เล่ห์รักสาวพริตตี้

ลำดับตอนที่ #4 : อุบัติเหตุทำให้เจอกัน 100%

   โครม!!..
                 เมยาวีออกมาดูรถตัวเองภาพที่เห็นคืนข้างหน้ารถเธอโดนชนแต่ดีที่ไม่แรงมากเธอหักพวกมาลัยและเบรคได้แต่ก็ทำเอาหน้ารถหยุบอยู่ แล้วสีก็ถลอกหลายจุดจากการเสียดสี เมยาวีอยากจะดูน่าคนขับสักหน่อยว่าใบขับขี่เนี่ยได้มาได้อย่างไร

                ชายหนุ่มเดินออกมาจากรถเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับรถของตน เมื่อเห็นหญิงสาวที่ก้มๆเงยตรงน่ารถก็รู้สึกคุ้นตา เมยาวีเงยน่าขึ้นมาหวังจะคุยให้รู้เรื่อง 

"คุณ"

"คุณ" ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกัน ขวัญข้าวซึ่งลงจากรถมาพร้อมกับเมยาวีถึงกับ งง เมื่อเห็นว่าคนที่ขับรถมาชนรถเพื่อนเธอคือ เวพัฒน์  เลิศวงค์วิทยา หนุ่มหล่อที่ถูกพูดถึงเมื่อคืนและยิ่งตกใจมากขึ้นเมื่อได้ยิ่งคำอุทานออกมาจากปากของเพื่อนเขาและชายหนุ่มตรงหน้าที่ดูเหมือนจะรู้จักกัน

"นี่คุณขับรถภาษาอะไรอ่ะซ้ายทีขวาที ขับเป็นหรือป่าวได้ใบขับขี่มาได้ยังไงหรือซื้อมา"เมยาวีเริ่มเป็นชุด

             เวพัฒน์กำลังอึ้งที่ได้เจอหญิงสาวอีกครั้งตอนนี้เธออยู่ในชุดนักศึกษาต่างจากวันนั้น น่าตาปราศจากเครื่องสำอาดค์เผยให้เห็นผิวใสสุขภาพดีเหมือนเด็กวัยแรกเกิด เวพัฒน์เริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองสนใจหญิงสาวมากไปกว่าการที่รถชน 

"แล้วคุณจะเอาอย่างไง ก็ในเมื่อมันชนแล้ว"เวพัฒน์เอ่ย เขายอมรับว่าเขาผิดแต่ตอนนี้เขาก็รีบ

           หญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถของเวพัฒน์เห็นว่าชายหนุ่มยังเคลียร์ไม่เสร็จสักทีแล้วเธออยู่ในรถก็เริ่มร้อนเธอก็เลยจะไปคุยเอง หญิงสาวเดินออกมาด้วยชุดแซกสายเดียวสีดำซีทรูข้างบนเผยเห็นบราที่อยู่ด้านใน น่าตาจัดว่าสวยด้วยเครื่องสำอางค์บนใบน่าอย่างจัดเต็มสีปากสีแดงสดซึ่งตัดกับชุดสีดำได้เป็นอย่างดีเธอเป็นนางแบบที่ตอนนี้เวพัฒน์ควงอยู่

"ยังไม่เสร็จอีกหรอค่ะ เวย์"ไปรยาพูดเมื่อเดินลงมาเห็นว่าชนกับรถเด็กนักศึกษา

               เมยาวีมองไปรยาตั้งแต่หัวจรดเท้าก็พอจะเด่าออกว่าทำไมรถถึงส่ายไปส่ายมา เธอหันไปมองเวพัฒน์เพื่อสำรวจแล้วเธอก็เจอหลักฐานชิ้นใหญ่ตรงซอกคอ มีรอยปากของหญิงสาวและที่คอเสื้ออีกรอย สีลิปสติกสีเดียวกับปากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป๊ะ

"หึ"เมยาวีเบยปากใส่เวพัฒน์ ทำให้เวพัฒน์ฉุนขึ้นมาในการทำสีหน้าของหญิงสาวสีหน้าแบบนี้ทำให้เขาอยากลงโทษเธอที่สุด

