็ดเหงื่อที่ออกตามเนื้อตัว

"ขวัญ หยิบน้ำให้หน่อย" ขวัญข้าวหยิบขวดน้ำที่อยู่ข้างตัวเธอส่งให้เพื่อน

"ทำไมวันนี้แกซ้อมหนักจังว่ะ ซ้อมอย่างกะมีคัดตัวไปโอลิมปิก"

"ฉันก็แค่เซงๆ อยากชกอยากต่อยคนบางคน" เมยาวีคิดถึงเรื่องเมื่อวานที่งานมอเตอร์โชว์แล้วเผลอตัวจับริบฝีปากตัวเอง

"นี่แกไปมีเรื่องกับใครมาอ่ะ"ขวัญข้าวถามอย่างเป็นห่วง

"ปะ...ป่าว ไม่มีไร "เมยาวีตอบติดๆขัดๆ

"แล้วนี่ทำไมแกว่างมาติวให้ฉันได้เนี่ยห๊ะ แม่สาวพริตตี้ไม่มีงานหรอไง"ขวัญข้าวแหย่เพื่อน

"พักนี้ฉันเพลาๆไว้ ก็จะสอบแล้วนิ เดี๋ยวจะไม่จบเอา"

"อย่างแกเนี่ยนะไม่จบ ฉันว่ามาลุ้นดีกว่าว่าเกียรตินิยมเหรียญทองหรือป่าว จบภายในสามปีไม่รู้จะอัดเรียนบ้าไรเยอะแยะ"ขวัญข้าวพูดกับเพื่อนซี้

"ก็รีบจบ รีบหาเงินไง"เมยาวีตอบ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้เธออคิดถึงบ้านรัตนธนากูลมันคือจุดมุ่งหมายที่ทำให้เธออยากเรียนให้จบเร็วๆ เธอจะได้รีบทำงานหาเงินได้สะดวกขึ้นแล้วนี่ก็เป็นเหตุผลหลักที่ลงวิชาเรียนเยอะ ช่วงปิดเทอมเธอก็ลงเรียนซัมเมอร์ตลอดเพราะเธอต้องการจบภายในสามปี

"ค่าาา คุณเมยาวีดิฉันเข้าใจแล้วค่ะ"ขวัญข้าวลากเสียงยาวเธอเข้าใจเพื่อนคนนี้ดี

"ป่ะ..เรากลับเลยดีกว่าฉันเริ่มหิวล่ะ"เมยาวีเอ่ยเพราะท้องเริ่มร้อง

"แล้ววันนี้แกจะทำอะไรเลี้ยงฉัน"

"อาหารญี่ปุ่น เครป่ะ"

"อาหย่ะ..  อาหารญี่ปุ่น" ขวัญข้าวทำเสียงตื่นเต้น
 
        ที่คอนโดกลางใจเมืองเมยาวีขับรถมาจอดที่ลานจอดรถ รถเธอเป็นรถอีโคค่าของญี่ปุ่นเล็กๆเธอพึ่งซื้อตอนขึ้นปีหนึ่งเพราะมันจำเป็นกับเธอมาก เลิกเรียนเธอก็ต้องวิ่งงานพริตตี้ตลอดไหนจะสัมภาระกระเป๋าเครื่องสำอางค์เสื้อผ้าอีกทำให้เธอตัดสินใจซื้อแต่ก็เลือกรุ่นที่ใช้งานจริงๆและประหยัดน้ำเหมาะกับใช้ในเมือง

       เมยาวีเปิดประตูห้องวางกระเป๋าแล้วตรงไปที่ครัว
"ขวัญ แกไปอาบน้ำก่อนได้เลยนะเดี๋ยวฉันทำกับข้าวไว้รอ"
"เออ..อร่อยๆนะ" ขวัญข้าวรีบตรงไปที่ห้องนอนเมยาวีเธอรู้ดีว่าอะไรอยู่ตรงไหนเพราะมาค้างที่นี่บ่อยโดยเฉพาะช่วงสอบแบบนี้แทบจะมาสิงอยู่ที่คอนโดเพื่อนสาวเลยก็ว่าได้

