ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การตัดสินใจ & จุดเรื่มต้นของสงคราม
ารัสินใ & ุเริ่ม้นอสราม
-------------------------------------------------------------------------
อนนี้ผมำลัิหัวแทบระเบิ ผมไม่พร้อมที่ะลับไปทำานนี้อีรั้ ผมลัว ผม...ลัวว่าะทำให้นที่มาใหม่เป็นอย่าิล และที่สำัทีมอผมเปลี่ยนพลแม่นปืนมาสอนแล้ว นแรื่อแม็ เป็นนเเนาาไ้มาทำานในทีมพวผมเพราะวามสามารถเ้าาผู้บัาาร แ่แม็้อาพวเราไปเพราะเามาบัระเบิให้ผม และิล นที่พึ่ะเสียไปเมื่อสอปี่อน
" พี่่ะมีนมาหา่ะ เห็นว่ามาารมทหาร " เสียแรร์ทำให้ผมละวามิอันฟุ้่าน ผมพยัหน้าเล็น้อย่อนะเินไปที่ห้อรับแ
" ไเพื่อนยา ิถึนายะมัเลยโว้ย " พอเท้า้าวเ้าไปในห้อรับแปุ๊ป เสียวนประสาทพร้อมับมือที่ว้าอผมอ ผมเล็น้อย่อนะยิ้มออมาบาๆ
" พวนาย...มายัไันเนี่ย แล้วนี้ปล่อยไ้ยั ันเป็นพี่นายนะเว้ย! ไอ้้า! " ผมปรามมันเบาๆ เพราะมันเป็นน้อผมแ่ปีเียว ถึะปีเียวแ่ยัไ็น้อผมล่ะัน
" ไรหว่า อแ่นี้ทำหวัว เอะ! " เอ้า หรืออมบอมบ์ เิหน้าึ้นอย่าอนๆ ทำให้ผมและนอื่นๆหัวเราะออมา
หลัาที่ัาร้อ้วยารให้แรร์ไปทำอาหารให้ พวผม็พาันมานั่ถามไถ่สารทฺุสุิบันระหว่ารอแรร์ทำอาหาร แ่ละนไม่่อยเปลี่ยนไปาเิมือมีแ่เอ้าที่ไมย้อมผมมาเป็นสีำาสีทอ ส่วนลาสเลหรือแพทย์ประำทีม็ยันิ่ เย็นาเหมือนเิม
" แล้วัน็ระโนไปล็ออมันแล้วรันมันหายใไม่ออ ่อนะปล่อยมันไปหาำรว็แ่นั้นเอ๊ ไม่มีไรมา " เอ้า โม้ไปเรื่อยเรื่อที่นไป่วยหฺสาวนหนึ่ พวผมนัุ้ยันนแรร์มาเรียให้ไปทานอาหาร
" พวพี่อยาทานอะไรเพิ่มมั้ย่ะ แรร์ะไ้ทำให้ " แรร์พู่อนะยสลัผัมาวาไว้ ผมและลาสเลส่ายหน้าเบาๆ เอ้ายิ้ม่อนะส่ายหน้าแถมยัุให้แรร์ไปนั่้าัวเออี นั้นเรียอารม์หวน้อสาวอผมไ้อย่าีเลยล่ะ
" ปล่อยน้อันเี๋ยวนี้เอ้า ถ้าไม่อยามีมีปีลาหัว " นอาเอ้าะไม่ลัวแล้วท้าทาย้วยันเอนไปพิไหล่น้อผมอี ร้อนถึลาสเล้อึผมไว้ไม่ั้นมีล้มโ๊ะไม่็มีาร่านึ้นแน่
หลัาที่พวผมทาน้าวเสร็ แรร์็อัวออไปื้อหนัสือ พวผมสามนเลยมานั่ปรึษาันเรื่อที่ะลับไปทำานันเป็นทีมเหมือนแ่่อน
" ลพวนายะเอายัไัน ะลับไปเป็นทีม หรือะออยู่แบบนี้ " ผมถามึ้น ทำให้เอ้ามวิ้วเล็น้อย ลาสเลเอ็เ่นัน
" อู่อน ันไม่แน่ใ....แ่ถ้าวันที่ท่านนายพลเรียไปพบแล้วไม่เห็นันแสว่าันอบาย " ลาสเลพู่อนเอนพิโฟาเบื่อๆ
" เหมือนัน/เหมือนัน " ผมับเอ้าเอ็ิแบบนั้น