"แค่นี้เองให้เงินไปสิค่ะเวย์จะได้จบๆเราจะได้รีบไป"ไปรยาเอ่ยเมื่อเห็นรอยที่ชน

"เรียกประกันแล้วกันนะค่ะ"เมยาวีเอ่ยขึ้นเพราะเธอก็รีบไปเรียน

"จะเรียกทำไมชักช้า เธอจะเอาเท่าไรว่ามา ฉันรีบ"ไปรยาตอบทันควัน

"และฉันล่ะค่ะ ฉันไม่รีบเลยหรอ ฉันรีบไปเรียนแต่พวกคุณรีบไปนัวมันต่างกันนะค่ะ เอ๊ะ หรือว่าพึ่งนัวกันในรถ ผลมันถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้"เมยาวีพูดแล้วหันมาหาเวพัฒน์ด้วยสายอย่างอวดดี ไปรยาแทบปรี๊ดแตกที่หญิงสาวตรงน่ารู้ทันเธอ ก็ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเธอมัวแต่จูบเวพัฒน์ขนาดที่เขาขับรถทั้งๆที่เขาห้ามเธอแล้ว

"อีเด็กบ้า แกรู้มั้ยว่าแกกำลังพูดอยู่กับใคร"  ไปรยาพูออย่างใส่อารมณ์จะเอาเรื่องคนตรงหน้าให้ได้ที่กล้ามาด่าว่าตนเอง 

"ฉันไม่รู้หรอก ว่าแกอ่ะเป็นใคร รู้แต่ว่าแกทำให้รถฉันต้องเป็นแบบนี้" เมยาวีสวนอย่างทันควันและก็ใส่อารมณ์ไม่แพ้ไปรยา

"นี่แก กล้าดีอย่างไงมาเรียกฉันแบบนี้"

"ป่าว ฉันไม่ได้ใช้ความกล้าเลย"คำพูดของเมยาวีกวนสุดๆเธอกำลังยั่วโมโหคนตรงหน้า

"แก อีเด็กบ้า ปากดีนักนะโดนตบสักทีเป็นไง" ไปรยาปี่เข้าเมยาวีเงื้อมมือจะสั่งสอนหญิงสาวแต่คนอย่างเมยาวีหรอจะยอมเธอก็ตรงเข้าหาไปรยาเหมือนกันแต่ต่างกันที่เธอยกกำปั้นขึ้น

"หยุดๆๆ อย่างเลยนะค่ะฉันขอร้อง ฉันว่าคุณอย่ามีเรื่องเลยนะค่ะเดี๋ยวคุณจะต้องไปนอนให้น้ำเกลือ" ขวัญข้าวรีบเข้ามาห้ามทัพที่กำลังจะเกิดขึ้นเธอแทรกตัวไปอยู่ตรงกลางแล้วหันไปพูกับไปรยาอย่างหวังดี 

              การกระทำทุกอย่างของหญิงสาวทั้งสามอยู่ในสายตาเวพัฒน์ตลอดแต่เค้าจับจ้องไปที่เมยาวีแต่เพียงผู้เดียวว่าเธอจะแก้ไขสถานการณ์อย่างไร

"อีเด็กบ้า  เวย์ค่ะดูอีเด็กบ้าสองคนนี้ซิค่ะมันจะรุมไปรยาอ่ะค่ะ" ไปรยารีบวิ่งไปหาเวพัฒน์เพื่อจะให้ช่วยเธอ

           เวพัฒน์ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องของผู้หญิงเค้ารำคาญเวลาผู้หญิงทะเลาะกันแต่ก็แปลกตอนนี้เค้าชอบดูเมยาวีเถียงกับไปรยา เธอเถียงได้กวนสุดๆ  ไปรยาเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วเพราะอยากจะไปจากตรงนี้

"นี่ แล้วตรงลงพวกเธอจะเอาอย่างไง"ไปรยาพยายามใช้สรรพนามที่ดีขึ้น       "อ่อ งั้นเอาอย่างงี้"      พูดจบไปยาก็ลวงกระเป๋ากางเกงด้านหลังของเวพัฒน์หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา เวพัฒน์ก็ งง กับการกระทำของเธอ แต่ก็พอเข้าใจ เธอหยิบเงินสดในกระเป๋าเวพัฒน์ทั้งหมดซึ่งมีอยู่ประมาณหมื่นกว่าบาทแล้วเดินตรงไปหาเมยาวี