      คอนโดหญิงสาวไม่ใหญ่มากแต่ก็ไม่เล็กมีหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำอยู่ในห้องนอนมีห้องนั่งเล่น ห้องครัวและนอกชานไว้ชมวิว สำหรับอยู่คนเดียวได้อย่างสบาย

      ขวัญข้าวเดินถือผ้าเช็ดหัวตรงมาที่เมยาวีที่โต๊ะอาหาร
"เสร็จยัง อาหารญี่ปุ่น ฉันหิวจนกินช้างได้ทั้งตัวล่ะ"

"เสร็จแล้วๆ มาเลย" เมยาวีเรียกขวัญข้าวไปดูอาหารที่เธอทำซึ่งตอนนี้มีจานปิดอยู่

"นี่แกจะปิดทำไมเนี่ย  ฉันหิวแล้ว"

"ก็ฉันอยากเซอร์ไพรส์แกไง เปิดล่ะนาาา"เมยาวีค่อยๆเอาจานออก

"ห๊ะ มาม่า"ขวัญข้าวหมดอารมณ์ทันทีเมื่อเห็นว่าอาหารญี่ปุ่นที่เพื่อนเธอว่าคือมาม่า

"ก็เอออ่ะดิ พอดีของทุกอย่างมันหมดอ่ะฉันยังไม่ได้ซื้อ  แต่แกดูซิน่าตามันก็น่ากินดีนะไม่ได้มีแต่เส้นรับรองมีประโยชน์ให้คืนนี้เรายาวแน่"ขวัญข้าวลองมองมาอีกครั้ง "เออ มันก็น่ากินจริงๆ"
นอกจากเส้นมาม่าก็ยังมีเต้าหู้ไข่ ลูกชิ้อ ผักและก็กุ้งยั่งล่ะนิดล่ะหน่อยมันชั่งดูน่ากินจริงๆสองสาวกินไปหัวเราะกันไป

"มาๆกินอิ่มแล้วก็มาเริ่มกันเลย"เมยาวีเอ่ยขึ้นในขนาดที่มือก็หาหนังสือ

"วิชาไรนะ ขวัญ"เมยาวีถาม เพราะเธอจำไม่ได้แล้วว่าเพื่อนเธอจะให้เธอติววิชาอะไร

"บัญชีเบื้องต้น"ขวัญข้าวตอบ วิชานี้เป็นวิชาตั้งแต่ปีหนึ่งที่เธอดร๊อปเรียนไว้

"นี่ตัวนี้แกยังไม่ลงอีกหรอเนี่ย"

"ก็...เข้าไปเรียนได้สองวันแล้วก็ไปดร๊อปอ่ะ"ขวัญข้าวสารภาพออกมาอย่างเอื้อยๆ

"ไอ้ขวัญ..แก"เมยาวีขึ้นเสียงด้วยความเป็นห่วงเพื่อนเธออยากให้เพื่อนจบพร้อมเธอ

"ขอโทษ เมย์ แกก็ติวฉันซิเนี่ยฉันมาให้แกติวแล้วเห็นป่ะ แต่ฉันว่าคงไม่ได้จบพร้อมแกแน่ว่ะขอสามปีครึ่งแล้วกันนะเพื่อน"

"โธ่..ขวัญ แต่ก็เอาเหอะฉันเข้าใจ"เมยาวีเข้าใจเพื่อนดี

"พ่อแม่ฉันก็พูดอยู่ทุกวันว่าจะจบพร้อมแกมั้ย พวกเขาคงคิดว่าจบสามปีนี่มันง่ายมั้งฉันว่าสามปีครึ่งนี่ก็เทพแล้วนะถ้าสามปีอย่างแกคงโคตรเทพ"

"ฮ่าๆ"สองสาวหัวเราะชอบใจกันใหญ่"

"ก็แกไม่มาเรียนบัญชีกับฉันล่ะ"