" ไม่ใ่ว่าันะไม่อยาเอนมาใหม่หรอนะแ่....ไม่มีใรรู้ว่า้อทำอะไรยัไแบบฺลอีแล้วล่ะ ไม่มีใรมาแทนเาไ้หรอ " เอ้าพูเสียอ่อย ่อนะหยิบนมมาิน ผมเอ็แอบเห็น้วยันเอ้านะเพระาพวเราทำานร่วมันมาเือบๆะห้าปีแล้ว ทุ์สุ็ร่วมันมา....พวเาเลยลายเป็นหนึ่ในรอบรัวอผมไปแล้ว
แอ็~~~~
" พี่ๆ่ะ มีหมายถึพี่่ะ ทุนเลย " แรร์ที่พึ่ลับมาาื้อหนัสือ็เินมาหาพวผมแล้วยื่นอหมายให้ ผมรับมา่อนะแหมายให้แ่ละนามื่อหน้าอ
" หึ อนายพล....ไม่้อเปิ็รู้ว่าเรื่ออะไร " ลาสเลโยนหมายไปที่โ๊ะแบบไม่ใส่ใ แรร์เอที่เห็นแบบนั้น็ีมือลาสเลเบาๆแล้วหยิบหมายมาูเอ
" พี่ลาส็.....ถ้าท่านนายพลไม่มีเรื่อสำั็ไม่ส่หมายมาหรอ แล้วท่าน็อยู่ั้สหรันะ " แรร์ว่า่อนะัารีอหมายอลาสเลออ แล้วหยิบหายมอ่านเอ พวผมำเบาๆที่ลาสเลโนุ ลาสเลทำไ้เพียถลึาใส่เทา่นั้น
" วยแล้ว แรร์ว่าพวพี่้อลแล้วล่ะ " แรร์พูเสียื่น่อนะยื่นหมายมาให้ผม ผมวาอัวเอแล้วรับอลาสเลมาู
" พวนั้นเริ่มเปิศึแล้ว ทาอิหร่าน้านไว้ไ้ไม่นาน " ผมโว์้อวามในหมายให้เอ้าและลาสเลู พวนั้นมอหน้าัน่อนที่พวเราะัสินใันว่าะไปีมั้ย
" พวพี่ะัสินใแบบไหนน แรร์ไม่ว่าแ่่วยิอย่ารอบอบและละเอีย ใ้สมอในารัสินใอย่าใ้ทิิ วามลัว.....หรือวามเอาแ่ใินะ่ะ " แรร์ว่า่อนะลุึ้นลับเ้าห้อไป ำหลัๆะให้ลาสเล ผมและเอ้าิาม
" ันัสินใแล้ว.... " ู่ๆลาสเล็พูึ้น ผมและเอ้ามออย่าอำอบ
" ัน.....ะไป ันไม่สนว่าใระมาแทนที่ิลหรือเปล่า อแ่ทำานไ้และใ้สมอเป็น็พอ " ลาสเลพู่อนะยนํ้ามาื่ม ผมและเอ้าเอ็...
" ั้นพวเรา็ะไป! " ผมับเอ้าพูพร้อมัน ลาสเลพยัหน้า่อนะอัวลับบ้านไปเ็บ้าวอ เอ้าเอ็เ่นัน...ผมเอ็วรไป้วย และเมื่อผมเปิประูเ้าไปในห้อ็เห็นแรร์ำลััระเป๋าให้ผมอยู่ แรร์เยหน้ามอผมยิ้มๆ่อนะยื่นบาอย่าให้ผม
" แรร์ให้พี่ " แรร์ยิ้มน่ารัให้่อนะลับไปเ็บระเป๋า่อ ผมมออในมือ่อนะ่อยเปิู มันือมีสั้นนาเหมาะมือ ผมมอแรร์อย่าไม่เ้าใว่าทำไมเเรร์ถึมีอแบบนี้
" อพี่ิล...พี่ิลส่มาให้แรร์่อนพี่ิละาไปประมาอาทิย์หนึ่่อนหน้านั้น " แรร์อธิบายให้ ผมถึับร้ออ๋อทันที ผมลไปนั่เ็บอับแรร์ แรร์มอผม่อนะพูึ้น
" พี่เวส...อย่าทิ้แรร์ไปเหมือนพ่อับแม่ เหมือนับพี่ิลนะ่ะ " ผมะั่อนะมอแรร์ ผมยยิ้มพลายมือลูบหัวเเรร์เบาๆ
" พี่ายนนี้สัาว่าะลับมา มาอยู่ับแรร์ลอไป " แรร์ยิ้ม่อนะ่วยผมัอ่อ เราสอนพี่น้อัอไปเล่นไปว่าะเสร็็ปาไปเือบๆสอั่วโมเลยล่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น