"อ่ะ เอาไป นี่ก็ประมาณหมื่นกว่าบาท รอยแค่นี้ก็น่าจะพอที่เหลือฉันให้เป็นค่าหน่วยกิตก็แล้วกัน"ไปรยาเอาเงินวางไว้หน้ากระโปรงรถแต่ก็ไม่ได้วางเบามือเธอวางอย่างกระแทกและเหยียดหยาม พูดจบไปรยาก็สะบัดก้นจะไปขึ้นรถทันที

"ไปเถอะค่ะเวย์ แค่นี้ก็เรียบร้อย"เวพัฒน์ก็คิดว่าจะเรียบร้อยแต่มันไม่เป็นอย่างนั้น เมยาวีหยิบเงินที่ไปรยาวางไว้หน้ากระโปรงรถเธอตรงไปหาไปรยาที่กำลังจะขึ้นรถ

"เดี๋ยว"เมยาวีเอ่ย ไปรยาได้ยินเธอหันหลังมาทันที เมยาวีปาเงินทั้งหมดใส่หน้าไปรยา เงินที่อยู่ในมือเมยาวีปะทะกับน่าของไปรยาอย่างจัง เธอเกือบหลับตาไม่ทัน

"ว้าย !  อีบ้า ทำบ้าอะไรเนี่ย"

"เอาเงินสกปรกของพวกคุณคืนไป ฉันไม่ต้องการ"เวพัฒน์เห็นว่าเมยาวีทำเกินไปแล้ว

"แล้วคุณจะเอาอย่างไง"เวพัฒน์เอ่ย  เมยาวีเดินไปเปิดประตูรถตัวเองหยิบโทรศัพท์กดหาเบอร์เธอหันไปมองเวพัฒน์

"ฉันจะเรียกประกันของฉัน ส่วนคุณก็เรียกประกันของคุณ ตกลงตามนี้"เธอพูดจบก็โทรหาประกันทำให้เวพัฒน์ต้องทำตาม ซึ่งจริงๆแล้วเขาไม่ต้องทำก็ได้แค่โทรเรียกวิมุตมาจัดการแล้วเขาก็ไปที่บริษัทได้ แต่นี่เขาต้องโทรหาประกันและต้องอยู่รอจนกว่าประกันจะมาซึ่งเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้

     เมยาวีก้มมองนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลา 09.35 น.ซึ่งหมดคาบเรียบคาบแรกไปชั่วโมงแล้วเหลืออีก 2 ชั่วโมง แล้วกว่าประกันจะมาเธอคงไปสายมากหรือเกือบไม่ทัน
"คงไปเรียนคาบแรกไม่ทันแล้ว ว่ะ"เมยาวีเอ่ย "ขวัญ แกนั่งพี่วินไปก่อนไปเดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง" เมยาวีบอกเพื่อน

"ก็แกพึ่งบอกอยู่เมื่อกี๊ว่าคาบแรกคงไม่ทัน แกไม่เข้าฉันก็ไม่เข้า"่สองสาวมองหน้ากันอย่างรู้ใจ

                 ระหว่างรอประกันเมยาวีก็ถ่ายรูปรถทุกมุนทั้งรถขอเวพัฒน์และรถของเธอ เธออ้อมไปด้านหล้งรถเวพัฒน์และเก็บภาพทั้งหมด ว่ารถของเขาเข้ามากินเลนที่เธอวิ่งเต็มคัน กิริยาท่าทางของเธอ่ ทำให้คนมองอย่างเวพัฒน์อดยิ้มไม่ได้

"รอบคอบดีจังนะ"เวพัฒน์พูอออกมาเบาๆแต่คนที่ยืนอยู่ข้างๆที่กำลังหงุดหงิดด้วยอากาศร้อนเหมือนจะได้ยินแต่ไม่ชัด

"ว่าไงนะค่ะ เวย์"ไปรยาหันมาหาชายหนุ่มเพราะเธอได้ยินไม่ชัด

"ป่าว"เวพัฒน์ตอบเสียเรียบ

              สักพักประกันของทั้งฝ่ายก็มาต่างถ่ายรูปแล้วทำเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยต่างแยกย้ายไปที่รถของตนเอง

             ไปรยาเข้ามานั่งในรถด้วยอารมณ์ที่ยังหงุดหงิดเธอยังแค้นเมยาวีอย่างมากที่กล้าทำกับเธออย่างนี้

"ถ้าเจอคราวหน้า ฉันไม่เอาแกไว้แน่ อีเด็กบ้า "ไปรยาบ่นพึมพำ