"แกรู้ไรมั้ยเมย์ คณิตตอนมอสี่ฉันได้เกรดหนึ่ง ฉันยังสมควรเรียนบัญชีอีกหรอว่ะ"ขวัญข้าวพูดออกไปแบบฮ่าๆ ยิ่งทำให้สองสาวหัวเราะกันใหญ่

"ฮ่าๆแกก็เลยเลือกเรียนการตลาด เพราะมีบัญชีตัวเดียว"

"ถูก  ที่สุดอ่ะ"ขวัญข้าวกำมือเหลือแต่นิ้วชี้อออกมาทำท่าถูกที่สุด 
 
             ขวัญข้าวหาหนังสือที่จะติวในกระเป๋าเธอหยิบออกมาสองสามเล่มและมีนิตยสารติดมือมาด้วยเมื่อตอนเย็นที่เธอเอาหนังสือไปคืนห้องสมุดเธอก็เลยแวะซื้อร้านซีเอดใต้ตึกติดมือมา

"เมย์ ก่อนติวฉันว่าเรามาดูอะไรบันเทิงๆกันก่อนดีกว่านะ"ขวัญข้าวพูดพร้อมหยิบนิตยสารให้เพื่อนดู

"อะไรอีก เดี๋ยวไม่จบกันคืนนี้"คนติวกลัวจะติวให้ไม่จบเนื้อหา

"ผู้บริหารหนุ่มหล่อเจ้าของธุรกิจรถนำเข้ารายใหญ่ของประเทศเผยเกร็ดในการทำธุรกิจ"ขวัญข้าวอ่านคำโปรยอยู่ใต้ร่างหนังสือ

"คุณเวพัฒน์  เลิศวงค์วิทยา ผู้ชายบ้าไรก็ไม่รู้โครตหล่อ คิ้วเข้มๆ จมูกโด่งๆปากก็นะหล่ออ่ะแกดูดิเมย์ เก่งด้วยนะ รวยอีกต่างหาก ทั้งหล่อทั้งเก่งทั้งรวยเพอร์เฟคไปป่าวว่ะ"ขวัญข้าวเปิดนิตยสารดูรูปชายหนุ่มแล้วพูดไป เมยาวีได้ยินชื่อที่เพื่อนเอ่ยทำให้นึกถึงความบ้าอำนาจของผู้ชายคนนี้ เธอจำได้ดีกับสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอ เมยาวีมองไปที่ปกนิตยสารที่เพื่อนเอาให้ดูแล้วเอ่ยอย่างลืมตัว

"ทุเรศ บ้ากาม บ้าอำนาจ"เมยาวีพูดอย่างอารมณ์เสีย

"เห้ย..เมย์ แกเป็นไรอ่ะรู้จักคุณเวพัฒน์ด้วยหรอ" ขวัญข้าวถามอย่างสงสัย "หรือว่า แกไปงานที่เขาเปิดตัวรถคันใหม่ แล้วทำไมแกไม่บอกฉัน จะได้ไปด้วยแสดงว่าแกเจอเขาแล้วเขาหล่อมั้ยแล้วที่แกบอกบ้ากามคืออะไรแล้ว..."ขวัญข้าวถามเป็นชุดจนคนฟังต้องขัด

"พอแล้ว..ไอ้ขวัญ"เมยาวีปราบเพื่อนเพราะชักจะนอกเรื่องไปไกลแล้ว

"แกตอบฉันมาก่อน"ขวัญข้าวยังอยากจะรู้ "แกหมายความว่าไรห๊ะเมย์ "

"ป่าว ฉันก็แค่คิดว่าคนเราทุกคนเกิดมาไม่มีใครเพอร์เฟคหรอก"เมยาวีเอ่ย

"โห ดราม่าอีกแล้วอ่ะ แต่มันก็จริงอย่างที่แกพูด ถ้าพ่อแม่แกไม่เสียบ้านแกไม่ถูกยึดแกคงเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟคที่สุด"ขวัญข้าวหลุดปากไปพูดจบเธอพึ่งรู้สึกตัวเธอรีบเอามือปิดปากแล้วมองตาละห้อยใส่เพื่อนสาว

"ขอโทษฉันหลุดปากไป"

"ไม่เป็นไร ฉันยอมรับความจริง มันก็จริงอย่างที่แกพูดฉันถึงบอกไง ว่าไม่มีใครเกิดมาแล้วเพอร์เฟคหรอกผู้ชายคนนั้นอาจจะดูหล่อรวยเก่งแต่มันก็เป็นภายนอกที่เราเห็นจริงๆเขาอาจจะมีจิตใจที่แย่นิสัยที่เลวก็ได้"พอพูดถึงผู้ชายคนนี้ทีไรหญิงสาวก็มีอาการโกรธทุกที

"เห้ยๆแต่ฉันว่าคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอมั้ง"ขวัญข้าวรู้สึกเหมือนเพื่อนเธอจะเปรียบเทียบได้แรงไปและก็ใส่อารมณ์มากไปหน่อย

"ใครจะไปรู้มันอาจจะยิ่งกว่านั้นก็ได้ ช่างเถอะเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า" เมยาวีรีบตัดบทก่อนที่จะไม่ได้ติว

       สองสาวติวหนังสือกันจนเวลาล่วงเลยมาเกือบตีหนึ่งนักเรียนที่โดนติวตาเริ่มจะปิดแต่ยังไม่ทันได้ปิดก็มีเสียงที่ต้องทำให้สะดุ้ง

"ไอ้ขวัญ"เสียงเรียกชื่อเพื่อนเสียงดังพร้อมหนังสือในมือตบลงที่โซฟา เพราะเพื่อนสาวกำลังจะหลับ  ขวัญข้าวสะดุ้งทันที

"อะไรล่ะ ไอ้เมย์"เสียงขวัญข้าวเริ่มงัวเงีย

"แกไม่ไหวแล้ว ไปนอนกันเหอะ ป่ะ"

      เช้าวันนี้สองสาวมีเรียนกันทั้งคู่เธอสองคนแต่งชุดสาวมหาลัยได้น่ารักสมวัยมาก อาหารเช้าของสองสาวเป็นไข่ลวกคนละฟองและน้ำมะเขือเทศซึ่งเป็นอาหารเช้าที่เมยาวีกินทุกวันเธอจึงทำให้เพื่อนด้วยแต่ขวัญข้าวเกลียดน้ำมะเขือเทศที่สุดเธอจึงขอเป็นน้ำส้มแทน ที่ต้องกินแบบนี้เพราะเมยาวีต้องดูแลตัวเองเธอไม่ได้กินอาหารเสริมเหมือนเพื่อนๆพริตตี้ของเธอ เธอจึงดูแลสุขภาพด้วยอาหารการกินและการออกกำลังกายแทน

      เมยาวีขับรถออกจากคอนโดมาได้ซักพักโดยมีตุ๊กตาหน้ารถคือเพื่อนสาว  ทั้งสองคุยเรื่องติวหนังสือเมื่อคืนกันมาตลอดทาง
"เดี๋ยวฉันจะพาไปทางลัดนะ ทางหลักท่าทางรถจะติด"เมยาวีเอ่ยบอกเพื่อนที่นั่งอ่านหนังสือก้มๆเงยๆ
      ทางลัดที่เธอว่าเป็นถนนสองเลนไปกลับทำให้เธอต้องขับอย่างระมัดระวังระหว่างที่เธอกำลังขับรถอย่างตั้งใจเธอเห็นรถหรูคันหนึ่งข้างหน้าเธอส่ายไปส่ายมา เลนขาวทีเลนซ้ายที

"เห้ย..ขวัญอะไรวว่ะนั่น" เมยาวีเรียกเพื่อนสาวให้ช่วยดูอย่างตกใจ

"เห้ย...เห้ย"

"เห้ย.." เสียงสองสาวร้องพร้อมกันออกมา

โครม!!